όταν το να κρύβεσαι δεν αποτελεί επιλογή

     Υπάρχουν όντως προβλήματα, που αν απλά αδιαφορήσεις και δεν τους δώσεις κάποια σημασία, μπορεί να εξαφανιστούν, από μόνα τους, ωστόσο αυτό δεν ισχύει πάντα και σίγουρα όχι στα δικά μας, στα νομικά !

  Αν ανατρέξετε στην πρώτη νομική συμβουλή, στην πρώτη ανάρτηση, αυτού του blog, στα τέλη του 2010, αυτό ακριβώς έλεγε, πως όταν είμαστε διάδικοι σε μια υπόθεση, φροντίζουμε να ακουστεί και η δική μας άποψη, είμαστε "παρόντες", ώστε να μη γίνονται τα πράγματα "ερήμην" μας...

  Η ερημοδικία μας, βάσει Νόμου, πολλές φορές αποτελεί "τεκμήριο", ότι έχει δίκιο η άλλη πλευρά (άσχετα αν εμείς το βλέπουμε έτσι ή όχι), αλλά ακόμα και όταν δεν κατοχυρώνεται αυτό, ρητά, σε κάποια νομική διάταξη, αυτή ...την εντύπωση δίνει στο δικαστή ή σε όποιον, τέλοσπαντων, κρίνει την υπόθεση μας !

 Το ζήτημα αυτό επανήλθε στην επικαιρότητα, προχθές, με μία απόφαση του ΑΠ που έκρινε σε αγωγή αναγνώρισης πατρότητας, τέκνου γεννημένου εκτός Γάμου, ότι πατέρας είναι αυτός, που αρνήθηκε να υποβληθεί σε τεστ DNA...

  Για να πετύχει τη δικαστική αναγνώριση η μάνα, από τον άντρα που θεωρεί ότι την άφησε έγκυο και είναι ο βιολογικός πατέρας του τέκνου, θα πρέπει, βάσει Νόμου, να αποδείξει ότι είχε συνουσία μαζί του, σε ένα κρίσιμο διάστημα, κάποιων μηνών, πριν τη γέννα και με ένα περιθώριο περίπου 120 ημερών (διότι πολλά παιδιά γεννιούνται και πρόωρα, ώστε να καλύπτει και αυτά, φαντάζομαι) !

   Αυτό, από μόνο του, είναι λιγάκι ...ως αρκετά, αμήχανο, για το πως μπορεί να αποδειχθεί η σεξουαλική πράξη, ωστόσο εφόσον υπήρχε ολοκληρωμένη σχέση του ζευγαριού, εκείνη την κρίσιμη περίοδο, που αποδεικνύεται και πιο εύκολα (με μάρτυρες κλπ), εικάζω ότι τεκμαίρεται και πως η σχέση ...δεν ήταν πλατωνική 😁

    Από εκεί και μετά, λένε πως μόνον η μάνα μπορεί να είναι σίγουρη για το ποιος είναι ο πατέρας (και αυτό όχι πάντα), ο άντρας, που ξεχνάει την αρχαία παροιμία να προσέχει που βάζει την υπογραφή και το πουλί του, είναι κάπως πιο εύλογο να έχει τις αμφιβολίες του !

    Και αντί να βλέπει το τεστ DNA ως ευκαιρία, ως λύτρωση, να μάθει και αυτός την Αλήθεια, κρύβεται, με συνέπεια να κινδυνεύει να πληρώνει διατροφές (και ό,τι άλλο συνεπάγεται η αναγνώριση, π.χ για τα κληρονομικά) για μη βιολογικό του τέκνο...

   Χωρίς να είμαι ειδικός, έχω την εντύπωση ότι το τεστ δίνει αποτελέσματα σίγουρα, δηλαδή σε ποσοστό 99,99%, οπότε η μη αξιοπιστία δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία, για να μην το κάνει κάποιος !

    Αν φοβάσαι να το κάνεις, επειδή θεωρείς πως το παιδί ...είναι δικό σου, οπότε σε "τσιμπάει", ούτως ή άλλως το νομικό τεκμήριο, υπάρχει ο μεγαλύτερος κίνδυνος να το μεγαλώσεις ως τέτοιο, ενώ μπορεί η σύντροφος σου, το ίδιο διάστημα, να είχε και άλλη, παράλληλη ή και εφήμερη σχέση, χωρίς φυσικά να το είχες μάθει...

   Μπορεί κάποιος άντρας να πιστεύει ότι δεν είναι δικό του το παιδί, επειδή π.χ χρησιμοποιούσε προφυλακτικό ή η ερωτική πράξη έγινε με τρόπο, που, κατά τη γνώμη του, δεν μπορεί να προκαλέσει εγκυμοσύνη, ωστόσο επειδή και αυτά ΔΕΝ είναι απόλυτα, το ηθικό δίδαγμα και το συμπέρασμα είναι : κάνε το ...τιμημένο το τεστ DNA, ώστε να είμαστε ...όλοι σίγουροι !