Το τέλος του "σοσιαλισμού" στην Ελλάδα!

   Αυτό το οποίο βιώνουμε στη χώρα μας, από το 2010 και μετά, ουσιαστικά ισοδυναμεί με την κατάρρευση του (υπαρκτού ή ανύπαρκτου, ό,τι και να διαλέξει κανείς, σωστό είναι) σοσιαλισμού, ενός ιδιότυπου πολιτικοοικονομικού καθεστώτος, με διαφορετικά, ενίοτε, ψευδώνυμα ("εκσυγχρονισμός", "αλλαγή", "επανίδρυση" κλπ), που ήθελαν να κρύψουν την ουσία του !
   Η ουσία είναι, ότι, η περιβόητη γενιά του Πολυτεχνείου, που υποτίθεται ότι επανέφερε τη δημοκρατία στην Ελλάδα, κατέλαβε τις θέσεις-κλειδιά του κράτους και άρχισε τη λεηλασία του, προς ίδιον όφελος, μοιράζοντας ωστόσο χρήμα και σε όσο το δυνατόν περισσότερους, φίλα προσκείμενους και διατεθειμένους, να αποτελέσουν μέρος του συστήματος...
   Αφού κατέστρεψε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, από τον αγροτικό τομέα, έως τη βιομηχανία, η "ανάπτυξη" στηρίχθηκε σε δανεικό χρήμα, σε υπηρεσίες και κυρίως στην κρατική (αποτυχημένη) "επιχειρηματικότητα", μέσω κρατικοποίησης επιχειρήσεων (που τελικά βέβαια έκλειναν) ή ίδρυσης δημόσιων επιχειρήσεων, σε βασικά αγαθά (νερό, ηλεκτρικό, τηλεφωνία κλπ) και με μονοπωλιακό χαρακτήρα !
    Η κατάρρευση του ελληνικού σοσιαλισμού, άργησε, πολλά χρόνια, σε σχέση, με την αντίστοιχη των χωρών, του πρώην ανατολικού μπλογκ και πάλι δεν φαίνεται οριστική, όσο ο συριζα (το κόμμα που κατεξοχήν πλέον εκφράζει αυτή την πολιτική του χρεοκοπημένου παρελθόντος) προηγείται στις δημοσκοπήσεις...
    Βλέποντας τι συμβαίνει σε άλλες χώρες και με την ιστορική εμπειρία, είναι ένα μικρό θαύμα, ότι η μετάβαση στην Ελλάδα, έγινε χωρίς να χυθεί αίμα (αν εξαιρέσει κανείς τις χιλιάδες συνανθρώπων μας, που έγιναν αυτόχειρες), διότι τόσο ουσιώδεις μεταβάσεις, κατά κανόνα, γίνονται με εξέγερση, επανάσταση κλπ !
     Ένα ερώτημα, που κατά καιρούς απασχολεί, ορισμένους, είναι γιατί ο ελληνικός λαός, έμεινε κατά βάση ήπιος και σχεδόν απαθής, δεν αντέδρασε, αλλά ουσιαστικά η αλλαγή ήρθε "σαν από μηχανής Θεός" από έξω, από το ΔΝΤ και την Ε.Ε...
      Έχουν δοθεί κάποιες ερμηνείες, ωστόσο η δικά μου τοποθέτηση είναι η εξής : αφενός, όσοι έτρωγαν τόσα χρόνια από τα δανεικά (σοσιαληστές, συνδικαληστές και όλοι οι γύρω από αυτούς), δεν αντέδρασαν, διότι ο πεινασμένος εξεγείρεται πάντα και όχι ο χορτασμένος και αφετέρου, όσοι δε συμμετείχαν, συνειδητά ή μη, αδιάφορο, στην "ελληνική σοβιετία", έτρωγαν κάποια ψίχουλα και οι ίδιοι, αλλά περισσότερο, δεν αντέδρασαν, διότι επέδειξαν ωριμότητα και υπευθυνότητα και επειδή γνωρίζουν να επιβιώνουν, υπό όλες τις συνθήκες, δεν περιμένουν το κράτος-προστάτη-τροφό-πατέρα-κορόϊδο, να τους συντηρήσει !
    Φυσικά, αυτό το τερατούργημα, που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των σοσιαληστών, με τις δεξιές τσέπες, δεν μπορεί να ανατραπεί και να αλλάξει, μέσα σε 4 χρόνια, όταν χρειάστηκαν 30, για να δημιουργηθεί και να γιγαντωθεί, ούτε το ΔΝΤ, ούτε η Ε.Ε έχουν καταφέρει, ακόμα (!), να το ξορκίσουν...
     Δείγματα του καθεστώτος, μπορεί να πάρει κανείς, βλέποντας π.χ τις τεράστιες ουρές στα τραπεζικά ΑΤΜ, τις ημέρες, που καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, από το δημόσιο-κρατικό προϋπολογισμό, καθώς και από το γεγονός, ότι δεν έχουν καταγραφεί καν, έως τώρα, οι δημοτικές επιχειρήσεις, οι ΜΚΟ και άλλα ΝΠΔΔ, όλοι δηλαδή οι τρόποι, που είχαν σκαρφιστεί οι καθεστωτικοί, για να μοιράζονται το δημόσιο χρήμα, προς ίδιον όφελος και παράνομο πλουτισμό !
      Δεν είμαι, ούτε οπαδός, ούτε νοσταλγός της χούντας, ωστόσο είναι κοινή διαπίστωση, ότι τότε είχαμε ανάπτυξη και αληθινή, όχι μούφα, με δανεικά και αυτό θεωρώ ότι οφείλεται, στο μεγαλύτερο βαθμό, στην ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ, στην τήρηση της νομιμότητας και στο φόβο της τιμωρίας (ίσχυε ακόμα η θανατική ποινή), διότι η ατιμωρησία και η ασυλία των επίορκων και των καταχραστών του δημοσίου, μας έφεραν κυρίως στην χρεοκοπία (βέβαια πάρθηκαν και άλλα αναπτυξιακά μέτρα, από τα οποία θα μπορούσε η κυβέρνηση να παραδειγματιστεί, ακόμα και σήμερα)...
       Στα 30 χρόνια, που διήρκεσε (1980-2010) η ελληνική σοβιετία και ο σοσιαλισμός των "ημετέρων", συνέβησαν τα εξής (ελληνικά) παράδοξα : τον πιο ακραίο σοβιετικού τύπου σοσιαλισμό, εφάρμοσε ένας -υποτίθεται- ηγέτης κεντροδεξιάς-φιλελεύθερης παράταξης (ο "κουρασμένος", μόνο να τρώει δεν κουράζεται ποτέ) και την πιο φιλελεύθερη πολιτική, ένας -υποτίθεται- σοσιαλιστής (ο "κινέζος").
       Βέβαια, το κορυφαίο και καλύτερο όλων, είναι πως το σάπιο σύστημα των τρωκτικών-σοσιαληστών, καλείται να ανατρέψει, εκείνος, που εμπόδισε την ανατροπή του, το 1993, ρίχνοντας μία κυβέρνηση, αποφασισμένη να χτυπήσει την ελληνική σοβιετία των αμέτρητων "σταμουλοκολλάδων" και έτσι χάθηκαν είκοσι σχεδόν πολύτιμα χρόνια και μία γενιά Ελλήνων, που είτε μετανάστευσε, είτε έμεινε εδώ, να κλαίει τη μοίρα της !