τι είναι "ο ρουβίκωνας" ;

  Με κίνδυνο να παρεξηγηθώ ή και να ...στοχοποιηθώ (!), αποφάσισα να ασχοληθώ με το ζήτημα αυτό, διότι είναι κατεξοχήν και νομικό, πέρα από πολιτικό και επειδή θεωρώ ότι δεν αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και επειδή όταν κάτι είναι κακό, πρέπει να το "σκοτώνεις" νωρίς !

 Μιλάω καθαρά ως νομικός, χωρίς πολιτικά κίνητρα ή ελατήρια και ως τρίτος, όσο πιο αντικειμενικά μπορώ.

 Η (αναρχική, αν δεν κάνω λάθος) αυτή οργάνωση, "δραστηριοποιείται" αρκετό καιρό ανενόχλητη και αντιμετωπίζεται από την οργανωμένη Πολιτεία (υπουργεία, Δικαστήρια κλπ) εντελώς "επιδερμικά", σε επίπεδο κουτσομπολιού-καλαμπουριού.

 Αιτία για να ασχοληθώ, είναι πως, ως νομοταγή πολίτη, με ενοχλεί το θέαμα κάποιοι να διαπράττουν ποινικά αδικήματα, να τα καταγράφουν και ...να υπερηφανεύονται για αυτά, χωρίς ποτέ να συλλαμβάνονται ή να τιμωρούνται !

  Η αφορμή ήταν πρόσφατα, όταν σε καφέ, ένας ξάδερφος μιλούσε για τα εργασιακά του προβλήματα, εξ αιτίας ενός βλάκα προϊστάμενου και πετάχτηκε ένας φίλος του και του είπε : "να η λύση", δείχνοντας την ...είδηση, από μια πρόσφατη "δράση" του Ρουβίκωνα.

  Ξεκινώντας αντίστροφα, να πούμε τι ΔΕΝ είναι : πρώτον, δεν είναι αυτό που περιγράφει το καταστατικό του, όπως ...εγκρίθηκε από το Πρωτοδικείο (και μιλάει για ...δημοτικούς χορούς κλπ) και δεύτερον, δεν είναι (ακόμα, τουλάχιστον) "εγκληματική οργάνωση", με την έννοια του Π.Κ, επειδή τα μέλη του, προς το παρόν, διαπράττουν μόνον πλημμελήματα και όχι κακουργήματα !

  Αν κάνουν πράξη τις απειλές τους (τύπου "θα σου σπάσουμε το κεφάλι") και αρχίσουν κακουργηματικές πράξεις, εναντίον προσώπων (ως τώρα χτυπάνε τζαμαρίες και άλλα υλικά αγαθά) τότε θα μιλάμε πλέον και για εγκληματική οργάνωση, με τη βούλα του Νόμου.

  Μπορεί λοιπόν, ως τώρα, να μην έχουν κάνει πράξη τις απειλές τους και να μην έχουν σπάσει το κεφάλι π.χ κάποιου γιατρού, που παίρνει "φακελάκια", ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι και η απειλή δεν είναι ποινικό αδίκημα...

   Οι δύο κυριούλες, που παριστάνουν τις υπουργούς προ-πο και μας χρέωσαν με 500 ευρώ, για να πάρουν 4 ομπρέλες πρόσφατα και μάλιστα όχι μόνον η αριστερή, αλλά και αυτή, που προέρχεται από τη δεξιά, στα διαλείμματα των μπότοξς και των λοιπών περιποιήσεων, λένε για τον ρουβίκωνα, ατάκες του στυλ "έλα μωρέ, τα παιδιά, μερικά τρικάκια πετούν" !

    Ωστόσο, όλοι ξέρουμε και ΒΛΈΠΟΥΜΕ ότι δεν περιορίζονται σε αυτό, αλλά διαπράττουν σωρεία παράνομων-εγκληματικών πράξεων, όπως ενδεικτικά : φθορά ξένης ιδιοκτησίας, παράνομη βία, διατάραξη οικιακής ειρήνης και απειλή...

    Το κοινό στοιχείο ΌΛΩΝ αυτών των εγκληματικών πράξεων (και δεν ξέρω αν είναι τυχαίο...), είναι πως όλες διώκονται κατόπιν έγκλησης και όχι αυτεπάγγελτα !

    Προφανώς, αν έμπαιναν στο γραφείο της Γεροβασίλη ή έσπαγαν δικά της περιουσιακά στοιχεία, ίσως έμπαινε στη θέση των άλλων θυμάτων του ρουβίκωνα και άλλαζε στάση...

  Είναι ένα ζητούμενο, λοιπόν, μήπως χρειάζεται κάποια ...συμπλήρωση ο ποινικός μας Κώδικας, ώστε σε περιπτώσεις ομαδικών-οργανωμένων επιθέσεων και φθορών, να μην απαιτείται έγκληση του θύματος, αλλά να διώκονται οι δράστες αυτεπαγγέλτως.

       Για την φθορά από περισσότερους του ενός δράστες, βέβαια, προβλέπεται ήδη το αυτεπάγγελτο (και μάλιστα με πλαίσιο ποινής 6 μήνες έως 5 έτη φυλάκισης), αλλά μόνον εφόσον αυτή χαρακτηριστεί ως "απρόκλητη" (άλλο μεγάλο κεφάλαιο αυτό) ή στρέφεται κατά δημόσιας περιουσίας ή είναι μεγάλης αξίας, οπότε καλό είναι να θεσπιστεί νέα διάταξη, που να περιλαμβάνει τις "παρεμβάσεις" τύπου ρουβίκωνα...

        Ένα συμπέρασμα που βγαίνει (από εμένα, τουλάχιστον), είναι πως οι ρουβίκωνες είναι ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν "διαβασμένοι" (ή "δασκαλεμένοι") νομικά !

