Στην αρχή, ήταν οι Ουκρανοί, που ξεσηκώθηκαν κατά του ρώσικου, σφιχτού, εναγκαλισμού της χώρας τους και τώρα βλέπουμε το αντίστροφο, οι ρωσόφωνοι και ρωσόφιλοι κάτοικοι της Ουκρανίας, να επιθυμούν την ένωσή τους, με τη Ρωσία και πραγματικά δυσκολεύεται να κατανοήσει κανείς, ποια από τις δύο τάσεις, είναι ισχυρότερη !
Στην περίπτωση της Κριμαίας, η κατάληψή της και η προσάρτησή της, στη Ρωσία, έγινε σε χρόνο ρεκόρ και κυρίως, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, κυριολεκτικά, χωρίς αιματοχυσίες και με ένα απλό δημοψήφισμα, που αποτύπωνε τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας...
Στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας όμως, όπου και εκεί υπάρχουν ΠΟΛΥ ισχυρές αποσχιστικές τάσεις και επιθυμία ένωσης με τη Ρωσία, είχαμε πολλούς νεκρούς και θηριωδίες απίστευτες, που προκάλεσαν θλίψη, σε όλο τον κόσμο !
Ουσιαστικά φοβάμαι ότι, ενώ σε παλαιότερη ανάρτησή μου, είχα γράψει, πως "όποιος βιάζεται, σκοντάφτει", απευθυνόμενος στον Πούτιν, η αλήθεια τελικά αποδεικνύεται πως είναι διαφορετική : αυτοί, που ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ, δεν ήταν οι Ρώσοι, αλλά εκείνοι, οι Ουκρανοί, που θέλησαν να γίνουν τελείως αυτόνομοι, απέναντι στη Ρωσία, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους και αγνοώντας τους συσχετισμούς των δυνάμεων και κυρίως την πραγματική θέληση της πλειοψηφίας των κατοίκων της Ουκρανίας...
Φαίνεται ότι οι εμπνευστές μίας Ουκρανίας, πιο φιλοδυτικής, προσανατολισμένης στην Ε.Ε μάλλον, παρά στη Ρωσία, ενήργησαν χωρίς να διαθέτουν το βασικότερο : την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της, θέλησαν να υποκινήσουν μία "επανάσταση", σχεδόν με το ζόρι και οι επαναστάσεις γίνονται, μόνον όταν το θέλουν όλοι ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία !
Όπως και να έχει, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξαναδούμε σκηνές απίστευτης βίας και εν ψυχρώ δολοφονιών, ότι το όλο ζήτημα θα διευθετηθεί διπλωματικά και ειρηνικά, διότι ακόμα και ένας πόλεμος όχι μόνον στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αλλά και μεταξύ αυτής και της Ρωσίας, συνιστά εμφύλιο (αν δεν είναι αδέρφια, είναι πρώτα ξαδέρφια, ρώσοι και ουκρανοί).
Η γνώμη μου, χωρίς να είμαι ειδικός φυσικά, είναι ότι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η διχοτόμηση της Ουκρανίας (η οποία είναι ΜΕΓΑΛΗ σε έκταση χώρα), σε δυτική και ανατολική, είναι μία πολύ καλή λύση, με την ανατολική να προσαρτάται στη Ρωσία και τη δυτική, να οδεύει προς την Ε.Ε !
Αυτό φυσικά δεν είναι απλό πράγμα, το πως θα γίνει η διαίρεση των εδαφών, είναι ένα θέμα, που μπορεί να λυθεί με διάλογο : ποια εδάφη θα πάρει η Ρωσία, αν θα γίνει μετακίνηση πληθυσμών, προς το ένα ή το άλλο κομμάτι, ΤΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ πιθανόν θα πρέπει να παραχωρήσει η Ρωσία, στην Ουκρανία, για τα νέα εδάφη (και για την Κριμαία) κλπ
Διότι δεν μπορεί η Ρωσία να πάρει στρατηγικά σημεία, πιο εύφορα πιθανόν, με περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές και να μην δώσει κάτι ως αντάλλαγμα στην Ουκρανία (μείωση χρέους, μείωση τιμών στο αέριο κλπ).
