αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο

   Τους τελευταίους μήνες, βλέπαμε (και ακόμα υπάρχουν) στους δρόμους, πανό και διαφημιστικά πάνελς (!) που μιλούν για ίσα δικαιώματα των γονέων, όσον αφορά την επιμέλεια των τέκνων, μετά από διαζύγιο (προφανώς από μπαμπάδες που ένιωθαν αδικημένοι και μάλλον όχι άδικα).

   Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται ο πρόσφατος Νόμος, που προκάλεσε αντιδράσεις, από κάποιους βουλευτές, κυρίως ...γυναίκες, αλλά θεωρώ ότι οι σχετικές διατάξεις έχρηζαν εκσυγχρονισμού και εδώ ισχύει το "κάλλιο αργά παρά ποτέ" !

  Σε παλιότερη ανάρτηση, είχα στηλιτεύσει αυτό το "καθεστώς", που είχε εγκαθιδρυθεί, δηλαδή την εκ των προτέρων και μονομερή εύνοια προς τη μητέρα των παιδιών, που άφηνε "απέξω" τον πατέρα, σχεδόν ως ...παρακατιανό, από τα Δικαστήρια και πιστεύω ότι, εφόσον οι γυναίκες επιδιώκουν, όπως λένε, την Ισότητα, θα πρέπει να την δέχονται και ως προς τους άντρες, όχι δηλαδή σε αυτό το θέμα, να είναι ...πιο ίσες.

  Το συμφέρον του τέκνου, σε κάθε περίπτωση, είναι αυτό που μετράει και πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, απλά δεν μπορεί a priori να λέμε ότι η μητέρα είναι πιο ικανή και πιο σωστή, στο να το μεγαλώσει, αυτό μπορεί να κρίνεται μόνον σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά και πάντα να μπορεί να λαμβάνεται και η επιθυμία του παιδιού, εφόσον είναι ώριμο, να την εκφράσει !

   Αντίστοιχα, σύμφωνα με τα παραπάνω, ένας κακοποιητικός γονέας, ΔΕΝ μπορεί, προφανώς, να έχει τα ίδια δικαιώματα, όπως είπε ατυχώς ένας βουλευτής...

     Νομίζω το κρίσιμο στοιχείο και αυτό που προσπαθεί να εξασφαλίσει ο Νόμος, είναι ο μη αποκλεισμός του έτερου γονέα, από σημαντικές αποφάσεις, για την ζωή του παιδιού (εκπαίδευση, θέματα υγείας κλπ) και η αποφυγή φαινομένων, όπως το να παίρνει το παιδί ο ένας και να πηγαίνει σε ...άλλη πόλη ή και χώρα, χωρίς να ρωτάει καν τον άλλον !

   Πλέον στην "από κοινού" άσκηση της γονικής μέριμνας, προστέθηκε το περιβόητο "εξίσου", για να τονίσει την ισότητα των γονέων στα ζητήματα επιμέλειας των τέκνων, είτε στη διάρκεια του γάμου, είτε υπό καθεστώς διαζυγίου ή διάστασης.

    Σε κάθε περίπτωση, τα ζητήματα αυτά, εφόσον υπάρχει καλή σχέση και επικοινωνία, μπορούν να συμφωνούνται ελεύθερα, από τα μέρη, ισχύει δηλαδή η ελευθερία των αστικών συμβάσεων και εδώ, με έγγραφες συμφωνίες, που έχουν διετή ισχύ και παρατείνονται αυτοδίκαια, αν κανείς από τους δύο, δεν εναντιωθεί, στη λήξη της διετίας.

   Αν υπάρξει διαφωνία, προβλέπεται πλέον και στάδιο διαμεσολάβησης, από ειδικούς επιστήμονες-διαμεσολαβητές, πριν την προσφυγή στο Δικαστήριο (όπου και εδώ προβλέπεται η επιμόρφωση των Δικαστών, με ειδικά σεμινάρια).

    Επειδή, είναι δεδομένο ότι το παιδί, θα μένει με τον έναν από τους δύο γονείς, αναφορικά με το δικαίωμα επικοινωνίας του έτερου γονέα, καθιερώνεται το τεκμήριο του 1/3 του συνολικού χρόνου, που θα δικαιούται αυτός, αλλά και αυτό μπορεί να συμφωνηθεί διαφορετικά (είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω).

     Για τη μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου, επειδή επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του άλλου γονέα, προβλέπεται πλέον έγγραφή συμφωνία ή απόφαση Δικαστηρίου.

    Η από κοινού και εξίσου απόφαση των γονέων, ισχύει για τα σημαντικά ζητήματα που επηρεάζουν το μέλλον του (π.χ όνομα, θρήσκευμα, εκπαίδευση), δεν απαιτείται δηλαδή πάντα, όταν μιλάμε για τρέχοντα και επείγοντα θέματα ή για συνήθεις-καθημερινές πράξεις επιμέλειας.

