έβαλαν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα ;;

  Το σημερινό θέμα, που ανέκυψε, με τη διαφωνία μεταξύ Ρουπακιώτη και Μανιτάκη, αναφορικά με το ζήτημα των συμβασιούχων και το αν πρέπει να χορηγούνται προσωρινές διαταγές, στα ασφαλιστικά μέτρα ή όχι, στρέφει την "κοινή" γνώμη, υπέρ του πρώτου και κατά του δεύτερου.
   Εκ πρώτης όψεως και όταν αντιμετωπίζεις τα ζητήματα απλοϊκά, επιφανειακά και επιπόλαια, έτσι είναι, ωστόσο, για να δει κανείς την αλήθεια, πρέπει να αναζητήσει ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ στη συμπεριφορά των ανθρώπων.
    Έτσι, ως καχύποπτος και κακός άνθρωπος, έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι ο Ρουπακιώτης, ίσως και να μην είναι τόσο δημοκράτης, ευαίσθητος και "αριστερός", όπως δείχνει, αλλά να ενδιαφέρεται μόνον για τη δική του κονόμα και τίποτε άλλο, για τα δικά του συμφέροντα.
     Εξ όσων γνωρίζω και αν δεν κάνω λάθος, ο ίδιος, ο υιός του και πιθανόν και άλλα μέλη του δικηγορικού του γραφείου, ανήκουν σε αυτό το κύκλωμα (με ουδέτερη έννοια, το λέω) των εργατολόγων, που συμμετείχαν, τα τελευταία χρόνια, στη βιομηχανία μονιμοποίησης συμβασιούχων του Δημοσίου, με προσωρινές διαταγές κλπ, αποκομίζοντας τεράστια οφέλη και οι ίδιοι (δεν ξέρω πως αμείβονται, υποθέτω με ποσοστά).
     Δεν ξέρω ποια μορφή έχει ακριβώς η σχεδιαζόμενη ρύθμιση, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στο παραμύθι με τις προσωρινές διαταγές, μία διαδικασία-παρωδία 5 λεπτών, που ουσιαστικά καταργεί Νόμους και πολιτικές της κυβέρνησης.
      Όπως δεν θέλουν οι δικαστές να επεμβαίνει η νομοθετική εξουσία στο έργο τους, ίσως θα έπρεπε και εκείνοι να περιορίζονται στα δικαστικά τους καθήκοντα και όχι να ασκούν κοινωνική ή νομοθετική πολιτική, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση !
      Σίγουρα, δεν είναι λύση να απολυθούν αύριο το πρωΐ, όλοι οι συμβασιούχοι του Δημοσίου (!) και αν προβλέπεται κάτι τέτοιο, είναι λάθος, πρέπει να προβλεφθεί μία μεταβατική περίοδος προσαρμογής και ομαλής μετάβασης, π.χ με καθεστώς διαθεσιμότητας, ώστε να μπορέσουν να βρουν μία δουλειά, έως ότου απολυθούν...
      Από την άλλη όμως, δεν μπορεί η κοινωνία και η κυβέρνηση να είναι όμηροι, του κάθε υπουργού, που θέλει να εξυπηρετήσει ίδια συμφέροντα και αρνείται αναγκαίες αλλαγές, που τα θίγουν ! (και το τραγικό είναι ότι γίνεται και "ήρωας" από τα ΜΜΕ)
     Αν ο Πρωθυπουργός και η κυβέρνηση δεν μπορούν να επιβάλλουν τη βούλησή τους, η λύση δεν είναι να υποχωρούν, όπως πάντα, πιο έντιμο και λογικό, είναι να παραιτείται ο υπουργός, που διαφωνεί, με την κυβερνητική πολιτική ή να "τον παραιτεί" ο ίδιος ο πρωθυπουργός, που πρέπει να κάνει και το κουμάντο.
      Η αναποφασιστικότητα και τα πισωγυρίσματα, στα οποία ειδικεύονται οι έλληνες πολιτικοί, πρέπει να σταματήσουν επιτέλους, όταν παίρνεται μία απόφαση, πρέπει το θέμα να φτάνει στο τέλος και όχι να χανόμαστε στην πορεία !
      Το ίδιο π.χ συμβαίνει και με τις αποκρατικοποιήσεις, που τις λιβανίζουν και τις ψειρίζουν, από 100 μεριές, δίνει ο άλλος 650 π.χ εκατ. ευρώ για τον ΟΠΑΠ και λένε θέλουμε 670, πάνε να τινάξουν δηλαδή όλο το εγχείρημα στον αέρα, για τρίχες...
      Δεν καταλαβαίνουν φαίνεται πόσο θετικό αντίκτυπο στις αγορές, εδώ αλλά και παγκοσμίως, θα έχει "μία γαμημένη αποκρατικοποίηση", πόσο θα αλλάξει το κλίμα και την ψυχολογία των επενδυτών, αφού θα δείξουμε πλέον έμπρακτα ότι δεν είμαστε Β. Κορέα ή Κούβα και ότι μπορούν να έρθουν να επενδύσουν σε μία σύγχρονη και φιλελεύθερη χώρα, που θέλει νέα κεφάλαια.
      Μόνον έτσι θα σταματήσει η κλάψα και η μεμψιμοιρία του ΣΥΡΙΖΑ και θα επιστρέψει στα μονοψήφια ποσοστά του, αφού και οι γυαλαντζί-πρώην πασόκοι ψηφοφόροι του, θα καταλάβουν πλέον ότι αυτά που λέει ανήκουν στη δεκαετία του '80 και θα αρχίσουν σιγά-σιγά να επιστρέφουν στο παρόν...