Μόνο ...αριστερά έχει Ποτάμι και Ελιά ;;

   Αύριο θα ξέρουμε περισσότερα, για το νέο κόμμα, με την ονομασία "Ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη, ονόματα υποψηφίων κλπ και ίσως είναι λίγο πρόωρο να ασκείς κριτική, εκ των προτέρων, ωστόσο δημιουργούνται κάποιες εύλογες απορίες !
  Ο νέος πολιτικός σχηματισμός του δημοσιογράφου-εστιάτορα, αφενός είναι καλοδεχούμενος, εξ αιτίας της μεγάλης ανάγκης για ανανέωση της πολιτικής σκηνής της χώρας, αφετέρου όμως, επειδή τοποθετείται και αυτός στον ευρύτερο "αριστερό" χώρο, απορεί κανείς : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΕΞΙΑ στην Ελλάδα πλέον ;
  Μιλώντας για "δεξιά", δεν εννοώ φυσικά ούτε τους φασίστες-ναζί της χ.α, ούτε κόμματα εξουσίας, όπως η ΝΔ, που εκμεταλλεύτηκε τους ψηφοφόρους της και υφάρπαξε την ψήφο τους, εφαρμόζοντας πολιτικές, πιο αριστερές και από το πασοκ, στα ...όρια του ΚΚΕ, ένδειξη και αυτό, του πόσο έχουν χάσει την έννοια και τη σημασία τους, όλοι οι ιδεολογικοί προσανατολισμοί (όλοι κοιτάνε πλέον πως θα αρπάξουν τις καρέκλες και θα μοιράσουν το κρατικό χρήμα στους εαυτούς τους και στους "φίλους") !
  Κανείς ψηφοφόρος της ΝΔ, δεν πρέπει ποτέ και για κανένα λόγο, να ξεχάσει το ΟΝΕΙΔΟΣ της διακυβέρνησης του "κουρασμένου", ο οποίος εφάρμοσε την πιο άθλια "αριστερή" πολιτική, από το 1974 και μετά (αν ζούσε ο Θείος του, θα τον είχε -τουλάχιστον- αποκληρώσει), με 300.000+ διορισμούς στο δημόσιο, σε 5 χρόνια, δημιουργία στρατιάς συμβασιούχων (που αργά ή γρήγορα μονιμοποιούνται) και μοίρασμα δεξιά και αριστερά, πάσης φύσεως επιδομάτων, συντάξεων κλπ (ακόμα και σε αλλοδαπούς !)...
    Ο Σαμαράς, καλείται να αποφασίσει και να δείξει, για να ξέρουμε και εμείς, αν η ΝΔ, της οποίας ηγείται, είναι συνέχεια της διακυβέρνησης Καραμανλή, που μας έδωσε το οριστικό σπρώξιμο στο γκρεμό της χρεοκοπίας, ένα γιαλαντζί και κατ' ευφημισμόν δεξιό κόμμα ή μία πραγματικά φιλελεύθερη παράταξη, που πιστεύει στο -όσο το δυνατόν- μικρότερο Κράτος και όχι στο κράτος-πατέρας, που πνίγει τα παιδιά του και αφήνει πίσω καμένη Γη !
    Για να επανέλθουμε στο Ποτάμι : ο Σταύρος Θεοδωράκης, δικαιούται να λέει ότι είναι άφθαρτο πρόσωπο, αφού δεν έχει ξανασχοληθεί με την πολιτική, προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα (...όσο ιδωτικός τομέας, μπορεί να χαρακτηρισθεί το "συγκρότημα ΔΟΛ"), αλλά φτάνει πια (!) με την αριστερά στην Ελλάδα (εκτός αν αποδειχθεί, όπως λένε κάποιοι, κλώνος του "Κινέζου", που έκανε το αντίθετο από τον "κουρασμένο" : εκλέχθηκε με το πασοκ και άσκησε νεοφιλελεύθερη πολιτική, εξού και η Ελλάς έχει χαρακτηρισθεί, όχι άδικα, ως φρενοκομείο)...
     Το ερώτημα, που θέτει και ο τίτλος λοιπόν, είναι : ΠΟΤΕ και ΠΟΥ, θα βρουν πολιτική στέγη, όσοι πιστεύουν στον φιλελευθερισμό, στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στη μείωση του κράτους και στον περιορισμό του τελευταίου, σε πολύ βασικές λειτουργίες και ως επόπτη-διαιτητή, στη λειτουργία της αγοράς, ώστε να αποφεύγονται ακρότητες και αδικίες (όπως π.χ η αυθαιρεσία των εργοδοτών και αντίστοιχα, η προστασία των εργαζομένων).
      Έχει μείνει άραγε στην Ελλάδα, κανείς, που να είναι και να λέει, χωρίς να ντρέπεται, ότι είναι δεξιός (ή κεντροδεξιός, όπως είναι πλέον της μόδας, κατά το αντίστοιχο "κεντροαριστερά) και τι μπορεί να ψηφίσει ; Αφού έχουν γίνει ΟΛΟΙ σοσιαληστές και αριστεροί (με ..δεξιές βέβαια πάντα τσέπες) !
      Δεν ξέρω τι κενό είδε το Ποτάμι και που, δηλαδή σε ποιους στοχεύει, αλλά σίγουρα δεν θα το ψηφίσω, γιατί φτάνει πια, όχι άλλο κάρβουνο, όχι άλλη "Αριστερά", για εμάς και τους φίλους μας, να περνάμε καλά εμείς και οι κολλητοί μας και η χώρα, ας βουλιάζει...
      Αν υπάρχει πολιτικό κενό σήμερα, μετά από 40 χρόνια παρασιτικής και καταστροφικής Αριστεράς στην Ελλάδα, αυτό βρίσκεται ..δεξιά, στο φιλελεύθερο χώρο, της ιδιωτικής ανάπτυξης και πρωτοβουλίας και είναι απορίας άξιο, ότι δε βρίσκεται κανείς, να ηγηθεί αυτού του χώρου, προερχόμενος, κατά προτίμηση, από τον επιχειρηματικό τομέα (το γατάκι ο τζήμερος δε φαίνεται ικανός να συσπειρώσει αυτό το χώρο) !
      Ο Θεοδωράκης, θα πάρει ίσως κανά πασοκο, νυν ή πρώην, δηλαδή συριζαίο, αλλά θα παίξει σε μονοψήφια και χαμηλά ποσοστά, διότι εκεί η πίτα είναι μικρή για νέους "παίκτες", ενώ ένα νέο δεξιό κόμμα, τύπου Νέας Δημοκρατίας, θα έφτανε άνετα σε διψήφια ποσοστά με το καλημέρα... (με την προϋπόθεση πάντα, να δημιουργηθεί από άφθαρτα και νέα πρόσωπα)