Η σωστή υπερασπιστική γραμμή και η σημασία της !

    Το ζήτημα αυτό, επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο και συνήθως αρνητικά-αντίστροφα, με την έννοια της ..λάθος υπερασπιστικής γραμμής, που οδηγεί στο χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα, όπως φάνηκε στην πρόσφατη "Δίκη της Νέας Μάκρης", με το δράστη και την αδερφή του θύματος, να ..εισπράττουν τις μέγιστες δυνατές ποινές !
  Ο "άντρας" αυτός, που περιγράφεται ως ο νταής της περιοχής, αφού σκότωσε στο ξύλο την άτυχη κοπέλα, στην αρχή έσπευσε να εξαφανιστεί (και θυμόμαστε όλοι την ..απροθυμία των Αρχών να τον συλλάβουν) και αφού παραδόθηκε στις Αρχές, η υπεράσπισή του, κινήθηκε σε επιχειρήματα, του τύπου "της έριξα μία σφαλιάρα", "ήταν ατύχημα-κακιά ώρα", "έπεσε πάνω στον προφυλακτήρα" κλπ,, με τα γνωστά αποτελέσματα...
   Αν είχε παραδοθεί εξαρχής και δεν κρυβόταν, σίγουρα θα ήταν καλύτερα, ενώ, σε τέτοιες περιπτώσεις, για να σπάσουν τα ισόβια, δύο είναι οι βασικές υπερασπιστικές τακτικές : πρώτον, η τέλεση της πράξης, "εν βρασμώ" και δεύτερον, η απουσία ανθρωποκτόνου πρόθεσης (οπότε γίνεται μετατροπή της κατηγορίας, σε θανατηφόρες σωματικές βλάβες και πέφτεις στα πιο μαλακά) !
   Εν προκειμένω, οπωσδήποτε δεν ήμουν παρών στη Δίκη, ώστε να ξέρω τι ελέχθη, ωστόσο το ελαφρυντικό του πρότερου εντίμου βίου, που προτάθηκε, για να σπάσει τα ισόβια, ήταν καμένο χαρτί και ήταν πλέον και πολύ αργά, για να σώσει την κατάσταση...
   Οπωσδήποτε, στο άσχημο αυτό αποτέλεσμα, συνετέλεσε και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα και οι αποκαλύψεις για μία πραγματικά αρρωστημένη κατάσταση, με ερωτικά τρίγωνα κλπ, που επηρέασε τους δικαστές και -κυρίως- τους ενόρκους !
   Λάθος πιθανώς, να ήταν και η αρχική πρόθεση της αδερφής να παραστεί στη Δίκη, δια συνηγόρου και όχι αυτοπροσώπως (άσχετα αν μετά υποχρεώθηκε να παραστεί, ενώ δεν παρέστη ξανά, κατά την εκφώνηση της ποινής, φοβούμενη ίσως ότι μπορεί να πάει μέσα)...
   Με αφορμή λοιπόν, αυτή την περίπτωση, θα ήθελα να κάνω κάποιες γενικές παρατηρήσεις :
-Η χάραξη της ορθής υπερασπιστικής γραμμής, τόσο σε επίπεδο πραγματικών ισχυρισμών, όσο και σε νομικό επίπεδο, είναι και πρέπει να είναι (δεν μπορεί να γίνει αλλιώς) ευθύνη και δουλειά του δικηγόρου !
-Ο πελάτης-εντολέας, οφείλει να ακολουθεί αυτή τη γραμμή και όχι φυσικά το αντίστροφο...
-Σε κάθε υπόθεση, υπάρχει μία άριστη-βέλτιστη τακτική, μία ..καταστροφική και αρκετές ενδιάμεσες, όπως σε όλα τα πράγματα, από εκεί και μετά, είναι πάλι ευθύνη του δικηγόρου, να έχει, κατά νου και ένα plan B, σε περίπτωση, που κάτι στραβώσει στην πορεία !
-Είναι καλό οι κατηγορούμενοι, να αποφεύγουν τις ..πολλές γνώμες, να ρωτάνε δεξιά και αριστερά, π.χ αστυνομικούς, δικαστικούς υπαλλήλους κλπ, γιατί, ως γνωστόν, η ημιμάθεια, είναι χειρότερη, από την αμάθεια και όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει...Πρέπει ο καθένας να μάθει να ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΤΑΙ τη γνώμη του δικηγόρου του (βέβαια δεν έχουν όλοι οι δικηγόροι την ικανότητα να διαβλέπουν ποια είναι η εκάστοτε καλύτερη υπερασπιστική τακτική, αυτό είναι αλήθεια και αποδεικνύεται κάθε τόσο, ωστόσο ένας άσχετος, θα σε παρασύρει χειρότερα), γιατί, σε τελική ανάλυση, όλα είναι θέμα εμπιστοσύνης !
   Το ζήτημα βέβαια της εμπιστοσύνης και της επιλογής δικηγόρου, είναι μεγάλο και αξίζει ίσως ξεχωριστής ανάλυσης, γιατί όλα ξεκινούν από εκεί, πως επιλέγεις τον κατάλληλο νομικό συμπαραστάτη, χωρίς να παρασύρεσαι, από λόγια, "τίτλους", γνωστούς-φίλους, δημόσιες σχέσεις κλπ., δηλαδή από μία εικόνα, που έχεις δημιουργήσει στο μυαλό σου (είτε μόνος, είτε από άλλους) και όχι από την ουσία...