τα βαφτίζουν όλα "ανθρωποκτονία από πρόθεση"

    Όταν συμβεί κάποια συμπεριφορά, που τυποποιείται στους ποινικούς Νόμους, ως έγκλημα, είναι δουλειά του Εισαγγελέα, να τη χαρακτηρίσει ορθά, να υπάγει δηλαδή σωστά τα πραγματικά περιστατικά, στον εφαρμοστέο κανόνα, ώστε ο κατηγορούμενος να μην δικαστεί και πιθανόν καταδικαστεί, για ...κάτι άλλο (ελαφρύτερο ή ακόμα χειρότερα, βαρύτερο) !

 Στην πράξη, βλέπουμε αρκετά συχνά, πολλοί να αντιμετωπίζουν βαρύτερη κατηγορία, σε σχέση με αυτό που διέπραξαν και αυτό έχει μια μικρή "λογική", επειδή το Δικαστήριο, αν γίνει λάθος χαρακτηρισμός από τον Εισαγγελέα, δεν μπορεί να μεταβάλει την κατηγορία, προς κάτι χειρότερο, μόνον προς κάτι ελαφρύτερο, οπότε είναι σαν να πετιέται το μπαλάκι στο Δικαστήριο, να δικάσει ορθά, να αποδώσει δηλαδή στον κατηγορούμενο την ορθή κατηγορία (και εντεύθεν ποινή).

 Τα γράφω αυτά, με αφορμή δύο υποθέσεις, ποινικές, από Θεσ/νικη, που έγιναν γνωστές τις τελευταίες ημέρες και στις οποίες αποδόθηκε η κατηγορία της "ανθρωποκτονίας από πρόθεση", ενώ είναι κάτι άλλο !

  Στην πρώτη περίπτωση, που είναι και πιο απλή, προφυλακίστηκαν χθες δύο αδέρφια, αρμένικης καταγωγής, επειδή χτύπησαν άνθρωπο, ιδιοκτήτη γραφείου τελετών, που απεβίωσε και ενώ η ιατροδικαστική έκθεση μιλάει για θάνατο από παθολογικά αίτια (έμφραγμα του μυοκαρδίου)...

 Η αποδιδόμενη κατηγορία, ενόψει και της αιτίας θανάτου, η ανθρωποκτονία από πρόθεση δηλαδή, είναι προφανώς εσφαλμένη, εδώ πρόκειται για "κλασική περίπτωση βλάβης", δηλαδή για θανατηφόρα σωματική βλάβη, αφού ο θάνατος δεν οφείλεται στα χτυπήματα, αλλά σε παθολογικό πρόβλημα, που επιδεινώθηκε, λόγω της ταραχής και της έντασης, από την εις βάρος του επίθεση και μάλιστα από δύο !

   Συνεπώς, είχαν δίκιο, στην απολογία τους, οι αρμένηδες, που είπαν ότι "δεν είχαν πρόθεση να σκοτώσουν", αλλά ...δίκιο είχαν και ο ανακριτής με τον εισαγγελέα, που αποφάσισαν την προφυλάκιση τους, διότι αφενός και η θανατηφόρα σωματική βλάβη είναι κακούργημα και αφετέρου πρέπει να "στρώσουν χαρακτήρα" τα δύο αδέρφια, αφού επιτέθηκαν, προπηλάκισαν και χτύπησαν έναν άνθρωπο, που το "έγκλημα" του ήταν ότι ...τάιζε τα αδέσποτα της γειτονιάς.

 Η δεύτερη περίπτωση, που εκτυλίχθηκε στην Αρέθουσα και χαρακτηρίστηκε ξανά ανθρωποκτονία από πρόθεση, είναι πολύ πιο σύνθετη και νομικά ενδιαφέρουσα !

 Προφυλακίστηκε εδώ Έλληνας, τις προάλλες, που μαζί με έναν Αλβανό βοηθό είχαν πάει να κόψουν ξύλα, τον περασμένο ...Νοέμβριο (με τόση καθυστέρηση δηλαδή έγινε ο χαρακτηρισμός ως δολοφονία), εκεί  ο Αλβανός κόπηκε με το αλυσοπρίονο στο πόδι και αντί να τον βοηθήσει και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο ο Έλληνας, τον άφησε να πεθάνει από αιμορραγία και να τον φάνε τα άγρια ζώα...

  Και εδώ, θεωρώ, ότι δεν μπορεί να σταθεί η αποδιδόμενη κατηγορία της ανθρωποκτονίας με δόλο, αφού ο άτυχος Αλβανός αυτοτραυματίστηκε προφανώς με το πριόνι και ο Έλληνας τον παράτησε, εικάζω, γιατί φοβήθηκε να αποκαλυφθεί τι έκαναν (αδήλωτη εργασία σε συνδυασμό με παράνομη υλοτομία) !

  Οπότε το ποινικά κρίσιμο, εδώ, είναι να χαρακτηριστεί ορθά η συμπεριφορά του προφυλακισμένου, μετά το ατύχημα, το ότι δηλαδή δεν τον βοήθησε (εδώ είναι σαφές ότι αυτό το έκανε με πρόθεση, συνειδητά δηλαδή τον παράτησε εκεί)...

  Αν πάμε στο αδίκημα της θανατηφόρας έκθεσης (κακούργημα με ποινή 6 έως 15 έτη), θα δούμε ότι αυτό, για να έχει εφαρμογή, θα πρέπει να συντρέχει (περιοριστικά) κάτι από αυτά : α) το θύμα να ήταν υπό την προστασία του κατηγορούμενου ή β) να τραυματίστηκε από αυτόν, τα οποία μάλλον δεν συντρέχουν εδώ !

 Η άλλη περίπτωση είναι ο κατηγορούμενος να είχε (νομική) υποχρέωση να διατρέφει, να περιθάλπει ή να μεταφέρει το θύμα, το οποίο είναι θέμα ερμηνείας, αν η άτυπη σύμβαση εργασίας ή έργου, που συνήφθη προφορικά μεταξύ τους (έλα, να με βοηθήσεις να κόψουμε ξύλα), περιλαμβάνει και κάτι από αυτά.

  Λογικά, σκέφτομαι, ότι εφόσον πήγαν με ένα αυτοκίνητο (του κατηγορούμενου) υπήρχε μια σχετική υποχρέωση και να τον φέρει πίσω, άρα πιθανόν να σταθεί τελικά η κακουργηματική κατηγορία της θανατηφόρας έκθεσης (306ΠΚ), όχι όμως εκείνη της ανθρωποκτονίας από πρόθεση !