επίκαιρη Νομολογία

  1) Η πρώτη απόφαση, είναι του Ελεγκτικού Συνεδρίου και αφορά το ζήτημα, της επιστροφής στο Δημόσιο, αχρεωστήτως καταβληθέντων, σε πολίτες, ποσών, χρήματα δηλαδή που δε δικαιούνταν να εισπράξουν.

 Το ζήτημα ήρθε πρόσφατα στην επικαιρότητα, όταν διαπιστώθηκαν λάθη στην καταβολή συντάξεων, δηλαδή δόθηκαν περισσότερα, από όσα έπρεπε και κλήθηκαν οι συνταξιούχοι να τα επιστρέψουν !

   Το νομικά ενδιαφέρον σκέλος της υπόθεσης αυτής, είναι, πως δεν υπάρχει πάντα υποχρέωση του πολίτη να επιστρέψει τα χρήματα, αλλά μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να τα κρατήσει...

 Με βάση κάποιες Γενικές Αρχές του Διοικητικού Δικαίου, δηλαδή, ο πολίτης μπορεί να αποκρούσει το αίτημα του Δημοσίου, για επιστροφή των "αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών", όπως όταν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα, όταν ο πολίτης θεωρούσε εύλογα ότι δικαιούται τα ποσά και δεν είχε δόλο, όταν δεν είχε συμμετάσχει, με κάποια παρανομία, ο ίδιος, στην καταβολή τους, όταν τα χρήματα έχουν αναλωθεί και δεν είναι ευχερής η επιστροφή τους κ.α.

   Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πάντως, που έκρινε το Ε.Σ, ότι δεν υπάρχει υποχρέωση επιστροφής, δεν είμαι και τόσο σίγουρος πως είχε δίκιο...

  2) Η δεύτερη απόφαση, πάλι του Ελεγκτικού Συνεδρίου, επιβεβαίωσε την πάγια Νομολογία, στο ζήτημα που καίει τους αξιωματικούς των Ε.Δ, δηλαδή στο ζήτημα της υποχρέωσης καταβολής αποζημίωσης, αν παραιτηθούν, πριν την συμπλήρωση ορισμένων ελάχιστων χρόνων υπηρεσίας !

    Έτσι, το Δικαστήριο επανέλαβε ότι ...δεν αντίκειται ούτε στο Σύνταγμα μας, ούτε σε Ευρωπαϊκές Συμβάσεις, ο Νόμος, που προβλέπει αυτή την αποζημίωση και ουσιαστικά, περιορίζει σημαντικά τη δυνατότητα αλλαγής επαγγέλματος και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας.

      Ζυγίζοντας ξανά τα αντικρουόμενα συμφέροντα, θεώρησε πάλι ότι υπερτερεί εκείνο του Δημοσίου, να μην αποψιλώνονται, δηλαδή, οι Ε.Δ με παραιτήσεις στελεχών !

   Υπήρξε μόνον μια μικρή μειοψηφία, που αμφισβήτησε τον (αμφιλεγόμενο, ούτως ή άλλως) τρόπο υπολογισμού αυτής της (πολύ μεγάλης) αποζημίωσης...

 3) Η τρίτη απόφαση, πάλι διοικητικού Δικαστηρίου (Πρωτοδικείου, αυτή τη φορά), έκρινε και εύλογα, αντισυνταγματική την απόρριψη αίτησης (άνδρα) συναδέλφου να πάρει επίδομα παιδικού σταθμού, με την αιτιολογία ότι αυτό ...προβλέπεται μόνον για γυναίκες δικηγόρους, διότι παραβιάζεται η Αρχή της Ισότητας, χωρίς να υπάρχει (σοβαρός, ικανός) λόγος !

   4) Η τέταρτη απόφαση, έρχεται από αστικό Πρωτοδικείο και υπόθεση διαζυγίου, όπου ναι μεν δόθηκε η επιμέλεια των τέκνων στη μητέρα τους, ωστόσο κρίθηκε πως στο ζήτημα του τόπου κατοικίας αυτών, θα υπάρχει συνεπιμέλεια ! 

   Αυτό συνέβη, όπως είναι κατανοητό, επειδή η μητέρα είναι αλλοδαπή και προκειμένου να μην μπορεί -μονομερώς- να επιστρέψει (με τα παιδιά) στην χώρα της, με συνέπεια ο πατέρας να μην δύναται, να ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας με τα τέκνα του...(άσχετα αν αυτό το ενδεχόμενο δεν ήταν και τόσο πιθανό, δεδομένων των επαγγελματικών κλπ δεσμών της μητέρας με την χώρα μας).

      Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση αυτή, αναδεικνύει τα μεγάλα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, να ρυθμίσει τις οικογενειακές σχέσεις, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μετά το διαζύγιο.