πρόσφατες αποφάσεις για μισθώσεις airbnb

     Ασφαλώς, οι σημαντικότερες ειδήσεις νομικού ενδιαφέροντος, αυτή την εβδομάδα, ήταν οι δικαστικές αποφάσεις που αφορούσαν τις λεγόμενες βραχυχρόνιες μισθώσεις ακινήτων (Airbnb).

  Βέβαια, όπως πάντα, με τον τρόπο που αναπαράγονται (ή δεν αναπαράγονται), από αμαθείς ή ημιμαθείς δημοσιογράφους, που κάνουν την τρίχα τριχιά και σκοπεύουν μόνον στη δημιουργία εντυπώσεων και να "πουλήσουν" την "είδηση", παρά να ενημερώσουν ορθά, δημιουργούνται, ίσως, εσφαλμένα συμπεράσματα.

  Η πρώτη απόφαση ήταν ασφαλιστικών μέτρων, από Δικαστήριο του Ναυπλίου και επειδή ήταν εις βάρος της βραχυχρόνιας μίσθωσης, έγινε πρωτοσέλιδο, ενώ την επόμενη ημέρα, απόφαση τακτικής διαδικασίας, από Δικαστήριο της Αθήνας, που απέρριπτε προσφυγή-αγωγή κατά βραχυχρόνιας μίσθωσης, πέρασε στα πιο ψιλά...

   Ανάμεσα στις δύο, ασφαλώς, μεγαλύτερη βαρύτητα όμως είχε η δεύτερη, αφού οι αποφάσεις των ασφαλιστικών μέτρων, αφενός έχουν περιορισμένη-προσωρινή ισχύ και αφετέρου αρκούνται σε πιθανολόγηση και όχι σε απόδειξη.

  Ακούστηκαν και γράφτηκαν διάφορα, σχετικά με τους λόγους, νομικούς και πραγματικούς, για τους οποίους εκδόθηκαν οι δύο αυτές, αντιφατικές εκ πρώτης όψεως, αποφάσεις, οπότε θα πρέπει να γίνουν κάποιες επισημάνσεις-διευκρινίσεις.

 Πρώτον, η μίσθωση βραχυχρόνιας διάρκειας, είναι αστική σύμβαση, όχι εμπορική-επαγγελματική, εφόσον μιλάμε πάντα για κατοικίες και αντίστοιχα ο ιδιοκτήτης, που τις κάνει, δε γίνεται έτσι επιχειρηματίας-επαγγελματίας.

   Εννοώ, ότι δε θίγεται ο κανονισμός της πολυκατοικίας, εξ αυτού του λόγου, εφόσον το διαμέρισμα παραμένει διαμέρισμα, δε γίνεται ...μαγαζί, επειδή νοικιάζεται με την ημέρα και όχι με τους μήνες ή τα χρόνια.

  Επιχειρηματική μπορεί να πει κάποιος πως είναι η δραστηριότητα όσων (φυσικών ή νομικών προσώπων) νοικιάζουν διαμερίσματα έναντι πινακίου φακής, με όρο υπομίσθωσης στο συμβόλαιο και στη συνέχεια, τα κάνουν Airbnb και βγάζουν πολλαπλάσια χρήματα, αλλά και αυτό δεν έχει να κάνει με τον κανονισμό ή τους άλλους συνιδιοκτήτες.

  Η βραχυχρόνια μίσθωση, σε σχέση με την "παραδοσιακή", αποτελεί σαφώς έναν πιο προσοδοφόρο τρόπο εκμετάλλευσης του ακινήτου και συνεπώς δεν θα μπορούσε να είναι παράνομη, είναι σύμφωνη με το Σύνταγμα και την μορφή της (καπιταλιστικής) Δημοκρατίας, που έχουμε.

    Τώρα, το δικαίωμα κάθε ιδιοκτήτη, να εκμισθώνει το ακίνητο του, βραχυχρόνια και σε μεγάλο αριθμό μισθωτών, για να έχει περισσότερα έσοδα, όπως ξέρουν και τα παιδιά του Δημοτικού, σταματά εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων ενοίκων και συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας, εφόσον μιλάμε για οριζόντια ιδιοκτησία και όχι αυτοτελές οίκημα.

  Είναι προφανές ότι η μίσθωση airbnb, λόγω της συχνής εναλλαγής μισθωτών, που κουβαλάνε και τα πράγματα τους, μέσα-έξω, δημιουργεί μια επιπλέον "αναστάτωση"-όχληση στους γύρω.

     Ωστόσο, το ζήτημα του κατά πόσον αυτή η όχληση ξεπερνά τα ανεκτά όρια, θα κρίνεται σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση, με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της κάθε μίας και όχι εκ των προτέρων, να λέμε ότι η απόφαση του Ναυπλίου, θέτει ...εκτός Νόμου, τις μισθώσεις airbnb ή βάζει "δικαστικό φρένο" σε αυτές !

    Κυρίως όμως, θα κρίνεται με βάση τις αντιλήψεις του μέσου (συνετού) ανθρώπου, για το τι είναι ανεκτό και τι όχι και όχι με βάση τις "παραξενιές" κάποιων ή ...την ζήλια (για τα αυξημένα έσοδα), που τους ωθεί να κάνουν αγωγές και αιτήσεις ασφαλιστικών μέτρων.