   Ο Νόμος ορίζει επίσης τι σημαίνει "κακή άσκηση της γονικής μέριμνας" και τις συνέπειες της και επιφέρει ορισμένες (ελαφρές) τροποποιήσεις στη διαδικασία του συναινετικού διαζυγίου.

      Τέλος, για το εκτός γάμου γεννηθέν τέκνο, προβλέπεται ότι η γονική μέριμνα ανήκει, φυσικά, στη μητέρα, αλλά αν ο πατέρας το αναγνωρίσει εκούσια ή με δική του αγωγή, αποκτά τα δικαιώματα, που έχουν όλοι οι πατεράδες στο θέμα αυτό, όμως αν είναι αυτός εναγόμενος και αντιδικήσει, ορίζεται ότι δεν θα ασκεί γονική μέριμνα (εδώ φαίνεται μια τιμωρητική διάθεση), χωρίς την σύμφωνη γνώμη της μάνας, αλλά και αυτό μπορεί να αλλάξει, με δικαστική απόφαση, κατόπιν αίτησης-αγωγής του πατέρα.

σου'πα μου΄πες

     Ένα από τα σημαντικότερα αποδεικτικά μέσα, στην ποινική Δίκη, αν όχι το σημαντικότερο, είναι οι μάρτυρες (κατηγορίας, εν προκειμένω).

   Ο Κώδικας Ποινικής Δικονομίας προβλέπει πώς εξετάζονται (ή όχι, δηλαδή εξαιρούνται) οι μάρτυρες από το Δικαστήριο και το βασικότερο όλων, είναι πως (κατά 99,9%) πρέπει να καταθέτουν γεγονότα και όχι προσωπικές και ...αυθαίρετες ίσως (αξιολογικές) κρίσεις !

 Σύμφωνα με πραγματικά περιστατικά-πραγματική υπόθεση, ένας κατηγορούμενος, καταδικάστηκε από Δικαστήριο (επαρχίας), με βάση μαρτυρίες 2 προσώπων, που δεν τον είδαν να τελεί το αδίκημα, ωστόσο αναφέρθηκαν στο τι τους είπαν κάποιοι άλλοι...

  Το κρίσιμο και περίεργο, ωστόσο, είναι πως ΔΕΝ κατονόμασαν αυτά τα πρόσωπα (!) και συγκεκριμένα, η μεν πρώτη μάρτυρας είπε πως ακούστηκε από συνομηλίκους του (έτσι γενικά), ο ...ανήλικος υιός του κατηγορούμενου, να λέει ότι τέλεσε(-αν) την πράξη, ο δε δεύτερος πως ...κάποιος ηλικιωμένος, του είπε πως ένα ακίνητο ανήκε στον κατηγορούμενο !!

 Νομίζω περιττεύει να πούμε πόσο επικίνδυνο, είναι αυτό, για τα δικαιώματα του κατηγορούμενου και για μια στοιχειώδη δίκαιη Δίκη, αν αρχίσουν οι (ψευδο;)μάρτυρες, να λένε, έτσι γενικά και αόριστα, μου είπε ο Χ ή ο Ψ ή ακούστηκε ο Α να λέει στον Β, δίχως αυτά τα πρόσωπα να κατονομάζονται...

    Για αυτό το λόγο, ο Νόμος απαγορεύει ρητά, αυτή την πρακτική και επιτάσσει, με ποινή ακυρότητας, το Δικαστήριο να μην λαμβάνει υπόψιν μαρτυρίες, για ...λεγόμενα άλλων, όταν δεν κατονομάζονται αυτοί "οι άλλοι" !

   Εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αποτελούν ίσως και παραδοσιακά, οι δημοσιογράφοι, όπου ισχύει το κλασικό ότι "ποτέ δεν αποκαλύπτουν τις πηγές τους" και κάποιοι άλλοι, που μπορεί να καλύπτονται από επαγγελματικό απόρρητο, όπως εμείς οι δικηγόροι.

   Σε διαφορετική περίπτωση, αν γίνει δηλαδή δεκτή και ληφθεί υπόψη (ως προς την ενοχή) κατάθεση (μη αυτόπτη και μη αυτήκοου) μάρτυρα, που δεν κατονομάζει την πηγή των πληροφοριών του, αφενός η απόφαση καθίσταται αναιρετέα και αφετέρου μπορεί οι δικαστές να φέρουν πειθαρχικές (τουλάχιστον) ευθύνες και χρειάζεται προσοχή !

    Αν δεν υπήρχε αυτή η πρόβλεψη, θα άνοιγε η κερκόπορτα, για τον κάθε ψευδομάρτυρα, να λέει ψέματα, με το πρόσχημα, ότι όσα λέει, του τα είπε κάποιος άλλος άγνωστος και να γλιτώνει έτσι την κατηγορία της ψευδορκίας κλπ, αλλά και να τιμωρείται κάποιος πιθανόν αθώος...

