δώρα άδωρα

     Είμαι της άποψης ότι αν δικαιούσαι το Α, που είναι το καλύτερο, αλλά κινδυνεύεις να πάρεις το Β, που είναι το χειρότερο και τελικά σου δώσουν το Γ, που είναι κάτι ενδιάμεσο-λιγότερο κακό, ΔΕΝ πρέπει να είσαι ευτυχισμένος και να πεις και "ευχαριστώ" !

   Σε ποινική υπόθεση, που χειρίζομαι, υπήρχαν 2 κατηγορίες, που επισύρουν αρκετά υψηλές ποινές και πρωτόδικα, η μία κατηγορία απεσύρθη από το ίδιο το Δικαστήριο (με βάση το νέο Ποινικό Κώδικα) και στην άλλη, υπήρξε κρίση περί ενοχής, αλλά με ελαφρυντικό (χωρίς καν να το ζητήσω...) και προτάθηκε μια πολύ μικρή ποινή, από τον Εισαγγελέα.

   Η ...λεπτομέρεια, στην οποία κρύβεται ο Διάβολος, είναι πως για την κατηγορία αυτή, για την οποία υπήρξε καταδίκη, είχαμε προτείνει ένσταση παραγραφής του αδικήματος, με συνέπεια να αρνηθώ το "τυράκι" του Εισαγγελέα και να ζητήσω εφέσιμη, δηλαδή μεγαλύτερη, ποινή !

    Βέβαια, εκείνη τη στιγμή, δεν μπορείς να πεις "μισό λεπτό, να ρωτήσω τον πελάτη μου, αν συμφωνεί" και όταν του το είπα μετά, ένιωσε πως έπρεπε να πάρουμε αυτή τη "μικρή ποινή"...(με βάση το κακό σενάριο, που είχε στο μυαλό του, προφανώς)

   Για μένα όμως, όπως είπα, αυτό ισοδυναμεί με το να πει μία κοπέλα "εντάξει, δε με βίασαν πολύ, όπως την άτυχη γυναίκα στα Πετράλωνα, επί 7 ώρες", οπότε τι ; ...όλα καλά ; (!!)

   Στο Εφετείο και ενώ η εισαγγελική πρόταση ήταν υπέρ μας (άρα, δεν ήμουν ...τρελός, που είχα επιλέξει έφεση), χωρίς αστερίσκους και πολλά λόγια, με δυο λέξεις δηλαδή "ναι, υπάρχει παραγραφή εδώ", καταδικάστηκε και πάλι, με μία μικρότερη ποινή, σε σχέση με το πρώτο Δικαστήριο...

  Το θέμα-πρόβλημα, είναι δυστυχώς γενικευμένο, αυτοί οι "συμβιβασμοί του κερατά" αποτελούν μάλλον Κανόνα και όχι εξαίρεση, στα ελληνικά Δικαστήρια και σίγουρα ΔΕΝ εξηγούνται νομικά, αλλά μόνον ψυχολογικά (και ίσως ...ψυχιατρικά) !

   Η μοναδική "εξήγηση" στην εξεταζόμενη περίπτωση, είναι πως η παραγραφή, είχε επέλθει, μετά από δύο αποτυχημένες, μη νόμιμες, δηλαδή, απόπειρες επίδοσης του κλητηρίου θεσπίσματος, ήτοι οφειλόταν σε αμέλεια των ίδιων των δικαστικών Αρχών, όπερ σημαίνει ότι εμείς θα πληρώνουμε εσαεί τα λάθη μας, αλλά ...αυτοί ποτέ, αφού φροντίζουν να τα καλύπτουν (όπως οι γάτες τα σκατά τους)....

  Δυστυχώς, οι δικαστές, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζουν ...για τον εαυτό τους, εφαρμόζουν τους Νόμους, ως κλασικοί δημόσιοι υπάλληλοι, με αυτή τη νοοτροπία, που προφανώς κυλάει στο αίμα τους, αντί να εφαρμόζουν το Δίκαιο, τη Λογική και το Νόμο, προσπαθούν (και δεν είναι δύσκολο, αφού ...αυτοί αποφασίζουν) να φέρουν όλα αυτά, στα δικά τους, δημοσιοϋπαλληλικά, μέτρα.

  Πριν ένα χρόνο, το Ελεγκτικό Συνέδριο, για να αναφέρω ένα ακόμα, ενδεικτικό, παράδειγμα, σε Ολομέλεια μάλιστα, κλήθηκε να αποφασίσει σε ζήτημα επιστροφής ποσού μισθών, από Δ.Υ, που ανακλήθηκε ο διορισμός της (αυτές οι υποθέσεις, έχουν και αυτό το σκέλος, ενίοτε, πέραν του ποινικού).

   Επρόκειτο για γυναίκα νοσοκόμα, που ανακλήθηκε ο διορισμός της, μετά ...από 13 χρόνια και της ζητούσαν πίσω, περί τις 200.000 ευρώ (!) και ενώ το "έγκλημα" της, ήταν ότι είχε αλλάξει το βαθμό του πτυχίου της (είχε δηλαδή ισχυρό πτυχίο, αλλά δεν ήταν ...αριστούχος, όπως είχε δηλώσει) !!

   Αφού προσέφυγε δικαστικά, το διοικητικό Εφετείο, απόφαση που επικύρωσε το Ε.Σ, έκρινε ότι πρέπει να επιστρέψει 50.000 ευρώ και όχι 200.000...

    Δηλαδή, σου ζητώ να απαρνηθείς 13 ολόκληρα χρόνια από την ζωή σου και να μου επιστρέψεις τον ιδρώτα της εργασίας σου, χωρίς αυτό να είναι λογικό ή νόμιμο (για ανθρώπους πλην δικαστών, τουλάχιστον), αλλά για σου "χρυσώσω το χάπι" και να το καταπιείς ευκολότερα, σου μειώνω το ποσόν (σου κάνω χάρη, δηλαδή, χαχα) !

   Η αιτιολογία μείωσης, ελάχιστη έως καμία αξία δεν έχει προφανώς, διότι όταν σου δίνουν, αντί για αυτό που δικαιούσαι (να μην επιστρέψεις ΤΊΠΟΤΑ και αυτό το έχω εξηγήσει αλλού, πριν χρόνια), κάτι λιγότερο κακό, από αυτό, που σε απειλούν-εκβιάζουν (κανονικά, όμως) ότι θα πάθεις, τότε δεν μπορεί να είσαι ευχαριστημένος...

  Και φυσικά, επειδή στο παράλληλο σύμπαν, στο "θαυμαστό" κόσμο του ελληνικού Δημοσίου, μονά-ζυγά κερδίζει αυτό ΠΆΝΤΑ (αφού δεν υπάρχει Έλεγχος), η απόφαση αναφέρει και ότι οι πράξεις του υπαλλήλου παραμένουν ενεργές και έγκυρες, παρά την ανάκληση διορισμού (π.χ δεν ακυρώνονται οι κλήσεις που μπορεί να έχει κόψει ένας δημοτομπάτσος, που διορίστηκε παράνομα), δηλαδή και σε ξεζουμίζω και ωφελούμαι από τις ενέργειες σου, ως υπαλλήλου και από την άλλη, κάνω ότι δεν σε ξέρω καν, σαν να μην υπήρξες ποτέ και πρέπει να επιστρέψεις τις αμοιβές, που έλαβες, για ...αυτές σου τις ενέργειες !!

  Στην εν λόγω απόφαση του Ε.Σ, να πούμε ότι μειοψήφησαν 2-3 δικαστίνες, που υποστήριξαν πιο ΛΟΓΙΚΆ πράγματα, αλλά είναι ...απελπιστικά μόνες, ώστε να κλείσουμε αισιόδοξα...