και όμως, θέατρο ήταν

      Ο αρχικός τίτλος θα ήταν "δικαιοσύνη απτα λιντλ", όμως τον άλλαξα, γιατί με ενέπνευσε η ατάκα της προέδρου στη "δίκη τοπαλούδη", ότι "εδώ δεν είναι θέατρο", εννοώντας το Δικαστήριο, μετά τα χειροκροτήματα του κοινού, στο άκουσμα της απόφασης (που βγήκε πριν λίγες ώρες) !

    Η πραγματικότητα, η ...σκληρή πραγματικότητα, που κανείς δεν θέλει να δει, είναι πως όλο αυτό το διάστημα, μετά το συγκεκριμένο έγκλημα, παρακολουθούμε θεατρινισμούς, κατάρες, φωνές και απειλές, εκ μέρους της μητέρας του θύματος (ο πατέρας είναι ήπιων τόνων) προς κατηγορούμενους, μάρτυρες, δικηγόρους, ...δικαστές, αλλά και ...βουλευτές.

   Συμμεριζόμαστε όλοι την απώλεια και τον πόνο μιας μάνας, αλλά το να μένει η πρωτόδικη απόφαση ίδια, επειδή η μάνα του θύματος, είχε απειλήσει ότι ...θα κάψει τη Βουλή, αν οι ποινές μειωθούν (διότι, αυτό έγινε), δεν τιμάει κανέναν, όχι μόνον τους δικαστές, αλλά την κοινωνία ολόκληρη και είναι και αυτό σημάδι της γενικότερης σήψης και παρακμής.

    Ως μητέρα και για να τιμήσει τη μνήμη της κόρης της, καλά έκανε και ασχολήθηκε τόσο ενεργά με την υπόθεση, στο δικαστικό σκέλος, αλλά (πρέπει να) υπάρχουν και κάποια όρια και κανόνες (που βάζει η ίδια η κοινωνία, για να μην γίνουμε ζούγκλα και έρμαια της κάθε κυρίας κούλας) !

    Μία ανθρώπινη ζωή, που χάθηκε, έχει σίγουρα μεγάλη αξία, ωστόσο μεγάλη αξία έχει και η έννοια "Δίκαιη Δίκη", την οποία στέρησε από τους κατηγορούμενους, ο "κέρβερος" αυτός, η κούλα τοπαλούδη, με την ανοχή και των (ανύπαρκτων) δικαστών...

  Οι περισσότεροι ίσως νιώθουν ανακουφισμένοι και "δικαιωμένοι" με την σημερινή απόφαση, ωστόσο δεν συμμερίζομαι αυτά τα συναισθήματα και το δηλώνω δημόσια, με κίνδυνο να μου βάλουν πάλι "ταμπέλες", όπως γίνεται πάντα στην βενεζουέλα των βαλκανίων, σε αυτή τη ...δημοκρατική χώρα, όπου αν εκφράσεις διαφορετική άποψη, είσαι ...φασίστας και χίλια δύο άλλα ! (χαχα)

  Για ποιο λόγο να φοβάμαι, να αναλάβω την υπεράσπιση (θυμίζω ότι οι πρώτοι 3 δικηγόροι που διορίστηκαν αυτεπάγγελτα, παραιτήθηκαν αμέσως) ενός κατηγορούμενου ; Για να μη με δείρει η κυρία κούλα ; Δεν είναι προτιμότερο να πάω σε ένα χωριό και να φυλάω πρόβατα ;

   Προκειμένου να αποδείξω ότι ...δεν είμαι τρελός, επικαλούμαι, με δέος και συγκίνηση, την αντίστοιχη στάση των γονιών του Άλκη Καμπανού, μετά τη δολοφονία του γιου τους, με πόση αξιοπρέπεια και ήθος, την αντιμετώπισαν, με πόση γαλήνη και ηρεμία μιλούσαν, σε βαθμό που να νιώθουμε εμείς άσχημα (!), που δεν είμαστε σαν αυτούς.

    Αν βάλουμε τους γονείς του Άλκη, απέναντι στην κυρία Κούλα, είναι η μέρα με τη νύχτα, οι πρώτοι δεν ακούγονται καν και η δεύτερη σήκωνε όλο το Εφετείο στο πόδι, με τις φωνές της, επειδή ...αναβλήθηκε η υπόθεση (γιατί είχε κόβιντ ένας δικαστής) και ενώ ...χιλιάδες υποθέσεις αναβάλλονται καθημερινά !

