Σελίδες

Τρίτη 7 Μαΐου 2019

"ήθη και έθιμα" του Πάσχα (1)

       Θα ακουστεί κάπως σκληρό (χαχα), αλλά φοβάμαι πως το Πάσχα ΔΕΝ είναι ...lifestyle, έτσι όπως το βλέπει, δηλαδή, το 90% των (Ορθόδοξων, κατά τ' άλλα) Ελλήνων !
   Δεν έχει κάποιο νόημα, θεωρώ, να πας να στηθείς στην ουρά, για να προσκυνήσεις τον Εσταυρωμένο ή τον Επιτάφιο, να ακολουθήσεις (τρόπος του λέγειν, γιατί πολλοί πάνε από το πλάι ή ...κόβουν δρόμο ή ...μπαίνουν σε ταβέρνες, πριν καταλήξει πίσω στην Εκκλησία) τη Λιτανεία του Επιταφίου ή να πας να ακούσεις το "Χριστός Ανέστη" και να ...φύγεις από την Εκκλησία, αν δεν πιστεύεις ή δεν το νιώθεις.
  Εννοώ πως αν το κάνεις μηχανικά ή επειδή έτσι συνηθίζεται ή επειδή ...το κάνουν και οι άλλοι, μην το κάνεις καθόλου, δεν είναι σωστό να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου (εφόσον τον Θεό, προφανώς, δεν μπορείς) !
 Κάθε χρόνο τα ίδια : πραγματικά στενοχωριέμαι να βλέπω ποτάμια ανθρώπων, οικογένειες ολόκληρες, λίγο πριν την Ανάσταση, να έχουν βάλει τα καλά τους, να κρατάνε τις λαμπάδες τους και να κατευθύνονται στο Ναό και μετά το "Χριστός Ανέστη", να "φιλιούνται-αγκαλιάζονται" και να φεύγουν βιαστικά.
  Φεύγουν το βράδυ που ψέλνεται ότι ο Χριστός αναστήθηκε και διασκορπίστηκαν ...οι εχθροί Του και έφυγαν από μπροστά Του ...όσοι Τον μισούν, δηλαδή από μόνοι τους, βάζουν τον εαυτό τους, σε αυτές τις δύο κατηγορίες ανθρώπων !
   Ποιος λογικός άνθρωπος, θα έφευγε, από ένα μεγάλο γλέντι, πριν αρχίσει η μουσική και σερβιριστεί το φαγητό ; Τζάμπα ντύνονται, τζάμπα στολίζονται, εφόσον φεύγουν πριν αρχίσει η Αναστάσιμη Ακολουθία...
  Κάποιοι θα πουν ότι τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι, δεν μπορούν να μείνουν, μέχρι τις 02:00-02:30, που τελειώνει η Θεία Λειτουργία, ωστόσο είδα ανθρώπους και από τις δύο αυτές κατηγορίες, να μένουν μέχρι τέλους και να κοινωνούν, οπότε στις περισσότερες των περιπτώσεων όλες οι σχετικές δικαιολογίες είναι απλά "προφάσεις εν αμαρτίαις" !
    Σε άλλες περιπτώσεις, πιθανόν κάποια μέλη μιας οικογένειας, να θέλουν να μείνουν και να "αναγκάζονται" να φύγουν, ωστόσο και αυτό είναι λάθος, διότι η Πίστη είναι προσωπική υπόθεση, όχι οικογενειακή...
   Ο ίδιος ο Χριστός είπε ότι δεν ήρθε να βάλει Ειρήνη στον Κόσμο, αλλά ότι εξ αιτίας Του, θα επέλθει διχόνοια, ακόμα και μέσα στις οικογένειες, διότι μπορεί τα παιδιά να πιστεύουν σε Αυτόν και οι γονείς όχι ή το αντίστροφο και υπάρχουν παραδείγματα (π.χ Αγία Βαρβάρα), όπου ο πατέρας σκότωσε το ίδιο του το παιδί, επειδή πίστευσε στον Χριστό !
   Στη χειρότερη μοίρα, θεωρώ, πως είναι όσοι δεν φεύγουν αμέσως μετά το "Χριστός Ανέστη", αλλά κάθονται ακόμα και μία ώρα μετά, αλλά τελικά υποκύπτουν και αυτοί ...στην συνήθεια ή στο στομάχι τους και λέω χειρότερη, επειδή δείχνουν μεγαλύτερη υποκρισία, από όσους φεύγουν αμέσως και φανερώνουν κατευθείαν ότι δεν ανήκουν στον Χριστό...
    Όσοι πάνε στην Εκκλησία, μόνον το Πάσχα και για πολύ λίγο και όχι ΚΆΘΕ Κυριακή (που γιορτάζεται η Ανάσταση), όσοι νομίζουν ότι Πάσχα σημαίνει εκδρομή και διακοπές, λαμπάδες, φαγητό και γλέντι, δεν μπορεί παρά να έχουν την συμπάθεια μας !
  Συμπάθεια σημαίνει ότι υποφέρουμε μαζί τους, ότι συμπάσχουμε, διότι οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονται "κενοί", μπορεί εξωτερικά να φαίνεται ότι διασκεδάζουν και περνούν καλά, αλλά το εσωτερικό κενό τους, δεν καλύπτεται, διότι αυτό ΜΌΝΟΝ ο Χριστός, θα μπορούσε να το καλύψει, αν πίστευαν πραγματικά σε Αυτόν και ήταν δίπλα Του, όλο το χρόνο και όχι μηχανικά-υποκριτικά-επιδερμικά, για λίγες μόνον στιγμές...   




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.