Το ζήτημα του "ελεύθερου" κάμπινγκ !

    Είναι ένα θέμα εξαιρετικά επίκαιρο, επειδή βρισκόμαστε στο μέσον του θέρους, αλλά και επειδή είναι στην επικαιρότητα και τα γενικότερα ζητήματα του αιγιαλού, οι πωλήσεις νησιών και παραλιών, από το ταιπεδ κλπ.
  Θεωρώ πως όλοι γνωρίζουν ότι το λεγόμενο "ελεύθερο" κάμπινγκ, δηλαδή το στήσιμο σκηνής, σε παραλία, όπου δεν υφίσταται οργανωμένος χώρος, προς τούτο, με σχετική άδεια κλπ, είναι πράξη παράνομη !
  Τιμωρείται μάλιστα, τόσο ποινικά, όσο και διοικητικά, με πρόστιμο 300 ευρώ, ανά άτομο ή ανά σκηνή, το οποίο πέφτει στο μισό (150), αν πληρωθεί εντός 10 ημερών, αφού εφαρμόζεται αναλογικά ό,τι ισχύει με τα πρόστιμα του Κ.Ο.Κ...
  Ποινικά τώρα, πρόκειται για πλημμέλημα και μάλιστα αυτόφωρο, που τιμωρείται με φυλάκιση, από 10 ημέρες, έως 3 μήνες ή με χρηματική ποινή, από 150 έως 15.000 ευρώ ή και με τις δύο ποινές !
   Νομικά λοιπόν, έτσι έχει η κατάσταση και είναι σχετικά ξεκάθαρη, ωστόσο το "ελεύθερο" (το βάζω σε εισαγωγικά, διότι αυτοί, που το κάνουν, ίσως μπερδεύουν την ελευθερία, με την ασυδοσία και ξεχνάνε ότι η ελευθερία τους, σταματά εκεί, όπου αρχίζει η ελευθερία του άλλου) κάμπινγκ, γνωρίζει έξαρση, λόγω και της οικονομικής κρίσης και συνεχίζεται κανονικά, παρά το γεγονός, ότι είναι πράξη παράνομη (δεν απαγορεύεται βέβαια μόνον στις παραλίες, αλλά και στα δάση, σε αρχαιολογικούς χώρους κλπ), ενώ και η σχεδόν παντελής έλλειψη ελέγχων και επιβολής κυρώσεων, επιτείνει το φαινόμενο...
   Τώρα, αν ήθελε να εξετάσει κανείς το θέμα γενικότερα, υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, τόσο από τους υπέρμαχους, όσο και από τους πολέμιους : όσοι το κάνουν, ισχυρίζονται ότι δε βλάπτουν κανέναν, ότι έρχονται πιο κοντά στη φύση, ότι δεν μπορούν να πληρώνουν τα πανάκριβα καταλύματα ή ότι δε βρίσκουν δωμάτια σε ξενοδοχεία κλπ και οι πολέμιοι, ότι ίσως ρυπαίνουν τις παραλίες, με σκουπίδια κλπ, ότι εμποδίζεται η δική τους ελεύθερη πρόσβαση και απόλαυση του αιγιαλού κ.α.
   Θεωρώ ότι η ρύπανση δεν είναι το μείζον θέμα, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι (παράνομοι) κατασκηνωτές αγαπούν και σέβονται το περιβάλλον, δεν αφήνουν σκουπίδια κλπ, ωστόσο παρατηρούνται ακραία φαινόμενα υπερβολής, με ορισμένους να αποκτούν σχιζοφρενικές αντιλήψεις, περί "ιδιοκτησίας" στο (δημόσιο-κοινόχρηστο) χώρο της παραλίας !
   Από προσωπική αντίληψη, γνωρίζω περιπτώσεις ανθρώπων, που κατασκηνώνουν σε παραλία, στις αρχές του καλοκαιριού και μένουν εκεί, για 4 με 5 μήνες, περιφράσσουν "το χώρο τους", δημιουργούν "κήπο"-αυλή, αποθήκες και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί, ενώ έχουν και ροτβάϊλερ, για να αποτρέπουν πιθανούς καταπατητές (τίνος ; της δημόσιας έκτασης, που έχουν καταλάβει ;)
    Αυτές βέβαια είναι ακραίες-προβληματικές συμπεριφορές, από άτομα, που έχουν μάθει να σκέφτονται μόνον τον εαυτό τους και ότι είναι υπεράνω των Νόμων, οι περισσότεροι στήνουν μία σκηνούλα, για 2-3 μέρες και φεύγουν, δεν καταλαμβάνουν 30 και 40 τετραγωνικά παραλίας, επί μήνες ολόκληρους !
    Ο αιγιαλός, είναι πράγμα εκτός συναλλαγής, όπως δήλωσε πρόσφατα και ο δήμαρχος Ζακύνθου, με αφορμή δημοσιεύματα, που ήθελαν εμίρη να αγοράζει την "παραλία του ναυαγίου" (!) και μάλιστα πράγμα κοινόχρηστο, που ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο...
     Υπάρχει παρ' όλ' αυτά ένα "παράθυρο", που δίνει τη δυνατότητα σε ιδιώτες, να αποκτήσουν δικαιώματα σε κοινόχρηστα πράγματα, με παραχώρηση της Αρχής και σύμφωνα με το Νόμο, εφόσον όμως, με τα δικαιώματα αυτά εξυπηρετείται ή δεν αναιρείται η κοινή χρήση !
     Το να παραχωρήσεις επομένως, μία παραλία σε ιδιώτη, προκειμένου να την καλλωπίσει, να φτιάξει εγκαταστάσεις εξυπηρέτησης των επισκεπτών κλπ, είναι μεν καταρχάς θεμιτό, ωστόσο, αν ο ιδιώτης βάλει ένα εισιτήριο, απαγορευτικό, για τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, τότε υπάρχει (νομικό) πρόβλημα...