    Για τα αδικήματα της ψευδορκίας, ψευδούς καταμήνυσης και δυσφήμισης, απαιτείται βέβαια δόλος άμεσος, ωστόσο ΠΏΣ αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, το να καταθέτεις λόγια άλλων, τους οποίους δεν κατονομάζεις ; Ενδεχόμενος δόλος ή μήπως ...αμέλεια ; (χαχα)

     Αν ξέρεις και είσαι σίγουρος για κάτι, το καταθέτεις και αναλαμβάνεις και την ευθύνη των λεγομένων σου, αν δεν είσαι σίγουρος, δεν το λες καθόλου, δεν κρύβεσαι πίσω από λόγια άλλων (υπαρκτών ή φανταστικών προσώπων) !

    Τέλος, η ευθύνη αυτού που καταθέτει λόγια τρίτων, τους οποίους δεν κατονομάζει ή προσωπικά συμπεράσματα και εικασίες που κάνει, με βάση άλλα γεγονότα, δεν μπορεί, κατά τη γνώμη μου, να αίρεται, με το σκεπτικό ότι αποτελούν "προσωπικές αξιολογικές κρίσεις" και άσχετα αν αυτές ΔΕΝ πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν, από το Δικαστήριο (συμβαίνουν και αβλεψίες όμως, όπως στην εξεταζόμενη περίπτωση, από τους δικαστές, που δέχτηκαν αόριστες αναφορές σε τρίτους), που χρειάζεται "χειροπιαστά γεγονότα", για να σχηματίσει ασφαλή δικανική κρίση, πόσο μάλλον καταδικαστική.

 

υπόθεση Πέτρου Φιλιππίδη

      Πρόσφατα, ορισμένοι "δημοσιογράφοι", επικαλούμενοι "νομικούς κύκλους", έγραψαν ότι ο εν λόγω ηθοποιός θα προφυλακιστεί κατά 99,9% (δεν ανέφεραν ποσοστά, αλλά αυτό εννοούσαν), ενώ ...τηλεοπτικός συνάδελφος, έφτασε σε σημείο να μιλήσει και για ενδεχόμενη ποινή πολλών ετών κάθειρξης ! (εντάξει, όλοι έχουμε άτυχες στιγμές και στο φινάλε, αυτό σημαίνει "έκθεση στην τηλεόραση", ότι ...εκτίθεσαι, χαχα).

   Η δική μου άποψη, είναι ότι ΔΕΝ θα προφυλακιστεί τελικά, όσο και αν αυτό στενοχωρεί όσους αντλούν ευχαρίστηση, από την δυστυχία των άλλων (θανάτους, διαζύγια, φυλακίσεις κλπ), δημοσιογράφους και μη...

    Η γνώμη μου, βασίζεται σε καθαρά νομικά επιχειρήματα, τα οποία δεν θα παραθέσω τώρα, αλλά μετά την απολογία του, επειδή υποθέτω ότι δεν έχει νόημα να κάνω δωρεάν τη δουλειά, για την οποία θα πληρωθούν κάποιοι άλλοι, οι δικηγόροι του !

   Ο λόγος που επανέρχομαι στο ζήτημα αυτό, είναι επειδή μπορεί να είχαν παρεξηγηθεί όσα είχα γράψει, όταν πρωτοέσκασε το θέμα, όταν μετά το καπάκι του βόθρου των αθλητικών ομοσπονδιών, άνοιξε, σαν ντόμινο, ο βόθρος της "σόουμπιζ"...

     Είναι πιθανόν, εφόσον δεν προφυλακιστεί, ορισμένοι να σκανδαλιστούν και να μιλήσουν για δύο μέτρα και δύο σταθμά, μεταξύ αυτού και του Λιγνάδη, ωστόσο οι δύο αυτές υποθέσεις είναι διαφορετικές (οφείλουμε πάντως να αναγνωρίσουμε ότι είναι αλλιώς να απολογείσαι, ως ελεύθερος και αλλιώς ως ήδη κρατούμενος, όπως στην περίπτωση Λιγνάδη, όπου όλα έγιναν ...πολύ γρήγορα) και κάποιοι άλλοι (ήδη το κάνουν) για πιθανά "μέσα" του Φιλιππίδη, που τον προστατεύουν, ωστόσο το ζήτημα είναι καθαρά νομικό και εκεί θα κριθεί, στο νομικό πεδίο !

    Καλώς ή κακώς (προφανώς το πρώτο) δικαστές και εισαγγελείς αποφασίζουν με βάση το ισχύον Δίκαιο και τους Νόμους και όχι με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα ή το τι λένε "νομικοί κύκλοι" ή "δημοσιογράφοι" κίτρινου ή ...κιτρινισμένου Τύπου.

