πως κερδίζονται οι Δίκες (μέρος δεύτερο)

  Παλιότερα, είχα γράψει μια αντίστοιχη ανάρτηση, που αναφερόταν σε αστική Δίκη, σήμερα θα μιλήσω για μια περίπτωση ποινικής Δίκης, με την αυτονόητη επισήμανση, ότι κάθε υπόθεση είναι ξεχωριστή και θέλει διαφορετική προσέγγιση και αντιμετώπιση.

  Ουσιαστικά, νομίζω, αυτό είναι και το μυστικό-κλειδί και ο τίτλος της ανάρτησης θα μπορούσε, κάλλιστα, να είναι : "Προσαρμογή και Νίκη", η ικανότητα προσαρμογής και τακτικών ελιγμών είναι μείζονος σημασίας, ενώ το ύψιστο ίσως "τέχνασμα πολέμου", είναι ...να στρέφεις τα όπλα του αντιπάλου, εναντίον του !

 Με αυτό τον τρόπο, κερδήθηκε η συγκεκριμένη ποινική Δίκη και προσωπικά, δεν είμαι καθόλου χαρούμενος για αυτό, εννοώ ότι θα προτιμούσα, να αθωωθεί ο εντολέας μου, επειδή ...δεν είχε παραβιάσει το Νόμο και όχι με τακτικά τεχνάσματα.

  Πριν τη Δίκη, ο πελάτης εμφανιζόταν σίγουρος ότι θα αθωωθεί, έχοντας εφαρμόσει και όχι παραβιάσει το Νόμο και μπορώ να πω ότι συμφωνούσα με αυτόν, διότι οι εφαρμοστέες διατάξεις ήταν (και είναι) αρκετά ξεκάθαρες !

  Κατά τη διάρκεια της, ωστόσο και συγκεκριμένα, κατά την απολογία του, κάποιες "περίεργες" ερωτήσεις της Εισαγγελέως και κάποιες άστοχες, έως εντελώς ...άκυρες, ερωτήσεις και παρατηρήσεις της Προέδρου, άλλαξαν το σκηνικό.

  Μετά την απολογία του, παρατήρησα ότι ο πελάτης, ήταν "λούτσα" στον ιδρώτα και παρατήρησε, τότε, ότι "τα πράγματα είναι ζόρικα"...

    Εδώ ανοίγω παρένθεση, για να πω, ότι πλέον γίνεται φανερό και είναι εξαιρετικά λυπηρό, πως οι αποφάσεις έχουν βγει, πριν καν ανέβουν οι δικαστές στην έδρα και ότι ενίοτε, εισαγγελέας και πρόεδρος παίζουν το παιχνιδάκι, που λέγεται "καλός μπάτσος, κακός μπάτσος", δηλαδή προτείνει ο ένας "αθώος" και καταδικάζεται ο κατηγορούμενος και αντίστροφα.

   Για να μην πολυλογώ και σας κρατάω σε αγωνία, η Δίκη  αυτή, που έμοιαζε χαμένη (ένοχος πρότεινε και η Εισαγγελέας) κερδήθηκε, με ένα απλό "tip", που έδωσα στον κατηγορούμενο : "πες ότι είσαι δημόσιος υπάλληλος" !

   Η πλάκα είναι, αφενός ότι δεν κατηγορούνταν, με αυτή του την ιδιότητα (γι΄ αυτό εξάλλου, τον συμβούλευσα να το πει, αφού δεν προέκυπτε, από την δικογραφία) και αφετέρου ότι παραλίγο να ξεχάσει να το πει, στην απολογία του και αναγκάστηκα να επέμβω.

   Πλάκα θα είχε και το γεγονός, ότι η έτερη κατηγορούμενη, που δεν ήταν Δ.Υ και εκπροσωπούνταν από άλλη δικηγόρο, καταδικάστηκε, αλλά αυτό μόνον αστείο δεν είναι...

  Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, απλά εκμεταλλεύτηκα το γεγονός ότι "κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει", ότι οι δικαστές, ως δημόσιοι υπάλληλοι, αντιμετωπίζουν ευνοϊκά τους κατηγορούμενους συναδέλφους τους, χρησιμοποίησα υπέρ μου και υπέρ του πελάτη, κάτι το οποίο μπορεί να μην με χαροποιεί, αλλά κάτι που η εμπειρία μας διδάσκει ότι συμβαίνει.

   Προφανώς και είναι δυστύχημα και όχι ευτύχημα, ότι κάποιος αθώος, απαλλάχτηκε από μια κατηγορία, όχι επειδή και όπως έπρεπε, είχε το Νόμο (τον οποίο υποτίθεται ...εφαρμόζουν τα Δικαστήρια) με το μέρος του, αλλά επειδή έκανε επίκληση μιας ιδιότητας του, της επαγγελματικής εν προκειμένω !

  Μπορεί η αθώωση να ικανοποιεί, αλλά ούτε η αιτιολογία της απαλλαγής ("αμέλεια και όχι δόλος"), ούτε το επίπεδο και η αντίληψη των δικαστών μας, ούτε το πως (δεν) εφαρμόζεται ο ΚΠΔ και διεξάγονται οι Δίκες, θα πρέπει να μας κάνουν περήφανους, αντίθετα οφείλουμε όλοι να προβληματιστούμε, για το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης, που χωλαίνει και μάλιστα άσχημα, πριν η κατάσταση ξεφύγει εντελώς...