    Το πήγε όμως και πιο πέρα από αυτό : ζήτησε, λέει, ραντεβού και συνάντηση με τον Πρωθυπουργό, ώστε να ...αλλάξει ο Νόμος και τα ισόβια να είναι ισόβια, να μην βγαίνεις ποτέ...

    Εμείς δεν μπορούμε να δούμε ούτε έναν γραμματέα ή φαρισαίο υπουργείου κλπ και εκείνη, ζητάει ραντεβού απευθείας με τον πρωθυπουργό, ώστε να αλλάξει το Νόμο, σύμφωνα με τις δικές της επιθυμίες ! Πώς λέγεται αυτό, ψυχιατρικά-ψυχολογικά ; Είναι, σαν φαίνεται, φυσιολογικό να ζητάει κάποιος να γίνουν οι Νόμοι, όπως του αρέσουν ; (!) Και από που αντλεί κάποιος αυτό το θάρρος, να ζητάει τέτοια πράγματα, ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα ;; (προφανώς, η κοινωνία, που κοιμάται και ανέχεται κάποιοι να είναι πιο ίσοι από τους ίσους)

     Έγραψα τόσα πολλά για το φαινόμενο "κούλα τοπαλούδη", που έχει και προεκτάσεις π.χ ότι τα ΜΜΕ ήταν σταθερά με το μέρος της σε όλα, για αυτούς είχε πάντα δίκιο, σε ό,τι και αν έλεγε, σε ό,τι και αν ζητούσε, άρα το πρόβλημα είναι γενικότερο, ώστε δεν έμεινε χώρος για να ασχοληθώ με το καθαρά νομικό σκέλος της υπόθεσης.

    Προφανώς και δεν συμφωνώ με την απόφαση, τις νομικές σκέψεις τις είχα αναφέρει ακροθιγώς σε προηγούμενη ανάρτηση για την υπόθεση αυτή, οπότε μπορεί κάποιος να ανατρέξει εκεί.

  Προσωπικά, νιώθω άσχημα τώρα και λιγάκι υπόλογος, που δεν τα έγραψα αυτά νωρίτερα, μπας και ξυπνήσει κανείς και πει στην κυρία κούλα, ότι το Σύμπαν ΔΕΝ περιστρέφεται γύρω από εκείνη, αν και ξέρω ότι δύσκολα θα άλλαζε κάτι, στην τελική απόφαση (αφού η κυρία κούλα θα ...έκαιγε τη βουλή, μην ξεχνιόμαστε, απορώ βέβαια γιατί δεν την έχουμε κάψει ακόμα όλοι εμείς που μας υποχρεώνουν να ακούμε και να βλέπουμε όλα αυτά, χαχα).

     Κλείνοντας και για να πούμε και του στραβού ("η δικαιοσύνη είναι τυφλή") δικαστή το δίκιο, οι κατηγορούμενοι αδίκησαν τον εαυτό τους, κρατώντας μια σκληρή στάση, μέχρι τέλους, κυρίως ο ροδίτης, που έχει, για μένα και τη μεγαλύτερη ευθύνη, όπως είχα πει, σαν να μην έχει συνειδητοποιήσει ακόμα (!) το κακό που έκανε (οπότε εκεί πάμε σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις).

     Το μεγάλο ερωτηματικό, τώρα, είναι, αν θα βρεθεί δικαστής, που να ...μην φοβάται την κυρία κούλα (lol) και να αναιρέσει τη απόφαση, είτε αυτεπάγγελτα, είτε κατόπιν αίτησης των καταδικασθέντων, ώστε να διεξαχθεί μία τρίτη, αληθινά Δίκαιη, αυτή τη φορά, Δίκη, που να μην επηρεάζεται από ΜΜΕ και τις φωνές ή τα ουρλιαχτά της κυρίας κούλας και να εφαρμόσει ορθά το Νόμο και μόνον αυτόν ! Τι εννοείτε ότι "ζητάω πολλά" ; χαχα Καμία σωτηρία, για τη βενεζουέλα των βαλκανίων...

     Υ.Γ να κάνω και ένα σχόλιο πνευματικής φύσεως, χωρίς να είμαι "γέροντας" κλπ : όταν ο Θεός σε έχει "χτυπήσει" έτσι και δεν παίρνεις το "μήνυμα", δεν ακούς το "καμπανάκι" και δεν αλλάζεις πορεία και παραμένεις ΤΌΣΟ εγωκεντρικός, όπως η κυρία κούλα, φοβάμαι ότι ο επόμενος "λογαριασμός", από Πάνω, θα έρθει επαυξημένος, θα είναι χειρότερος