Επειδή ΚΑΙ το καλό πρέπει να λέγεται, όχι μόνον τα στραβά, οφείλω να παραδεχτώ, ότι τελευταία, οι δικαστές μας, έχουν αρχίσει να δείχνουν θετικά δείγματα, ότι επιτέλους αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το ρόλο τους και την Αποστολή τους και μία σειρά πρόσφατων αποφάσεων, μας κάνει λίγο πιο αισιόδοξους, για το μέλλον !
Οι δικαστές, έχουν αναμφίβολα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, γιατί απορροφημένοι, όπως ήταν από τις παχυλές αμοιβές τους και τη δίψα για αναδρομικά, είχαν ξεχάσει σχεδόν όλα τα άλλα (τα ουσιαστικά)...
Υπάρχουν ωστόσο, τελευταία, κάποιες (μεμονωμένες, προς το παρόν) ενδείξεις βελτίωσης, της απονομής Δικαιοσύνης, βελτίωση, που με τη σειρά της, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε βελτίωση οικονομικών κλπ πραγμάτων, γιατί όλα είναι αλληλένδετα !
Πρώτα, απ' όλα, χαιρετίζουμε με χαρά και αγαλλίαση, την απόφαση του Σ.τ.Ε, για το κλείσιμο των καταστημάτων, τις Κυριακές, που επιτέλους, μπήκε φρένο και ανάχωμα, στη βεβήλωση, στο μαγάρισμα της Κυριακής Αργίας, που επιχείρησαν Εβραιομασόνοι, που τώρα είναι στα αζήτητα...
Το γεγονός και μόνον, ότι συμφώνησαν με την απόφαση, οι ..ίδιοι οι έμποροι, δείχνει ..πόσος διάλογος, είχε προηγηθεί και πώς νομοθετούν κάποιοι ανεπάγγελτοι, μαθητευόμενοι "μάγοι", στις πλάτες του εργαζόμενου και δοκιμαζόμενου λαού !
Από την άλλη, το ΖΟΡΙΣΜΑ και οι αντιδράσεις, όσων εμπνεύστηκαν αυτό το ανοσιούργημα, φανερώνει ποιος είναι ο ρόλος του δικαστή, ότι δηλαδή είναι το τελευταίο ανάχωμα, στις παρανομίες και τα αίσχη της Διοίκησης, γεγονός, που αποτελεί και την αποθέωση της Δημοκρατίας, όπως εκφράζεται με τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ των 3 εξουσιών...
Εξίσου θετική κρίνεται και η διαφαινόμενη αναίρεση της ανεκδιήγητης απόφασης, που δικαίωσε πρωτόδικα τις καθαρίστριες : πρέπει επιτέλους, να μπει ένα φρένο, ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ, στην τάση κάποιων δικαστών, να ασκούν κοινωνική πολιτική, με τα λεφτά των άλλων, των φορολογούμενων !
Άλλωστε, τόσα χρόνια, χιλιάδες, κυριολεκτικά, "τρωκτικά", δικαιώθηκαν, από τα αστικά Δικαστήρια, ενώ οι υποθέσεις τους (όπως συμβαίνει και με τις καθαρίστριες) υπάγονται ΣΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ δικαστήρια, ήτοι αναρμόδιοι δικαστές έκριναν, ότι κάποιοι πρέπει να μονιμοποιηθούν ή να μην απολυθούν κ.ο.κ.
Για να μείνουμε, στον Άρειο Πάγο, επίσης θετική κρίνεται, η ΑΛΛΑΓΗ της Νομολογίας του Ανώτατου αυτού Δικαστηρίου μας, στο ζήτημα της ηθικής βλάβης : έως σήμερα, ο Άρειος Πάγος, σταθερά δεχόταν, ότι το ποσόν, το εύλογον, της χρηματικής ικανοποίησης, ανήκει στην ΑΝΕΛΕΓΚΤΗ κρίση του δικαστή της ουσίας (ως γνωστόν, ο Άρειος Πάγος, δεν μπαίνει στην ουσία των υποθέσεων, ψάχνει μόνον για νομικές πλημμέλειες) !