   Βέβαια, δεν αυτός ο λόγος, που ο ρουβίκωνας δρα -κυριολεκτικά- ανεξέλεγκτα, είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση να χτυπηθεί και τελειώσει το "παραμύθι" κάποιων, που το παίζουν "ρομπέν των δασών" ή "δικαστές ντρεντ" και παίρνουν το Νόμο στα χέρια τους, αποδίδοντας "δικαιοσύνη" με βαριοπούλες και άλλες παράνομες ενέργειες (ούτε δικαστική βούληση φαίνεται να υπάρχει, εκτός αν θεωρήσουμε ότι η πολιτική βούληση πρέπει να προηγείται της ..."ανεξάρτητης" δικαιοσύνης, χαχα)

      Το πιο σημαντικό όμως, που πρέπει να διευκρινιστεί και να τονιστεί, σε αυτή την περίπτωση, είναι το εξής : αν συμφωνούν όλοι (πολιτικοί και μη) ότι οι έκνομες-εγκληματικές πράξεις του ρουβίκωνα, πρέπει να μένουν ατιμώρητες, επειδή στρέφονται εναντίον "κακών" ανθρώπων ή εταιριών, που πιθανώς να έχουν κάνει, προηγουμένως, κάτι παράνομο, να μας το πουν, ώστε να πάρουμε ΌΛΟΙ βαριοπούλες κλπ, γιατί όλοι αισθανόμαστε αδικημένοι, από κάποιους και όλοι ξέρουμε άτομα, που ίσως αδικούνται από άλλους ! 

νομική επικαιρότητα

    1. Σκεφτόμουν για καιρό να γράψω μια ανάρτηση με τίτλο "αργά ή γρήγορα, όλα εξηγούνται", αλλά δεν ήμουν σίγουρος αν άξιζε ...ολόκληρη ανάρτηση, για ένα τέτοιο θέμα.

 Για ένα διάστημα όντως απορούσα, επειδή οι μοναδικές, σχεδόν, ειδήσεις από Λαμία, αφορούσαν σε τροχαία ατυχήματα και έλεγα μπορεί να είναι τυχαίο, στο φινάλε τροχαία συμβαίνουν παντού, ώσπου αποκαλύφθηκε το κύκλωμα, που έβγαζε παράνομα άδειες οδήγησης...

  Βέβαια, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, αντίστοιχα κυκλώματα δρουν σχεδόν παντού, όπου ουσιαστικά κάποιος "αγοράζει" μια άδεια οδήγησης, χωρίς να έχει περάσει από εξετάσεις και μετά βγαίνει στο δρόμο, για ...να σκοτωθεί και να σκοτώσει και άλλους !

   Τελικά, αυτό που πρέπει να μας βάζει σε υποψίες, είναι όταν τα τροχαία είναι "παράξενα" και αφορούν σε καραμπινάτες παραβιάσεις του Κ.Ο.Κ κλπ.

    Σε κάθε περίπτωση, αποδεικνύεται ότι οι "κακοί ιδιώτες" δεν θα είχαν πεδίο δράσης, αν δεν υπήρχαν διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι...

   2. Χθες αφέθηκε ελεύθερος, νεαρός που σκότωσε στο ξύλο τον πατέρα του, έξω από την Θεσσαλονίκη και η απόφαση ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενη, μετά την ιατροδικαστική έκθεση, που ανέφερε ως αιτία θανάτου, το ισχαιμικό επεισόδιο-έμφραγμα του μυοκαρδίου.

   Αυτό που με προβληματίζει, είναι πως σε αντίστοιχη περίπτωση, εκείνη του "Ζακ", δηλαδή, η ίδια αιτία θανάτου, θεωρήθηκε από τους ιατροδικαστές, ως ...συνδεόμενη με τα προηγηθέντα χτυπήματα, συσχετισμός που δεν έγινε στην υπόθεση αυτή, της πατροκτονίας !

   Οι δύο αυτές υποθέσεις εμφανίζουν αρκετά κοινά στοιχεία και θεωρώ ότι, το χειρότερο σενάριο, δεν μπορεί να είναι "ανθρωποκτονία με πρόθεση", αλλά ο ορθότερος νομικός χαρακτηρισμός είναι εκείνος της "θανατηφόρας σωματικής βλάβης".

   Επίσης, ανακύπτουν και ζητήματα άμυνας, τα οποία στη μεν υπόθεση του Ζακ είναι αυτονόητα και αυταπόδεικτα, αφού υπάρχουν και τα βίντεο, στη δε υπόθεση του πατροκτόνου, πρέπει να αποδειχθούν (συγκεκριμένα όμως και όχι με βάση ...το βίαιο παρελθόν του θύματος, το αν έπινε και γενικά ό,τι ακούστηκε για εκείνον).

   3. Όσον αφορά, την υπόθεση της χήρας του καρδιολόγου και του Βούλγαρου εραστή της, στην Κρήτη, που έκλεισε με ισόβια και για τους δύο, υπάρχουν μεγάλα ερωτηματικά, για το ρόλο της χήρας.

  Η υπεράσπιση του φυσικού αυτουργού ήταν μάλλον για γέλια, αφού υποστήριξε, όπως διέρρευσε από τα ΜΜΕ, ότι ...ήταν σε άμυνα και δικαίως έφαγε ισόβια.

  Η συμμετοχή της χήρας, ωστόσο, δεν ξέρω κατά πόσον έχει αποσαφηνιστεί στο Δικαστήριο, εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε,  βέβαια, εφόσον δεν γνωρίζουμε τη δικογραφία.

    Υπενθυμίζω ότι η χήρα είχε κάνει αίτηση αποφυλάκισης και είχε γίνει δεκτή, από τις ανακριτικές Αρχές, με βάση κάποιο σκεπτικό προφανώς, το οποίο μάλλον δεν έγινε δεκτό και από το Δικαστήριο.

