το αδίκημα της μη καταβολής των αποδοχών των εργαζομένων

 Η μη καταβολή του μισθού στον εργαζόμενο, από τον εργοδότη, αποτελεί, ως γνωστόν, ποινικό αδίκημα, το οποίο ρυθμίζεται από ένα Νόμο του 1945 (με μια τροποποίηση το 1995).
  Στις σημερινές μάλιστα συνθήκες έλλειψης ρευστότητας και ασφυξίας στην αγορά, όπου η μία επιχείρηση μετά την άλλη κλείνει, ο σχετικός Νόμος είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, αφού είναι χιλιάδες οι εργαζόμενοι, που είτε απολύονται απλήρωτοι, είτε δεν εισπράττουν τα δεδουλευμένα τους.
  Πάντα βέβαια, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν και εκείνοι οι εργοδότες, οι οποίοι είναι "απλά" κακοπληρωτές και δεν πληρώνουν, όχι γιατί δεν έχουν, αλλά για τους δικούς τους λόγους, χρησιμοποιώντας μάλιστα την οικονομική κρίση, ως άλλοθι και μόνον.
  Το σχετικό αδίκημα διώκεται συνήθως κατόπιν μήνυσης του ενδιαφερόμενου-εργαζόμενου και ως μέσο πίεσης προς τον εργοδότη, αλλά μπορεί η μήνυση να γίνει και από άλλους, π.χ επιθεώρηση εργασίας, συνδικαλιστικό όργανο και οι προβλεπόμενες ποινές είναι : φυλάκιση μέχρι έξι (6) μήνες και χρηματική ποινή, η οποία ορίζεται σε ποσοστό, μεταξύ 25% και 50% του οφειλόμενου ποσού !!
   Τα σημεία που πρέπει να προσεχθούν είναι τα εξής : 1. το έγκλημα τελείται αμέσως, μόλις καθυστερήσει η καταβολή του μισθού, δώρου, επιδόματος και γενικά κάθε παροχής (ακόμα και σε είδος !), που οφείλεται από το Νόμο ή τη σύμβαση ή ακόμα και το έθιμο, λέει ο Νόμος. Έτσι π.χ αν βάσει συμφωνίας, ο εργαζόμενος πληρώνεται κάθε 15 του μηνός και δεν πληρωθεί, από τις 16 κιόλας έχει δικαίωμα υποβολής μήνυσης. 2. Το αδίκημα θεωρείται πάντοτε αυτόφωρο και δικάζεται με τη σχετική διαδικασία. 3. Στη μήνυσή του, ο εργαζόμενος οφείλει να είναι συγκεκριμένος και αναλυτικός στο τι του οφείλεται και από ποια αιτία, π.χ τόσα για δεδουλευμένα, τόσα για υπερωρίες, τόσα για επιδόματα κ.ο.κ, ώστε να προκύπτει στο τέλος το σύνολο, με βάση το οποίο θα προσδιοριστεί και η χρηματική ποινή, όπως είδαμε. 4. Ο Νόμος μιλάει για σύμβαση ή σχέση εργασίας, που σημαίνει ότι αφενός δεν μπορεί να υποβάλει μήνυση κάποιος ο οποίος έχει άλλου είδους σχέση (π.χ το γνωστό "μπλοκάκι") και αφετέρου ότι δικαιούται να κάνει μήνηση και εκείνος, του οποίου η σύμβαση είναι, για οιοδήποτε λόγο άκυρη (π.χ σερβιτόρος, χωρίς βιβλιάριο υγείας). 5. Τέλος και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι πολλές φορές δύσκολο να εντοπιστεί κάθε φορά ποιος είναι πραγματικά ο εργοδότης, εναντίον του οποίου θα γίνει η μήνυση, ειδικά στις εταιρίες, όπου ο εργαζόμενος δεν μπορεί να ξέρει επακριβώς ποιος είναι ο νόμιμος εκπρόσωπος ! Αν είναι φυσικό πρόσωπο ο εργοδότης, με ατομική επιχείρηση, είναι εύκολο, αν είναι όμως εταιρία, ειδικά ανώνυμη, ο εισαγγελέας θα ψάξει, βάσει των ΦΕΚ, να βρει τον εμφανιζόμενο ως νόμιμο εκπρόσωπο, αλλά όλοι ξέρουμε πόσο συχνά αλλάζουν αυτά τα πρόσωπα και πόσο συχνά εμφανίζεται ως εκπρόσωπος ένας "αχυράνθρωπος".