Αν η κυβέρνηση της Ουκρανίας, επιλέξει την προσέγγιση προς τη Δύση (Ε.Ε και ΗΠΑ), τότε οφείλει να σεβαστεί και την επιθυμία μεγάλων τμημάτων της χώρας (δηλαδή ανθρώπων), να ΜΗΝ ακολουθήσουν, αλλά να ενωθούν με τη Ρωσία, όπου αισθάνονται ότι ανήκουν !
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με το ζόρι, με τη βία, γιατί αλλιώς δεν θα έχει διάρκεια, κάποια στιγμή η δυσαρέσκεια θα ξεσπάσει, επομένως για να κτιστεί σε πιο γερά θεμέλια, ένα φιλοδυτικό Ουκρανικό κράτος, θα πρέπει να αφήσει τα φιλορωσικά στοιχεία, να αποχωρήσουν, να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο (της καρδιάς).
Σε κάθε περίπτωση, η λύση οφείλει να είναι ειρηνική-διπλωματική, χωρίς βία και σκοτωμούς, με συζητήσεις, είτε απευθείας μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, είτε και με τη συμμετοχή-διαιτησία διεθνών οργανισμών, εφόσον ζητηθεί κάτι τέτοιο !
Εμάς τους Έλληνες, μας πονάει περισσότερο ο αλληλοσπαραγμός στην Ουκρανία, διότι Ρωσία και Ουκρανία, είναι από τα τελευταία προπύργια της Ορθοδοξίας (μαζί με Σερβία και Ρουμανία) και μας συνδέει αυτό το στοιχείο, της κοινής Πίστης και Θρησκείας, στο μοναδικό Αληθινό Θεό (όπως εκφράζεται από την Αγία τριάδα, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα και τις στρατιές των μαρτύρων, Αγίων και Ομολογητών της Πίστεώς μας).
Στην περίπτωση της Κριμαίας, η κατάληψή της και η προσάρτησή της, στη Ρωσία, έγινε σε χρόνο ρεκόρ και κυρίως, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, κυριολεκτικά, χωρίς αιματοχυσίες και με ένα απλό δημοψήφισμα, που αποτύπωνε τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας...
Στις ανατολικές επαρχίες της Ουκρανίας όμως, όπου και εκεί υπάρχουν ΠΟΛΥ ισχυρές αποσχιστικές τάσεις και επιθυμία ένωσης με τη Ρωσία, είχαμε πολλούς νεκρούς και θηριωδίες απίστευτες, που προκάλεσαν θλίψη, σε όλο τον κόσμο !
Ουσιαστικά φοβάμαι ότι, ενώ σε παλαιότερη ανάρτησή μου, είχα γράψει, πως "όποιος βιάζεται, σκοντάφτει", απευθυνόμενος στον Πούτιν, η αλήθεια τελικά αποδεικνύεται πως είναι διαφορετική : αυτοί, που ΒΙΑΣΤΗΚΑΝ, δεν ήταν οι Ρώσοι, αλλά εκείνοι, οι Ουκρανοί, που θέλησαν να γίνουν τελείως αυτόνομοι, απέναντι στη Ρωσία, υπερεκτιμώντας τις δυνατότητές τους και αγνοώντας τους συσχετισμούς των δυνάμεων και κυρίως την πραγματική θέληση της πλειοψηφίας των κατοίκων της Ουκρανίας...
Φαίνεται ότι οι εμπνευστές μίας Ουκρανίας, πιο φιλοδυτικής, προσανατολισμένης στην Ε.Ε μάλλον, παρά στη Ρωσία, ενήργησαν χωρίς να διαθέτουν το βασικότερο : την στήριξη της μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της, θέλησαν να υποκινήσουν μία "επανάσταση", σχεδόν με το ζόρι και οι επαναστάσεις γίνονται, μόνον όταν το θέλουν όλοι ή έστω η συντριπτική πλειοψηφία !