   Το κρίσιμο στοιχείο, λοιπόν, είναι αν γνώριζε την πρόθεση του εραστή να σκοτώσει τον σύζυγο ή αν όντως εκείνη προκάλεσε την απόφαση σε αυτόν, να διαπράξει την ανθρωποκτονία, αφού για αυτό τελικά καταδικάστηκε !

  Για να καταδικαστείς για ηθική αυτουργία, θα πρέπει να αποδεικνύεται ΠΩΣ, με ποιον/ποιους τρόπους προκάλεσες στον φυσικό αυτουργό την απόφαση να σκοτώσει και να υπάρχει, φυσικά, αντίστοιχη αιτιολογία και στην απόφαση.

  Αν είπε π.χ "δεν περνάω καλά μαζί του" ή "ο σύζυγος με κακομεταχειρίζεται" ή "δε μου δίνει διαζύγιο", αυτά δε νομίζω ότι μπορούν να θεωρηθούν "ηθική αυτουργία" !

  Από τα αρχικά, μετά την εξιχνίαση της υπόθεσης, ρεπορτάζ, θυμάμαι ακόμα, ότι είχε λεχθεί πως η χήρα είπε στον δολοφόνο, λεπτομέρειες για το τελευταίο δρομολόγιο του θύματος, ωστόσο και αυτή η συμμετοχή, μπορεί να ιδωθεί μόνον ως απλή συνέργεια, που δεν τιμωρείται με ισόβια.

   Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να εξισώνεται ακόμα και η γνώση ότι κάποιος έχει σκοπό να σκοτώσει κάποιον άλλον, με την πρόκληση της απόφασης σε κάποιον να γίνει δολοφόνος !

οι ευθύνες των τραπεζών για την Κρίση (με δικαστική απόφαση)

      Όταν έγραφα στις αρχές του 2013, για τις τεράστιες ευθύνες των τραπεζών, για την χρεοκοπία της ψωροκώσταινας του 2010 και την Κρίση, εν γένει, δεν φανταζόμουν (λόγω ατολμίας των δικαστών, περισσότερο) ότι αυτό θα αποτυπωνόταν και σε δικαστική απόφαση, 3 χρόνια μετά !

  Ο υπέργηρος πατέρας μου, λοιπόν, που δεν κάνει χρήση των νέων τεχνολογιών και ενημερώνεται από παραδοσιακά μέσα, όπως τηλεόραση και κυρίως ραδιόφωνο, μου αναφέρει, κατά καιρούς, μερικά από αυτά που ακούει και έτσι μου είπε, τις προάλλες και το όνομα "Γιώργος Σαρρής".

 Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, αυτά που ακούει, από δημοσιογράφους ή άτομα που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, είναι αντιμνημονιακά παραμύθια και ψεκασμένες θεωρίες συνομωσίας, από άτομα που έχτισαν καριέρες πολιτικές, πάνω σε αυτά, με ή χωρίς ιδιοτελή (οικονομικά) κίνητρα.

  Έτσι, παρόλο που ήμουν επιφυλακτικός, γκουγκλάρισα "γιώργος σαρρής επιχειρηματίας" και είδα ότι εδώ υπάρχει ουσία και μάλιστα ουσία νομική (μόνον από αυτή την άποψη, άλλωστε, εξετάζεται το θέμα εδώ, όχι πολιτικά) !

   Ο άνθρωπος αυτός, πρώην επιχειρηματίας και ένα ακόμα θύμα της κρίσης (δηλαδή πολιτικών και τραπεζών), όπως λέει, αναγκάστηκε να ...γίνει δικηγόρος, έψαξε το θέμα μόνος του και χωρίς ουσιαστική βοήθεια και πέτυχε να κερδίσει τις τράπεζες.

   Συγκεκριμένα, πέτυχε την έκδοση της υπ' αριθμόν 2343/ 2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία ακυρώθηκε εναντίον του διαταγή πληρωμής, από τράπεζα.

    Τιμής ένεκεν και χωρίς να το συνηθίζω, αναφέρω και το όνομα της δικαστού, που την εξέδωσε (αν και με ...καθυστέρηση 2 ετών και 3 μηνών !) : Χριστίνα Αυγέρη, άλλωστε η απόφαση είναι αναρτημένη στο διαδίκτυο.

   Το οξύμωρο και η κατάντια της "δικαιοσύνης" μας, είναι ότι δίνουμε συγχαρητήρια σε όσους δικαστές απονέμουν ...το Δίκαιο !

    Επί της -νομικής- ουσίας τώρα, το ενδιαφέρον κομμάτι, έχει να κάνει με την αιτιολογία ακύρωσης της διαταγής πληρωμής, διότι φωτίζει γενικότερα τις τεράστιες ευθύνες των τραπεζών, για ό,τι έγινε (από το 2008-2009 και μετά), ευθύνες που φυσικά δεν έχουν αποδοθεί...

    Ο κύριος Γιώργος Σαρρής, λοιπόν, με καταγωγή από Δαμάστα Ηρακλείου, είχε μια επιχείρηση στην Αθήνα, που πήγαινε καλά και αναπτυσσόταν σταθερά, τόσο σε τζίρους και κέρδη, όσο και σε απασχολούμενο προσωπικό.

   Στο ξέσπασμα της μεγάλης Κρίσης, που είχε αρχίσει από το 2008-2009 και κορυφώθηκε μετά το 2010, είχε αιτηθεί ένα δάνειο, με χρήματα που έδινε η Ε.Ε και ενώ πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις, η τράπεζα δεν απάντησε καν !

    Έτσι, μοιραία, κάποια στιγμή, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις από αλληλόχρεο λογαριασμό, με συνέπεια η τράπεζα να τον κλείσει και να ζητήσει όλο το υπόλοιπο, με διαταγή πληρωμής (περίπου 35.000 ευρώ).