    Την τελευταία εβδομάδα, είχαμε ήδη 3 υποθέσεις, που "τσίγκλησαν" το αίσθημα δικαίου των πολιτών (ένα μαχαίρωμα στη Ν.Σμύρνη, ένας βιασμός και μια ασέλγεια στη Θεσ/νικη), καθώς και στις τρεις περιπτώσεις οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι...

    Μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να μας ξενίζουν αυτά, ωστόσο αφενός δεν γνωρίζουμε τα περιεχόμενα των δικογραφιών και αφετέρου οι περισσότεροι, δεν γνωρίζουν τους εφαρμοστέους νομικούς κανόνες, κάθε υπόθεσης !

     Έτσι και στην σχολιαζόμενη, σήμερα, υπόθεση, το κρίσιμο είναι να υπαχθούν ορθά τα πραγματικά περιστατικά, στην εφαρμοστέα νομική διάταξη, να γίνει δηλαδή ο ορθός νομικός χαρακτηρισμός τους.

    Κάθε ποινική υπεράσπιση, έχει δύο σκέλη : το πραγματικό, δηλαδή αν τα γεγονότα έγιναν, όπως περιγράφονται στη δικογραφία ή όχι και πως έγιναν και το νομικό, δηλαδή, πως χαρακτηρίζονται αυτά τα γεγονότα, σε ποια ποινική διάταξη εντάσσονται.

    Εδώ (και όχι μόνον βέβαια, χαχα) ανακύπτει και η χρησιμότητα του δικηγόρου, να βοηθήσει στο νομικό σκέλος κυρίως, αλλά και στο πραγματικό, δηλαδή τι να πεις και τι όχι και παράλληλα φυσικά, να ζητήσει όσα προβλέπει ο Νόμος, υπέρ του εντολέα του, διότι προφανώς οι Δικαστές δεν θα το κάνουν αυτό, από μόνοι τους (και στις ποινικές διαδικασίες ισχύει το "αιτείτε και δοθήσεται", αν δεν ζητήσεις, δεν παίρνεις, απλά) !

     Μέχρι τώρα, έχουν διαρρεύσει πραγματικής φύσεως ισχυρισμοί της υπεράσπισης του ηθοποιού και χωρίς να κρίνονται, είναι αλήθεια, πολύ πετυχημένοι, πιστεύω ότι το "παιχνίδι" θα κριθεί στο νομικό επίπεδο (όσον αφορά τις κατηγορίες, αλλά και τις εν γένει προϋποθέσεις μιας προσωρινής κράτησης).

τι είπε το ΣτΕ για τα εμβόλια και τι ισχύει

       Πριν μερικές ημέρες, έγινε πρωτοσέλιδο, από τους δημοσιογράφους του "κόπι πάστε" μια πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επειδή αφορά στα εμβόλια και στην τυχόν ευθύνη του ελληνικού Δημοσίου, προς αποζημίωση, σε περίπτωση παρενεργειών, από αυτά !

  Έπαιξε "ψηλά" ως θέμα, γιατί το ζήτημα "εμβόλια" μας καίει όλους, είναι εξαιρετικά επίκαιρο, για να "πουλήσει", ωστόσο δε νομίζω ότι οι δημοσιογράφοι κατάλαβαν ή ενδιαφέρθηκαν να μάθουν τι λέει η απόφαση...

  Ας δούμε λοιπόν, λίγο πιο ψύχραιμα και ...πιο νομικά τι ήταν αυτή η απόφαση, αλλά να μιλήσω μετά και για το ζήτημα των κοροδοεμβολίων και τις νομικές ευθύνες, από αυτά, καταθέτοντας την προσωπική μου άποψη.

 Στην συγκεκριμένη υπόθεση, το ΣτΕ δίκασε ως Ακυρωτικό Δικαστήριο (δηλαδή το αντίστοιχο του Αρείου Πάγου) μια διοικητική διαφορά ουσίας, που ξεκίνησε από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, πηγε στο Εφετείο και μετά στο ΣτΕ, προκειμένου να γίνει αναίρεση, ήτοι να διορθωθούν νομικά σφάλματα και όχι να μπει στην ουσία !

  Ένα κοριτσάκι, έκανε το γνωστό "τριπλό" εμβόλιο και εμφάνισε μια σπάνια εγκεφαλική πάθηση, ως παρενέργεια (1 στο εκατομμύριο) και τελικά απεβίωσε και η μητέρα του, στράφηκε, κατά του ελληνικού Δημοσίου, ζητώντας αποζημίωση για ψυχική οδύνη.

