υπάλληλοι κυβερνήσεων (δηλαδή, κομμάτων) και τραπεζών

     Ως το συντομότερο ανέκδοτο, τείνει να μεταβληθεί η έκφραση "ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη", όπως αποδεικνύουν οι ίδιοι οι δικαστές, σχεδόν καθημερινά, με τις αποφάσεις τους !

  Διότι προφανώς, δεν έχει σημασία το ...τι λέει κάποιος πως είναι, το ποιόν του ανθρώπου, φαίνεται μέσα από τα έργα και τις πράξεις του, τα λόγια τα παίρνει ο αέρας, στα λόγια ...όλοι είναι "ανεξάρτητοι", "καλοί", "δίκαιοι" κ.ο.κ.

  Παράλληλα, δεν είναι κάποια υποκειμενική άποψη δική μου, ούτε εμπάθεια, είναι απλή παρατήρηση της δικαστικής καθημερινότητας, είναι συμπεράσματα αντικειμενικά, που βγαίνουν από τις εκδιδόμενες δικαστικές αποφάσεις, ειδικά όταν αυτές ...επαναλαμβάνονται !

   Τα "χτυπήματα" της περασμένης εβδομάδας, ήταν δύο : πρώτον, η απαλλακτική εισαγγελική πρόταση για στέλεχος του πασοκ, που παραδέχθηκε δημόσια ...ότι μοίραζε μίζες.

  Προφανώς και δεν έχει κανένα νόημα, να εξετάσουμε την αιτιολογία ή τη "λογική" μιας τέτοιας αθωωτικής πρότασης, όπως εκφράστηκε και γέλασε ο κάθε πικραμμένος !

   Σημασία έχει να μπορούμε να δούμε "πίσω από τα φαινόμενα και όσα εξωτερικεύονται", για να δούμε τι πραγματικά κρύβεται στο νου και στις ψυχές αυτών των δικ(χ)αστών, αυτό δηλαδή που ΔΕΝ λένε...

   Αυτό, λοιπόν, σε απλά λόγια, θα μπορούσα να το διατυπώσω (για να τους απαλλάξω από το βάρος, χαχα), ως εξής : "Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ένα στέλεχος ενός κόμματος, το οποίο πιθανόν να μας διόρισε, που μπορεί να μας έδωσε και προαγωγή, αυτό χάρη στο οποίο λίγδωσε το αντεράκι μας, που μας έδωσε αναδρομικά με τη σέσουλα κλπ" !

   Από τη μία, αυτό δείχνει ότι οι δικαστές δεν είναι αχάριστοι και δεν τιμωρούν τα πρώην αφεντικά-εργοδότες τους, απλά, από την άλλη, θα πρέπει να σταματήσουν να πιπιλίζουν την καραμέλα ότι είναι ανεξάρτητοι και αδέκαστοι, διότι κοροϊδεύοντας έτσι ...τον εαυτό τους, εξευτελίζονται στα μάτια του κόσμου, έτι περαιτέρω.

    Επίσης, για να πάψουν να (αυτο)εξευτελίζονται, εφόσον δεν θέλουν να τιμωρούν τους πραγματικούς καταχραστές του δημόσιου χρήματος, καλό θα ήταν να αποφεύγουν τις πολυετείς καθείρξεις σε μη καταχραστές (όπως καθαρίστριες, που σφουγγάριζαν έχοντας τελειώσει την Ε' Δημοτικού και όχι την ΣΤ') και να μην διώκουν γριούλες, που πουλάνε χόρτα ή πλεκτά σε λαϊκές ...δίχως άδεια.

    Η δεύτερη απόφαση, έχει να κάνει, ασφαλώς, με τα δάνεια σε ελβετικό φράγκο, όπου και εκεί οι δικαστές του Α.Π, φρόντισαν να μην δυσαρεστήσουν τις τράπεζες, τα ...άλλα αφεντικά τους (αν και αυτά συγχέονται, εννοώ κυβέρνηση και τράπεζες, ενώ και τη μεγαλύτερη έκθεση σε τέτοια δάνεια, έχει τράπεζα, που ελέγχεται πλέον από αμερικάνικα κεφάλαια, οπότε έτσι καταλήγουμε ...στο Μεγάλο Αφεντικό) !

