για ποιον δουλεύει ο Εισαγγελέας ;

    θα έλεγα, μεταξύ σοβαρού και αστείου και με κίνδυνο να παραξηγηθώ : για εμάς, τους δικηγόρους !
   Εξηγούμαι : αφορμή για αυτήν την ανάρτηση, αποτέλεσε η είδηση ότι στα Καλάβρυτα, ασκήθηκε δίωξη για ανθρωποκτονία, με ενδεχόμενο δόλο (κακούργημα !) σε βάρος πελάτη δικηγόρου, ο οποίος είχε έντονη λογομαχία με το δικηγόρο και ο τελευταίος, που αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα, απεβίωσε από ανακοπή.
   Βέβαια, εκ πρώτης όψεως, θα έλεγε κανείς ότι η υπόθεση είναι ξεκάθαρη και ο θάνατος οφείλεται σε καθαρά παθολογικά αίτια, οπότε άδικα ταλαιπωρείται ο κατηγορούμενος.
   Ωστόσο, δεν είναι ακριβώς έτσι και φυσικά είναι άδικο για τον Εισαγγελέα, να τον "κράζουμε" έτσι, χωρίς να γνωρίζουμε περισσότερα στοιχεία, για την υπόθεση.
    Όμως, για να "σταθεί" μία τόσο σοβαρή κατηγορία (μέχρι ισόβια) στο Δικαστήριο, θα πρέπει να αποδειχτούν γεγονότα και συμπεριφορές, που είναι πολύ δύσκολο να αποδειχτούν !
     Εικάζω ότι ο λόγος, που ασκήθηκε τέτοια δίωξη, είναι επειδή μεταξύ των δύο, υπήρχε μακρόχρονη σχέση και ο πελάτης γνώριζε προφανώς το πρόβλημα υγείας του δικηγόρου και δεν έπρεπε να τον "ζορίσει" έτσι.
      Από το σημείο αυτό, ωστόσο, μέχρι το σημείο να δεχτούμε ότι πήγε στο γραφείο του, επί τούτου, δηλαδή να τον σκοτώσει, υπάρχει μεγάλη διαφορά : πήγε για να λύσουν μία διαφορά ή παρεξήγηση, ένας καυγάς δεν ξεκινάει αμέσως, έχει "σκαλοπάτια", υπήρχε ένταση και από τις 2 πλευρές και η μοιραία κατάληξη, δεν πιστεύω ότι ήταν αναμενόμενη, ούτε -πολύ περισσότερο- σκοπούμενη !
      Εκτός αν φτάσουμε στο σημείο να δεχτούμε ότι ο "δράστης" ήξερε πόσο ακριβώς να πιέσει, ώστε να επέλθει το μοιραίο.. !
       Η υπόθεση αυτή δείχνει μία σπουδή υπερβολική και μία ελαφρά επιπολαιότητα εκ μέρους της Εισαγγελικής Αρχής, ωστόσο υπάρχουν και πολύ χειρότερα : υπάρχουν δεκάδες υποθέσεις, όπου οι μηνύσεις είναι προδήλως αβάσιμες και εντούτοις, δεν μπαίνουν στο Αρχείο, αλλά φτάνουν στα ακροατήρια (εξ ού και ο αρχικός αφορισμός, επειδή μας δίνουν επιπλέον δουλειά !).
       Από προσωπική εμπειρία, θα σας πω τα εξής : σε βάρος εντολέα μου είχε ασκηθεί μήνυση για ψευδή καταμήνυση, διότι είχε καταγγείλει το αφεντικό του στο ΙΚΑ, ότι δεν κολλάει ένσημα. Ο επιχειρηματίας, ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι "δεν τον ξέρει" και ενώ είχε εργαστεί εκεί για πάνω από 1 χρόνο και ενώ υπήρχε μάρτυρας, που κατέθεσε ότι ΔΟΥΛΕΥΑΜΕ ΜΑΖΙ !
       Η υπόθεση αυτή, όχι μόνον έφτασε στο ακροατήριο, αλλά ο κατηγορούμενος πρωτόδικα καταδικάστηκε και αθωώθηκε στο Εφετείο, λες και ο άνθρωπος που κατέθεσε ότι δουλεύαμε μαζί, ότι δεν ήταν ψέμματα δηλ., ήταν αόρατος.. .
       Τέτοιες υποθέσεις πρέπει να μπαίνουν στο Αρχείο και να μην ασχολείται ένας ολόκληρος μηχανισμός, όταν υπάρχουν στοιχεία που αποδεικνύουν την αθωότητα : ο Νόμος ορίζει ότι μία μήνυση προχωράει όταν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις ενοχής, όταν οι ενδείξεις είναι ασθενείς ή υπάρχουν ενδείξεις ..αθωότητας, είναι κρίμα (όχι για μας, ξαναλέω-χαχα) να ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι.
      Σίγουρα και οι Εισαγγελείς δικαιούνται να κάνουν λάθη (θέλω να πιστεύω ότι δεν υπήρχε δόλος), αλλά η αμφιβολία είναι πάντα υπερ του κατηγορουμένου και ο ρόλος του Εισαγγελέα δεν είναι πάντα τιμωρητικός, αλλά και υποστηρικτικός σε ανθρώπους, που αδικούνται, με ψευδείς μηνύσεις.
      Δεν είναι σοβαρό επιχείρημα ο ισχυρισμός ότι "εμείς ασκούμε τη δίωξη και αν είναι αθώος, ας φανεί στο Δικαστήριο", διότι ο Νόμος δεν υποχρεώνει σε άσκηση δίωξης, είναι στη διακριτική ευχέρεια του Εισαγγελέα, με βάση τα περιστατικά κάθε υπόθεσης.
      Τέλος, είναι άσχημο, σαν εντύπωση, σε ορισμένες περιπτώσεις οι Εισαγγελείς να κινούνται ταχύτατα και να ασκούν βαρύτατες και εξοντωτικές διώξεις και σε άλλες, να κινούνται βραδέως ή ..καθόλου, διότι η κοινή γνώμη εύλογα επηρεάζεται και θεωρεί ότι λειτουργούν κατά το δοκούν ή δέχονται επιρροές.