   Εδώ ανοίγουμε παρένθεση, επειδή πολύ πρόσφατα, στις αρχές Απριλίου 2021, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μετά από προσφυγή Τσέχων γονέων, που είχαν εισπράξει πρόστιμο, γιατί δεν εμβολίασαν τα παιδιά τους, για να πάνε σχολείο, απεφάνθη ότι είναι νόμιμος (!) αυτός ο υποχρεωτικός εμβολιασμός.

    Έβαλα θαυμαστικό, γιατί, κατά την άποψη μου, όχι μόνον ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, αλλά και τα υποχρεωτικά κοροδοτέστ, δηλαδή κάθε ιατρική πράξη, που επιβάλλεται στον άνθρωπο, παραβιάζει ΘΕΜΕΛΙΏΔΗ ανθρώπινα δικαιώματα και έρχεται σε αντίθεση, τόσο με τα εθνικά Συντάγματα, όσο και με διεθνείς Συνθήκες, που τα κατοχυρώνουν !!

     Επιστρέφοντας, στην αρχική υπόθεση, χωρίς να ξέρω, αλλά εικάζω βάσιμα, ότι η αγωγή της μητέρας έγινε δεκτή αρχικά, στο Εφετείο απορρίφθηκε και το ΣτΕ δικαίωσε τη μάνα, θεωρώντας ότι είχε δίκιο το Πρωτοδικείο...

   Επαναλαμβάνω ότι το "δικαίωσε" αναφέρεται σε νομικές έννοιες, όχι στην ουσία και συγκεκριμένα στη νομική βάση της αγωγής (μπαίνουμε τώρα σε πιο εξειδικευμένα, νομικά, ζητήματα) : στο 99% των περιπτώσεων, η αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου, εδράζεται σε συγκεκριμένα και γνωστά άρθρα του Εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα και ενεργοποιείται, όταν τα κρατικά όργανα, προκαλούν ζημία, παράνομα και υπαίτια, στους πολίτες, με πράξεις (νομικές ή υλικές) ή παραλείψεις τους !

 Στην περίπτωση του εμβολιασμού αυτού, επειδή όλα έγιναν νομότυπα και "προβλεπόμενα", απλά υπήρξε σπάνια παρενέργεια, το ΣτΕ έκρινε ότι η ευθύνη εδράζεται απευθείας στο Σύνταγμα, το οποίο ναι μεν προβλέπει την συμμετοχή όλων στα δημόσια βάρη και την υποχρέωση αλληλεγγύης εκ μέρους των πολιτών (όπως θεωρείται πως είναι η πράξη εμβολιασμού), ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να παραβιάζονται, ένεκα αυτών των υποχρεώσεων, ΥΠΈΡΤΕΡΑ ατομικά αγαθά, όπως η σωματική υγεία, πόσο μάλλον η ανθρώπινη ζωή.

     Για να έρθουμε τώρα, στο τρέχον-φλέγον ζήτημα των κοροδοεμβολίων για την κινέζικη γρίπη, θεωρώ ότι εδώ ΥΠΆΡΧΕΙ ευθύνη του Δημοσίου ΚΑΙ με βάση τα "κλασικά" αυτά άρθρα, για τους εξής λόγους.

    Να ανοίξω πάλι μια παρένθεση, επειδή είχε γραφτεί, αν δεν απατώμαι και αν ισχύει, ότι οι εταιρίες που παράγουν και διανέμουν τα εμβόλια στις κυβερνήσεις, υπογράφουν συμβάσεις με αυτές, όπου αποποιούνται κάθε ευθύνης, από τυχόν παρενέργειες !!

     ΑΝ υπάρχει τέτοιος όρος, αυτός αφορά μόνον στις σχέσεις των εταιριών με τα κράτη, το Δημόσιο εξακολουθεί να ευθύνεται, απέναντι στον πολίτη, που πεθαίνει ή μένει ανάπηρος, από ένα σκάρτο εμβόλιο, αλλιώς δεν θα ήταν ...κανείς υπεύθυνος, πράγμα άτοπο.

     Αν επίσης, τα εμβόλια τα αγοράζαμε ιδιωτικά και τα κάναμε στα φαρμακεία, τότε για τις τυχόν παρενέργειες, θα έπρεπε να στραφούμε κατά της παρασκευάστριας, φαρμακευτικής, εταιρίας.

    Εδώ όμως, ΔΕΝ ισχύει αυτό : ο εμβολιασμός έχει οργανωθεί από το ίδιο το ελληνικό Δημόσιο, γίνεται σε κρατικά εμβολιαστικά κέντρα, από κρατικούς υπαλλήλους και επιπλέον, καθημερινά, κυβερνητικά στελέχη διαφημίζουν τα εμβόλια και προτρέπουν τον κόσμο να εμβολιαστεί (μαζί με τα πληρωμένα ΜΜΕ και ...τους καθηγητές τηλεμαϊντανούς, απτα λιντλ) !

