Για να κερδίσεις μία (αστική) Δίκη, χρειάζονται, όπως ίσως έχουμε ξαναπεί, χοντρικά και σε γενικές γραμμές, 2 πράγματα : πρώτον, να έχεις δίκιο, να έχεις δηλαδή το Νόμο, με το μέρος σου και δεύτερον, να μπορέσεις να αποδείξεις ότι έχεις δίκιο !
Από τα δύο, σημαντικότερο και σπουδαιότερο, είναι φυσικά το δεύτερο, διότι και όλο το δίκιο του κόσμου να έχεις, αν δεν μπορέσεις να πείσεις το Δικαστήριο, με συγκεκριμένα-χειροπιαστά στοιχεία, δεν θα το βρεις ποτέ...
Συνεπώς, η ικανότητα να πείθεις το Δικαστήριο και να χειρίζεσαι τα αποδεικτικά μέσα σωστά, να ξέρεις δηλαδή ποια θα χρησιμοποιήσεις και ποια όχι, είναι βασική, διότι υπάρχει και η περίπτωση, ένα αποδεικτικό μέσο, να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον σου.
Τα όποια αποδεικτικά μέσα, πρέπει να χρησιμοποιούνται όλα εξαρχής, ήτοι στον πρώτο βαθμό και μόνον κατ' εξαίρεση, μπορεί να γίνει επίκλησή τους, για πρώτη φορά, στο Εφετείο !
Για να κάνει δεκτά το Εφετείο νέα αποδεικτικά μέσα, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο διάδικος δεν τα χρησιμοποίησε εξαρχής, όχι από βαριά αμέλεια ή στρεψοδικία, αλλά από ελαφρά αμέλεια (;) ή επειδή προέκυψαν αργότερα ή επειδή ...έτσι έκρινε ο/η δικηγόρος.
Το τελευταίο το πρόσθεσα, επειδή χειρίζομαι μία εργατική υπόθεση, αυτές τις μέρες, σε δεύτερο βαθμό, όπου ο εντολέας μου, δεν είχε εξετάσει μάρτυρα πρωτόδικα, ενώ η άλλη πλευρά, είχε εξετάσει σωρεία μαρτύρων (ένα στο ακροατήριο και άλλους στο Ειρηνοδικείο, με ένορκες βεβαιώσεις).
Αυτό φυσικά είναι "εγκληματικό", διότι ανατρέπει τις ισορροπίες και την ισότητα των όπλων και επειδή ορισμένα περιστατικά, δεν μπορούν να αποδειχθούν αλλιώς, παρά μόνον, με μάρτυρες : όταν π.χ κάποιος απολυθεί ουσιαστικά, αλλά εμμέσως και χωρίς έγγραφη καταγγελία, πως θα αποδείξεις ότι απολύθηκε, όταν ο εργοδότης ισχυρίζεται ότι ..αποχώρησε μόνος του ? Προφανώς, χρειάζεται κάποια μαρτυρία-κατάθεση, αφού δεν υπάρχει έγγραφο !
Το Εφετείο -προς τιμή τους- έκαναν δεκτό το αίτημα και εξέτασαν μάρτυρες, από την πλευρά μας, αν και θα μπορούσαν θεωρητικά, να χρεώσουν τη βαριά αμέλεια της δικηγόρου, στον διάδικο-εντολέα μου (στο Εφετείο κανονικά εξετάζεις μάρτυρα, μόνον αν σε πρώτο βαθμό δικάστηκες ερήμην).
Να σημειώσουμε τέλος, μιας και μιλάμε για εργατικές υποθέσεις, ότι οι εργοδότες, εταιρίες ή φυσικά πρόσωπα, θα πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν, ως μάρτυρες, υπαλλήλους τους, διότι οι τελευταίοι, είναι αυτονόητο, ότι δεν θα μπορούσαν να καταθέσουν εναντίον του εργοδότη τους και έτσι οι μαρτυρίες τους, έχουν μικρή ή ελάχιστη αξιοπιστία και βαρύτητα !
Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις, τυχαίνει να είναι και οι μοναδικοί διαθέσιμοι μάρτυρες, ωστόσο είναι προτιμότερο, οι εργοδότες, να εφοδιάζονται με αποδεικτικά έγγραφα, στις συναλλαγές τους με το προσωπικό, διότι αν π.χ ένας απολυμένος εργαζόμενος, ζητήσει χρήματα για απλήρωτες υπερωρίες, αν δεν υπάρχουν αποδείξεις πληρωμής, κανένας -νυν- εργαζόμενος, δεν θα μπορέσει να αποδείξει ότι ο απολυθείς, έχει εξοφληθεί...
Από τα δύο, σημαντικότερο και σπουδαιότερο, είναι φυσικά το δεύτερο, διότι και όλο το δίκιο του κόσμου να έχεις, αν δεν μπορέσεις να πείσεις το Δικαστήριο, με συγκεκριμένα-χειροπιαστά στοιχεία, δεν θα το βρεις ποτέ...
