παράλληλοι μονόλογοι

    Μόνον έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο "χειρισμός" των εθνικών μας θεμάτων, όχι μόνον από την σημερινή, αλλά και από προηγούμενες κυβερνήσεις.

  Μιλώντας για εθνικά θέματα, τα "μέτωπα", είναι κυρίως τρία : το σχεδόν μόνιμο με την Τουρκία, το άλλο με τα Σκόπια, που δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα και το τρίτο, με την Αλβανία, που αρπάζει τις περιουσίες των Ομογενών, στα νότια της χώρας.

  Σε όλες τις περιπτώσεις, εφαρμόζεται το ..."δόγμα" : "τα λέω στην πεθερά, για να τ' ακούσει η νύφη", οι πολιτικοί μας (ή και στρατιωτικοί, καθ' υπόδειξη των πολιτικών) κάνουν δηλώσεις, που απευθύνονται στο εσωτερικό, εθνικό (ή και στενά κομματικό, ενίοτε) ακροατήριο, γνωρίζοντας ότι ...θα ακουστούν και απέναντι.

 Τα ίδια βέβαια κάνουν και οι απέναντι και η κατάσταση χειροτερεύει, επειδή μεσολαβούν οι πιο άθλιοι "έμποροι" του κόσμου, δηλαδή οι δημοσιογράφοι, που "πουλάνε" τρόμο και ανησυχία και δημιουργούν θέματα, χωρίς να υπάρχουν, διαστρεβλώνοντας ή ερμηνεύοντας, όπως να ναι, τις εκατέρωθεν δηλώσεις !

  Προφανώς, τα διμερή ζητήματα, δεν λύνονται έτσι, αλλά μόνον με διάλογο, καταρχάς, σε διπλωματικό ή και πολιτικό επίπεδο.

  Αν ο διάλογος δεν αποδίδει, το επόμενο στάδιο, είναι η προσφυγή σε διεθνείς Οργανισμούς ή σε διεθνείς Διαιτησίες ή και ακόμα σε διεθνή Δικαστήρια !

  Και τα λέω αυτά, με την κοινή, νομική, λογική, χωρίς να έχω κάποια ειδίκευση στο διεθνές Δίκαιο : δεν μπορεί π.χ η Τουρκία να παραβιάζει καθημερινά τον εναέριο μας χώρο, να παρενοχλεί ακόμα και ιπτάμεσα μέσα, στα οποία επιβαίνουν υπουργοί μας κλπ και να μην γίνεται τίποτα, επί δεκαετίες.

  Από την στιγμή, που δεν υπάρχει, προφανώς, βούληση να καταρριφθεί κάποιο τούρκικο αεροπλάνο (ειδικά οπλισμένο), που μπαίνει παράνομα στα εναέρια σύνορα μας (όπως έκαναν οι Τούρκοι με το ρώσικο, πριν μερικά χρόνια και δεν άνοιξε ρουθούνι μετά), το ζήτημα πρέπει να αντιμετωπιστεί αλλιώς, με διπλωματικά μέσα.

  Ελλάδα και Τουρκία συμμετέχουν στην ίδια συμμαχία, που λέγεται ΝΑΤΟ και πρέπει να δούμε, τι προβλέπει ο καταστατικός χάρτης της συμμαχίας, ΜΠΟΡΕΊ ένα μέλος της, να συμπεριφέρεται έτσι σε ένα άλλο κράτος-μέλος, ατιμώρητα ; Δεν προβλέπονται κυρώσεις ή ακόμα και αυτή η ίδια η ΑΠΟΒΟΛΉ από την συμμαχία, όταν οι παραβιάσεις είναι επί μακρόν και αδιάλειπτα ;

  Από εκεί και μετά, είναι σαφές, ότι τα "προβλήματα" με τους Τούρκους, είναι οικονομικής φύσεως και μόνον, ακούνε για πετρέλαια, αέρια κλπ και τρελαίνονται, θέλουν και εκείνοι μερίδιο, όπως πάντα, είναι φιλοχρήματοι (ας ελπίσουμε, όχι άρπαγες).

   Για να βελτιωθούν οι σχέσεις μας, με την Τουρκία (ενόψει και επίσκεψης Τσίπρα), πρέπει να ξεκινήσει διάλογος ειλικρινής και κυρίως να αναζητηθούν πεδία οικονομικής συνεργασίας, μεταξύ των δύο χωρών !

  Είναι βέβαιο πως η βελτίωση των εμπορικών σχέσεων, θα βελτιώσει τις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα, μην ξεχνάμε ότι η τούρκικη αγορά είναι μεγάλη και θα έπρεπε να δελεάζει τις ελληνικές επιχειρήσεις, που θέλουν να εξάγουν τα προϊόντα τους εκεί.

   Ο διάλογος και η βελτίωση των σχέσεων, θα πρέπει να γίνει "γιαβάς γιαβάς", δεν μπορεί π.χ να τεθεί εξαρχής ζήτημα συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, διότι αυτό ακόμα είναι "ταμπού" και θα προκαλούσε μεγάλες εσωτερικές αντιδράσεις, δεν είναι ακόμα ώριμες οι συνθήκες, για κάτι τέτοιο.

   Μπορούν ωστόσο να γίνουν άλλα, μικρότερα, βήματα, σε πρώτη φάση, όπως π.χ έγινε με την "χρυσή βίζα", χάρη στην οποία πολλοί Τούρκοι απέκτησαν ακίνητα στην χώρα μας και τα εκμισθώνουν ή τα απολαμβάνουν οι ίδιοι.

  Μέσα από win-win οικονομικές συμφωνίες, μπορούν να βελτιωθούν οι διμερείς σχέσεις, οι εκατέρωθεν επενδύσεις και η άντληση οφέλους, από τη γειτονική χώρα, για κάθε ένα από τα μέρη, θα μειώσει, αναγκαστικά και μοιραία, τις εντάσεις !

  Επιπλέον, πρέπει να δοθούν και κίνητρα για προσέλκυση Τούρκων τουριστών και αντίθετα, ώστε οι δύο λαοί να γνωριστούν καλύτερα, διότι έτσι βελτιώνονται οι σχέσεις των ανθρώπων και γίνεται κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν διαφορές και ότι μπορούμε να συνυπάρξουμε ειρηνικά.

   Το να "γαβγίζει" ένας έλληνας πολιτικός ή στρατιωτικός και να απαντάει η άλλη πλευρά, με τα δικά της "γαβγίσματα", δεν έλυσε ποτέ και πουθενά κανένα πρόβλημα, οι παράλληλοι μονόλογοι δεν βοηθούν, χρειάζεται, καταρχάς, ειλικρινής διάλογος και αν κάπου υπάρχει ανυπέρβλητη διαφωνία, προσφυγή σε διεθνείς Διαιτησίες ή Δικαστήρια.