ΔΑΒΙΔ εναντίον γολιάθ

         Η παρούσα ανάρτηση αφορά τα "εγκλήματα πολέμου", ωστόσο επέλεξα, τελευταία στιγμή αυτόν τον τίτλο, διότι ο πόλεμος που διεξάγεται, το τελευταίο διάστημα, στη Λωρίδα της Γάζας, δεν είναι είναι ένας κλασικός πόλεμος, ανάμεσα σε δύο κράτη, με οργανωμένους Στρατούς !

  Από τη μία έχουμε έναν από τους ισχυρότερους Στρατούς του κόσμου και από την άλλη, ένα "ασκέρι" τρομοκρατών, όπως αποκαλούνται, βέβαια, η επίθεση στο Νότιο Ισραήλ, επειδή δεν είχε προβλεφθεί, έπληξε πολύ άσχημα το γόητρο και τη φήμη του ισραηλινού στρατού (και μάλλον έβαλε ταφόπλακα και στην πολιτική καριέρα του Νεντανιάχου)...

  Η Χαμάς επιτέθηκε με ντάτσουν, δηλαδή αγροτικά και αυτοσχέδια ελικοφόρα αλεξίπτωτα και διαθέτει μόνον τουφέκια και ρουκέτες, ενώ το Ισραήλ, είναι να σαν να "κλέβει Εκκλησία", όταν επιτίθεται και βομβαρδίζει, από μακριά και εκ του ασφαλούς, με υπερσύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη, απέναντι σε κάποιους, που όχι μόνον δεν διαθέτουν Πολεμική Αεροπορία, αλλά ούτε καν αντιαεροπορικά μέσα !

 Σίγουρα αυτή δεν είναι η μοναδική ιδιαιτερότητα αυτού του "πολέμου", υπάρχουν και άλλα σκοτεινά σημεία, με κοινή συνισταμένη ότι τα θύματα του, είναι κατά 99% αθώοι και άμαχοι...

  Για να επιστρέψουμε όμως στο θέμα μας, το βασικό ερώτημα, είναι αν υπάρχουν εγκλήματα πολέμου και ποια είναι αυτά !

  Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία, που λέει ότι στον έρωτα και στον πόλεμο, όλα επιτρέπονται, ωστόσο όσο και αν μπορεί να ισχύει αυτό στον έρωτα (μεταξύ σοβαρού και αστείου), στον πόλεμο, σίγουρα ΔΕΝ επιτρέπονται όλα, υπάρχουν κανόνες, είτε ρητοί, είτε εθιμικοί.

  Ήδη, από τα αρχαία χρόνια της Ιλιάδας, βλέπουμε να γίνονται εκεχειρίες, προκειμένου να θάψουν οι αντίπαλοι τους νεκρούς τους, να γίνονται ανταλλαγές ομήρων και νεκρών, μέχρι τη σύγχρονη εποχή, όπου υφίστανται Διεθνή Ποινικά Δικαστήρια, που δικάζουν τα εγκλήματα πολέμου και καταδικάζουν τους υπαιτίους (κάποτε σε θάνατο, με "συνοπτικές διαδικασίες", τώρα σε ισόβια) !

   Η Δίκη της Νυρεμβέργης δεν είναι πάρα πολύ μακριά, αλλά και οι καταδίκες των Κάρατζιτς και Μιλόσεβιτς είναι ακόμα σχεδόν νωπές...

  Στην προκειμένη περίπτωση, της διαμάχης στο Νότιο Ισραήλ, θα παρατηρούσαμε τα εξής : καταρχήν, η επίθεση και η σφαγή αμάχων, εκ μέρους της Χαμάς, σε μουσικό φεστιβάλ και σε κιμπούτς, χωρίς να έχει κηρυχθεί κάποιος πόλεμος, θα λέγαμε ότι είναι (ειδεχθείς) ανθρωποκτονίες του κοινού ποινικού Δικαίου, δε μιλάμε καν για εγκλήματα πολέμου εδώ, όταν πυροβολείς και σκοτώνεις άμαχους και άοπλους πολίτες και όχι στρατιώτες !!

  Η "απάντηση" τώρα του Ισραήλ, σίγουρα έχει ξεπεράσει τα όρια της λεγόμενης "αυτοάμυνας", εφόσον πέρασε ικανός χρόνος από την επίθεση (σίγουρα εκτοξεύονται ρουκέτες από την άλλη πλευρά, ακόμα, ωστόσο τα μέσα που χρησιμοποιεί το Ισραήλ, είναι υπερβολικά και έχουν ξεπεράσει, προ πολλού, τα όρια της "άμυνας")...

  Η (εγκληματική) τακτική που ακολουθεί το Ισραήλ, είναι ότι πονάει το δάχτυλο και κόβουμε το χέρι από τον ώμο, σκοτώνουν έναν "τρομοκράτη" και μαζί άλλους 100 ή 1000 άμαχους-αθώους, μεταξύ των οποίων και πάρα πολλά μικρά παιδιά (εκτός αν το κάνουν επίτηδες, για να μη μεγαλώσουν και γίνουν έτσι και αυτά, αλλά πώς να μη γίνουν, όταν βιώνουν όλα αυτά σήμερα, ως παιδιά και ως έφηβοι, θα έχουν πάντα μίσος για το Ισραήλ, που σκότωσε τη μάνα, τον πατέρα ή τα αδέρφια τους) !

   Εξάλλου, το επιθετικό-εκδικητικό αμόκ των Ισραηλινών, έχει ως αποτέλεσμα, να σκοτώνουν και τους ομήρους, που είχε πάρει η Χαμάς, από τα εδάφη του Ισραήλ, είτε ως ανθρώπινη "ασπίδα", είτε ως διαπραγματευτικό χαρτί...

   Όσο και αν η πονηρή τακτική της Χαμάς να κρύβεται σε δημόσια κτίρια, είναι καταδικαστέα, το να βομβαρδίζεις νοσοκομεία, ασθενοφόρα και ένα σωρό άλλα μέρη που ΔΕΝ είναι στρατιωτικές υποδομές, σίγουρα συνιστά έγκλημα πολέμου.

    Γενικά μιλώντας, ο ΟΗΕ έχει καταρτίσει ενδεικτικούς καταλόγους με το τι αποτελεί "έγκλημα πολέμου" και "γενοκτονία", αλλά στην περίπτωση αυτή, δεν τον βλέπουμε πολύ ...δραστήριο, στο να βάλει τέλος ή να τα τιμωρήσει, όπως έκανε π.χ στην περίπτωση της τέως Γιουγκοσλαβίας και όσα συνέβησαν εκεί στο παρελθόν, μεταξύ Σέρβων, Κροατών, Βόσνιων κλπ