Παρόλο που έχουν περάσει 12 χρόνια, από την επίσημη είσοδο της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ και τέσσερα περίπου, από την επίσημη χρεοκοπία μας, η συζήτηση για το νόμισμα, ανοίγει κάθε τρεις και λίγο, από κάποιους, μάλλον επιτήδειους θα έλεγα, παρά αφελείς !
Η άποψη ότι για τα δεινά μας, φταίει το "σκληρό" ευρώ, έχει αρκετούς θιασώτες ακόμα και αυτό έσπευσαν να εκμεταλλευτούν ορισμένοι, δημιουργώντας κόμματα, που αποσκοπούν στην επιστροφή στη δραχμή (Αλαβάνος, Κατσανέβας κ.α), κόμματα βέβαια με πολύ μικρά ποσοστά...
Υπάρχει στην κοινή γνώμη, διάχυτη η άποψη ότι από τη στιγμή, που μπήκαμε στο ευρώ, τα πάντα ακρίβυναν, το κόστος διαβίωσης ανέβηκε πολύ και απότομα και εν πολλοίς δικαιολογημένα, ωστόσο και εδώ υπάρχει ο αντίλογος : όλοι πλέον δέχονται, ότι η είσοδος της χώρας, στο κοινό νόμισμα, έγινε πρόωρα και βεβιασμένα και μάλιστα πιθανόν και με "μαγειρεμένα" στοιχεία, ώστε να χρεωθεί ως επιτυχία της τότε κυβέρνησης του "Κινέζου εκσυγχρονιστή" !
Σίγουρα, δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος, για να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου, ως μη οικονομολόγος εννοώ, αλλά μπορώ να πω την άποψή μου...
Το μοναδικό ίσως πλεονέκτημα, ενός εθνικού νομίσματος, είναι ότι μπορείς να τυπώσεις χρήμα, όποτε αυτό τελειώνει, ωστόσο και αυτό αποδεικνύεται "δίκοπο μαχαίρι", διότι αυξάνει τον πληθωρισμό και ό,τι αυτό συνεπάγεται !
Ένα άλλο πιθανό θετικό αποτέλεσμα, θα μπορούσε να είναι ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες μας, θα γίνουν πιο φτηνά και έτσι πιο ανταγωνιστικά, όμως και εδώ είμαι σίγουρος, ότι υπάρχει αντίλογος (εξάλλου η τιμή είναι ένας μόνο παράγων, που λαμβάνεται υπόψη από τον καταναλωτή, απόδειξη ότι τα προϊόντα που αγοράζουμε ΠΟΤΕ δεν είναι τα φθηνότερα, πιο πολύ μετράει η ποιότητα, η "φίρμα" κ.α)
Ακόμα και ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής, Γουόρεν Μπάφετ, δήλωσε πρόσφατα, ότι αν η Ελλάδα, τύπωνε δραχμές, δεν θα είχε πρόβλημα χρέους, θα είχε όμως άλλα προβλήματα !
Σε αυτά τα άλλα προβλήματα, πρέπει να επικεντρωθούμε, διότι το ζήτημα του νομίσματος, είναι πολύ ευρύτερο και καταλήγει τελικά στο ερώτημα, αν θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε ή όχι : διότι ακόμα και αν νομικά επιτρέπεται, να βγούμε από το ευρώ, αλλά όχι από την Ε.Ε, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, εν τοις πράγμασιν, θα είμαστε εκτός, αν πάμε σε δραχμή, θα μπούμε εύλογα στο περιθώριο και θα γίνουμε τα "μαύρα πρόβατα"...
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα, είναι από τις πρώτες χώρες, που εντάχθηκαν στην παλιά ΕΟΚ, γεγονός που πιστώνεται στον "εθνάρχη" Κων/νο Καραμανλή, κάπως μονότονα βέβαια, αλλά όχι άδικα !
Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε, έχει πολλαπλά οφέλη, κυρίως οικονομικά, αν αναλογιστεί κανείς τον πακτωλό των χρημάτων, που έχουν εισρρεύσει όλα αυτά τα χρόνια, ως "πακέτα στήριξης ή συνοχής", ΕΣΠΑ κλπ., ενώ θα ήμασταν σε ΠΟΛΥ καλύτερη μοίρα προφανώς, αν δεν είχαμε άχρηστες κυβερνήσεις, που απορροφούσαν ένα μικρό ποσοστό των χρημάτων, που μας αναλογούσαν : αν είχαμε απορροφήσει όλα τα χρήματα, για ουσιαστικούς όμως λόγους και όχι για πάρτυ "ημετέρων", τώρα το χρέος μας, μπορεί να ήταν και στο μισό και δεν θα υπέφεραν τόσοι άνθρωποι, αν είχε γίνει δίκαιη και ορθολογική κατανομή των πόρων της Ε.Ε.
