Πρέπει να αυξηθεί η ποινή για την απάτη !

   Αναφέρομαι στην κακουργηματική απάτη και μάλιστα αυτή, όπου θύμα είναι ιδιώτης και όχι το δημόσιο, διότι εκεί, ως γνωστόν, υπάρχουν ειδικές διατάξεις, που προβλέπουν, ακόμα και ισόβια κάθειρξη, για ποσά κατάχρησης, άνω των 150.000 ευρώ (για την οικονομία του λόγου, μιλάω για την απάτη, τα ίδια αφορούν και άλλα πιθανά οικονομικά εγκλήματα και ιδίως εκείνο, της υπεξαίρεσης, που μαζί με την απάτη, είναι και τα 2 συχνότερα και συνηθέστερα).
 Δεν θεωρώ δίκαιο, οι κακουργηματικές απάτες και υπεξαιρέσεις, να τιμωρούνται με ένα περιορισμένο και στενό εύρος ποινής, μεταξύ 5 και 10 ετών κάθειρξης και μάλιστα άσχετα με το ποσόν !
  Με άλλα λόγια, δεν μπορεί ο απατεώνας, με ένα θύμα και ποσόν απάτης π.χ τα 130.000 ευρώ, να έχει ουσιαστικά την ίδια ποινική μεταχείριση, με εκείνον, που έχει εξαπατήσει εκατοντάδες θύματα και το όφελός του, μπορεί να ξεπερνάει τα 3.000.000 ευρώ...Είναι προφανές, ότι αν ο πρώτος π.χ τιμωρηθεί με 7 χρόνια κάθειρξης και ο δεύτερος με 10, το ανώτατο, υπάρχει εδώ μία δυσαναλογία και μία αδικία (κυρίως ως προς τα θύματα).
  Αν συνυπολογίσουμε, ότι ο κατάδικος εδώ, εκτίει τα 3/5 της ποινής του, καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι κάποιος, που έχει πλαστογραφήσει διαθήκη και έχει "φάει" περιουσία-κληρονομία, αξίας 10 εκατομμυρίων ευρώ, θα κάτσει μέσα, το πολύ 6 χρόνια !!
  Επιπλέον, μετά και την περαιτέρω αυστηροποίηση των προϋποθέσεων, για την προφυλάκιση, για να κρατηθεί προσωρινά ένας απατεώνας, θα πρέπει να το κάνει κατ' επάγγελμα ή κατά συνήθεια-εξακολούθηση και έτσι η προφυλάκιση, να είναι ένας τρόπος αποφυγής τέλεσης, νέων αδικημάτων...
   Επίσης, τελείως ανεξήγητη και αψυχολόγητη, ήταν και η αύξηση το 2010, των ορίων της κακουργηματικής απάτης και υπεξαίρεσης, από τις 73.000 ευρώ στις 120.000, όταν δηλαδή τα εισοδήματα όλων, άρχισαν να μειώνονται !
   Η μόνη εξήγηση είναι ότι οι βουλευτές, που νομοθετούν, αισθάνονται αλληλέγγυοι (γιατί άραγε ; χαχα), προς τους απατεώνες ή ότι έχουν πολλούς γνωστούς και φίλους απατεώνες και θέλησαν να τους κάνουν το χατίρι (κρατώντας και μία "πισινή", για τον εαυτό τους στο μέλλον, σου λέει μπορεί και εμείς να πάμε κατηγορούμενοι, με αυτά που κάνουμε)...
   Γενικά, θεωρώ άδικη τη νομοθεσία, από την πλευρά του θύματος της απάτης ή της υπεξαίρεσης, ειδικά αν σκεφτούμε και πόσο αργά κινείται η σχετική διαδικασία και μπορεί να περάσουν ΠΟΛΛΑ χρόνια, έως ότου τα θύματα, πάρουν μία ηθική ικανοποίηση ότι τιμωρήθηκε ο δράστης-απατεώνας (που εντωμεταξύ μπορεί να συνεχίζει τη "μεγάλη ζωή" με τα κλεμμένα !) : αρκεί να αναφέρω, ότι αν πάτε τώρα στο Εφετείο Αθηνών, θα διαπιστώσετε ότι εκδικάζονται ακόμα (!) οι υποθέσεις, που αφορούν το σκοτεινό 1999 και τη φρενίτιδα με τις μετοχές-φούσκες και τις χρηματιστηριακές, που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια !!
    Γνώμη μου, είναι να υπάρξει νομοθετική παρέμβαση-πρωτοβουλία, ώστε αφενός να μειωθεί το όριο του κακουργήματος (δεν μπορεί τα 119.999 ευρώ, να είναι ...πλημμέλημα, γιατί είναι πολλά τα λεφτά) και αφετέρου, να υπάρξει διαβάθμιση της ποινής, ανάλογα, με το ύψος του ποσού-οφέλους του δράστη : π.χ να προβλέπεται κάθειρξη, τουτέστιν, από 5 έως 20, στη βασική μορφή και από εκεί και πέρα, 10 έως 20, για ποσά άνω, των 300.000 ευρώ (ενδεικτικά) και πιθανόν και ισόβια, για πολύ βαριές περιπτώσεις.
   Γιατί ο καταχραστής του δημοσίου, να τιμωρείται με ισόβια στα 151.000 ευρώ και ο απατεώνας, σε βάρος ιδιώτη, να τιμωρείται με 6-7, το πολύ χρόνια, έχοντας "φάει" τα ίδια ή και πολύ περισσότερα χρήματα και μάλιστα από κάποιον, που μπορεί να τα είχε και μεγαλύτερη ανάγκη ;;