προσωπικά δεδομένα στη φόρα !

 Ή αλλιώς τα εν οίκω εν δήμω και με τη βούλα ! Πιθανόν να διαβάσατε την απόφαση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, που έκρινε ότι επιτρέπεται, σε υποθέσεις διαζυγίων, η επίκληση και προσαγωγή στο Δικαστήριο, από τον ένα σύζυγο, στοιχείων κλπ., που αφορούν τον άλλο σύζυγο, σε σχέση με ιστοσελίδες που επισκέφτηκε και άλλα προσωπικά δεδομένα από τον υπολογιστή του !
  Επρόκειτο βέβαια για δύο σχετικά ακραίες περιπτώσεις : στην πρώτη, ο σύζυγος "κατελήφθη" να φλερτάρει σε σάιτ κοινωνική δικτύωσης με ..άλλους άνδρες και στη δεύτερη, ο σύζυγος, διέθετε αρχεία παιδικής πορνογραφίας (μεταξύ άλλων είχε γυμνές φωτογραφίες και της 4χρονης κόρης του !).
  Η αλήθεια είναι ότι αν επισκεφτεί κανείς το κτίριο 4 αίθουσα 1 της πρώην σχολής Ευελπίδων, όταν εκδικάζονται υποθέσεις διαζυγίων, θα ακούσει "πράματα και θάματα", τα προσωπικά των εν διαστάσει συζύγων να έρχονται στη δημοσιότητα, εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες και ύβρεις και γενικά ιστορίες, για τις οποίες δεν ξέρει κανείς αν πρέπει να γελάσει ή να κλάψει (άντρες-συζύγους να μεγαλώνουν τα παιδιά άλλων κ.ο.κ).
   Για να επανέλθουμε στο θέμα μας, θεωρώ ότι η εν λόγω απόφαση της Αρχής υπήρξε ορθή και οφείλουμε να την επικροτήσουμε για 2 βασικά λόγους : Πρώτον, όταν κανείς παντρεύεται, εκ των πραγμάτων, η προσωπική και ιδιωτική του ζωή μοιραία περιορίζεται και θεωρώ ότι δεν πρέπει να διάγει διπλή ζωή ή να κρύβει σοβαρές καταστάσεις από τον/την σύζυγο, ο οποίος έχει δικαίωμα να ξέρει με ποιον μοιράζεται το ίδιο σπίτι και γενικά με ποιον έχει να κάνει. Φαντάζομαι ότι μπορεί να κρατάει κάποια πράγματα για τον εαυτό του, αρκεί αυτά όμως να μην επηρεάζουν την κοινή ζωή και συμβίωση, το πέρασμα από το εγώ στο εμείς.
  Δεύτερον, θα συμφωνείτε ότι θα ήταν άδικο και σκληρό, για έναν/μία σύζυγο να έχει στα χέρια του/της στοιχεία ότι ο έτερος είναι γκέι ή παιδεραστής ή τον/την απατάει και να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα στοιχεία, για να πάρει διαζύγιο, αλλά να αναγκάζεται να παραμένει σε έναν τέτοιο γάμο !!!
   Από την άλλη, θα πρέπει και τα Δικαστήρια να επιδείξουν σύνεση και νηφαλιότητα στην αξιολόγηση τέτοιων αποδεικτικών μέσων, ειδικά όταν αμφισβητείται η γνησιότητα και η αξιοπιστία τους, διότι μπορεί, σε ακραίες περιπτώσεις, να είναι και κατασκευασμένα, απλά για να διευκολύνουν το διαζύγιο, με κίνδυνο σοβαρού στιγματισμού και διασυρμού του άλλου συζύγου !
   Σε κάθε περίπτωση φαίνεται ότι η νέα τεχνολογία, το ίντερνετ, τα σάιτς κοινωνικής δικτύωσης κλπ. θα απασχολούν, μοιραία, τα Δικαστήρια ολοένα και περισσότερο στο μέλλον και πιθανόν να χρειαστεί μία συνολική και νομοθετική αντιμετώπιση του φαινομένου.