Όπως και να έχει, θα πρέπει να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξαναδούμε σκηνές απίστευτης βίας και εν ψυχρώ δολοφονιών, ότι το όλο ζήτημα θα διευθετηθεί διπλωματικά και ειρηνικά, διότι ακόμα και ένας πόλεμος όχι μόνον στο εσωτερικό της Ουκρανίας, αλλά και μεταξύ αυτής και της Ρωσίας, συνιστά εμφύλιο (αν δεν είναι αδέρφια, είναι πρώτα ξαδέρφια, ρώσοι και ουκρανοί).
Η γνώμη μου, χωρίς να είμαι ειδικός φυσικά, είναι ότι εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η διχοτόμηση της Ουκρανίας (η οποία είναι ΜΕΓΑΛΗ σε έκταση χώρα), σε δυτική και ανατολική, είναι μία πολύ καλή λύση, με την ανατολική να προσαρτάται στη Ρωσία και τη δυτική, να οδεύει προς την Ε.Ε !
Αυτό φυσικά δεν είναι απλό πράγμα, το πως θα γίνει η διαίρεση των εδαφών, είναι ένα θέμα, που μπορεί να λυθεί με διάλογο : ποια εδάφη θα πάρει η Ρωσία, αν θα γίνει μετακίνηση πληθυσμών, προς το ένα ή το άλλο κομμάτι, ΤΙ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ πιθανόν θα πρέπει να παραχωρήσει η Ρωσία, στην Ουκρανία, για τα νέα εδάφη (και για την Κριμαία) κλπ
Διότι δεν μπορεί η Ρωσία να πάρει στρατηγικά σημεία, πιο εύφορα πιθανόν, με περισσότερες πλουτοπαραγωγικές πηγές και να μην δώσει κάτι ως αντάλλαγμα στην Ουκρανία (μείωση χρέους, μείωση τιμών στο αέριο κλπ).
Αν η κυβέρνηση της Ουκρανίας, επιλέξει την προσέγγιση προς τη Δύση (Ε.Ε και ΗΠΑ), τότε οφείλει να σεβαστεί και την επιθυμία μεγάλων τμημάτων της χώρας (δηλαδή ανθρώπων), να ΜΗΝ ακολουθήσουν, αλλά να ενωθούν με τη Ρωσία, όπου αισθάνονται ότι ανήκουν !
Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με το ζόρι, με τη βία, γιατί αλλιώς δεν θα έχει διάρκεια, κάποια στιγμή η δυσαρέσκεια θα ξεσπάσει, επομένως για να κτιστεί σε πιο γερά θεμέλια, ένα φιλοδυτικό Ουκρανικό κράτος, θα πρέπει να αφήσει τα φιλορωσικά στοιχεία, να αποχωρήσουν, να ακολουθήσουν το δικό τους δρόμο (της καρδιάς).
Σε κάθε περίπτωση, η λύση οφείλει να είναι ειρηνική-διπλωματική, χωρίς βία και σκοτωμούς, με συζητήσεις, είτε απευθείας μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, είτε και με τη συμμετοχή-διαιτησία διεθνών οργανισμών, εφόσον ζητηθεί κάτι τέτοιο !
Εμάς τους Έλληνες, μας πονάει περισσότερο ο αλληλοσπαραγμός στην Ουκρανία, διότι Ρωσία και Ουκρανία, είναι από τα τελευταία προπύργια της Ορθοδοξίας (μαζί με Σερβία και Ρουμανία) και μας συνδέει αυτό το στοιχείο, της κοινής Πίστης και Θρησκείας, στο μοναδικό Αληθινό Θεό (όπως εκφράζεται από την Αγία τριάδα, Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα και τις στρατιές των μαρτύρων, Αγίων και Ομολογητών της Πίστεώς μας).
Λογικά δεν θα έπρεπε να βγει ο Πούτιν και να συστήσει, στους ρωσόφωνους-ρωσόφιλους της Ουκρανίας, αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο ; Για να μην μπορεί να κατηγορηθεί, ότι υποκινεί ο ίδιος τις αποσχιστικές τάσεις, στο εσωτερικό μιας ξένης χώρας..
ΑπάντησηΔιαγραφή