εγκλήματα ανηλίκων (2)

     Στην υπόθεση αυτή, που μας απασχόλησε πρόσφατα, ο κατηγορούμενος είναι οριακά ενήλικος (18), ωστόσο αυτό δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικά και πρέπει να τη δούμε, τόσο από νομική άποψη, όσο και από μια γενικότερη, κοινωνική, διότι τα νομικά, αργά ή γρήγορα, θα ξεκαθαρίσουν στην πορεία, αν όμως δε μιλάμε και δε σχολιάζουμε, με ένα ευρύτερο πνεύμα, όσα (στραβά) συμβαίνουν, επί δεκαετίες, δεν υπάρχει κανένα όφελος !

  Αναφέρομαι στον οπαδό του Ολυμπιακού, που εκτόξευσε φωτοβολίδα ναυτικού τύπου εναντίον αστυνομικών, έξω από κλειστό γήπεδο, στην περιοχή του Ρέντη, με συνέπεια το θανάσιμο τελικά τραυματισμό ενός εξ αυτών...

    Θεωρώ εξαρχής ότι η κατηγορία της ανθρωποκτονίας δεν μπορεί και δεν πρόκειται να σταθεί στο Δικαστήριο, ούτε με ενδεχόμενο δόλο, διότι απλά το παιδί αυτό, σίγουρα δεν ήθελε και ούτε αποδεχόταν το ενδεχόμενο, η ενέργεια του αυτή, να έχει ανθρωποκτόνο αποτέλεσμα !

   Κανείς δεν μπορεί (σοβαρά) να ισχυριστεί ότι κάποιος, που πιθανόν χρησιμοποιεί, για πρώτη φορά, φωτοβολίδα τέτοιου τύπου και την εκτοξεύει εναντίον ανθρώπων (με κράνη και ασπίδες), από απόσταση 70 μέτρων, έχει σκοπό ...να σκοτώσει, με αυτήν.

    Αν δούμε δε και την πορεία αυτής, ότι εξοστρακίστηκε κάπου, πιθανόν στο οδόστρωμα και εν συνεχεία, πέρασε ...κάτω από την ασπίδα και καρφώθηκε ψηλά στο μηρό του άτυχου αστυνομικού, αυτό ΚΑΙ να θες, δεν μπορείς να το πετύχεις, ακόμα και 100 φορές να έχεις χρησιμοποιήσει τέτοια φωτοβολίδα !

    Συνεπώς, από νομική άποψη, πιο κοντά στη Λογική, θα ήταν μια κατηγορία ανθρωποκτονίας εξ αμελείας ή στην χειρότερη, για τον δράστη, μετατροπή σε θανατηφόρα σωματική βλάβη (με επικρατέστερο σενάριο το δεύτερο)...

   Τώρα, πρέπει να δούμε κάποια γενικότερα "θέματα" : πρώτον, επειδή οι Αρχές ψάχνουν για ...ηθικούς αυτουργούς και επειδή οι δικαστές, πιθανόν έχουν μεγαλώσει με γαλλικά και πιάνο και δεν έχουν γνώσεις και εμπειρίες από "συνδέσμους οπαδών" κλπ, να πούμε τα εξής !

     Όταν είσαι οργανωμένος οπαδός και δη μέσα σε γήπεδο, μαζί με άλλους που ενώνεσαι μαζί τους με αυτό το "πάθος" της "αγάπης" για την ομάδα και της ανάγκης "να ανήκεις κάπου" (ειδικά στην εφηβεία σου, όπως ο κατηγορούμενος), παύεις να είσαι πρόσωπο, να είσαι μονάδα, εκείνη τη στιγμή, όλοι λειτουργούν ως ένα, είναι η λεγόμενη ψυχολογία του όχλου ή της αγέλης...

  Ο οποιοσδήποτε και αν έριξε την ιδέα "πάμε να ρίξουμε φωτοβολίδες ή πέτρες στους μπάτσους" (είχαν προηγηθεί, θυμίζω, επεισόδια στο πανθεσσαλικό στάδιο με εκτεταμένη και άσκοπη χρήση δακρυγόνων από τα ΜΑΤ εναντίον των οπαδών του Ολυμπιακού), δεν χρειάζεται να ήταν "αρχηγός" συνδέσμου, ακόμα και ένας απλός συνδεσμίτης να είχε αυτή την (όχι) "φαεινή" ιδέα, όλοι οι υπόλοιποι αισθάνονται απλά ...υποχρεωμένοι να υπακούσουν και να το κάνουν, για να δείξουν ότι ανήκουν στο "σώμα" των οπαδών !