    Επιπλέον, το ίδιο το Κράτος επιλέγει (ως τώρα, τουλάχιστον), ανάμεσα σε πολλά, ποια εμβόλια θα εισάγει, ποια θα γίνονται και ποια όχι, σε ποιες ηλικίες κλπ : όταν π.χ μια χώρα σταματά τον εμβολιασμό με συγκεκριμένο εμβόλιο (astrazeneca) μετά από έναν και μόνον θάνατο, η εξακολούθηση εκ μέρους σου, να το κάνεις στους δικούς σου πολίτες, αυτομάτως, δημιουργεί ευθύνες...

   Όταν αποδεδειγμένα υπάρχουν παρενέργειες (π.χ θρομβώσεις) από συγκεκριμένα εμβόλια, σε συγκεκριμένες ηλικίες και εξακολουθείς να τα δίνεις (...για να μην τα πετάξεις), η ευθύνη σου, ως ελληνικό Δημόσιο, παραμένει ακέραια (και δε μιλάμε εδώ για 1 στο εκατομμύριο, αλλά για πολύ συχνότερες παρενέργειες) !

      Αν πάω να φάω σε ένα εστιατόριο και δηλητηριαστώ, ΔΕΝ μπορεί ο εστιάτορας να μου πει "δεν φταίω, φταίει ο προμηθευτές μου, που μου έδωσε σκάρτες πρώτες ύλες", η ευθύνη του είναι αφενός αντικειμενική και αφετέρου όφειλε να ελέγξει, πριν με σερβίρει, άρα καλώς και νόμιμα στρέφομαι εναντίον του...

     

οικόσιτοι οικιακοί μισθωτοί (βοηθοί)

      Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα ζήτημα εργατικού Δικαίου, που είναι και επίκαιρο καθώς έρχεται νέο εργασιακό νομοσχέδιο, που προκαλεί (μάλλον δικαιλογημένα) αντιδράσεις, με αφορμή μια πρόσφατη δικαστική απόφαση.

  Να ξεκαθαρίσω εξαρχής ότι η απόφαση προέρχεται από χαμηλόβαθμο Δικαστήριο (Ειρηνοδικείο του Νομού Αττικής), πιθανόν δεν είναι αμετάκλητη και απέχει αρκετά, από το να δημιουργήσει "νομολογία" καθώς έχει και ουκ ολίγα "θολά" σημεία !

  Τα πρόσωπα του τίτλου, είναι, κατά βάση, οι λεγόμενες "γυναίκες" που προσέχουν ηλικωμένους, στα σπίτια τους, συνήθως αλλοδαπές, από το πρώην ανατολικό μπλοκ, τόσο στις πόλεις, όσο και στα χωριά (κυρίως τα τελευταία 15 χρόνια, περίπου), οπότε παρουσιάζει αρκετά μεγάλο πρακτικό ενδιαφέρον το ζήτημα.

   Αν εξαιρέσουμε χώρες, όπως η Βουλγαρία, που είναι μέλη της Ε.Ε, για τις υπόλοιπες, χρειάζεται άδεια εργασίας, που αν λείπει, καθιστά την σύμβαση άκυρη, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι οι εργαζόμενες αυτές, δεν μπορούν να διεκδικήσουν (ακόμα και δικαστικά) τα δεδουλευμένα τους...

  Η σχολιαζόμενη απόφαση, αντιμετωπίζει τα πρόσωπα αυτά, ακριβώς όπως τους υπόλοιπους εργαζόμενους, με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, καθώς δεν υπάρχει κάποια ειδική ρύθμιση, ούτε είναι οργανωμένα συνδικαλιστικά (αν δεν απατώμαι).

   Ωστόσο, δεν ξέρω κατά πόσον μπορεί να γίνει αυτή η ταύτιση, καθώς εδώ μιλάμε για ειδική κατάσταση : παροχή (πραγματική ή ως ετοιμότητα) εργασίας 24 ώρες επί 7 ημέρες (ή έξι, ενίοτε) και παροχή τροφής και στέγης, από τον εργοδότη !

   Η απόφαση επιδίκασε ποσά, για μη ληφθείσες άδειες (το διπλάσιο των κανονικών αποδοχών, όπως προβλέπεται), για επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα, αλλά και αποζημίωση (!), επειδή ο γέρος απεβίωσε και λύθηκε η σύμβαση...

      Ως προς τα επιδόματα εορτών, εντάξει, θα μπορούσε να πει κανείς ότι ορθώς, αλλά για ποια άδεια μιλάμε, όταν από την φύση της εργασίας, είναι αναγκαία η παρουσία της γυναίκας στο σπίτι διαρκώς, ειδικά όταν οι ηλικωμένοι έχουν κινητικά προβλήματα ή ζητήματα άνοιας ;

   Ένα ακόμα "σκοτεινό" σημείο της απόφασης, είναι ότι δέχεται ως εργοδότη των προσώπων αυτών, όχι τους ηλικιωμένους, που φροντίζουν, αλλά τα ...παιδιά τους, με τα οποία ίσως έγινε η συνεννόηση και ότι ορθά (!) ενάγονται τα παιδιά ως εργοδότες (με όχι τόσο πειστικές αιτιολογίες, είναι η αλήθεια).