Είναι προφανές ότι καταγγελία των μνημονίων, όπως προαναγγέλει ο συριζα, οδηγεί εκτός Ε.Ε (και μάλιστα ασχέτως τι νόμισμα θα έχουμε), εκτός αν βρει τα λεφτά από αλλού (Κίνα ; Ρωσία;), όμως και οι άλλοι θα ζητήσουν ανταλλάγματα και ίσως ...μεγαλύτερα !
Όπως στη δεκαετία του '80, όσοι φώναζαν "εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο", βρέθηκαν με βίλες, φτιαγμένες με κοινοτικές επιδοτήσεις, έτσι και τώρα, οι πλούσιοι -σε ευρώ- βουλευτές του συριζα, εμφανίζονται ως νοσταλγοί της δραχμής...
Τυχόν έξοδος, από το ευρώ και τα μνημόνια, δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα, απλά θα ανακουφίσει προσωρινά, ως παυσίπονο : μετά από λίγο θα ξαναχρεοκοπήσουμε, αυτό είναι το μόνο βέβαιο !
Διότι το πρόβλημα της χώρας, δεν είναι το νόμισμα, αλλά η δομή του κράτους και της κοινωνίας, η νοοτροπία και τα άλλα διαρθρωτικά προβλήματα : αποβιομηχάνιση, υψηλότατη ανεργία, εγκατάλειψη της αγροτικής γης και της πρωτογενούς παραγωγής, τεράστιο, αντιπαραγωγικό και σπάταλο δημόσιο, γραφειοκρατία, τραγικά υψηλός αριθμος συνταξιούχων (1 στους 3 έλληνες), διαφθορά, διαπλοκή, αναξιοκρατία, κακή λειτουργία θεσμών κλπ.
Μέσα στο ευρώ και στην Ε.Ε, ακόμα και μέσα στα Μνημόνια, μας δίνετε η ευκαιρία να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, τυχόν έξοδός μας, θα σημαίνει ότι δεν θέλουμε να ξεφύγουμε ποτέ από τη μιζέρια και την κακή μας μοίρα...
Πόσες γενιές Ελλήνων, πρέπει να χαθούν ακόμα, για να αλλάξουμε μυαλά και νοοτροπία και πρακτικές, ξεκινώντας από τον Πρωθυπουργό έως τον καθένα από μας ;;
Η άποψη ότι για τα δεινά μας, φταίει το "σκληρό" ευρώ, έχει αρκετούς θιασώτες ακόμα και αυτό έσπευσαν να εκμεταλλευτούν ορισμένοι, δημιουργώντας κόμματα, που αποσκοπούν στην επιστροφή στη δραχμή (Αλαβάνος, Κατσανέβας κ.α), κόμματα βέβαια με πολύ μικρά ποσοστά...
Υπάρχει στην κοινή γνώμη, διάχυτη η άποψη ότι από τη στιγμή, που μπήκαμε στο ευρώ, τα πάντα ακρίβυναν, το κόστος διαβίωσης ανέβηκε πολύ και απότομα και εν πολλοίς δικαιολογημένα, ωστόσο και εδώ υπάρχει ο αντίλογος : όλοι πλέον δέχονται, ότι η είσοδος της χώρας, στο κοινό νόμισμα, έγινε πρόωρα και βεβιασμένα και μάλιστα πιθανόν και με "μαγειρεμένα" στοιχεία, ώστε να χρεωθεί ως επιτυχία της τότε κυβέρνησης του "Κινέζου εκσυγχρονιστή" !
Σίγουρα, δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος, για να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου, ως μη οικονομολόγος εννοώ, αλλά μπορώ να πω την άποψή μου...
Το μοναδικό ίσως πλεονέκτημα, ενός εθνικού νομίσματος, είναι ότι μπορείς να τυπώσεις χρήμα, όποτε αυτό τελειώνει, ωστόσο και αυτό αποδεικνύεται "δίκοπο μαχαίρι", διότι αυξάνει τον πληθωρισμό και ό,τι αυτό συνεπάγεται !
Ένα άλλο πιθανό θετικό αποτέλεσμα, θα μπορούσε να είναι ότι τα προϊόντα και οι υπηρεσίες μας, θα γίνουν πιο φτηνά και έτσι πιο ανταγωνιστικά, όμως και εδώ είμαι σίγουρος, ότι υπάρχει αντίλογος (εξάλλου η τιμή είναι ένας μόνο παράγων, που λαμβάνεται υπόψη από τον καταναλωτή, απόδειξη ότι τα προϊόντα που αγοράζουμε ΠΟΤΕ δεν είναι τα φθηνότερα, πιο πολύ μετράει η ποιότητα, η "φίρμα" κ.α)
Ακόμα και ο Αμερικανός μεγαλοεπενδυτής, Γουόρεν Μπάφετ, δήλωσε πρόσφατα, ότι αν η Ελλάδα, τύπωνε δραχμές, δεν θα είχε πρόβλημα χρέους, θα είχε όμως άλλα προβλήματα !