     Το Δικαστήριο, αναγνωρίζοντας την παράνομη, αντισυμβατική και καταχρηστική, προηγούμενη, συμπεριφορά της τράπεζας, που δεν χορήγησε το αιτηθέν δάνειο, ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής, διότι ακριβώς το χρέος γεννήθηκε, από αυτή την αιτία !

   Μάλιστα, φθάνει στο σημείο η απόφαση και ορθά, να υπολογίσει την ζημία, που υπέστη η επιχείρηση, από τη μη χορήγηση του δανείου, στα περίπου 135.000 ευρώ, ήτοι 100 χιλιάρικα, πάνω από αυτά, που ζητούσε η τράπεζα...

    Για να δούμε το μέγεθος του τραπεζικού σκανδάλου, για το οποίο έχουν ευθύνες, τόσο η ΤτΕ, όσο και η ΕΚΤ και για το οποίο δεν έχει τιμωρηθεί κανείς (δεν υιοθετώ την άποψη ότι έγινε εσκεμμένα, αλλά υπάρχουν προφανείς και μεγάλες ευθύνες, τόσο αστικής φύσεως, όσο και ποινικής), θα πρέπει να επισημανθούν τα εξής :

-Πρώτον, τα χρήματα που είχε ζητήσει, ως δάνειο, η επιχείρηση του κ.Σαρρή, προέρχονταν από την Ε.Ε, ανέρχονταν σε 183 δις ευρώ και προορίζονταν ακριβώς, για την χρηματοδότηση επιχειρήσεων και ιδιωτών, ωστόσο ...φαίνεται πως οι τράπεζες, τα καρπώθηκαν οι ίδιες, για να καλύψουν τρύπες από ήδη "κοκκινισμένα" δάνεια, που είχαν χορηγήσει, ήτοι τα υπεξαίρεσαν !

-Δεύτερον, βάσει των σχετικών Νόμων και κανονισμών, οι τράπεζες δεν μπορούν να χορηγούν όσα δάνεια θέλουν : έτσι π.χ στα 100 ευρώ καταθέσεων, μπορούν να δανείσουν τα 80, ωστόσο αυτές είχαν φτάσει να δανείσουν ...170, μιλάμε για υπέρβαση του νόμιμου ορίου σε ποσοστό άνω του 100 % !

     Όλα αυτά, είχαν ως συνέπεια, να πληρώσουν το μάρμαρο και να οδηγηθούν σε αφανισμό, οι υγιείς επιχειρήσεις, όπως του κ. Σαρρή, να μείνουν άνεργοι άνθρωποι, χωρίς λόγο κλπ, επειδή οι τράπεζες είχαν δανείσει ...άλλους, προηγούμενα, ίσως αφερέγγυους, ίσως χωρίς εξασφαλίσεις και σε υπερβολικό βαθμό.

    Τα 100 χιλιάρικα, που πήρε ο Πολάκης, ως ...καταναλωτικό δάνειο, άλλωστε, γεγονός που συζητείται από προχθές, αποδεικνύει ότι μάλλον δεν έχει αλλάξει ΤΊΠΟΤΑ, από τότε, στον τρόπο που λειτουργούν οι τράπεζες και χορηγούν τα δάνεια, στην βενεζουέλα των βαλκανίων, όπου χωρίς (πολιτικό) "μέσο" δεν μπορείς να κάνεις ούτε βήμα !

λαμόγια αριστεροί

     Το μοναδικό καλό που έκαναν, πριν 4 χρόνια, τα χάπατα που ανεβοκατεβάζουν τις κυβερνήσεις στη βενεζουέλα των βαλκανίων, πηγαίνοντας μετά από 40 χρόνια αριστερής διακυβέρνησης, στην ...πρώτη φορά (lol) αριστερά, δηλαδή σε ένα ακόμα πιο αριστερό κόμμα, είναι πως βοηθούν κάποιους να ανοίξουν τα μάτια τους και να καταλάβουν επιτέλους τι σημαίνει "αριστερά" και "αριστερός" !

  Διότι, κατά τ' άλλα, ο συριζα, σε αυτά τα 4 χρόνια, έχει κυβερνήσει μερικούς μόνον μήνες, ΌΛΟ το υπόλοιπο διάστημα ασχολείται με βόλεμα και ρουσφέτια ημετέρων, με εσωκομματικές εκκαθαρίσεις και κυρίως με το πως θα διαχειριστεί την διαφαινόμενη ήττα, θα μειώσει τις συνέπειες και θα μπορέσει να ανακαταλάβει την εξουσία, μετά από ένα διάλειμμα-παρένθεση, στην αντιπολίτευση.

   Για να το πετύχει αυτό και να παραμείνει λιγάκι ακόμα στην εξουσία, μετέρχεται κυριολεκτικά κάθε θεμιτό ή και αθέμιτο μέσο : κλέβει στελέχη και βουλευτές άλλων κομμάτων και χρησιμοποιεί το Σύνταγμα και την αναθεώρηση του, για αυτό τον σκοπό, αλλά και για να μπορεί να νομοθετεί, χωρίς τον κίνδυνο "αντισυνταγματικότητας", τις αριστερές ιδεοληψίες του !

   Αρπάζει αριστερά στελέχη (όλων των κομμάτων, lol), διότι ξέρει ακριβώς το ποιόν και την ψυχολογία του μέσου αριστερού, ο οποίος για μια καλή κρατική αργομισθία, αρχίζει και γλύφει εκεί που έφτυνε, ξεχνάει ιδεολογίες, παρελθόν, ΤΑ ΠΆΝΤΑ...

   Το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό των αριστερών λαμόγιων, λοιπόν, είναι ακριβώς η επιδίωξη του ατομικού οφέλους, οι αριστεροί, που υποτίθεται ότι διαφέρουν από τους σκληρούς και ανάλγητους "νεοφιλελεύθερους", για το χρήμα πουλάνε και τη μάνα τους (μιλάμε για τεράστια υποκρισία, διότι κατηγορούν άλλους, τους "δεξιούς" για αυτό) !