    Αυτό, αφενός έρχεται σε ευθεία αντίφαση, με την "αποζημίωση απόλυσης" που η ίδια απόφαση επιδικάζει (με βάση τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα και όχι του εργατικού Δικαίου), επειδή απεβίωσε ο ηλικιωμένος ...εργοδότης (λες και αυτό, δεν είναι πιθανόν ότι θα συμβεί εξαρχής) και αφετέρου θα μπορούσε να λυθεί αλλιώς, εφόσον τα παιδιά μπορούν να εναχθούν ως κληρονόμοι, αν ο ηλικιώμενος έχει αποβιώσει (και δεν έχουν κάνει αποποίηση κληρονομιάς. εννοείται).

    Μία εξίσωση που δεν απασχόλησε καν την σχολιαζόμενη απόφαση, όπως την σκέφτομαι, είναι το γεγονός ότι οι εν λόγω εργαζόμενες, εφόσον διαμένουν και διατρέφονται στο σπίτι του ηλικωμένου, εξοικονομούν κάποια (σημαντικά) ποσά, κάθε μήνα, μιλάμε δηλαδή για παροχές σε είδος, πλέον του συμφωνημένου μισθού, οπότε θα έπρεπε, θεωρώ, να συνυπολογίζονται στα "ποσά", που έχει εισπράξει η εργαζόμενη οικιακή βοηθός !

    Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως είναι αναγκαία μια νομοθετική επίλυση του ζητήματος (ή μια ΣΣΕ), για να μην βγαίνουν τέτοιες δικαστικές αποφάσεις, που παρουσιάζονται ως "επιτυχίες", αλλά δημιουργούν περισσότερα προβλήματα (νομικά και όχι μόνον) από όσα λύνουν...

επιβιώνοντας στην Κολομβία των Βαλκανίων

     Πρόσφατα, ξέσπασαν ταραχές στην Κολομβία, επειδή η κυβέρνηση εκεί, αποφάσισε να αυξήσει τους φόρους στις κηδείες, κάτι που μόνον αυτοί και οι δικοί μας, πράσινοι, ροζ και μπλε ζαίοι, θα μπορούσαν να σκαρφιστούν, δηλαδή ...να βγάλουν λεφτά από την covid, ήτοι από τον πόνο, τη δυστυχία και τον θάνατο των άλλων !

  Ας αφήσουμε όμως τους νεκρούς, που απαλλάχτηκαν από τα βάσανα του κόσμου αυτού και να πάμε στους ζωντανούς (ή ζωντανούς νεκρούς, αφού δε μιλάμε για Ζωή, αλλά απλά για Επιβίωση) : το να είσαι ελεύθερος επαγγελματίας/αυτοαπασχολούμενος, στην Κολομβία των Βαλκανίων, είναι πραγματικός άθλος, αν κατορθώσεις να επιβιώσεις εδώ, τότε μπορείς παντού...

 Αναφέρομαι στα περιβόητα "μέτρα στήριξης" όσων έχασαν το εισόδημα τους, από τα αλλόκοτα "περιοριστικά μέτρα", που έλαβε η χούντα των (δίχως δημοκρατική νομιμοποίηση) λοιμωξιολόγων και ειδικότερα στα κρατικά δάνεια, που ονομάστηκαν "επιστρεπτέες προκαταβολές".

 Βγαίνει καθημερινά ο σταϊκούρας και άλλοι, ανεπάγγελτοι, υπουργοί και μοιράζουν δις ευρώ, στα κανάλια, λες και είναι στραγάλια, αλλά όσο τα είδατε εσείς, άλλο τόσο και εμείς...

  Οι παπαγάλοι, που αυτοαποκαλούνται "δημοσιογράφοι", μεταφέρουν απλά και αμάσητα, ό,τι τους λένε, θεωρώντας ότι ...έτσι είναι (χαχα), το ρεπορτάζ και η δημοσιογραφική έρευνα, έχουν αντικατασταθεί, εδώ και πολλά χρόνια, από το "κόπι πάστε" !

   Οι απατεώνες της κυβέρνησης λένε πως έχουν δώσει 30 δις στην Αγορά, σε έναν χρόνο, αλλά είναι ζήτημα, αν έχουν δώσει το 20%, δηλαδή 6 δις, το υπόλοιπο 80% είναι ΨΈΜΑ και ΑΠΆΤΗ, είναι μόνον λόγια (τα οποία, ούτε τρώγονται, ούτε πληρώνουν λογαριασμούς).