    Για αυτό λέμε ότι για να δικάσεις σωστά, δεν αρκούν οι νομικές γνώσεις, χρειάζονται εμπειρίες ζωής, αλλά και γενικότερες γνώσεις, ψυχολογίας π.χ, όπως εδώ κλπ.

   Τώρα ένα άλλο ζήτημα, που χρήζει σχολιασμού, είναι τα όσα έγιναν μετά τον τραυματισμό του αστυνομικού, αλλά και στην κηδεία του, που αγγίζουν τα όρια της γραφικότητας, αν τα δεις ψύχραιμα και με μία ευρύτερη οπτική !

    Αφενός, οι γιατροί κλπ έκαναν τα πάντα (και περισσότερα) για να τον σώσουν και ορθώς έπραξαν, αλλά θα τους λέγαμε συγχαρητήρια, μόνον αν έκαναν το ίδιο σε όλες τις περιπτώσεις και όχι όταν ο ασθενής είναι δημόσιος υπάλληλος και δη αστυνομικός...

  Ούτε το ισχύον Σύνταγμα, ούτε ο όρκος του Ιπποκράτη υποδεικνύουν ότι οι ζωές των "μπάτσων" έχουν μεγαλύτερη αξία από των υπολοίπων ανθρώπων-πολιτών (αν ήταν άλλος, π.χ ένας οπαδός, δεν θα έμπαινε καν σε ΜΕΘ ή θα έμπαινε για λίγο) !

  Εδώ να ανοίξουμε παρένθεση, για να πούμε ότι ο άτυχος αστυνομικός, όπως γράφτηκε, είχε όνειρο ζωής να γίνει τέτοιος και προφανώς ήξερε που πάει και τι κινδύνους έχει το επάγγελμα αυτό και ουσιαστικά σκοτώθηκε, εν ώρα καθήκοντος, σε ένα, εν ευρεία εννοία, εργατικό ατύχημα ή δυστύχημα....

    Το λέω, επειδή το περασμένο έτος, το 2023, 182 συνάνθρωποι μας έχασαν τη ζωή τους, σε εργατικά ατυχήματα στον ιδιωτικό τομέα και 286 τραυματίστηκαν σοβαρά (σχεδόν διπλάσια νούμερα από το 2022, ενδεικτικό και αυτό της διάλυσης των πάντων, που έχει επιφέρει η συμμορίαΝΔ), σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα, πέθαναν την πρώτη μέρα και τις πρώτες ώρες, που είχαν πάει στη νέα τους δουλειά !!

     Αυτοί οι δεκάδες νεκροί, που έπεσαν στο καθήκον, ΔΕΝ είχαν μανούλες ; ΔΕΝ είχαν οικογένειες ; Γιατί ο θάνατος ενός αστυνομικού γίνεται πρωτοσέλιδο σε όλες τις εφημερίδες και οι πολιτικοί όλοι πηγαίνουν στην κηδεία του, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο, για τους νεκρούς ιδιωτικούς υπαλλήλους (που μπορεί να μην υπάρξει καν μονόστηλο για αυτούς) ;

     Και ξαναρωτάω, σε ποιο άρθρο του Συντάγματος, αναφέρεται ότι η ζωή ενός Δ.Υ έχει μεγαλύτερη αξία, από τις ζωές των υπολοίπων και γιατί το κυνοβούλιο να ...υιοθετεί και να δίνει χρήματα μόνον σε οικογένειες νεκρών ενστόλων και όχι και σε άλλους, που σκοτώθηκαν εν ώρα εργασίας ; Το ισχύον Σύνταγμα μιλάει για Ισότητα και το γέλιο είναι πως όλα τα τρωκτικά που "εργάζονται" στο κυνοβούλιο ή πηγαίνουν (μόνον) στις κηδείες Δ.Υ, έχουν ...ορκιστεί υπακοή σε αυτό, πριν αναλάβουν αργομισθία, ε, υπηρεσία ήθελα να πω !

   Τέλος, θα πρέπει κάποια στιγμή να μπει ...τέλος και στην πρακτική των δικ(χ)αστών, να τιμωρούνται αυστηρά οι δράστες, όταν τα θύματα είναι Δ.Υ και αντίστοιχα να πέφτουν στα μαλακά οι δράστες, ακόμα και ειδεχθών κακουργημάτων, όταν είναι Δ.Υ, διότι ΚΑΙ αυτό είναι αντισυνταγματικό...