   Έτσι ακριβώς, όπως πούλησε ο συριζα τη Μακεδονία και χιλιάδες χρόνια Ιστορίας, για να μην κοπούν οι συντάξεις ζωντανών (κάθε ηλικίας), νεκρών (σίγουρα θα υπάρχουν και αυτές, αφού δεν γίνεται απογραφή συνέχεια) και ζωντανών-νεκρών, επειδή ευελπιστούν σε ψήφους...

    Το δεύτερο, κυρίαρχο, χαρακτηριστικό των αριστερών, είναι η κουτοπονηριά : αυτό φαίνεται παντού και για να μιλήσουμε με ένα πολύ πρόσφατο παράδειγμα, με το ζήτημα της ίδρυσης ή μη ιδιωτικών Πανεπιστημίων, στην χώρα μας.

    Την ώρα, που οι περισσότεροι από αυτούς, έχουν πάρει πτυχία (δε λέω "έχουν σπουδάσει"...) από ξένα, ιδιωτικά, Πανεπιστήμια (άλλη τεράστια υποκρισία αυτή) και η χώρα αιμορραγεί σε δις ευρώ συνάλλαγμα, κάθε χρόνο, με τους νέους, που αναγκάζονται να πάνε στο εξωτερικό, για σπουδές, τα αριστερά ντουγάνια φοβούνται, όπως ο διάολος το λιβάνι, τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια εδώ !

   Για να δικαιολογήσουν την άρνηση τους, μετέρχονται γελοία "επιχειρήματα", επιπέδου νηπιαγωγείου, προκειμένου να κρύψουν ακριβώς την ιδιοτέλεια και την κουτοπονηριά τους...

    Για μένα, ο μόνος λόγος, που δεν θέλουν ιδιωτικά Πανεπιστήμια εδώ, είναι επειδή έτσι θα αυξηθεί ο αριθμός των αποφοίτων, επειδή θα μπορούν ...περισσότεροι να σπουδάσουν, ενώ εκείνοι θέλουν να μπορούν μόνον αυτοί (πόσο αριστερό, ε ; lol), επειδή αυτοί ...έχουν το χρήμα (κατά 99% κρατικό), να στέλνουν αυτοί τα (ντουγάνια) παιδιά τους, στο εξωτερικό.

      Επίσης, ο μοναδικός σκοπός, που θέλουν να σπουδάζουν έξω τα παιδιά τους, είναι για να παίρνουν "χαρτιά", που θα τους βοηθήσουν να γυρίσουν εδώ και να καταλάβουν μια κρατική αργομισθία, στην οποία ούτε τα ταλέντα και τις ικανότητες τους θα μπορούν να αναπτύξουν (ακόμα και αν υποθέσουμε ότι έχουν) και την οποία θα μπορούσε να καταλάβει ακόμα και ένας απόφοιτος Λυκείου !

      Υπενθυμίζω ότι με τον όρο "αριστερός" δεν εννοώ μόνον τους συριζαίους ή το πασοκ, πρακτικά-ουσιαστικά αυτή την στιγμή, ΔΕΝ υπάρχει στη Βουλή "δεξιό" κόμμα (όπως είναι π.χ η "Δημιουργία Ξανά").

   

δικαίωση μετά από 5,5 χρόνια

     Με αφορμή την προχθεσινή αθώωση (ή πιο ορθά "απαλλαγή") της καθαρίστριας, από τον Άρειο Πάγο, έψαξα και είδα ότι για το ζήτημα των διορισμών στο Δημόσιο, με πλαστογραφημένα δικαιολογητικά, είχα γράψει από τις αρχές Αυγούστου του 2013, αναφέροντας τα νομικά και ...λογικά επιχειρήματα, για τα οποία ήταν λάθος η αντιμετώπιση του, από τα Δικαστήρια μας !

  Μετά από 5,5 χρόνια, λοιπόν και επειδή scripta manent, η εισαγγελική πρόταση, στον Άρειο Πάγο, που σηματοδοτεί επιτέλους και την μεταστροφή της σχετικής Νομολογίας (φαντάζομαι, γιατί στην Ελλάδα ποτέ δεν μπορεί να είσαι σίγουρος και για τίποτα), υιοθετεί, σχεδόν κατά γράμμα, όλα τα επιχειρήματα, που είχα παραθέσει τότε...

 Δεν αισθάνομαι κάποια προσωπική ικανοποίηση για αυτό, άλλωστε δεν υποστήριζα δικά μου συμφέροντα, αλλά εκατοντάδες ανθρώπους, που διασύρονταν άδικα και φυλακίζονταν άδικα, μαζί με φονιάδες, εμπόρους ναρκωτικών, ληστές και άλλους κακούργους !

 Είναι μάλλον λυπηρό και στενάχωρο, ότι για να επιστρέψει η Νομολογία στη λογική και ...στη νομιμότητα, έπρεπε να περάσουν τόσα πολλά χρόνια, να βγει το θέμα "στα μανταλάκια", δηλαδή στα ΜΜΕ, με αφορμή μια "καραμπινάτη" περίπτωση, δηλαδή εκείνη της καθαρίστριας, που φυλακίστηκε, επειδή ...ξεσκάτωνε, έχοντας ...τελειώσει την Ε' Δημοτικού και όχι την ΣΤ' και να στραφεί εύλογα η κοινή γνώμη ενάντια σε αυτή τη "δικαιοσύνη".

