τζόγος = πρέζα

      Επανέρχομαι στο θέμα, για δεύτερη (και τελευταία) φορά, μετά από 4 και κάτι χρόνια, όταν είχα κάνει την ίδια ακριβώς πρόταση νομοθέτησης, να εξισωθεί, στον ποινικό μας Κώδικα, ο εθισμός στον τζόγο, με τον εθισμό στα ναρκωτικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

   Τότε ήταν κυβέρνηση συριζα, που υποτίθεται ότι είναι και πιο ευαίσθητη, ως "Αριστερή", σε αυτά τα ζητήματα, ωστόσο δεν το τόλμησε, με τον Κώδικα της 1.7.2019, κοίταξε μόνον να μειώσει τις ποινές, για λαμόγια καταχραστές δημόσιου χρήματος (αριστερούς με δεξιές τσέπες, όπως αυτοί)...

  Δεν ξέρω τώρα, αν ο ...μικροβιολόγος Υπουργός Δικαιοσύνης, θα ευαισθητοποιηθεί (δηλαδή οι πέριξ αυτού, προφανώς, που είναι και πιο σχετικοί με το αντικείμενο, όχι ο ίδιος), ούτε θα είναι μια προσωπική ικανοποίηση, αν τελικά συμβεί, ότι δηλαδή το πρότεινα και έγινε, διότι το ζητούμενο είναι να βοηθηθούν αυτοί, οι άρρωστοι από τον τζόγο, άνθρωποι, που και καταστρέφουν τις ζωές τους και καταλήγουν στην φυλακή !

  Η δουλειά του Νομοθέτη, είναι αυτή, να "αφουγκράζεται" τις κοινωνικές συνθήκες και να προσαρμόζει τους Νόμους ανάλογα-αντίστοιχα, να δίνει απαντήσεις σε κοινωνικά προβλήματα και μάλιστα έγκαιρα.

  Κάτι αντίστοιχο δηλαδή, με ό,τι συνέβη, με τον αγώνα που δώσαμε (βάζω πληθυντικό, για να μην περιαυτολογώ), επί χρόνια, ώστε να μην θεωρούνται "κακούργοι" και καταλήγουν στις φυλακές, δημόσιοι υπάλληλοι (ακόμα και ...καθαρίστριες) που είχαν κάνει χρήση πλαστών, κατά την πρόσληψη και δικαιωθήκαμε (με καθυστέρηση βέβαια και αφού είχαν ταλαιπωρηθεί αρκετοί, από τα νομικά ανοσιουργήματα των δικαστών, που είχαν μπερδέψει τους πραγματικούς καταχραστές δημόσιου χρήματος, με άκυρα απασχολούμενους-εργαζόμενους, δηλαδή τη βούρτσα με το άλλο) !

   Αφορμή, για να επανέλθω, στο ζήτημα του εθισμού στον τζόγο, αποτέλεσε η πρόσφατη προφυλάκιση νεαρού αστυνομικού (!) για 11 ληστείες σε βενζινάδικα, όπου πριν ανακοινωθεί επίσημα, είχα υποθέσει (σωστά) ότι ήταν θύμα αυτού του εθισμού...

   Δηλαδή, τι άλλο περιμένουμε, ως Πολιτεία, για να αντιμετωπίσουμε αυτό το πρόβλημα ; Όταν ένας δημόσιος υπάλληλος και δη όργανο της Τάξης και του Νόμου, καταφεύγει σε κακουργήματα, χάνει τη δουλειά του και φυλακίζεται, προκειμένου να ικανοποιήσει το αρρωστημένο αυτό πάθος (το ίδιο ή τις συνέπειες του), δεν πρέπει να υπάρξει μία αντίστοιχη μέριμνα, ώστε να αντιμετωπίζεται, όπως ο τοξικομανής ;

   Ως πότε θα κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ; Στις αντίστοιχες ...διαφημίσεις, αναφέρεται πλέον ρητά και ξεκάθαρα ("κίνδυνος εθισμού και απώλειας περιουσίας", "παίξτε υπεύθυνα" κλπ), οι μονάδες-κλινικές απεξάρτησης από ναρκωτικά, δέχονται πλέον κανονικά τους εθισμένους στον τζόγο, οι ειδικοί-επιστήμονες μιλάνε μάλιστα για εθισμό ισχυρότερο από τα ναρκωτικά κλπ.