Συνεπώς, η ικανότητα να πείθεις το Δικαστήριο και να χειρίζεσαι τα αποδεικτικά μέσα σωστά, να ξέρεις δηλαδή ποια θα χρησιμοποιήσεις και ποια όχι, είναι βασική, διότι υπάρχει και η περίπτωση, ένα αποδεικτικό μέσο, να γυρίσει μπούμερανγκ εναντίον σου.
Τα όποια αποδεικτικά μέσα, πρέπει να χρησιμοποιούνται όλα εξαρχής, ήτοι στον πρώτο βαθμό και μόνον κατ' εξαίρεση, μπορεί να γίνει επίκλησή τους, για πρώτη φορά, στο Εφετείο !
Για να κάνει δεκτά το Εφετείο νέα αποδεικτικά μέσα, θα πρέπει να γίνει δεκτό ότι ο διάδικος δεν τα χρησιμοποίησε εξαρχής, όχι από βαριά αμέλεια ή στρεψοδικία, αλλά από ελαφρά αμέλεια (;) ή επειδή προέκυψαν αργότερα ή επειδή ...έτσι έκρινε ο/η δικηγόρος.
Το τελευταίο το πρόσθεσα, επειδή χειρίζομαι μία εργατική υπόθεση, αυτές τις μέρες, σε δεύτερο βαθμό, όπου ο εντολέας μου, δεν είχε εξετάσει μάρτυρα πρωτόδικα, ενώ η άλλη πλευρά, είχε εξετάσει σωρεία μαρτύρων (ένα στο ακροατήριο και άλλους στο Ειρηνοδικείο, με ένορκες βεβαιώσεις).
Αυτό φυσικά είναι "εγκληματικό", διότι ανατρέπει τις ισορροπίες και την ισότητα των όπλων και επειδή ορισμένα περιστατικά, δεν μπορούν να αποδειχθούν αλλιώς, παρά μόνον, με μάρτυρες : όταν π.χ κάποιος απολυθεί ουσιαστικά, αλλά εμμέσως και χωρίς έγγραφη καταγγελία, πως θα αποδείξεις ότι απολύθηκε, όταν ο εργοδότης ισχυρίζεται ότι ..αποχώρησε μόνος του ? Προφανώς, χρειάζεται κάποια μαρτυρία-κατάθεση, αφού δεν υπάρχει έγγραφο !
Το Εφετείο -προς τιμή τους- έκαναν δεκτό το αίτημα και εξέτασαν μάρτυρες, από την πλευρά μας, αν και θα μπορούσαν θεωρητικά, να χρεώσουν τη βαριά αμέλεια της δικηγόρου, στον διάδικο-εντολέα μου (στο Εφετείο κανονικά εξετάζεις μάρτυρα, μόνον αν σε πρώτο βαθμό δικάστηκες ερήμην).
Να σημειώσουμε τέλος, μιας και μιλάμε για εργατικές υποθέσεις, ότι οι εργοδότες, εταιρίες ή φυσικά πρόσωπα, θα πρέπει να αποφεύγουν να χρησιμοποιούν, ως μάρτυρες, υπαλλήλους τους, διότι οι τελευταίοι, είναι αυτονόητο, ότι δεν θα μπορούσαν να καταθέσουν εναντίον του εργοδότη τους και έτσι οι μαρτυρίες τους, έχουν μικρή ή ελάχιστη αξιοπιστία και βαρύτητα !
Βέβαια, στις περισσότερες περιπτώσεις, τυχαίνει να είναι και οι μοναδικοί διαθέσιμοι μάρτυρες, ωστόσο είναι προτιμότερο, οι εργοδότες, να εφοδιάζονται με αποδεικτικά έγγραφα, στις συναλλαγές τους με το προσωπικό, διότι αν π.χ ένας απολυμένος εργαζόμενος, ζητήσει χρήματα για απλήρωτες υπερωρίες, αν δεν υπάρχουν αποδείξεις πληρωμής, κανένας -νυν- εργαζόμενος, δεν θα μπορέσει να αποδείξει ότι ο απολυθείς, έχει εξοφληθεί...
Η πιο σημαντική συμβουλή που θα μπορούσε να δώσει κανείς σε θέματα απόδειξης, είναι, νομίζω, αυτή : πρέπει ο δικηγόρος να προσπαθεί να αντικρούσει ΟΛΑ και ΕΝΑ ΠΡΟΣ ΕΝΑ, εάν είναι δυνατόν, τα επιχειρήματα και τα αποδεικτικά μέσα, της άλλης πλευράς, διότι το να μείνουν πράγματα αναπάντητα, να υπάρχουν κενά και αμφιβολίες στο Δικαστή, μπορεί να αποδειχθεί καταστροφικό, για την έκβαση μιας υπόθεσης !
ΑπάντησηΔιαγραφή