   Οι δικαστές, που μάλλον αγνοούσαν επιδεικτικά αυτά, που έλεγα και στα οποία ήρθαν να συμφωνήσουν με τόσο μεγάλη καθυστέρηση, σαν βρεγμένα γατάκια, με τις ουρές στα σκέλια, έπρεπε να γίνουν "ρόμπες" και να φάνε "κράξιμο", αναρωτιέμαι, για να έρθουν στα συγκαλά τους ;

  Δεν μπορώ λοιπόν να χαίρομαι, επειδή οι δικαστές σύρθηκαν αναγκαστικά να συμφωνήσουν με τη νομική μου άποψη, αφενός επειδή το θέμα ήταν, για μένα τουλάχιστον, προφανές και ΑΠΛΌ και αφετέρου, επειδή η μεταστροφή της Νομολογίας, έγινε όπως έγινε (με έξωθεν πιέσεις).

  Βλέποντας μάλιστα ότι τα γατάκια, οι (κομπλεξικοί) δικαστές, που θέλουν να πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα καλύτερα από τους δικηγόρους, όχι μόνον δεν έρχονταν πιο κοντά, στην άποψη μου, αλλά μάλλον ...απομακρύνονταν, σκληραίνοντας έτι περαιτέρω την θέση τους (λες και ήταν προσωπικό το θέμα), είχα ζητήσει, ΉΔΗ από το 2014, πολιτική λύση στο θέμα.

   Διότι, σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου η δικαιοσύνη "τυφλώνεται" και/ή "μουλαρώνει", οφείλουν να παρεμβαίνουν, οι άλλες δύο εξουσίες, που είναι και ανώτερες, η εκτελεστική και η νομοθετική και να δίνουν λύσεις, εφόσον δουλειά των δικαστών, είναι απλά να εφαρμόζουν τους Νόμους, που ψηφίζουν οι άλλες δύο εξουσίες...

    Ωστόσο, είδαμε ότι τα ντουγάνια οι πολιτικοί μας, ασχολούνταν με άλλα ζητήματα (συνήθως με τη διατήρηση της καρέκλας) και μόνον όταν "έσκασε" το θέμα με την καθαρίστρια, όταν έφτασε "στο αμήν", έβγαλαν απλά ...δηλώσεις συμπαράστασης, για να μαζέψουν κανένα ψηφαλάκι !

   Θέλω να ελπίζω ότι δεν υπάρχουν ακόμα κρατούμενοι, στις ελληνικές φυλακές, για πλαστά πτυχία, ότι δηλαδή εστιάσαμε στην καθαρίστρια και ξεχάσαμε τις άλλες περιπτώσεις, διότι θα μιλάμε για σκάνδαλο...

     Πέρα από το ποινικό σκέλος, βέβαια, υπάρχει και το διοικητικό, δηλαδή τα ζητήματα των ενσήμων και της επιστροφής των μισθών, που φαίνεται πως και αυτά μπαίνουν ...στον ίσιο δρόμο, πάλι με αφορμή την περίπτωση της κακόμοιρης καθαρίστριας.

   Κανονικά, όσοι διώχθηκαν ή/και φυλακίστηκαν, τα προηγούμενα χρόνια, για το ζήτημα αυτό, θα πρέπει να στραφούν, κατά του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας αποζημιώσεις, τόσο για την άδικη φυλάκιση, όσο και για τα δικαστικά τους έξοδα, αλλά και την ψυχική τους ταλαιπωρία (ηθική βλάβη, δηλαδή) !

  Παράλληλα με αυτούς, βέβαια, θα μπορούσαν να αξιώσουν αποζημιώσεις και αυτοί, που έχασαν τις θέσεις, επειδή άλλοι διορίστηκαν με πλαστά, αφού το μόρφωμα, που θέλει να λέγεται "κράτος" της βενεζουέλας των βαλκανίων, αποφάσισε να ελέγξει τη γνησιότητα των δικαιολογητικών, μετά από 5, 10 ή και 20 χρόνια και όχι την εποχή του εκάστοτε διορισμού.

    

η Αναίρεση σε ποινικές υποθέσεις

    Η αναίρεση είναι το ένδικο μέσο, με το οποίο εισάγεται μια υπόθεση (αστική ή ποινική) στο Δικαστήριο του Αρείου Πάγου (βλέπε σχετική ανάρτηση με τίτλο "τι δουλειά κάνει ο Άρειος Πάγος", για μια γενική εικόνα), που συνηθίζεται να αποκαλείται και "ανώτατο ακυρωτικό", με την έννοια ότι "ακυρώνει" αποφάσεις των άλλων Δικαστηρίων, για τυπικούς-νομικούς λόγους, όμως και όχι ουσιαστικούς (δεν μπαίνει δηλαδή στην ουσία της υπόθεσης).

   Εδώ θα μιλήσουμε για την αναίρεση στις ποινικές υποθέσεις, όχι στις αστικές και μάλιστα μόνον για την αναίρεση των αποφάσεων, διότι πλέον, από τα τέλη του 2010, έχει καταργηθεί η δυνατότητα των διαδίκων, να ασκούν αίτηση αναίρεσης κατά βουλευμάτων (για το τι είναι βούλευμα, υπάρχει επίσης σχετική ανάρτηση) και μόνον οι Εισαγγελείς μπορούν πια να προσβάλλουν τα βουλεύματα με αίτηση αναίρεσης...

  Με αίτηση αναίρεσης, προσβάλλονται οι αποφάσεις των εφετείων, αλλά και όσες αποφάσεις πρώτου βαθμού, δεν επιδέχονται έφεσης (λόγω ύψους ποινής, προφανώς), καθώς και αποφάσεις πταισματοδικείων, αλλά για (περι)ορισμένους μόνον λόγους.

  Αναίρεση μπορεί να ζητήσει φυσικά ο κατηγορούμενος-καταδικασθείς, οι αρμόδιοι, κάθε φορά, Εισαγγελείς, αλλά υπό προϋποθέσεις ακόμα και ο πολιτικώς ενάγων και ο αστικώς υπεύθυνος, καθώς ο τυχόν τρίτος, σε βάρος του οποίου έχει επιβληθεί δήμευση.