Αυτό φαίνεται ότι θα αλλάξει πλέον και είναι χρήσιμο, γιατί το ανέλεγκτο, τις περισσότερες φορές, οδηγεί στο ...ανεξέλεγκτο, στο να κάνει ο κάθε δικαστής, ό,τι θέλει...Από πρόσφατη, προσωπική εμπειρία, θα πω, ότι πρωτόδικα, είχε επιδικαστεί, σε εντολέα μου, ποσόν 15.000 ευρώ, για τροχαίο και στο Εφετείο, έπεσε στα 5.000 ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει μία αυθαίρετη κρίση, του κάθε δικαστή, για το τι είναι ορθό και "εύλογο", δεν μπορεί να υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές, από δικαστήριο, σε δικαστήριο...
Δε λέω να γίνουμε Αμερική, όπου εκεί έχουν φτάσει στο αντίθετο άκρο και οι αποζημιώσεις της ηθικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης, μετριούνται σε εκατομμύρια και ..δισεκατομμύρια δολλάρια, αλλά να υπάρχει τουλάχιστον, μία αντιστοίχιση, ανάμεσα στο ποσόν και στην οικονομική επιφάνεια του εναγόμενου (δεν μπορεί π.χ μία ασφαλιστική εταιρία, με 100.000.000 ευρώ κέρδη, το χρόνο, να πληρώνει αποζημιώσεις, 2 και 3 χιλιάρικα) !
Τέλος, είχαμε και μία θετική απόφαση, από ένα "ταπεινό" Πλημ/κείο, το οποίο αθώωσε τον πρώην εκδότη της εφημερίδας "Απογευματινή", για το αδίκημα της μη καταβολής αποδοχών των εργαζομένων, αφού δέχθηκε ότι, το επίμαχο διάστημα, η εφημερίδα ουσιαστικά ήταν κλειστή και κανείς δεν εργαζόταν ουσιαστικά...
Μπορεί ο εργαζόμενος, αν δεν έχει και τυπικά απολυθεί, να έχει απαίτηση μισθού, άσχετα αν απασχολείται ή όχι, ωστόσο η ποινική ευθύνη, είναι ...άλλο ανέκδοτο, θα πρέπει να αποδεικνύεται δόλος, ότι έχεις ή βγάζεις και δε δίνεις, πράγμα, που δεν μπορεί να ισχύει, όταν η επιχείρηση ΔΕΝ λειτουργεί !
Αυτή η απόφαση μάλιστα, μαζί με ορισμένες περιφερειακών δικαστηρίων, θα μπορούσε να γίνει αφορμή, ώστε να καταργηθούν ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, όλες οι απαράδεκτες ποινικές διατάξεις, που ποινικοποιούν τα χρέη, κυρίως προς το Δημόσιο, αλλά και προς ιδιώτες, όπως η εν λόγω περίπτωση...
Μέχρι τώρα, οι δικαστές μας, αυτή είναι η αλήθεια, δίκαζαν μηχανικά, σχεδόν μπακάλικα, τις σχετικές υποθέσεις και τους καταδίκαζαν ΟΛΟΥΣ, χωρίς να εξετάζουν την ύπαρξη ΔΟΛΟΥ, αν δηλαδή είχαν και δεν έδιναν ή απλά αδυνατούσαν !
Από εδώ και πέρα, θα πρέπει ο μηνυτής, είτε είναι το κράτος (ασφαλιστικό ταμείο κλπ), είτε ιδιώτης, να ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ, ότι ο οφειλέτης έχει ρευστό ή έστω (άμεσα και εύκολα, όχι ..το σπίτι του) ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία και δεν πληρώνει, από δυστροπία, ειδάλλως ο κατηγορούμενος, να αθωώνεται, λόγω απλής και ...ανθρώπινης αδυναμίας.
Οι δικαστές, έχουν αναμφίβολα μεγάλο μερίδιο ευθύνης, για τη σημερινή κατάσταση της χώρας, γιατί απορροφημένοι, όπως ήταν από τις παχυλές αμοιβές τους και τη δίψα για αναδρομικά, είχαν ξεχάσει σχεδόν όλα τα άλλα (τα ουσιαστικά)...
Υπάρχουν ωστόσο, τελευταία, κάποιες (μεμονωμένες, προς το παρόν) ενδείξεις βελτίωσης, της απονομής Δικαιοσύνης, βελτίωση, που με τη σειρά της, θα μπορούσε να οδηγήσει και σε βελτίωση οικονομικών κλπ πραγμάτων, γιατί όλα είναι αλληλένδετα !
