στο ναδίρ

      Αν υπήρξε ποτέ και αν είχε περισσεύσει καθόλου, ειδικά μετά τη χρεοκοπία του 2010 και τα Μνημόνια, "κύρος" στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης, στη χώρα μας, φοβάμαι ότι πλέον είμαστε στο χειρότερο σημείο, αγγίζουμε τον πάτο!

  Η είδηση της σύλληψης ανώτατου δικαστή του ΣτΕ με ναρκωτικά, έσκασε σαν βόμβα, λόγω της θέσης του, αλλά και των στενών του σχέσεων με άλλα μέλη αυτού του Δικαστηρίου και φυσικά η "παραίτηση" του δεν μπορεί να περισώσει καμία από τις αλγεινές εντυπώσεις, που δημιουργήθηκαν στην κοινή γνώμη...

  Αν αυτός ο άνθρωπος, όπως γράφτηκε, ήθελε να κάνει στοματικό έρωτα σε γύφτους ή να δίνει ανταλλάγματα σε νεαρούς αλλοδαπούς, για να "του κάνουν έρωτα" (τα γράφω όσο πιο κόσμια μπορεί να γίνει αυτό...), θα έλεγε κανείς ότι είναι δικαίωμα του και ανήκει στην σφαίρα της προσωπικής-ιδιωτικής ζωής (η κατοχή ναρκωτικών βέβαια είναι ποινικό αδίκημα).

  Σίγουρα, δεν απαγορεύεται ένας δικαστής να έχει ψυχικά πάθη ή/και διαστροφές, ωστόσο αυτό μπορεί να δημιουργεί εύλογες αμφιβολίες για την ικανότητα της ορθής του κρίσης και εδώ ισχύει αντίστροφα η ρήση του Καίσαρα, ότι δηλαδή η γυναίκα του δεν αρκεί να δείχνει τίμια, αλλά θα πρέπει να είναι κιόλας !

  Μιλώντας γενικά, το σύστημα απονομής δικαιοσύνης, ανήκει σε αυτό που ονομάζουμε "δημόσιο", οπότε δεν θα μπορούσε να απέχει από τις παθογένειες και τις πληγές (σίγουρα περισσότερες από 10, όπως του Φαραώ) του Δημοσίου (π.χ αναξιοκρατία, διαπλοκή, γραφειοκρατία κλπ).

    Ωστόσο, παρατηρείται μια διαρκής φθίνουσα πορεία, φαίνεται να ισχύει το "κάθε πέρσι και καλύτερα" (όπως θα μπορούσαν, φαντάζομαι, να επιβεβαιώσουν και άλλοι συνάδελφοι, κυρίως παλαιότεροι) και αυτό είναι ένα θέμα, που πρέπει να προβληματίσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και ίσως να αναθεωρηθούν κάποια πράγματα (π.χ η "προφορική" εξέταση των υποψηφίων δικαστών).

    Πρόσφατα οι δικαστές μας, έβγαλαν σπυράκια και αντέδρασαν έντονα, στο ενδεχόμενο να αξιολογούνται και οι ίδιοι, αυτοί δηλαδή που αξιολογούν τους άλλους, αρνούνται τη δική τους αξιολόγηση, θεωρούν "υποτιμητικό" να "γράφουν διαγώνισμα", εφόσον, σου λέει, έδωσαν ήδη εξετάσεις για να μπουν στο Σώμα ή φοβούνται μήπως τους απολύσουν ; (λες και έχουν απολυθεί πολλοί, από το δημόσιο, μέσω "αξιολόγησης"...).

    Το πιο εξοργιστικό και ανησυχητικό όλων, όμως, είναι ότι "αγνοούνται οι εισαγγελείς", είναι εξαφανισμένοι, εμφανίζονται ωσάν να μην βλέπουν και να μην ακούν τι γίνεται γύρω μας, κάθε συνέντευξη π.χ του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, είναι και μία αφορμή για κατεπείγουσες εισαγγελικές έρευνες και όμως ο εισαγγελέας "παραμένει παυλόπουλος" !!

    Άνθρωποι σε ράντζα, διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, ακούμε για "πρωτόκολλα θανάτου", για επιλογή ασθενών, εισαγωγές και μεταφορές ασθενών με "βύσμα", μονοκλωνικά πάλι με "βύσμα", έχουμε παγκόσμιο ρεκόρ θανάτων (αναλογικά), καθημερινά και όμως ο Εισαγγελέας ΔΕΝ βλέπει λόγο να επέμβει...

    Διώκουν μόνον τους "αρνητές", εμφανιζόμενοι ως απλοί υπάλληλοι, για να μην πω καμιά πιο βαριά λέξη, της εκτελεστικής εξουσίας, ανταποκρίνονται και τρέχουν μόνον στις άναρθρες κραυγές των δημοσιοκάφρων και κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά στα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ εγκλήματα, που τελούνται στα νοσοκομεία της χώρας !!

   Είμαι σχεδόν βέβαιος, πως αν αύριο έβγαινε μια διαταγή, να υπάρχει ΈΝΑΣ εισαγγελέας, καθημερινά, σε ΌΛΑ τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας και να είναι (κυριολεκτικά) πάνω από γιατρούς και νοσηλευτές και να βλέπει τι κάνουν και κυρίως τι ΔΕΝ κάνουν, οι θάνατοι θα έπεφταν στο 1/3 από ό,τι είναι σήμερα...

    Εκτός αν είναι όντως σχέδιο να μειωθεί η συνταξιοδοτική δαπάνη, με τη "λογική" του Τσακαλώτου και των άλλων "καλών" ανθρώπων της Αριστεράς, που πάνω από όλα, αγωνίζονται για τον Άνθρωπο (χαχα, δηλαδή για τη δική τους τσέπη).