Ένα από τα εντυπωσιακότερα εγκλήματα (αν μπορεί ποτέ να λεχθεί κάτι τέτοιο), αγαπημένο θέμα αρκετών σκηνοθετών, είναι η απαγωγή, που πάντα απασχολεί τα ΜΜΕ και προκαλεί αγωνία για την τύχη του θύματος.
Νομικά, η απαγωγή, ως έννοια από μόνη της, δε συνιστά έγκλημα, διότι το σχετικό αδίκημα ονομάζεται "αρπαγή" (αυτήν την κατηγορία δηλαδή αντιμετωπίζουν οι απαγωγείς), είναι κακούργημα και επισύρει βαρύτατες ποινές !
Συγκεκριμένα : όποιος με απάτη ή βία ή απειλή βίας συλλαμβάνει, απάγει ή παράνομα κατακρατεί κάποιον έτσι ώστε να αποστερεί το συλλαμβανόμενο από την προστασία της πολιτείας και ιδίως όποιος περιάγει άλλον σε ομηρία ή σε άλλη παρόμοια κατάσταση στέρησης της ελευθερίας, τιμωρείται με κάθειρξη, που σημαίνει από 5 έως 20 έτη !
Αυτή είναι η "απλή" μορφή αρπαγής, που συνεπάγεται απλά στέρηση της ελευθερίας, αν τώρα ο δράστης, που είναι και το πιο συνηθισμένο, διαπράττει την αρπαγή, προκειμένου να υποχρεωθεί το θύμα ή άλλος, σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, για την οποία δεν έχει υποχρέωση (π.χ καταβολή λύτρων για απελευθέρωση), η κατώτερη ποινή ανεβαίνει στα 10 χρόνια, ενώ αν το θύμα είναι μέλος της Βουλής ή της κυβέρνησης ή αρχηγός κόμματος, επιβάλλεται ισόβια κάθειρξη ! (διακεκριμένες περιπτώσεις αρπαγής).
Η αρπαγή στρέφεται κατά της προσωπικής ελευθερίας του θύματος, το οποίο ακούσια τίθεται υπό την εξουσία των απαγωγέων και μπορεί να συρρέει με άλλα αδικήματα, όπως φυσικά εκβίαση (όταν ζητούνται λύτρα), σωματικές βλάβες ή έκθεση (ανάλογα με τη μεταχείριση του θύματος), μαστροπεία, ακόμα και ληστεία, όταν οι ληστές φιμώνουν και δένουν τα θύματα, κόβουν τις τηλεφωνικές συνδέσεις κλπ.
Η έννοια-κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η στέρηση του θύματος από την προστασία της πολιτείας, ότι ο απαχθείς δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια από κρατικά όργανα, διότι αλλιώς δεν έχουμε αρπαγή.
Η αρπαγή είναι διαρκές έγκλημα και διαρκεί όσο και η κατάσταση της ομηρίας.
Επιπλέον, μπορεί να διαπραχθεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως π.χ με απάτη, όταν οι απαγωγείς εμφανίζονται ψευδώς ως αστυνομικοί και "συλλαμβάνουν" το θύμα, με βία, όταν βίαια επιβιβάζουν αυτό σε αυτοκίνητο ή με απειλή βίας, π.χ με απειλή όπλου αναγκάζουν το θύμα να τους ακολουθήσει.
Επίσης, δεν είναι απαραίτητη η μεταφορά του θύματος σε άλλον τόπο, η αρπαγή μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και μέσα στο ίδιο του το σπίτι, όταν π.χ οι δράστες χτυπάνε το κουδούνι, εμφανιζόμενοι ως πωλητές και τελικά κρατούν σε ομηρία τον ιδιοκτήτη.
Η απαγωγή δεν έχει πάντα σκοπό την απόκτηση "λύτρων", μπορεί οι δράστες να ζητήσουν άλλα ανταλλάγματα, αρκεί το θύμα να μην έχει νόμιμη υποχρέωση να ικανοποιήσει τις "απαιτήσεις" τους, προκειμένου να ανακτήσει την ελευθερία του.
