ποιος και πως νομοθετεί στην Ελλάδα ?

   Για να πάει μπροστά μία κοινωνία, ένα Κράτος, για να ευημερούν, χρειάζεται, αφενός να ψηφίζει το Κοινοβούλιο σωστούς και δίκαιους Νόμους, προσαρμοσμένους στις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες και αφετέρου, οι Νόμοι αυτοί να εφαρμόζονται !
   Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν ισχύει ούτε το ένα, ούτε το άλλο...Οι περισσότεροι Νόμοι, είτε είναι απαρχαιωμένοι, είτε ψηφίζονται για να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα και συντεχνίες, είτε είναι πρόχειροι, με συνέπεια τα συνεχή "ράβε-ξήλωνε", είτε απλά δεν εφαρμόζονται ποτέ (χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο Νόμος για την απαγόρευση του καπνίσματος).
   Οι αιτίες, που συμβαίνουν όλα αυτά τα δεινά, είναι πολλές, ωστόσο κάποιοι λόγοι, είναι προφανείς και τους βλέπουμε καθημερινά, τους ζούμε, καλύτερα, στην καθημερινή ζωή μας !
   Καταρχάς, ας αναρωτηθούμε ποιοι "εγκέφαλοι" σκαρφίζονται τα νέα νομοσχέδια, τι γνώσεις έχουν, τι εμπειρίες από τη ζωή έχουν, πόσο σχετικοί είναι με το αντικείμενο και αμέσως θα καταλάβουμε, από που ξεκινάει το πρόβλημα.
   Ο κάθε άσχετος, ο κάθε ανεπάγγελτος και αποτυχημένος, γίνεται υπουργός και καλείται να αποφασίσει για τις τύχες και τις ζωές, εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς να έχει διοικήσει όχι περίπτερο, ούτε κοτέτσι, ούτε στάβλο !
   Έχουν τριγύρω και μερικές δεκάδες "συμβούλους", με παχυλούς μισθούς, που δεν κάνουν τίποτα και ένα πρωΐ, ανακοινώνουν τις αποφάσεις τους, φέρνοντας τον κόσμο, προ τετελεσμένων γεγονότων και ξεκινάνε μετά οι πορείες, οι απεργίες και η ταλαιπωρία της μιας κοινωνικής ομάδας, από τις άλλες.
    Ο μέσος, συνετός άνθρωπος, ειδικά όταν δεν κατέχει ένα αντικείμενο, επί του οποίου καλείται να δώσει ένα νέο νομοσχέδιο, τι θα έκανε ?? Θα καλούσε τους ενδιαφερόμενους ή θιγόμενους, από αυτό, αυτούς, τους οποίους κυρίως αφορά και επηρεάζει και θα ζητούσε τη γνώμη τους ΠΡΟΤΟΥ το βγάλει στη φόρα, εδώ γιατί πρέπει πρώτα να ανακοινώνεται το νομοσχέδιο και μετά να γίνεται (τρόπος του λέγειν) η δημόσια διαβούλευση και ο διάλογος ?
    Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα : το περιβόητο σχέδιο "Αθηνά", που προβλέπει κλείσιμο σχολών πανεπιστημίων κλπ.
    Κανείς δε διαφωνεί ότι πρέπει να υπάρξει εκλογίκευση του συστήματος τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τη μείωση π.χ εισακτέων σε κορεσμένες σχολές, που οδηγούν στην ανεργία, με την κατάργηση τμημάτων ακόμα ή τη δημιουργία νέων, πιο κοντά στην αγορά εργασίας.
     Ωστόσο, το να κλείνεις ολόκληρες σχολές, εξαναγκάζοντας τους φοιτητές σε εσωτερική μετανάστευση και να αφήνεις ολόκληρες πόλεις, χωρίς φοιτητές, σημαίνει ότι απλά δεν έχεις συναίσθηση του τι κάνεις : τι θα γίνει με όλους αυτούς που νοικιάζουν δωμάτια σε φοιτητές και πιθανώς να έχουν και δάνεια, τι θα γίνει με τις τοπικές αγορές και οικονομίες, χωρίς τους φοιτητές ? Αυτά, για τους πολιτικούς μας είναι ψιλά γράμματα, δε μπορούν να σκεφτούν, ούτε τα βασικά, τα αυτονόητα, κάνουν συνέχεια πειραματισμούς, ράβε-ξήλωνε και "πρακτική", πάνω στις ζωές των ανθρώπων, καταστρέφουν κόσμο και κοσμάκη, με μία υπογραφή τους, χωρίς να χαμπαριάζουν τίποτε !
     Αν εξαιρέσω το Ρουπακιώτη, που είναι συνάδερφος και είναι υπουργός στο αντικείμενό του, όλοι οι υπόλοιποι υπουργοί, βρίσκονται απλά σε λάθος θέση, δεν έπρεπε να είναι καν εκεί, όχι να αποφασίζουν και να βγάζουν νομοσχέδια, μαθαίνοντας στους κασίδη το κεφάλι.
    Αν ο Σαμαράς, θέλει πραγματικά να κυβερνήσει και να κάνει κάτι καλό, όχι να είναι ένας ακόμα αποτυχημένος πρωθυπουργός, αν έχει αποφασίσει πραγματικά να δώσει νέα πνοή στα πολιτικά πράγματα και όχι μία από τα ίδια, οφείλει να τοποθετήσει τα κατάλληλα πρόσωπα, στις κατάλληλες θέσεις, να προωθήσει ανθρώπους πραγματικά ικανούς και πετυχημένους στον τομέα τους και όχι τους ξόφλες, που μας κυβερνάνε επί δεκαετίες.