    Μικρή έως ελάχιστη σημασία, έχει και εδώ η "αιτιολογία", το πως (και είναι το μόνον εύκολο) μπορεί να αιτιολογείται μία ΆΔΙΚΗ απόφαση, μία απόφαση που δεν έρχεται σε αντίθεση μόνον με το λεγόμενο "κοινό περί Δικαίου αίσθημα", αλλά και (φευ) με γραπτούς νομικούς κανόνες, τους οποίους οι αρεοπαγίτες ...έκαναν ότι δεν βλέπουν.   

   Το αν ενημερώθηκαν οι καταναλωτές-λήπτες των συγκεκριμένων δανείων, για τις συνέπειες της απόφασης τους, δεν έχει ΚΑΜΊΑ αξία, δεν είναι αυτό το κρίσιμο, διότι απλά δεν είχαν ...την εσωτερική πληροφόρηση, που είχε ο αντισυμβαλλόμενος, δηλαδή οι τράπεζες, ότι δηλαδή το ελβετικό φράγκο, δεν θα υποτιμούνταν έναντι του ευρώ ποτέ, αλλά θα συνέβαινε το αντίθετο (τόσο πολύ βέβαια, ίσως να μην το περίμενε κανείς) !

      Από όλα τα νομίσματα του κόσμου, οι τράπεζες επέλεξαν -εκ του ασφαλούς- το συγκεκριμένο, για να "παίξουν" με τις ισοτιμίες, αλλά με τρόπο μάλλον ά-τιμο...

      Το να έχει αποπληρώσει κάποιος, ολόκληρο το κεφάλαιο και τους τόκους του δανείου και να του ζητάνε ...άλλα τόσα, δεν μπορεί να γίνει ανεκτό, από καμία κυβέρνηση, που λέει ο λόγος και από ΚΑΝΈΝΑ δικαιϊκό σύστημα και από κανέναν δικαστή (που να μην αισθάνεται ...υπάλληλος των τραπεζών-ισχυρών) !

       Εδώ λοιπόν, χρειάζεται νομοθετική πρωτοβουλία-παρέμβαση, αν και πολύ φοβάμαι ότι ούτε η (αριστερή-ευαίσθητη, χαχα) κυβέρνηση, θέλει να λύσει το ζήτημα με δίκαιο τρόπο, διότι αφενός υπολογίζει ότι οι ...ψήφοι-δανειολήπτες δεν είναι πολλοί και αφετέρου, ότι θα προκληθεί ζημία σε τράπεζες (και μάλιστα σε ελεγχόμενη από τους "φίλους" αμερικάνους).

    Δεν ξέρω κατά πόσον, μία νομοθετική λύση υπέρ των δανειοληπτών του ελβετικού φράγκου, θα προξενούσε ζημία στις τράπεζες, είναι σίγουρο όμως, ότι προηγούμενοι Νόμοι, όπως ο νόμος Κατσέλη και η αναστολή πλειστηριασμών, προξένησαν ΠΟΛΎ μεγαλύτερη ζημία σε αυτές, ζημία που κλήθηκε να πληρώσει ο ...συνήθης μακάκας, δηλαδή ο φορολογούμενος !

     Και η βασική διαφορά είναι πως οι δανειολήπτες του ελβετικού φράγκου ΠΛΗΡ'ΩΝΟΥΝ, αλλά δεν μπορούν να ξεχρεώσουν, λόγω της μεγάλης υποτίμησης του ευρώ, ενώ οι "κοινοί" δανειολήπτες, στην πλειοψηφία τους, είχαν παύσει τις πληρωμές, είτε από πραγματική αδυναμία, είτε από λαμογιά...(και δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά, που η βενεζουέλα των βαλκανίων επιβραβεύει τα λαμόγια και όχι τους νοικοκύρηδες)