παραγραφή ασφαλιστικών εισφορών

       Όπως θα γνωρίζετε, το Συμβούλιο της Επικρατείας, σε Ολομέλεια, έκρινε, πολύ πρόσφατα ως αντισυνταγματική, τη διάταξη του Νόμου Κατρούγκαλου, που προέβλεπε 20ετή παραγραφή για τις ασφαλιστικές εισφορές.

  Πρόκειται για το Νόμο (του 2016) με τον οποίο δημιουργήθηκε ο ενιαίος ασφαλιστικός φορέας (ΕΦΚΑ) και για τον οποίο είχα μιλήσει με κολακευτικά λόγια, στο παρελθόν, καθώς οδήγησε σε εκλογίκευση και μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, για την συντριπτική πλειοψηφία των ασφαλισμένων, πριν έρθει ...ο αρχιαπατεώνας βρούτσης και τις ξανά αυξήσει (και ενώ ο ίδιος και οι έμμισθοι δημοσιογράφοι, στα κανάλια και τις εφημερίδες, μιλούσαν για ...μειώσεις, που αφορούσαν όμως μια πολύ μικρή μειοψηφία, δηλαδή αυτούς που έχουν τα υψηλότερα έσοδα) !

  Όσον αφορά την απόφαση καθεαυτή, προφανώς και είναι ορθή, με βάση την αρχή της Αναλογικότητας, κυρίως, η 20ετία είναι ένα υπερβολικά μακρύ χρονικό διάστημα, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, με καμία άλλη νομική βάση, ωστόσο το μεγάλο ερώτημα, είναι τι θα ισχύει, στο εξής, μετά τη διαπίστωση αυτής της αντισυνταγματικότητας...

   Η απόφαση του ΣτΕ μιλάει για "νομοθετικό κενό" που δημιουργείται (από την ίδια) και προτείνει για την κάλυψη του, την "αναβίωση" της διάταξης (που προσωπικά αγνοώ και δεν ξέρω και αν αναφέρεται στην απόφαση...) περί 10ετούς παραγραφής, που είχε θεσπιστεί, όπως λέει, για το ΙΚΑ και θα πρέπει να εφαρμόζεται τώρα και για τον ΕΦΚΑ, παρόλο που σε αυτόν, έχουν ενσωματωθεί όλα τα ασφαλιστικά ταμεία και όχι μόνον το πρώην ΙΚΑ.

  Εδώ να ανοίξω μια παρένθεση, για να πω ότι υπήρξαν και (μικρές) μειοψηφίες στην απόφαση : η πρώτη έλεγε ότι η 20ετία είναι συνταγματική (καλά εδώ, τι να σχολιάσεις ; απλά γελάς) και η δεύτερη, η πιο ενδιαφέρουσα και πιο "υγιής", ότι και η 10ετία είναι υπερβολικά μεγάλη, άρα αντισυνταγματική !

  Στο παρελθόν, έχω θίξει και έχω εκφράσει την άποψη μου, αναφορικά με τα ζητήματα παραγραφής των αξιώσεων-χρεών, τόσο ως προς ιδιώτες, όσο και ως προς το Δημόσιο, όπως εδώ και θεωρώ ότι η παραγραφή των ασφαλιστικών εισφορών, θα πρέπει να είναι 5ετής.

   Τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της θεώρησης, είναι τα εξής : πρώτον, επειδή 5ετής είναι και η παραγραφή των πάσης φύσεως φορολογικών υποχρεώσεων (όπως π.χ κρίθηκε πάλι σχετικά πρόσφατα για τα τέλη κυκλοφορίας), οπότε δεν υφίσταται λόγος να υπάρχει αυτή η διάκριση-διαφορά, δε δικαιολογείται δηλαδή, άρα εγείρει ζητήματα συνταγματικής (αν)ισότητας !

  Δεύτερον, επειδή στην 5ετία παραγράφονται και οι απαιτήσεις των πολιτών, από το Δημόσιο, άρα και εδώ, για λόγους συνταγματικής ισότητας, θα πρέπει να ισχύει το ίδιο και αντιστρόφως και 

   Τρίτον, επειδή το Δημόσιο, κατά καιρούς, στα Δικαστήρια, επικαλείται στα ζητήματα παραγραφής τον Αστικό Κώδικα και τον γενικό κανόνα της 20ετούς παραγραφής, θα πρέπει να τονιστεί ότι ο κανόνας αυτός έχει πλείστες εξαιρέσεις, όπου εφαρμόζεται 5ετής παραγραφή, μεταξύ των οποίων και "οι περιοδικά καταβαλλόμενες παροχές", όπως ακριβώς δηλαδή είναι και οι ασφαλιστικές εισφορές, που καταβάλλονται, σε μηνιαία βάση.

     Σίγουρα, η ανυπαρξία κράτους και δημόσιας διοίκησης, όπως και αν αυτά ονομαστούν, με όσο ωραία ονόματα και αν τα "βαφτίσουν", όπως "επιτελικό κράτος", για να κοροϊδεύουν ...τους εαυτούς τους, δεν αποτελεί νόμιμη αιτία ή έστω δικαιολογία, για το ξεχείλωμα των παραγραφών.

    Πρόσφατα π.χ μάθαμε ότι το κράτος στέλνει ειδοποιητήρια σε όσους δεν πλήρωσαν τέλη κυκλοφορίας το 2016, ήτοι λίγο πριν την παραγραφή τους και το διττό μήνυμα που στέλνει στους υπόλοιπους, είναι : αφενός ότι όσοι τα πληρώνουμε είμαστε χαζοί και αφετέρου ότι, αν δεν τα πληρώσουμε, θα μας ενοχλήσουν μετά από 5 έτη και αν !!

  Κλείνοντας, να πούμε ότι θα πρέπει ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ να μπει ένα (δικαστικό) τέλος, στις λεγόμενες "προσαυξήσεις", που καλείται να πληρώσει ο πολίτης στο κράτος, για καθυστέρηση πληρωμής, οι οποίες είναι παράνομα, αντισυνταγματικά και απάνθρωπα υψηλές και να προσαρμοστούν σε πιο λογικά πλαίσια, π.χ στο ύψος των προσαυξήσεων που (δεν) πληρώνει το κράτος, όταν εκείνο χρωστάει χρήματα, στον πολίτη...