Σε αυτά τα άλλα προβλήματα, πρέπει να επικεντρωθούμε, διότι το ζήτημα του νομίσματος, είναι πολύ ευρύτερο και καταλήγει τελικά στο ερώτημα, αν θέλουμε να είμαστε μέλος της Ε.Ε ή όχι : διότι ακόμα και αν νομικά επιτρέπεται, να βγούμε από το ευρώ, αλλά όχι από την Ε.Ε, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ, εν τοις πράγμασιν, θα είμαστε εκτός, αν πάμε σε δραχμή, θα μπούμε εύλογα στο περιθώριο και θα γίνουμε τα "μαύρα πρόβατα"...
Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα, είναι από τις πρώτες χώρες, που εντάχθηκαν στην παλιά ΕΟΚ, γεγονός που πιστώνεται στον "εθνάρχη" Κων/νο Καραμανλή, κάπως μονότονα βέβαια, αλλά όχι άδικα !
Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε, έχει πολλαπλά οφέλη, κυρίως οικονομικά, αν αναλογιστεί κανείς τον πακτωλό των χρημάτων, που έχουν εισρρεύσει όλα αυτά τα χρόνια, ως "πακέτα στήριξης ή συνοχής", ΕΣΠΑ κλπ., ενώ θα ήμασταν σε ΠΟΛΥ καλύτερη μοίρα προφανώς, αν δεν είχαμε άχρηστες κυβερνήσεις, που απορροφούσαν ένα μικρό ποσοστό των χρημάτων, που μας αναλογούσαν : αν είχαμε απορροφήσει όλα τα χρήματα, για ουσιαστικούς όμως λόγους και όχι για πάρτυ "ημετέρων", τώρα το χρέος μας, μπορεί να ήταν και στο μισό και δεν θα υπέφεραν τόσοι άνθρωποι, αν είχε γίνει δίκαιη και ορθολογική κατανομή των πόρων της Ε.Ε.
Είναι προφανές ότι καταγγελία των μνημονίων, όπως προαναγγέλει ο συριζα, οδηγεί εκτός Ε.Ε (και μάλιστα ασχέτως τι νόμισμα θα έχουμε), εκτός αν βρει τα λεφτά από αλλού (Κίνα ; Ρωσία;), όμως και οι άλλοι θα ζητήσουν ανταλλάγματα και ίσως ...μεγαλύτερα !
Όπως στη δεκαετία του '80, όσοι φώναζαν "εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο", βρέθηκαν με βίλες, φτιαγμένες με κοινοτικές επιδοτήσεις, έτσι και τώρα, οι πλούσιοι -σε ευρώ- βουλευτές του συριζα, εμφανίζονται ως νοσταλγοί της δραχμής...
Τυχόν έξοδος, από το ευρώ και τα μνημόνια, δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα, απλά θα ανακουφίσει προσωρινά, ως παυσίπονο : μετά από λίγο θα ξαναχρεοκοπήσουμε, αυτό είναι το μόνο βέβαιο !
Διότι το πρόβλημα της χώρας, δεν είναι το νόμισμα, αλλά η δομή του κράτους και της κοινωνίας, η νοοτροπία και τα άλλα διαρθρωτικά προβλήματα : αποβιομηχάνιση, υψηλότατη ανεργία, εγκατάλειψη της αγροτικής γης και της πρωτογενούς παραγωγής, τεράστιο, αντιπαραγωγικό και σπάταλο δημόσιο, γραφειοκρατία, τραγικά υψηλός αριθμος συνταξιούχων (1 στους 3 έλληνες), διαφθορά, διαπλοκή, αναξιοκρατία, κακή λειτουργία θεσμών κλπ.
Μέσα στο ευρώ και στην Ε.Ε, ακόμα και μέσα στα Μνημόνια, μας δίνετε η ευκαιρία να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα, τυχόν έξοδός μας, θα σημαίνει ότι δεν θέλουμε να ξεφύγουμε ποτέ από τη μιζέρια και την κακή μας μοίρα...
Πόσες γενιές Ελλήνων, πρέπει να χαθούν ακόμα, για να αλλάξουμε μυαλά και νοοτροπία και πρακτικές, ξεκινώντας από τον Πρωθυπουργό έως τον καθένα από μας ;;
Ποιος έχει δίκιο τελικά ; Ο -ένας από τους πλουσιότερους "αριστερούς" πολιτικούς-Αλαβάνος, ο συριζαίος Τσουκαλάς, με το 1 εκατομμύριο ευρώ "αποζημίωση συνταξιοδότησης" ή ...οι Ουκρανοί, που σκοτώνονται μεταξύ τους, για να μπουν στην Ε.Ε και στο ευρώ ;;
ΑπάντησηΔιαγραφή