πότε η απόλυση του εργαζόμενου είναι παράνομη και άκυρη

  Όλοι, λίγο-πολύ, γνωρίζουν ότι για την καταγγελία μιας (έγκυρης) σύμβασης εργασίας, απαιτείται η καταβολή αποζημίωσης εκ μέρους του εργοδότη, αποζημίωση, η οποία κυμαίνεται, ανάλογα με το χρόνο προϋπηρεσίας του εργαζομένου.
   Μιλάμε φυσικά για έγκυρη σύμβαση, διότι εάν η σύμβαση εργασίας είναι, για οποιοδήποτε λόγο άκυρη (π.χ ο οδηγός δεν έχει την απαιτούμενη άδεια οδήγησης, αλλοδαπός, χωρίς άδεια εργασίας, εργαζόμενος, χωρίς βιβλιάριο ασθενείας, όπου αυτό απαιτείται κ.ο.κ), τότε δεν γεννάται και αξίωση αποζημίωσης (γι' αυτό θέλει προσοχή εκ μέρους του εργαζόμενου, να είναι εφοδιασμένος με ό,τι απαιτείται, για να εργάζεται νόμιμα και έγκυρα !).
   Παράλληλα με την αποζημίωση, θα πρέπει η καταγγελία της σύμβασης να γίνει εγγράφως, οπότε αν δεν υπάρχουν αυτές οι 2 προϋποθέσεις (έγγραφη καταγγελία και αποζημίωση), η απόλυση είναι άκυρη !
   Κανονικά, τόσο το χαρτί της απόλυσης, όσο και η αποζημίωση, θα πρέπει να δίνονται τη στιγμή της καταγγελίας και όχι αργότερα, ωστόσο ο Νόμος προβλέπει πλέον την καταβολή της αποζημίωσης και σε δόσεις !
   Άκυρη είναι επιπλέον και η απόλυση, όταν η αποζημίωση δεν είναι αυτή που πρέπει, είτε εσκεμμένα, είτε και εκ παραδρομής, εφόσον όμως η διαφορά είναι σημαντική, διότι αν είναι 50 ή 100 ευρώ η διαφορά, δεν θα γίνει δεκτή η ακυρότητα από το Δικαστήριο, εφόσον ο εργοδότης επικαλεστεί λάθος.
   Πέρα από αυτές τις "κλασικές" περιπτώσεις ακυρότητας, υπάρχουν και ορισμένες άλλες, εξίσου σημαντικές, όπως : 1. ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων (π.χ συνδικαλιστές και έγκυες γυναίκες) προστατεύονται από ειδικές διατάξεις και η απόλυσή τους, είτε απαγορεύεται είτε είναι πολύ δύσκολη.
2. είναι άκυρη η απόλυση, όταν ο εργοδότης ασκεί καταχρηστικά το σχετικό του δικαίωμα, όταν δηλαδή η απόλυση δεν έχει να κάνει με την απόδοση του εργαζόμενου ή με οικονομικά προβλήματα της επιχείρησης, αλλά γίνεται για λόγους εκδίκησης, εμπάθειας κλπ. και 3. μπορεί να είναι άκυρη η απόλυση, όταν ο εργοδότης, κατά την επιλογή του μισθωτού, που θα απολύσει, δεν εφαρμόζει σωστά κριτήρια, έτσι π.χ απολύει έναν παλιό εργαζόμενο, ο οποίος έχει οικογένεια, είναι κοντά στη σύνταξη και δεν θα μπορεί να βρει δουλειά και όχι έναν νέο, ο οποίος δεν έχει οικογενειακά βάρη και μπορεί να βρει άλλη δουλειά ευκολότερα.
   Οι καταχρηστικές απολύσεις κρίνονται βέβαια κατά περίπτωση και η τελική κρίση ανήκει στο Δικαστήριο, το οποίο θα αποφασίσει με βάση τα δεδομένα κάθε συγκεκριμένης υπόθεσης.
   Η σημαντικότερη συνέπεια της ακυρότητας της απόλυσης, είναι ότι μπορεί ο εργαζόμενος να στραφεί δικαστικά εναντίον του πρώην εργοδότη του και να ζητήσει μισθούς υπερημερίας, ήτοι να πληρώνεται κανονικά, χωρίς να δουλεύει, για όσο διάστημα μείνει άνεργος και μέχρι να γίνει η Δίκη και σε κάθε περίπτωση, μέχρι να γίνει η απόλυση νόμιμα (π.χ να του καταβληθεί η νόμιμη αποζημίωση) !!
   Επειδή οι σχετικές προθεσμίες είναι σύντομες όμως, οφείλει κανείς να κινηθεί γρήγορα.. .
   Τέλος, να σημειώσουμε και την αδικαιολόγητη εμμονή των Δικαστηρίων να μην επιδικάζουν αποζημίωση για ηθική βλάβη του παρανόμως απολυθέντως εργαζομένου, τακτική που οπωσδήποτε πρέπει να αλλάξει, διότι συντρέχουν όλες οι σχετικές προϋποθέσεις και η απώλεια της εργασίας συνιστά σίγουρα ένα εξαιρετικά στρεσογόνο γεγονός, που προκαλεί ισχυρή ηθική βλάβη σε αυτόν που την υφίσταται !