κουτσοί, στραβοί, ΟΛΟΙ στο ΣτΕ ;;

   Μία από τις παρενέργειες των μνημονίων, όπως φαίνεται, θα είναι και η εξαιρετική αύξηση των προσφυγών στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο θα κληθεί να αποφασίσει, για τη νομιμότητά τους και των εφαρμοστικών Νόμων, προεδρικών διαταγμάτων, αποφάσεων κλπ.
   Ο μελλοντικός ρόλος, επομένως, του ανωτάτου Δικοικητικού Δικαστηρίου της χώρας, αναμένεται να είναι ιδιαίτερα σημαντικός και σε αυτό προσβλέπουν όλοι, ως τελευταίο ανάχωμα, για να αποφύγουν δυσάρεστες, για τους ίδιους, καταστάσεις.
   Οι Δικαστές του Σ.τ.Ε, οφείλουν να επιδείξουν εξαιρετική σύνεση, ωριμότητα, υπευθυνότητα και συναίσθηση της αποστολής και του καθήκοντος και σε αυτούς, θέλει να απευθυνθεί η ταπεινότητά μου :
    Η μέχρι τώρα πορεία, δείχνει ότι στο ΣτΕ, θα καταφύγει ο κάθε πικραμμένος (λογοπαίγνιο, με τον τέως πρόεδρο), ωστόσο, οι Δικαστές οφείλουν να δείξουν σύνεση και να διαχωρίσουν την ήρα από το στάρι.
   Σίγουρα, αυτά τα 3 χρόνια, με τη λαίλαπα των αλλαγών και την προσπάθεια της κυβέρνησης, να κάνει σε αυτό το διάστημα, όσα ΕΠΡΕΠΕ να έχουν γίνει πριν δεκαετίες, είναι σαφές ότι κοντά στα ξερά, "καψαλίστηκαν" και πολλά χλωρά, υπάρξαν μεμονωμένες αδικίες και αυτές πρέπει να αποκατασταθούν !
    Όταν όμως ακούς ότι προσφεύγουν -όπως έχουν δικαίωμα βέβαια- οι πρυτάνεις και ..οι υπάλληλοι του ΟΠΑΠ, εκεί πλέον γίνεται σαφές, ότι κάποιοι ζουν και θα ζουν στον κόσμο τους, σε ένα παράλληλο σύμπαν βολέματος, υπεραφθονίας και ρεμούλας... .
    Το περιβόητο αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ, ερμηνευόταν -από τους ίδιους τους ακαδημαϊκούς- ως τώρα, ως ευκαιρία για "πάρτυ", να ξοδεύουν αλόγιστα και χωρίς έλεγχο, βολεύοντας τα δικά τους παιδιά, ενώ και στον ΟΠΑΠ, μία κατεξοχήν αντι-παραγωγική επιχείρηση, που εκμεταλλεύεται το πάθος των "παικτών" για γρήγορο και εύκολο κέρδος, η μίζα και η ρεμούλα δεν έχουν όρια.
    Για να χρυσώσουν τα χάπι, κάνουν χορηγίες και δήθεν κοινωνικές προσφορές, αλλά και εκεί, όχι τυχαία, αλλά πάλι στα δικά μας παιδιά, προσπαθώντας να εμφανίσουν ένα ευαγές προσωπείο, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι καταστρέφουν τον κόσμο, με το τζόγο.
    Οι αθλιότητες αυτές και πολλές ακόμα, ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσουν και εδώ είναι που χρειάζεται οι Δικαστές να ορθώσουν το ανάστημά τους και να πουν : φτάνει, ως εδώ, αρκετά φάγατε, δεν μπορεί οι υπεύθυνοι για την κατάντια της Ελλάδας, να ζητάνε -από πάνω- και δικαστική προστασία, άσχετα αν έχουν τη δυνατότητα, γιατί είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ προς την κοινωνία και τους -πραγματικά και τίμια- εργαζόμενους !
   Οι ιδιωτικοποιήσεις, οι μεταρρυθμίσεις, το συμμάζεμα του Κράτους κ.α, είναι πράγματα, που οφείλουν να προχωρήσουν και να μην μπει κανένας εμπόδιο, πολύ δε περισσότερο οι Δικαστές, που είναι άλλη η δουλειά τους και όχι να ασκούν πολιτική και να κρίνουν πολιτικές αποφάσεις !
    Το Σ.τ.Ε οφείλει να κρίνει τη νομιμότητα επιμέρους ρυθμίσεων και αποφάσεων, αυτά τα χρόνια και να προστατεύσει εκείνους, που έχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ δίκιο και έχουν όντως αδικηθεί και μάλιστα κατάφωρα, σε μερικές περιπτώσεις.
     Αναφέρομαι φυσικά, στα ειδεχθή εγκλήματα, που έχει διαπράξει η Τράπεζα της Ελλάδος, σε βάρος μικροομολογιούχων και μικρομετόχων σε τράπεζες, σε σκάνδαλα μεγάλου μεγέθους, τα οποία περνάνε στο ντούκου, επειδή κάποιοι -κρατικοδίαιτοι και αργόμισθοι κρατικοί υπάλληλοι- δεν γνωρίζουν τι θα πει φτώχια, πείνα και δυστυχία.
     Οι "άνθρωποι" αυτοί, έβαλαν τις υπογραφές τους, σε κείμενα, που συνεπάγονταν την απώλεια του ιδρώτα και του αίματος μίας ζωής για χιλιάδες ανθρώπους και στη συνέχεια, μπήκαν στα ακριβά αυτοκίνητά τους και πήγαν στα πιο ακριβά σπίτια τους, σαν να μην τρέχει τίποτα !! (λογική "live and let die")
     Μιλάμε για αναισθησία και απανθρωπιά, για πνευματική και ηθική πώρωση, δεν θα μείνουν φυσικά ατιμώρητοι, από Εκείνον, που θα μας κρίνει όλους, ωστόσο το ΣτΕ είναι η μοναδική ελπίδα, για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, να αποκατασταθούν κατάφωρες αδικίες και στον ...παρόντα κόσμο.
    Η ευθύνη είναι τεράστια, αλλά οφείλουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στους έλληνες Δικαστές, ότι δεν θα τα θαλασσώσουν, ότι θα βάλουν τέρμα στις αδικίες και θα περάσουν το μήνυμα ότι η Ελλάδα, έχει γυρίσει οριστικά την πλάτη, σε νοοτροπίες και πρακτικές του παρελθόντος, που μας βύθισαν και σε τρωκτικά, που ζουν εις βάρος της υπόλοιπης -υγιούς- κοινωνίας !