αποφάσεις "βόμβες"

       Μία, από τις πολλές, ένδειξη του ξεπεσμού μας, ως χώρας και ως κοινωνίας, είναι και το γεγονός πως όταν βγαίνει μια δικαστική απόφαση, που συμπορεύεται με το Δίκαιο και κυρίως με τη Λογική, χαρακτηρίζεται από τους δημοσιοκάφρους, ως "βόμβα" και γίνεται πρωτοσέλιδο, σαν να πρόκειται για κάτι ...εξαιρετικό !

  Η πρώτη, ήταν απόφαση του Αρείου Πάγου και μάλιστα σε πλήρη Ολομέλεια, που έγινε "είδηση", επειδή (εν έτει 2021) έκρινε πως "όποιος εργάζεται, δικαιούται αμοιβής" (χαχα).

 Ειδικότερα, αναφέρεται στα "αποπαίδια" του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σε όσους εργάστηκαν με συμβάσεις, διαφόρων τύπων (έργου, ορισμένου χρόνου, stage κλπ), οι οποίες κρίθηκαν παράνομες, χωρίς να φταίνε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι (!) μάλιστα, δηλαδή συνήθως επειδή κάποιοι το παράκαναν με τα ρουσφέτια και τις προεκλογικές "εξυπηρετήσεις" και πήραν περισσότερους, από ό,τι θα έπρεπε...

   Μετά από τόσα χρόνια λοιπόν, ο Α.Π είπε το αυτονόητο, ότι δικαιούνται αμοιβής, παρά την όποια τυχόν ακυρότητα της σύμβασης τους, με βάση ό,τι ισχύει και στον (ορίτζιναλ) ιδιωτικό τομέα, δηλαδή με βάση τις διατάξεις περί αδικαιολόγητου πλουτισμού.

  Σε μια σύμβαση εξαρτημένης εργασίας του ιδιωτικού τομέα, που ήταν άκυρη, για οποιοδήποτε λόγο (π.χ οδηγός, χωρίς την απαιτούμενη επαγγελματική άδεια οδήγησης), ο εργοδότης "θυμόταν" την ακυρότητα, όταν ο εργαζόμενος ζητούσε δεδουλευμένα, όσο εργάζονταν και ωφελούνταν ο ίδιος, από την ...άκυρη αυτή σύμβαση, δεν έδινε σημασία και φυσικά αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ανεκτό από το Δίκαιο και τα Δικαστήρια και έτσι αναπτύχθηκε (ορθώς και καλώς) η θεωρία περί αδικαιολόγητου πλουτισμού του εργοδότη.

   Το θέμα είναι ΓΙΑΤΊ έπρεπε να περάσουν τόσα πολλά χρόνια, ώστε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου να δώσει δίκαιη λύση σε αυτό το (πολύ απλό) νομικό ζήτημα και γιατί να χαρακτηρίζεται ως "βόμβα" ή "σταθμός" αυτή η απόφαση και να μην χαρακτηρίζονται έτσι (με αρνητική όμως έννοια) οι αποφάσεις των περασμένων ετών, που απέρριπταν τις αγωγές αυτών των συμβασιούχων-"μαύρων προβάτων" !!

    Δεν μπορεί να ανοίγουμε σαμπάνιες και να πανηγυρίζουμε, κάθε φορά που η νομολογία των Δικαστηρίων μας, προσαρμόζεται στη Λογική και στο Δίκαιο και ειδικά όταν αυτή η προσαρμογή δεν είναι πλήρης και τελεία, όπως ανέφερα στην προπροηγούμενη ανάρτηση, διότι τα Διοικητικά Δικαστήρια, ακόμα, για τους "κανονικούς" Δ.Υ, αναφέρουν ότι ...δεν δικαιούνται αμοιβής, σε περίπτωση άκυρης σύμβασης, απλά τελευταία "χρυσώνουν" το χάπι και λένε "μην τα επιστρέψεις όλα, δώσε μας τόσα" (κάτι σαν μπακάληδες), δηλαδή "δεν σε πηδάμε πολύ, αλλά λίγο" και πες μας και "ευχαριστώ"...

   Η δεύτερη "βόμβα" ήρθε από Διοικητικό Πρωτοδικείο, που έκρινε πως ο πολίτης-ασφαλισμένος δικαιούται αποζημίωσης, για υπερβολική καθυστέρηση στην έκδοση της σύνταξης του και μάλιστα είναι τόσο "βόμβα", που το Δημόσιο, διάβασα ότι δεν θα ασκήσει καν ένδικα μέσα, παραδέχεται (και πως θα μπορούσε να κάνει αλλιώς) δηλαδή πως η αγωγή ήταν ορθή και νόμιμη και ότι στα ασφαλιστικά Ταμεία ...απλώνουν τραχανά, αντί να εκδίδουν άμεσα και γρήγορα, κύριες και επικουρικές συντάξεις !

     Η τρίτη απόφαση, ήταν πάλι του Διοικητικού Πρωτοδικείου, που επιδίκασε αποζημίωση ψυχικής οδύνης σε συγγενείς θύματος της πλημμύρας στη Μάνδρα και ήταν πάλι εύλογη και ορθή, ωστόσο εδώ, φοβάμαι, ότι θα ασκηθούν ένδικα μέσα και θα αργήσει να τελεσιδικήσει.

   Ένα από τα μεγάλα προβλήματα, στην απονομή Δικαιοσύνης, ειδικά από τα διοικητικά Δικαστήρια, είναι η μεγάλη αργοπορία στην εκδίκαση των υποθέσεων, ενώ έχω ακούσει, ως άποψη όχι μεμονωμένη, ότι το κάνουν ...επίτηδες, μήπως ...βαρεθεί ή πεθάνει ο διάδικος (χαχα, Κολομβία των Βαλκανίων, 2021 μ.Χ).

   Σημαντικό είναι το πρόβλημα και του ΚΌΣΤΟΥΣ προσφυγής στη δικαιοσύνη, κυρίως λόγω δικαστικού ενσήμου, το οποίο εγείρει βέβαια και ζητήματα (αντι)συνταγματικότητας, διότι περιορίζει σημαντικά το δικαίωμα έννομης προστασίας του πολίτη, που αδικήθηκε !

   Ενώ μάλιστα το Κράτος, δεν αναγνωρίζει την πιθανότητα κάποιος πολίτης, να μην μπορεί να σηκώσει το δυσβάσταχτο βάρος του δικαστικού ενσήμου και έτσι ...να μην μπορεί να βρει το δίκιο του, το ίδιο το Κράτος επικαλέστηκε, λέει, ως λόγο να μην πληρώσει δημοσιογράφο, που έπεσε θύμα αστυνομικής Βίας, τη "δημοσιονομική στενότητα" (σε ΤΌΣΟ τραγική χώρα ζούμε)...