η αποκαθήλωση των "ειδώλων"

     Λένε ότι "ηθοποιός σημαίνει Φως", αλλά αποδεικνύεται ότι οι ...άνθρωποι, πίσω από τους ρόλους, ζουν στο σκοτάδι, όπως όλοι μας, έχουν πάθη και αδυναμίες και παραβατικές συμπεριφορές !

  Το τελευταίο διάστημα, μετά την εξομολόγηση της εμπειρίας της Σοφίας Μπεκατώρου, υπήρξε ένα τσουνάμι, μια χιονοστιβάδα, αντίστοιχων καταγγελιών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, κυρίως στη λεγόμενη "βιομηχανία θεάματος", αλλά όχι μόνον.

  Το θέμα, όπως καταλαβαίνει κανείς, έχει και νομικές προεκτάσεις, εκτός από κοινωνικές και ψυχολογικές, ενώ όλοι παρακολουθούμε σαστισμένοι, να βγαίνουν στην φόρα, τα άπλυτα ανθρώπων, υπεράνω υποψίας !

   Η σπίθα μιας πρώτης καταγγελίας, είναι λογικό να ανοίγει στόματα και να πυροδοτεί το λεγόμενο "me too", την ανάγκη δηλαδή να μοιραστεί και κάποιος άλλος, μια παρόμοια εμπειρία, που είχε, ενώ επίσης λογικό είναι, να εντοπίζονται και πιθανές υπερβολές σε όλο αυτό, που ζούμε.

  Εννοώ, ότι χρειάζεται προσοχή, αφενός στο να μην ποινικοποιήσουμε ...το φλερτ και αφετέρου, στο να δοθεί ο σωστός νομικός χαρακτηρισμός, σε κάθε πράξη !

  Από αυτά, που έχουμε ακούσει, τα περισσότερα είναι πλημμελήματα και έχουν παραγραφεί, ενώ απαιτείται και έγκληση συνήθως, οπότε και να μην έχουν παραγραφεί, δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη, επειδή δεν υποβλήθηκε έγκαιρα (εντός τριμήνου) η έγκληση από το θύμα.

  Αλλά και πιθανά κακουργήματα, ίσως έχουν παραγραφεί και δεν θα μπω στη λογική του "γιατί τώρα ;", όπως κάποιοι, διότι κατανοώ την δυσκολία να καταγγείλεις αυτά τα πράγματα, όταν έγιναν, αλλά δεν μπορώ, ως νομικός, να μην υπερασπιστώ και τον θεσμό της παραγραφής, που έχει λόγο ύπαρξης !

   Επειδή ακούγονται και πιθανές νομοθετικές μεταβολές, σε αυτό το σκέλος, εξυπακούεται ότι αυτές ΔΕΝ μπορούν να έχουν αναδρομική ισχύ και να καταλάβουν και όσα έχουν καταγγελθεί, δηλαδή πράξεις, που έχουν γίνει ήδη, αλλά θα αφορά μόνον στο μέλλον...

    Το κοινό στοιχείο, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι ένα : η κατάχρηση "εξουσίας" του θύτη σε βάρος του θύματος, που βρίσκεται σε ανάγκη να πάρει μια δουλειά, έναν ρόλο ή γενικότερα βρίσκεται υπό την επιρροή του δράστη, όπως στην υπόθεση Μπεκατώρου.

   Από εκεί και μετά, όπως είπαμε, τα καταγγελλόμενα, ποικίλουν, από ένα, ποινικά αδιάφορο μάλλον, άκομψο ή χυδαίο φλέρτ, μέχρι το ακραίο (βιασμός με μεταλλική ράβδο), αλλά τα περισσότερα εντάσσονται σε αυτό, που ονομάζει ο Π.Κ ως "προσβολή της γενετήσιας αξιοπρέπειας" και "κατάχρηση σε γενετήσια πράξη", τετελεσμένη ή σε απόπειρα ("πάρτον στον στόμα, τώρα"), δηλαδή σε πλημμεληματικές κατηγορίες, που δεν μπορούν να διωχθούν, είτε λόγω παραγραφής, είτε λόγω μη έγκαιρης υποβολής έγκλησης, από τα θύματα !

   Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι και οι αστικής φύσεως αξιώσεις, για αποζημίωση δηλαδή, λόγω ηθικής βλάβης, παραγράφονται στην 5ετία, οπότε ούτε αυτές θα μπορούν να εγερθούν τώρα...

    Βέβαια, η ζημιά των θυτών, είναι πολλαπλάσια, από αυτήν την ιστορία, καθώς χάνουν ρόλους ή θέσεις, χορηγούς, συμβόλαια με διαφημιστικές και γενικά "γίνονται ρόμπες" παντού και κυρίως απέναντι στις οικογένειες τους !

   Κάποια, τέλος, νομικά ζητήματα, αναφορικά με αυτές τις υποθέσεις, έχουν να κάνουν με τη δυνατότητα απόδειξης ή μη της καταγγελίας, όταν λογικά, δεν υπάρχουν μάρτυρες, στις περισσότερες περιπτώσεις, οπότε υφίσταται ο κίνδυνος, να υποστεί το θύμα και νομικές συνέπειες για (συκοφαντική) δυσφήμιση, να βγει δηλαδή ο θύτης και από πάνω...

   Εδώ θέλει προσοχή, λοιπόν, από τους καταγγέλλοντες, αν και στην περίπτωση που για κάποιον υπάρχουν άλλες ...δέκα, παρόμοιες, καταγγελίες, τότε ισχύει το "όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά", εννοώ ότι με αυτό το επιχείρημα, μπορεί να επαληθευτεί ότι οι καταγγελίες είναι υπαρκτές και σοβαρές, γιατί δεν μπορεί να λένε και οι δέκα ψέματα !

    Πάντως, να πούμε, κλείνοντας και αυτό : εκτός από την "κατάχρηση εξουσίας", που επέδειξαν οι θύτες, υφίσταται, νομικά, μην ξεχνάμε και ο όρος "κατάχρηση δικαιώματος", εκ μέρους των θυμάτων, που σημαίνει ότι ναι μεν είναι δικαίωμα σου, να καταγγέλλεις δημόσια κάτι που συνέβη, αλλά μπορεί (υπό προϋποθέσεις και όχι μόνον από τη μεγάλη διαδρομή του χρόνου, που μεσολάβησε) αυτό να θεωρηθεί "καταχρηστικό".