Νομικά, η απαγωγή, ως έννοια από μόνη της, δε συνιστά έγκλημα, διότι το σχετικό αδίκημα ονομάζεται "αρπαγή" (αυτήν την κατηγορία δηλαδή αντιμετωπίζουν οι απαγωγείς), είναι κακούργημα και επισύρει βαρύτατες ποινές !
Συγκεκριμένα : όποιος με απάτη ή βία ή απειλή βίας συλλαμβάνει, απάγει ή παράνομα κατακρατεί κάποιον έτσι ώστε να αποστερεί το συλλαμβανόμενο από την προστασία της πολιτείας και ιδίως όποιος περιάγει άλλον σε ομηρία ή σε άλλη παρόμοια κατάσταση στέρησης της ελευθερίας, τιμωρείται με κάθειρξη, που σημαίνει από 5 έως 20 έτη !
Αυτή είναι η "απλή" μορφή αρπαγής, που συνεπάγεται απλά στέρηση της ελευθερίας, αν τώρα ο δράστης, που είναι και το πιο συνηθισμένο, διαπράττει την αρπαγή, προκειμένου να υποχρεωθεί το θύμα ή άλλος, σε πράξη, παράλειψη ή ανοχή, για την οποία δεν έχει υποχρέωση (π.χ καταβολή λύτρων για απελευθέρωση), η κατώτερη ποινή ανεβαίνει στα 10 χρόνια, ενώ αν το θύμα είναι μέλος της Βουλής ή της κυβέρνησης ή αρχηγός κόμματος, επιβάλλεται ισόβια κάθειρξη ! (διακεκριμένες περιπτώσεις αρπαγής).
Η αρπαγή στρέφεται κατά της προσωπικής ελευθερίας του θύματος, το οποίο ακούσια τίθεται υπό την εξουσία των απαγωγέων και μπορεί να συρρέει με άλλα αδικήματα, όπως φυσικά εκβίαση (όταν ζητούνται λύτρα), σωματικές βλάβες ή έκθεση (ανάλογα με τη μεταχείριση του θύματος), μαστροπεία, ακόμα και ληστεία, όταν οι ληστές φιμώνουν και δένουν τα θύματα, κόβουν τις τηλεφωνικές συνδέσεις κλπ.
Η έννοια-κλειδί σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι η στέρηση του θύματος από την προστασία της πολιτείας, ότι ο απαχθείς δεν μπορεί να ζητήσει βοήθεια από κρατικά όργανα, διότι αλλιώς δεν έχουμε αρπαγή.
Η αρπαγή είναι διαρκές έγκλημα και διαρκεί όσο και η κατάσταση της ομηρίας.
Επιπλέον, μπορεί να διαπραχθεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως π.χ με απάτη, όταν οι απαγωγείς εμφανίζονται ψευδώς ως αστυνομικοί και "συλλαμβάνουν" το θύμα, με βία, όταν βίαια επιβιβάζουν αυτό σε αυτοκίνητο ή με απειλή βίας, π.χ με απειλή όπλου αναγκάζουν το θύμα να τους ακολουθήσει.
Επίσης, δεν είναι απαραίτητη η μεταφορά του θύματος σε άλλον τόπο, η αρπαγή μπορεί να λάβει χώρα ακόμα και μέσα στο ίδιο του το σπίτι, όταν π.χ οι δράστες χτυπάνε το κουδούνι, εμφανιζόμενοι ως πωλητές και τελικά κρατούν σε ομηρία τον ιδιοκτήτη.
Η απαγωγή δεν έχει πάντα σκοπό την απόκτηση "λύτρων", μπορεί οι δράστες να ζητήσουν άλλα ανταλλάγματα, αρκεί το θύμα να μην έχει νόμιμη υποχρέωση να ικανοποιήσει τις "απαιτήσεις" τους, προκειμένου να ανακτήσει την ελευθερία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.