 Στην Κολομβία των Βαλκανίων, εκεί που τελειώνει η Λογική, ξεκινάει αυτό που ονομάζουμε "Δημόσιο", από την ΠτΔ και την κυβέρνηση μέχρι τον τελευταίο υπάλληλο και επειδή κυβερνούν απατεώνες, μόνον αν είσαι απατεώνας, επιβιώνεις ή πας μπροστά !

  Κάποιοι έπεσαν απτα σύννεφα (χαχα) με τις αποκαλύψεις για απάτες στις επιστρεπτέες και στις αναστολές, λες και ζουν σε άλλη χώρα, όπου ο καθένας δήλωνε ό,τι να ναι, για να πάρει τζάμπα χρήμα (σε λίγο, αν όχι ήδη, θα τους λέμε και μπράβο, που κατορθώνουν, όχι ότι είναι δύσκολο βέβαια, να ...εξαπατούν τους απατεώνες της κυβέρνησης).

   Εμείς, οι υπόλοιποι, που πάμε με το Σταυρό στο χέρι και με τη νομιμότητα, μένουμε εκτός μέτρων στήριξης, απλά επειδή είχαμε την ατυχία να γεννηθούμε και να ζούμε, στην Κολομβία των Βαλκανίων...

     Δεν ξέρω αν υπάρχει στην Ιστορία (ακόμα και σε τριτοκοσμικές μπανανίες), άλλο τέτοιο φαινόμενο, να σου λένε να δηλώσεις ενδιαφέρον για κρατικά δάνεια, αλλά οι όροι και οι προϋποθέσεις, να ανακοινώνονται ...εκ των υστέρων (!), δηλαδή ακόμα και οι παπατζήδες θα ζηλεύουν τους μπλε ζαίους (χαχα) !!

    Στους πρώτους 3 γύρους επιστρεπτέων, εμείς οι ελεύθεροι επαγγελματίες μείναμε εκτός, επειδή κατουρήσαμε στο πηγάδι, στον 4, για πρώτη και τελευταία φορά, ο προϋπολογισμός βγήκε εκτός, πήραν δηλαδή περισσότεροι από όσους υπολόγιζαν και μετά πάλι πέταγαν τους μισούς εκτός, με διάφορες γελοίες δικαιολογίες (απόδειξη του ΠΌΣΟ ήθελαν και θέλουν να καλύψουν τις "τρύπες", που οι ίδιοι δημιούργησαν).

    Η λέξη κλειδί είναι το "υπολόγιζαν", αντί να δώσουν σε όλους, όσοι είχαν πρόβλημα και χρειάζονταν δάνεια, ήθελαν να δώσουν ό,τι εκείνοι έκριναν ότι θα δώσουν, λες και δεν είχαν προκαλέσει ΟΙ ΊΔΙΟΙ την ζημιά και έπρεπε να την καλύψει κάποιος άλλος...

   Στις επιστρεπτέες, που είναι ουσιαστικά δάνεια, απέκτησαν καβούρια στις τσέπες, ενώ είναι ιδιαίτερα γενναιόδωροι, σε μισθούς κλπ κρατικοδίαιτων υπαλλήλων-τρωκτικών, δηλαδή σε ποσά, που πάνε χαμένα, επειδή απλά είναι και αυτοί το ίδιο.

  Στην 6 και στην 7, έβαλαν, από ...μόνοι τους, οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι, ως προϋπόθεση τη μη αύξηση τζίρου (ακόμα και για 1 ευρώ) ανάμεσα στα έτη 2019 και 2020 και ας είχες πτώση τζίρου ακόμα και 99%, ανάμεσα σε 2020 και 2021 !

    Για να μιλήσω για μένα, ο λόγος που ο τζίρος μου το 2020 ήταν (λίγο) αυξημένος σε σχέση με το 2019 και έμεινα εκτός της 6 και της 7, ήταν πως οι ίδιοι οι μπλε ζαίοι, μας ανάγκαζαν στους προηγούμενους κύκλους, να δηλώνουμε ένα "ελάχιστο ποσόν αναφοράς"...

    Δηλαδή, ήταν ντροπή (χαχα), αν ο τζίρος σου ήταν μηδενικός (που ήταν και το αληθές), έπρεπε να δηλώσεις έστω 300 ευρώ, ακόμα και αν δεν τα εισέπραξες ποτέ, προκειμένου να μην μείνεις εκτός της "κρατικής βοήθειας".

   Αυτά, δηλαδή, τα πλασματικά έσοδα, που μας ανάγκασαν να δηλώσουμε, έγιναν η αιτία, για να μην μπορούμε να στηριχθούμε αργότερα και εδώ φαίνεται πόσο αληθής και κοντά στην πραγματικότητα (που όμως λίγοι αντιλαμβάνονται) είναι ο τίτλος της παρούσας ανάρτησης !