  Να υπενθυμίσω επίσης, ότι στη διάρκεια του λοκντάουν και ενώ είχαν παύσει όλες σχεδόν οι ανθρώπινες δραστηριότητες, είχαμε, κάθε τόσο, εφόδους και συλλήψεις (3 φορές συνελήφθη γνωστός τραγουδιστής), σε "παράνομες χαρτοπαιχτικές λέσχες", που σημαίνει ότι οι άρρωστοι, από τον τζόγο, αυτοί άνθρωποι, ρίσκαραν ακόμα και τις ζωές τους, δηλαδή να κολλήσουν κινέζικη γρίπη, προκειμένου να "παίξουν", να "τζογάρουν", να ικανοποιήσουν το πάθος τους !!

    Ο εθισμός στον τζόγο, συνδέεται με οικονομικής φύσεως εγκλήματα, κατά κύριο λόγο, διότι ο δράστης είτε ψάχνει λεφτά, για να τζογάρει, είτε προσπαθεί να καλύψει τις "τρύπες", τα χρέη που του αφήνει ο τζόγος και από ποινική άποψη, θα πρέπει, κατά τη γνώμη μου, όπως με τους τοξικομανείς, να προβλέπεται : είτε παραπομπή του δράστη σε θεραπευτική κοινότητα αποτοξίνωσης, είτε/και αναγνώριση ελαφρυντικών περιστάσεων, μειωμένες δηλαδή ποινές.

   Όσοι έχουμε ασχοληθεί με υποθέσεις ναρκωτικών, όταν ο κατηγορούμενος εξετάζεται από ψυχίατρο, στη σχετική γνωμάτευση, γίνεται διάκριση μεταξύ σωματικής και ψυχικής εξάρτησης, θεωρώντας ως εξάρτηση, μόνον την πρώτη (!) και χωρίς να είμαι γιατρός, θεωρώ ότι η ψυχική εξάρτηση, μπορεί να είναι και ισχυρότερη.

     Ο εθισμένος στον τζόγο, όσο είναι μέσα σε αυτό το "σκοτεινό δωμάτιο", δεν σκέφτεται ΠΌΣΑ χρήματα έχει χάσει, μπορεί να μην στενοχωριέται καν, αντίθετα όμως, στενοχωριέται με την σκέψη ότι "αν είχα παίξει, θα κέρδιζα" (που και πάλι ΔΕΝ ισχύει) ή ότι κερδίζουν κάποιοι άλλοι και συνεχίζει να αυτοκαταστρέφεται  !

    Αν ψαχτεί το θέμα επιστημονικά, μπορεί να αποδειχτεί ότι οι τζογαδόροι έχουν γενετική ή κληρονομική προδιάθεση προς αυτή την συμπεριφορά, του αλόγιστου ρίσκου ή της επιδίωξης κέρδους με (αυτο)καταστροφικούς τρόπους ή ότι ακόμα και οι συνδέσεις των εγκεφαλικών νευρώνων τους είναι διαφορετικές, δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω ως ΜΗ ειδικός, ωστόσο το πρόβλημα υφίσταται και μπορεί να αντιμετωπιστεί-ξεπεραστεί, είτε με ίδιες προσπάθειες, είτε με την βοήθεια ειδικών.

   Απλά είναι καιρός, νομίζω, να πάψουμε να γυρίζουμε την πλάτη στο πρόβλημα και να πιστεύουμε ότι εθισμένοι είναι ...μόνον όσοι έχουν "στερητικό σύνδρομο", επειδή δεν πήραν τη δόση της ηρωΐνης, υπάρχουν και άλλες μορφές εθισμού και όχι απαραίτητα σωματικές, που μπορεί να οδηγήσουν στο έγκλημα πρόσωπα υπεράνω υποψίας, με "καλές δουλειές" και κατά τα άλλα πιθανόν "μορφωμένα" !