"περίεργες" υποθέσεις ή "περίεργα" μυαλά ;

    'Ισως είδατε και σεις το "πρωτοσέλιδο" της ηλεκτρονικής εφημερίδας zougla.gr, χθες και σήμερα το πρωί, που μιλούσε για περίεργες υποθέσεις και με υπότιτλο "αθώοι στο ποινικό, ένοχοι στο αστικό" !
    Για τον άμεσα ενδιαφερόμενο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο και τους λοιπούς δημοσιογράφους, αυτό μπορεί να είναι "περίεργο", για έναν δικηγόρο όμως, δεν υπάρχει τίποτε περίεργο σε αυτό, είναι κάτι που απλά συμβαίνει.
    Κατανοώ την πικρία τους, που έχασαν την υπόθεση και υποχρεώνονται σε αποζημίωση, ωστόσο δεν υπάρχει κάτι παράλογο ή παράνομο εδώ.
     Η υπόθεση αφορούσε δυσφήμηση υποψήφιου βουλευτή, ο οποίος είχε κάνει και αγωγή και μήνυση : στο ποινικό σκέλος, οι κατηγορούμενοι, κρίθηκαν αθώοι, ενώ το αστικό Δικαστήριο επιδίκασε στο "θύμα" αποζημίωση ηθικής βλάβης (η αλήθεια είναι βέβαια ότι το Εφετείο μείωσε κατά ΠΟΛΥ την αρχικώς ορισθείσα αποζημίωση : από 700.000 σε 100.000 ευρώ).
     Με την ισχύουσα δικονομία μας, οι αποφάσεις των ποινικών Δικαστηρίων ΔΕΝ αποτελούν δεδικασμένο για τα αστικά και το αντίστροφο !
      Το κατά πόσον αυτό είναι ορθό ή όχι ή αν πρέπει να αλλάξει ο Νόμος, είναι μεγάλη κουβέντα και σίγουρα κάθε πλευρά έχει τα επιχειρήματά της.
      Σίγουρα, το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ισχύουσας ρύθμισης είναι ότι κλονίζει την εμπιστοσύνη του πολίτη στο θεσμό της Δικαιοσύνης, όταν βλέπει 2 αντιφατικές μεταξύ τους αποφάσεις, με βάση τα ίδια πραγματικά περιστατικά, όπως φανερώνει και η αντίδραση της "ζούγκλας".
      Ωστόσο, πιστεύω ότι με μια πιο ψύχραιμη ματιά, θα δούμε ότι η ισχύουσα ρύθμιση είναι προτιμότερη, διότι :
-αν η απόφαση που εκδοθεί πρώτα, είναι αποτέλεσμα πλάνης, γιατί θα πρέπει η πλάνη να συνεχιστεί για 2η φορά ;;
-οι προϋποθέσεις της ποινικής ευθύνης είναι διαφορετικές από εκείνες της αστικής : π.χ ορισμένα εγκλήματα, τιμωρούνται μόνον, όταν υπάρχει δόλος, ενώ η αστική ευθύνη, μπορεί να θεμελιωθεί και σε απλή αμέλεια. Ακόμα περισσότερο, υπάρχουν πράξεις, που δεν συνιστούν ποινικό αδίκημα, ωστόσο δημιουργούν ευθύνη αποζημίωσης (κλασική περίπτωση, το τρακάρισμα, με υλικές μόνον ζημίες).
   Καλό είναι λοιπόν, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης να είναι πιο προσεκτικοί στις εκφράσεις τους και να μη χρησιμοποιούν τα μέσα, για να προβάλλουν προσωπικές πικρίες, οδηγώντας έτσι σε εσφαλμένες εντυπώσεις, για τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης !