περί ασθενείας...

       Σήμερα, ως τελευταία, πριν τις διακοπές, ανάρτηση, θα μιλήσω για ένα θέμα, που είναι μάλλον Θεολογικό, δηλαδή πάνω στο οποίο δεν είμαι ειδικός, με βάση όσα έχω ακούσει ή διαβάσει από Πατέρες της Εκκλησίας, μιας και ο ίδιος πρόσφατα δεν ήμουν πολύ καλά, τον Απρίλη και το Μάη, ειδικά, όπου δεν ανέβασα τίποτα, λόγω αδιαθεσίας, μετά το Πάσχα !

  Προφανώς και το "κλισέ" ότι η υγεία, σωματική και ψυχική, είναι πάνω από όλα ισχύει, είναι πολύ μεγάλο αγαθό, αλλά όχι το ύψιστο, όπως προσπάθησαν να μας υποβάλουν, την περίοδο του κορονιού, άσχετοι "ειδικοί" και πολιτικοί απτα λιντλ : το ύψιστο είναι η σωτηρία της Ψυχής, που είναι Αθάνατη, το σώμα, ούτως ή άλλως, θα πεθάνει, κάποια στιγμή, είναι το μόνο σίγουρο...

  Αντίστοιχα, πολύ σωστή είναι και η παρατήρηση ότι πρέπει να χάσεις κάτι για να το εκτιμήσεις, όπως συμβαίνει και με την υγεία, δεν πρέπει να τα θεωρούμε όλα αυτονόητα και αυτό είναι το πρώτο θετικό μιας ασθένειας, ότι σε κάνει να εκτιμάς περισσότερο τα βασικά και να καταλαβαίνεις, παράλληλα, πόσο μάταια είναι τα άλλα (υλικά αγαθά κλπ) !

   Είναι λιγάκι περίεργο και αντιφατικό να μιλάμε για "θετικά" μιας ασθένειας, ωστόσο για αυτά θα μιλήσουμε, διότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν την ασθένεια "επίσκεψη Θεού", σύμφωνα με το ρητό, πως "όποιος αγαπάει, παιδεύει", αν όλα στη ζωή μας πάνε καλά, ΤΌΤΕ είναι που πρέπει ...να ανησυχούμε, διότι αυτό δείχνει ότι ο Θεός μας έχει εγκαταλείψει...

    Στη μεγάλη τους πλειοψηφία, οι ασθένειες είναι "δοκιμασίες", για τις οποίες ισχύει επίσης το ρητό πως "ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό", μέσα από τις ασθένειες γινόμαστε πιο ταπεινοί, αποκτούμε μεγαλύτερη υπομονή και ερχόμαστε πιο κοντά στο Θεό και στους Αγίους, αφού Αυτούς παρακαλάμε να γίνουμε καλά !

 Υπάρχουν βέβαια και ασθένειες, που είναι μοιραίες και θανατηφόρες, οπότε εκεί το παίρνουμε απόφαση και οφείλουμε απλά να προετοιμαστούμε, για το "μετά", με Εξομολόγηση και Μετάνοια...

  Δεν υπονοώ ότι ΌΛΕΣ οι ασθένειες είναι συνέπειες κάποιας αμαρτίας, ωστόσο αυτός είναι ο Κανόνας, με την ασθένεια, είτε εξοφλούμε κάποια αμαρτία, είτε ο Θεός μας προφυλάσσει από κάτι κακό, που είχαμε κατά νου, να κάνουμε !

  Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι ΤΕΡΆΣΤΙΟΙ σύγχρονοι Άγιοι, όπως ο Άγιος Παΐσιος και ο Άγιος Πορφύριος είχαν μεγάλα προβλήματα υγείας και υπέφεραν, για μεγάλο διάστημα, ακόμα και με φρικτούς πόνους, το οποίο συμβαίνει απλά για να πάρουν "μεγαλύτερο μισθό" και να ανέβουν υψηλότερα στη σκάλα της Αγιότητας.

  Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεός, που επέτρεψε να αρρωστήσουμε, είναι και ο Μόνος που μπορεί, αν Τον παρακαλέσουμε, να μας θεραπεύσει, ακόμα και σε ακραίες περιπτώσεις, όπου οι γιατροί έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά (π.χ να είσαι γεμάτος καρκίνο και να καθαρίσεις, σε ένα λεπτό, έχει συμβεί σε ανθρώπους), απλά δε γνωρίζουμε επακριβώς πότε οι Προσευχές εισακούονται και πότε όχι (προφανώς, υπερισχύει πάντα το Θέλημα του Θεού, όχι το δικό μας, αν ταυτιστούν αυτά, τότε γίνεται το Θαύμα) !

  Κλείνοντας, θα πω κάτι πιο πρακτικό : πώς μπορούμε να καταλάβουμε την εξέλιξη μιας ασθένειας ; Μιλάει ο Θεός σε εμάς ; Μπορεί να μην είμαστε "Μωϋσήδες", να μιλάμε απευθείας, αλλά η απάντηση είναι πως ΝΑΙ, μιλάει, μέσω τρίτων, μέσα από κάτι που θα ακούσουμε ή θα διαβάσουμε, δήθεν τυχαία, γιαυτό πρέπει να έχουμε ανοιχτές, συνέχεια, τις "κεραίες" μας...

  Για παράδειγμα, όταν μετά το Πάσχα αρρώστησα στο χωριό, κατάλαβα ότι δεν θα αφήσω εκεί τα κόκκαλα μου, όταν άκουσα τη Χριστίνα Σούζη (που έχει και το όνομα του Χριστού), στον καιρό, να σχολιάζει μια φωτογραφία τηλεθεατή και να λέει : "ο τάδε επισκέφτηκε τις ρίζες του, αλλά θέλουμε να επιστρέψει, τον χρειαζόμαστε εδώ", εκεί συνειδητοποίησα ότι μάλλον ...είμαι ακόμα χρήσιμος σε κάτι, οπότε το καντήλι μου δεν έχει ακόμα αδειάσει από λαδάκι και θα γύριζα στην Αθήνα !

   Παράλληλα, αν έχουμε ανοιχτές τις πνευματικές μας "κεραίες", μπορούμε να καταλάβουμε και ποιος Άγιος/ποια Αγία μας βοηθάει στην ασθένεια μας, αν πέσει, δήθεν τυχαία, κάποια Εικόνα ή κάποιο βιβλίο στα χέρια μας ή αν ανοίξουμε την τιβί και έχει αφιέρωμα σε κάποια Παναγία (π.χ Μαλεβή), ξέρουμε μετά που πρέπει να πάμε, για να ανάψουμε τη λαμπαδίτσα μας...