     Μπορεί να ζητηθεί όμως και η αναίρεση  αθωωτικής απόφασης : από τον κατηγορούμενο, αν αθωώθηκε λόγω έμπρακτης μετάνοιας, από τον αρμόδιο εισαγγελέα, για εσφαλμένη εφαρμογή ή ερμηνεία του Νόμου και από τον μηνυτή ή εγκαλούντα, αν καταδικάστηκε σε αποζημίωση και στα έξοδα της Δίκης.

    Η προθεσμία της αναίρεσης, σύμφωνα με τον γενικό κανόνα, είναι δέκα ημέρες, από τη δημοσίευση ή από την επίδοση της απόφασης, ανάλογα αν είναι παρών ή όχι ο αιτών, εκτός αν διαμένει στην αλλοδαπή ή είναι αγνώστου διαμονής, οπότε είναι 30 ημέρες.

     Η αναίρεση, όμως, μπορεί να ασκηθεί και με επίδοση της, στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εντός προθεσμίας 20 ημερών : οι εν λόγω προθεσμίες, για την αναίρεση, δεν ξεκινούν πριν από την καθαρογραφή της προσβαλλόμενης απόφασης και της καταχώρισης της, στο ειδικό βιβλίο, που τηρεί η γραμματεία !

  Σημειωτέον, ότι ΔΕΝ υπολογίζεται ο Αύγουστος, στις προθεσμίες, έτσι π.χ αν η επίδοση γίνει στις 31.7, η προθεσμία αναίρεσης λήγει στις 10.9.

      Για την άσκηση της αναίρεσης, συντάσσεται έκθεση, όπου εκεί πρέπει να αναφέρονται και οι λόγοι της (υποχρεωτικά είναι πλέον και το ΑΦΜ και η ΔΟΥ του αναιρεσείοντος), είτε στη γραμματεία του Δικαστηρίου, που εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση, είτε στο Ειρηνοδικείο, είτε σε Προξενείο, είτε τέλος στην φυλακή, όπου τυχόν κρατείται ο αναιρεσείων.

       Οι διάδικοι, μπορούν να παραιτηθούν, από το ένδικο μέσο της αναίρεσης, είτε με τον ίδιο τρόπο, με σύνταξη δηλαδή έκθεσης, είτε στο ακροατήριο του Αρείου Πάγου, με δήλωση στα πρακτικά, ωστόσο η παραίτηση δεν μπορεί μετά να ανακληθεί, ενώ στον Εισαγγελέα ...δεν επιτρέπεται καν παραίτηση !

     Πρόσθετοι λόγοι αναίρεσης, μπορούν να προταθούν μέχρι και 15 ημέρες, πριν την συζήτηση.

    Έρχομαστε έτσι στο πιο σημαντικό ίσως σκέλος, που είναι οι ΛΌΓΟΙ για τους οποίους μπορεί να ζητηθεί αναίρεση και οι οποίοι είναι (περιοριστικά, δεν έχει άλλους δηλαδή) :

-Η απόλυτη ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο (αυτό θα αναλυθεί ίσως, στο μέλλον).

-Η σχετική ακυρότητα της διαδικασίας στο ακροατήριο, που δεν καλύφθηκε, με κάποιο τρόπο, καθώς και η έλλειψη ακρόασης.

-Η παράβαση των διατάξεων περί δημοσιότητας της διαδικασίας.

-Η έλλειψη της επιβαλλόμενης από το Σύνταγμα ειδικής αιτιολογίας της απόφασης.

-Η εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή διάταξης του ποινικού Νόμου (ο σημαντικότερος ίσως λόγος).

-Η παραβίαση τυχόν δεδικασμένου.

-Η αναρμοδιότητα (καθ' ύλην) του Δικαστηρίου, που δίκασε και

-Η υπέρβαση εξουσίας.

  Το Δικαστήριο υπερβαίνει την εξουσία του, όταν : α) αποφασίζει για υπόθεση, που δεν υπάγεται στη δικαιοδοσία του ή β) ασχολήθηκε και έλυσε ζήτημα που υπάγεται στα πολιτικά δικαστήρια ή γ) έκρινε την πολιτική αγωγή, κατά παράβαση των οριζόμενων στο Νόμο ή δ) καταδίκασε για έγκλημα, χωρίς να υπάρχει η απαιτούμενη αίτηση ή έγκληση ή άδεια.

   Αν η αναίρεση είναι τυπικά εντάξει και εμφανιστεί ο αναιρεσείων, ο Άρειος Πάγος εξετάζει και αυτεπαγγέλτως τους περισσότερους από τους παραπάνω λόγους, καθώς και αν μετά την έκδοση της απόφασης εκδόθηκε ευνοϊκότερος Νόμος, που πρέπει να εφαρμοστεί !

    Ισχύει και εδώ η αρχή της μη χειροτέρευσης της θέσης του κατηγορούμενου-αναιρεσείοντος, ενώ οι πιθανές εκβάσεις της Δίκης, στον Άρειο Πάγο, είναι :

-Να απορριφθεί η αναίρεση, ως αβάσιμη.

-Να γίνει δεκτός κάποιος λόγος και να παύσει η δίωξη, αν στο μεταξύ έχει συμπληρωθεί η παραγραφή (πολύ πιθανό).

-Να αθωώσει ο ίδιος ο Άρειος Πάγος, αν έγινε εσφαλμένη εφαρμογή του Νόμου ή επήλθε αλλαγή στο μεταξύ ή τέλος

-Να κάνει δεκτή την αναίρεση και να παραπέμψει την υπόθεση για νέα εκδίκαση, με διαφορετική, εννοείται, σύνθεση του Δικαστηρίου, αυτή τη φορά.

