αν φταις και εσύ, δικαιούσαι μικρότερη αποζημίωση !

   Μία βασική αρχή, που συνιστά παράλληλα και πολύ χρήσιμη ένσταση του εναγομένου, σε υποθέσεις-αγωγές αποζημίωσης, είναι και εκείνη, που ορίζει ότι αν ο παθών, συνετέλεσε, με δική του υπαιτιότητα, στην επέλευση ή στην έκταση της ζημίας, που ο ίδιος τελικά υπέστη, η αποζημίωσή του μειώνεται ή και μηδενίζεται.
   Η αρχή αυτή, που ονομάζεται "συντρέχον πταίσμα" του ζημιωθέντος ή ένσταση συνυπαιτιότητας του ενάγοντος, χρησιμοποιείται, κατά κόρον, σε υποθέσεις τροχαίων ατυχημάτων και όχι μόνον.
  Συνήθως, προβάλλεται από τον εναγόμενο, σε τροχαία με νεκρούς ή σωματικές βλάβες, όταν το θύμα-παθών, δε φορούσε ζώνη ασφαλείας ή προστατευτικό κράνος !
   Εδώ όμως χρειάζεται προσοχή : για να γίνει δεκτή η ένσταση, θα πρέπει η βλάβη να αποδεικνύεται, ότι δεν θα συνέβαινε ή δεν θα είχε τέτοια έκταση και ένταση, αν το θύμα έπαιρνε τα δικά του μέτρα ασφαλείας. Έτσι π.χ αν ο οδηγός της μηχανής, που δεν φορούσε κράνος, κατέληξε, λόγω χτυπήματος στο θώρακα, προφανώς δεν έχει αξία η εν λόγω ένσταση.
    Η συνυπαιτιότητα του θύματος, φυσικά, δεν περιορίζεται σε κράνη και ζώνες, αλλά ευρύτερα, γίνεται δεκτή, εφόσον π.χ ο παθών έτρεχε περισσότερο ή δεν πρόσεχε, όσο θα έπρεπε κ.ο.κ. Επίσης, έχει κριθεί ως συντρέχον πταίσμα του παθόντος, η επιβίβαση σε αυτοκίνητο, γνωρίζοντας ότι ο οδηγός δεν ήταν σε θέση να οδηγήσει π.χ λόγω μέθης ή έλλειψης της κατάλληλης άδειας !!
    Όπως είπαμε, η ένσταση του συντρέχοντος πταίσματος, δεν περιορίζεται σε τροχαία ατυχήματα, αλλά ισχύει σε κάθε περίπτωση, όπου ζητείται αποζημίωση π.χ εργατικά ατυχήματα, όπου ο εργαζόμενος δε τηρεί τους όρους ασφαλείας.
    Σε ακραίες περιπτώσεις, έχει γίνει δεκτή η σχετική ένσταση και σε υπόθεση ακάλυπτης επιταγής, όπου δηλαδή κρίθηκε ότι ο λήπτης της επιταγής, έχει συνυπαιτιότητα, επειδή ήξερε ότι ο εκδότης είναι αφερέγγυος... .
     Αν π.χ σου κλέψουν την κάρτα ή το μπλοκ επιταγών και δεν ειδοποιήσεις ΑΜΕΣΩΣ, ως οφείλεις, την τράπεζα, είναι προφανές ότι συνετέλεσες, με την αμέλειά σου, στην επέλευση της τυχόν ζημίας σου.
     Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει, όπως είδαμε, να αποδεικνύεται ότι η συνυπαιτιότητα του παθόντος, συντέλεσε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ στην επέλευση της ζημίας, ότι δηλαδή χωρίς αυτό, το συντρέχον πταίσμα, δεν θα είχαμε ζημιά ή η ζημιά θα ήταν μικρότερη.
     Εφόσον προβληθεί στο Δικαστήριο, η σχετική ένσταση, το τελευταίο αποφασίζει, κατά κανόνα με ποσοστά και επιμερίζει την ευθύνη π.χ 70 % ο εναγόμενος και 30 % ο ενάγων, ενώ μπορεί, όπως είπαμε, ακόμα και να απορρίψει την αγωγή ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ !