μια βόλτα στο Βοτανικό !

    Σήμερα, θέλοντας να πάω, από την Αλεξάνδρας, προς το Ρέντη, ακολούθησα μία αλλοπρόσαλλη πορεία, εννοώ ότι οδηγούσα χωρίς να έχω κάποια συγκεκριμένη διαδρομή στο μυαλό μου (για την ακρίβεια, άλλαζα συνέχεια γνώμη, ανάλογα και με την κίνηση που συναντούσα) και έτσι κάποια στιγμή, έστριψα αριστερά από τη Λεωφόρο Αθηνών (στο ύψος του Χρηματιστηρίου), προς την Πέτρου Ράλλη !
  Αυτή μπορεί να ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου (άντε δεύτερη το πολύ), που πέρασα από τη συγκεκριμένη περιοχή του Βοτανικού και πραγματικά εκεί αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε τριτοκοσμική χώρα και όχι στην πρωτεύουσα της Ελλάδας, που έχει την προεδρία της Ε.Ε...
  Δεν είναι μόνο η αθλιότητα του οδικού δικτύου, με λακκούβες ΠΑΝΤΟΥ, αλλά και η "απίστευτη" ρυμοτομία, η άναρχη δόμηση και το συνοθύλευμα κάθε λογής κτιρίου : παρατήρησα, από βιοτεχνίες και αμαξοστάσια, έως μοναστήρια και στρατόπεδα !
  Κάπου εκεί στέκει και ένας τσιμεντένιος "σκελετός", το εμπορικό κέντρο, που κατασκεύαζε, η εταιρία "Μπάμπης Βωβός" και έμεινε στα μπετά, επειδή οι ..οικολόγοι ανησύχησαν ότι διαταράσσεται η αναπαραγωγή των κορμοράνων (κορμοράνο δεν πρόσεξα, ίσως έχουν μεταναστεύσει, για το χειμώνα)...
   Η περιβόητη "διπλή ανάπλαση" λοιπόν, έμεινε στα χαρτιά, εξ αιτίας ορισμένων-λίγων, συνεπικουρούμενων από τα Δικαστήρια και κυρίως, από την απίστευτη ελληνική γραφειοκρατία και την α-χρηστία των εκλεγμένων Διοικητών (δημάρχων κλπ), με συνέπεια :
-τα έργα να σταματήσουν και χιλιάδες να μείνουν άνεργοι, χωρίς να υπολογίζονται και οι χιλιάδες θέσεις εργασίας, που θα δημιουργούσε το εμπορικό κέντρο και η ανάπτυξη της περιοχής
-η εταιρία του Βωβού, να φτάσει ένα βήμα, πριν την πτώχευση και ο ίδιος ο επιχειρηματίας να διασύρεται ως οφειλέτης του δημοσίου (αυτού δηλαδή που δεν τήρησε και δεν μπόρεσε να υλοποιήσει, όσα είχε ψηφίσει !)
-ο Παναθηναϊκός να μην έχει δικό του γήπεδο και μάλιστα σε ένα σημείο ΙΔΑΝΙΚΟ, λόγω της εύκολης σχετικά πρόσβασης, από όλο το Λεκανοπέδιο και μέσα στον ιστό της πόλης (διευκρινίζω απλά ότι ούτε Παναθηναϊκός είμαι, ούτε φίλος ή μέτοχος του Βωβού) και φυσικά
-η περιοχή αυτή του Βοτανικού, λίγο πιο μακριά από τη "γκλαμουριά" των νυχτερινών κέντρων, να παραμένει ένα όνειδος, ένα μνημείο αθλιότητας για την πόλη της Αθήνας και αντίστοιχα η Αλεξάνδρας να στερείται ένα πολύτιμο "πνεύμονα" πρασίνου και ελεύθερων χώρων !
    Τελευταία, το ΣτΕ είχε ανάψει το πράσινο φως, με νέους όρους, για τη "διπλή ανάπλαση", ωστόσο και πάλι φως δε φαίνεται στον ορίζοντα, γιατί για να υλοποιηθεί ένα έργο στην Ελλάδα, χρειάζεται πεντακόσιες μελέτες, διακόσιες γνωμοδοτήσεις και εκατό διαφορετικές υπογραφές, που δίνονται με ρυθμό, μία ανά 3 μήνες περίπου...
    Ας ελπίσουμε και ας ευχηθούμε το γήπεδο της ΑΕΚ, να γίνει ομαλά και χωρίς ανάλογα προβλήματα-εμπόδια, διότι πάντα, όταν πάει να γίνει κάτι καλό, σε αυτή τη χώρα, βρίσκονται ορισμένοι, να το πολεμήσουν !
    Παρόμοιες επενδύσεις, μικρομεσαίου ή και λίγο μεγαλύτερου μεγέθους, θα έπρεπε να γίνονται "στο φτερό", χωρίς ανούσια και ανώφελα εμπόδια, από έναν βραδυκίνητο (ανάπηρο καλύτερα) κρατικό μηχανισμό (διοικητικό, πολιτικό και δικαστικό), τη στιγμή, που κάποιοι μιλάνε για "προσέλκυση επενδύσεων", μεγάλου μεγέθους (πετρέλαια, αέρια, πρώην αεροδρόμιο ελληνικού, κατασκευές κλπ)...
      Προς το παρόν, οι ΜΟΝΕΣ ...επενδύσεις, που γίνονται στην Ελλάδα, από αυτά που ακούμε και βλέπουμε γύρω μας, είναι σε καφετέριες, σουβλατζίδικα και κυρίως μαγαζιά, που πουλάνε ντόντατς και χοτ ντογκ, προϊόντα δηλαδή αμφίβολης διατροφικής αξίας, για να επιβεβαιωθεί η παροιμία "όπου φτωχός και η μοίρα του" !
      Η όλη κατάσταση θυμίζει κάπως τη δεκαετία του '80, με τα βίντεοκλαμπς, που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, απόδειξη ότι βαδίζουμε ολοταχώς προς ...το παρελθόν, αν δεν αλλάξουν τα μυαλά, οι νοοτροπίες και οι πρακτικές των "υπευθύνων" για την έγκριση και την υλοποίηση των αναγκαίων και ωφέλιμων, για όλους, επενδύσεων, όπως η περιβόητη "διπλή ανάπλαση" (υποθέτω ότι λόγω των επερχόμενων δημοτικών εκλογών, όλο και κάποιο "θα", ..θα ακουστεί και για αυτό !).