   Τέλος, να πούμε ότι προβλέπεται και η περιβόητη (αυτεπάγγελτη, εννοείται) "αναίρεση υπέρ του Νόμου", από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, δίχως δέσμευση από προθεσμίες, αν κρίνει ότι παραβιάστηκε διάταξη, είτε ουσιαστικού ποινικού Νόμου, είτε διάταξη της προδικασίας, χωρίς πάντα να βλάπτονται τα δικαιώματα των διαδίκων ! 

     

οι ανεπάγγελτοι φίλοι του Κέυνς

  Η μεγάλη τραγωδία της σύγχρονης αντιπροσωπευτικής "δημοκρατίας" στην χώρα μας (και όχι μόνον), είναι πως αυτοί, που υποτίθεται πως μας αντιπροσωπεύουν και αποφασίζουν για εμάς (χωρίς εμάς), είναι "επαγγελματίες πολιτικοί", προϊόντα του κομματικού σωλήνα, χωρίς πραγματικά ένσημα, ανεπάγγελτοι και μια ζωή κρατικοδίαιτοι.

 Άτομα, που δεν έχουν διαχειριστεί στην ζωή τους, ούτε περίπτερο, που δεν ξέρουν τι σημαίνει "έσοδα-έξοδα" και άλλες βασικές έννοιες, βρίσκονται ξαφνικά σε θέσεις, όπου διαχειρίζονται δις ευρώ, με τα γνωστά, από το 2010, αποτελέσματα...(δηλαδή χρεοκοπία).

   Βέβαια, αν ο περιπτεράς αφήσει κάποιο χρέος σε δημόσιο ταμείο, θα τον ξεσκίσουν με Δικαστήρια, απειλές φυλάκισης, κατασχέσεις κλπ, ενώ αυτοί που χρεοκόπησαν μιαν ολόκληρη χώρα και οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, στην δυστυχία, την ανεργία, την ανέχεια, τα χρέη και την αυτοκτονία, όχι μόνον κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι (!), αλλά διεκδικούν και την ψήφο, εκ νέου...

 Ανεπάγγελτα, κρατικοδίαιτα, ντουγάνια, που μια ζωή συντηρούνται από κρατικές αργομοσθίες, που έχουν μάθει να πληρώνονται μία ή δύο φορές το μήνα, χωρίς να ξέρουν, ούτε να τους απασχολεί ποιος τους πληρώνει και από που, βρίσκονται σε υπουργικές καρέκλες και ...μοιράζουν χρήμα και σε άλλους, με το επιχείρημα ότι αυτά τα χρήματα θα πέσουν στην αγορά, δηλαδή στην κατανάλωση και έτσι ...θα έρθει ανάπτυξη (χαχα) !

 Το παραδέχτηκε δημόσια πρόσφατα, μία από αυτούς, η Αχτσιόγλου, θέλοντας να δικαιολογήσει την αύξηση του κατώτατου μισθού, με Νόμο.

  Τα κρατικοδίαιτα αριστερά ντουγάνια, θεωρούν ότι τα χρήματα προέρχονται από αυτοφυή δέντρα ή φυτρώνουν, όπως τα αγριόχορτα μετά τις βροχές και ότι μπορούν να μοιράζουν χρήμα, με ...Νόμους ή δικαστικές αποφάσεις, δηλαδή με νομικά μέσα !

   Αν επιβάλλεις αύξηση 10% στους μισθούς μιας επιχείρησης, με δέκα εργαζόμενους, με Νόμο, το πιθανότερο αποτέλεσμα, εφόσον δεν υπάρχει αύξηση των εργασιών και των εσόδων, θα είναι η απόλυση ενός από τους δέκα εργαζόμενους...(για να ισοφαριστεί η επιβληθείσα με Νόμο ...ζημιά).

  Η αύξηση του κατώτατου μισθού, έχει βέβαια και άλλες παρενέργειες, δηλαδή αυξάνει έτι περαιτέρω τις επιβαρύνσεις, για ασφαλιστικές εισφορές, όχι μόνον στους εργοδότες, τους οποίους αφορά, αλλά και σε άσχετους-τρίτους (ελεύθερους επαγγελματίες, που δεν απασχολούν καν εργαζόμενους) !

   Σε μια χώρα, όπως η βενεζουέλα των βαλκανίων, ο μοναδικός τρόπος, να αυξηθούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα, είναι μέσω της μείωσης των υπέρογκων φόρων και εισφορών, που πληρώνει, για να συντηρείται ο τεράστιος, αδηφάγος, διεφθαρμένος, αντιπαραγωγικός και παρασιτικός δημόσιος τομέας...

   Σύμφωνα με έκθεση της ΓΣΕΕ, που δημοσιεύεται σήμερα, το 51,6% των ιδιωτικών υπαλλήλων, αμοίβεται με έως 799 ευρώ το μήνα, όταν το αντίστοιχο ποσοστό, στο Δημόσιο, ανέρχεται σε μόλις 6,6 % (το 54,4 % των Δ.Υ παίρνει πάνω από 1000 ευρώ) !

   Αυτά φυσικά, δεν απασχολούν τα άλλα κρατικοδίαιτα ντουγάνια, που λέγονται διχ(κ)αστές και με τις αποφάσεις τους, ευνοούν, μόνον και μονίμως, τους ίδιους και τους λοιπούς κρατικοδίαιτους.

    Έτσι π.χ θυμούνται το Σύνταγμα, για να μας πουν ότι κακώς δεν παίρνουν 14 μισθούς οι Δ.Υ, όπως οι ιδιωτικοί, ωστόσο δεν μας λένε ΠΟΙΟ Σύνταγμα (άλλο ;) επιτρέπει τις ως άνω ανισότητες στις αμοιβές, ειδικά όταν μιλάμε για έναν χρεοκοπημένο και υπερχρεωμένο εργοδότη, όπως το Δημόσιο της βενεζουέλας των βαλκανίων !