ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας

    Το Πτωχευτικό Δίκαιο είναι κλάδος της νομικής επιστήμης εδώ και πολλές δεκαετίες, ωστόσο για λόγους που μόνον οι κυβερνώντες και οι πιστωτές μας (!) γνωρίζουν, η ισχύς του νέου πτωχευτικού Κώδικα, που ψηφίστηκε στα τέλη Οκτώβρη, μετατέθηκε για αρχές Ιούνη, δηλαδή 8 μήνες μετά...

  Πρόκειται για νέο Νόμο, που προβλέπει πολλές εξειδικεύσεις με άλλα νομοθετήματα (υπουργικές αποφάσεις κλπ), ωστόσο δεν κατανοώ, γιατί μετατέθηκε η ισχύς του, για ΤΌΣΟ αργότερα και θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες βασικές παρατηρήσεις-επισημάνσεις, γενικότερης φύσεως.

   Χωρίζεται σε τρία μέρη : το ένα είναι η "κλασική" πτώχευση, που γνωρίζαμε ως τώρα, το δεύτερο είναι ο "εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών" και το τρίτο αφορά μόνον επιχειρήσεις και τους τρόπους σωτηρίας-εξυγίανσης τους (για το τρίτο αυτό, θα υπάρξει ίσως ξεχωριστή ανάρτηση, θα ασχοληθώ τώρα με τα δύο πρώτα) !

    Ως προς την "κλασική" πτώχευση που γνωρίζαμε ως τώρα, δηλαδή την υποβολή αίτησης στο Δικαστήριο και την συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών, μέσα από μια οριοθετημένη διαδικασία, με κανόνες, κατόπιν ρευστοποίησης της πτωχευτικής περιουσίας, υπάρχει μία (αλλά τεράστια) αλλαγή.

    Όπως θα έχετε πληροφορηθεί, πλέον, αίτηση πτώχευσης μπορεί να υποβάλει ο καθένας (μισθωτοί, συνταξιούχοι, ελεύθεροι επαγγελματίες κλπ), ενώ πριν μπορούσε μόνον αυτός, που είχε την εμπορική ιδιότητα.

  Πέραν αυτής της μεγάλης αλλαγής, ως προς τις προϋποθέσεις, τη διαδικασία και τις συνέπειες της πτώχευσης, δεν έχουν επέλθει σημαντικές αλλαγές (με μια γρήγορη ματιά που έριξα), σκοπός της διαδικασίας ήταν και παραμένει η οργανωμένη (ολική ή εν μέρει) ικανοποίηση των πιστωτών, μέσα από τη ρευστοποίηση της πτωχευτικής περιουσίας, με την σύμπραξη προσώπου, που καλείται (όπως και πριν) "σύνδικος" της πτώχευσης !

   Να πούμε ότι προβλέπεται και ειδική διαδικασία για πτωχεύσεις μικρού αντικειμένου (στο Ειρηνοδικείο, αλλά με ηλεκτρονική αίτηση), ενώ τα δύο σημεία, που χρήζουν προσοχής, για μένα, είναι τα εξής : πρώτον, ότι πλέον και για πρώτη φορά, στην πτωχευτική περιουσία, ανήκει και ...το εισόδημα του "πτωχού" (εφόσον υπερβαίνει κάποιο όριο) και δεύτερον, ότι μετά 3 έτη, επέρχεται απαλλαγή του πτωχού, από τα χρέη.

    Ως προν τον "μηχανισμό" ρύθμισης οφειλών εξωδικαστικά, τώρα, φοβάμαι, με βάση και την έως τώρα εμπειρία, ότι μάλλον δεν θα εφαρμοστεί ποτέ, εφόσον το "επιτελικό (κλαίμε) κράτος" είναι τόσο άχρηστο, που δεν μπορεί να επεξεργαστεί αιτήσεις ρύθμισης οφειλών και συνήθως δεν απαντάει ποτέ (λες και δεν έχει ανάγκη τα χρήματα, χαχα), πόσο μάλλον στην πολύ σύντομη προθεσμία των 2 μηνών (!) που θέτει ο Νόμος (πριν την covid, οι αιτήσεις ρύθμισης, έντυπες ή ηλεκτρονικές, έμεναν εκκρεμείς, για πολλά χρόνια, φαντάζομαι τώρα, που οι υπάλληλοι κάνουν ...τηλεργασία και δε λειτουργεί τίποτα στο Δημόσιο) !

    Ο Νόμος περιέχει πολύ αναλυτικές προβλέψεις, σχετικά με τη διαδικασία, ποιοι μπορούν να κάνουν αίτηση, ποια χρέη υπάγονται και ποια όχι, ωστόσο, όπως είπα, πρέπει να περιμένουμε να δούμε, αν και πως θα λειτουργήσει αυτός ο "μηχανισμός" στην πράξη, γιατί από θεωρίες έχουμε χορτάσει...

  Το καλό είναι πως με την υποβολή της αίτησης, πετυχαίνεις αναστολή των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης, ενώ η ρύθμιση των οφειλών, μπορεί να γίνει μέχρι και σε 240 δόσεις (20 χρόνια)...

   Από τα παραπάνω, δεν ξέρω αν έχετε σχηματίσει εικόνα, για το τι συμφέρει περισσότερο, δηλαδή πτώχευση ή ρύθμιση οφειλών, αλλά θεωρώ πως αυτό, μπορεί να κριθεί μόνον σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση και όχι εκ των προτέρων, διότι είναι αρκετές παράμετροι που πρέπει να ζυγιστούν, τα υπέρ και τα κατά δηλαδή, προτού ληφθεί η οριστική απόφαση-επιλογή !