Όσοι έχουν παιδιά και όχι μόνον αυτοί, γνωρίζουν ότι τα καλομαθημένα παιδιά, είναι τελικά και τα πιο ..κακομαθημένα, τα πιο ιδιότροπα, που μαθαίνουν μόνον να ζητάνε και να παίρνουν, που αντιδρούν άσχημα, όταν δε γίνεται το δικό τους κ.ο.κ, υπάρχουν πιο ειδικοί από εμένα σε αυτά τα ζητήματα σίγουρα.
Όταν μεγαλώνεις με τη νοοτροπία ότι είσαι "ξεχωριστός", "ιδιαίτερος", παιδί ενός ανώτερου Θεού, θέλεις απλά να το επιβεβαιώνεις συνέχεια και αντιδράς κάθε φορά, που κάποιος πάει να σου χαλάσει τη (μεγάλη) ιδέα, που έχεις για τον εαυτό σου !
Αυτό ακριβώς -κατ' αναλογία φυσικά- συμβαίνει και με όσους εργάζονται (τρόπον τινα) στις ΔΕΚΟ και όχι μόνον στο μετρό, οι "γονείς" τους, το φαύλο δηλαδή πολιτικό-κομματικό σύστημα της Ελλάδας, έμαθαν στα πράσινα και γαλάζια παιδιά τους, ότι αξίζουν περισσότερα από τους άλλους, ότι για κάποιο λόγο, θα πρέπει να αμείβονται καλύτερα, ακόμα και αν ο λόγος αυτός είναι ..ανύπαρκτος.
Τώρα λοιπόν τα κακομαθημένα παιδάκια, αυτοί, που κατά ομολογία όσων τους διόρισαν, δεν θα είχαν πουθενά αλλού "στον ήλιο μοίρα", αντιδρούν στην ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα και τα βάζουν με τους γονείς τους, τους πολιτικούς εκείνους, που τους "ανέθρεψαν", επειδή δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να τους κάνουν τα (άδικα και αδικαιολόγητα) χατίρια.
Η είδηση ότι εργαζόμενοι στο μετρό έπαθαν καρδιακή προσβολή, όταν έμαθαν ότι θα κοπούν -με καθυστέρηση 2 χρόνων και- οι μισθοί τους, αποδεικνύει πόσο καλομαθημένοι ήταν : σκεφτείτε δηλαδή να τους απέλυαν κιόλας !!
Οι χίλιοι εργαζόμενοι που έχαναν, κατά μέσο όρο, τα τελευταία 3 χρόνια, τις δουλειές τους, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στον ιδιωτικό τομέα, τι έπρεπε δηλαδή να κάνουν ?
Η διαφορά μεταξύ των 2 αυτών κατηγοριών πολιτών και ανθρώπων, είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα, οι άνθρωποι έχουν μάθει να αγωνίζονται και να δουλεύουν, δεν βασίστηκαν ποτέ σε μέσα και γνωριμίες, για να βρούνε δουλειά και να ξύνονται στο Δημόσιο, ξέρουν απλά ότι δεν τελειώνει η ζωή, με την απόλυση ή τη μείωση του μισθού.
Ο κάθε ..μάγειρας ή γυμναστής ή ανειδίκευτος ή ό,τι άλλο, που πληρώνεται από τον ..ΗΣΑΠ, το ..ΤΡΑΜ και τις άλλες ΔΕΚΟ, αναρωτιέμαι τι θα έλεγε -κοιτώντας στα μάτια- έναν άλλο δημόσιο υπάλληλο, που παίρνει το 1/3 ή σε έναν νέο ιδιωτικό υπάλληλο, που παίρνει το 1/7, με πολύ σκληρότερες συνθήκες εργασίας ?
Αν μπορεί πλέον να τους κοιτάζει στα μάτια και να μην αισθάνεται ενοχές, τότε εδώ κάτι πολύ ανησυχητικό συμβαίνει, δε μιλάμε πλέον για καλομαθημένα παιδάκια, αλλά για πώρωση, για το έσχατο σημείο εγωϊσμού και κατάντιας.
Κανένας -φυσιολογικός- άνθρωπος, δεν μπορεί να μη νιώθει άβολα, όταν οι γύρω του δυστυχούν και ο ίδιος ευημερεί, όταν ο κόσμος πεινάει ή αμείβεται λιγότερο απ' όσο θα' πρεπε, ενώ ο ίδιος παίρνει πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζει !
Ο μεγαλύτερος παραλογισμός και η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ βέβαια είναι, όταν βλέπεις τα άτομα αυτά, να απεργούν και να κόπτονται, δήθεν για το καλό του κόσμου, των άλλων, ενώ το μόνο που τους νοιάζει είναι η δική τους βολή και καλοπέραση...
Όταν μεγαλώνεις με τη νοοτροπία ότι είσαι "ξεχωριστός", "ιδιαίτερος", παιδί ενός ανώτερου Θεού, θέλεις απλά να το επιβεβαιώνεις συνέχεια και αντιδράς κάθε φορά, που κάποιος πάει να σου χαλάσει τη (μεγάλη) ιδέα, που έχεις για τον εαυτό σου !
Αυτό ακριβώς -κατ' αναλογία φυσικά- συμβαίνει και με όσους εργάζονται (τρόπον τινα) στις ΔΕΚΟ και όχι μόνον στο μετρό, οι "γονείς" τους, το φαύλο δηλαδή πολιτικό-κομματικό σύστημα της Ελλάδας, έμαθαν στα πράσινα και γαλάζια παιδιά τους, ότι αξίζουν περισσότερα από τους άλλους, ότι για κάποιο λόγο, θα πρέπει να αμείβονται καλύτερα, ακόμα και αν ο λόγος αυτός είναι ..ανύπαρκτος.
Τώρα λοιπόν τα κακομαθημένα παιδάκια, αυτοί, που κατά ομολογία όσων τους διόρισαν, δεν θα είχαν πουθενά αλλού "στον ήλιο μοίρα", αντιδρούν στην ανώμαλη προσγείωση στην πραγματικότητα και τα βάζουν με τους γονείς τους, τους πολιτικούς εκείνους, που τους "ανέθρεψαν", επειδή δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να τους κάνουν τα (άδικα και αδικαιολόγητα) χατίρια.
Η είδηση ότι εργαζόμενοι στο μετρό έπαθαν καρδιακή προσβολή, όταν έμαθαν ότι θα κοπούν -με καθυστέρηση 2 χρόνων και- οι μισθοί τους, αποδεικνύει πόσο καλομαθημένοι ήταν : σκεφτείτε δηλαδή να τους απέλυαν κιόλας !!
Οι χίλιοι εργαζόμενοι που έχαναν, κατά μέσο όρο, τα τελευταία 3 χρόνια, τις δουλειές τους, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στον ιδιωτικό τομέα, τι έπρεπε δηλαδή να κάνουν ?
Η διαφορά μεταξύ των 2 αυτών κατηγοριών πολιτών και ανθρώπων, είναι ότι στον ιδιωτικό τομέα, οι άνθρωποι έχουν μάθει να αγωνίζονται και να δουλεύουν, δεν βασίστηκαν ποτέ σε μέσα και γνωριμίες, για να βρούνε δουλειά και να ξύνονται στο Δημόσιο, ξέρουν απλά ότι δεν τελειώνει η ζωή, με την απόλυση ή τη μείωση του μισθού.
Ο κάθε ..μάγειρας ή γυμναστής ή ανειδίκευτος ή ό,τι άλλο, που πληρώνεται από τον ..ΗΣΑΠ, το ..ΤΡΑΜ και τις άλλες ΔΕΚΟ, αναρωτιέμαι τι θα έλεγε -κοιτώντας στα μάτια- έναν άλλο δημόσιο υπάλληλο, που παίρνει το 1/3 ή σε έναν νέο ιδιωτικό υπάλληλο, που παίρνει το 1/7, με πολύ σκληρότερες συνθήκες εργασίας ?
Αν μπορεί πλέον να τους κοιτάζει στα μάτια και να μην αισθάνεται ενοχές, τότε εδώ κάτι πολύ ανησυχητικό συμβαίνει, δε μιλάμε πλέον για καλομαθημένα παιδάκια, αλλά για πώρωση, για το έσχατο σημείο εγωϊσμού και κατάντιας.
Κανένας -φυσιολογικός- άνθρωπος, δεν μπορεί να μη νιώθει άβολα, όταν οι γύρω του δυστυχούν και ο ίδιος ευημερεί, όταν ο κόσμος πεινάει ή αμείβεται λιγότερο απ' όσο θα' πρεπε, ενώ ο ίδιος παίρνει πολύ περισσότερα απ' όσα αξίζει !
Ο μεγαλύτερος παραλογισμός και η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ βέβαια είναι, όταν βλέπεις τα άτομα αυτά, να απεργούν και να κόπτονται, δήθεν για το καλό του κόσμου, των άλλων, ενώ το μόνο που τους νοιάζει είναι η δική τους βολή και καλοπέραση...
έχουν το θράσος να ζητάνε από τον κόσμο -που πεινάει και έχει γονατίσει από φόρους και χαράτσια- να τους στηρίξει !! να συνεχίσει να παίρνει ο ανειδίκευτος φύλακας 2,5 χιλιάρικα το μήνα...Δεν πάμε (καθόλου) καλά !
ΑπάντησηΔιαγραφή