Πρώτα, απ' όλα, χαιρετίζουμε με χαρά και αγαλλίαση, την απόφαση του Σ.τ.Ε, για το κλείσιμο των καταστημάτων, τις Κυριακές, που επιτέλους, μπήκε φρένο και ανάχωμα, στη βεβήλωση, στο μαγάρισμα της Κυριακής Αργίας, που επιχείρησαν Εβραιομασόνοι, που τώρα είναι στα αζήτητα...
Το γεγονός και μόνον, ότι συμφώνησαν με την απόφαση, οι ..ίδιοι οι έμποροι, δείχνει ..πόσος διάλογος, είχε προηγηθεί και πώς νομοθετούν κάποιοι ανεπάγγελτοι, μαθητευόμενοι "μάγοι", στις πλάτες του εργαζόμενου και δοκιμαζόμενου λαού !
Από την άλλη, το ΖΟΡΙΣΜΑ και οι αντιδράσεις, όσων εμπνεύστηκαν αυτό το ανοσιούργημα, φανερώνει ποιος είναι ο ρόλος του δικαστή, ότι δηλαδή είναι το τελευταίο ανάχωμα, στις παρανομίες και τα αίσχη της Διοίκησης, γεγονός, που αποτελεί και την αποθέωση της Δημοκρατίας, όπως εκφράζεται με τη ΔΙΑΚΡΙΣΗ των 3 εξουσιών...
Εξίσου θετική κρίνεται και η διαφαινόμενη αναίρεση της ανεκδιήγητης απόφασης, που δικαίωσε πρωτόδικα τις καθαρίστριες : πρέπει επιτέλους, να μπει ένα φρένο, ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ, στην τάση κάποιων δικαστών, να ασκούν κοινωνική πολιτική, με τα λεφτά των άλλων, των φορολογούμενων !
Άλλωστε, τόσα χρόνια, χιλιάδες, κυριολεκτικά, "τρωκτικά", δικαιώθηκαν, από τα αστικά Δικαστήρια, ενώ οι υποθέσεις τους (όπως συμβαίνει και με τις καθαρίστριες) υπάγονται ΣΤΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ δικαστήρια, ήτοι αναρμόδιοι δικαστές έκριναν, ότι κάποιοι πρέπει να μονιμοποιηθούν ή να μην απολυθούν κ.ο.κ.
Για να μείνουμε, στον Άρειο Πάγο, επίσης θετική κρίνεται, η ΑΛΛΑΓΗ της Νομολογίας του Ανώτατου αυτού Δικαστηρίου μας, στο ζήτημα της ηθικής βλάβης : έως σήμερα, ο Άρειος Πάγος, σταθερά δεχόταν, ότι το ποσόν, το εύλογον, της χρηματικής ικανοποίησης, ανήκει στην ΑΝΕΛΕΓΚΤΗ κρίση του δικαστή της ουσίας (ως γνωστόν, ο Άρειος Πάγος, δεν μπαίνει στην ουσία των υποθέσεων, ψάχνει μόνον για νομικές πλημμέλειες) !
Αυτό φαίνεται ότι θα αλλάξει πλέον και είναι χρήσιμο, γιατί το ανέλεγκτο, τις περισσότερες φορές, οδηγεί στο ...ανεξέλεγκτο, στο να κάνει ο κάθε δικαστής, ό,τι θέλει...Από πρόσφατη, προσωπική εμπειρία, θα πω, ότι πρωτόδικα, είχε επιδικαστεί, σε εντολέα μου, ποσόν 15.000 ευρώ, για τροχαίο και στο Εφετείο, έπεσε στα 5.000 ευρώ, γεγονός που δείχνει ότι υπάρχει μία αυθαίρετη κρίση, του κάθε δικαστή, για το τι είναι ορθό και "εύλογο", δεν μπορεί να υπάρχουν τόσο μεγάλες διαφορές, από δικαστήριο, σε δικαστήριο...
Δε λέω να γίνουμε Αμερική, όπου εκεί έχουν φτάσει στο αντίθετο άκρο και οι αποζημιώσεις της ηθικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης, μετριούνται σε εκατομμύρια και ..δισεκατομμύρια δολλάρια, αλλά να υπάρχει τουλάχιστον, μία αντιστοίχιση, ανάμεσα στο ποσόν και στην οικονομική επιφάνεια του εναγόμενου (δεν μπορεί π.χ μία ασφαλιστική εταιρία, με 100.000.000 ευρώ κέρδη, το χρόνο, να πληρώνει αποζημιώσεις, 2 και 3 χιλιάρικα) !
Τέλος, είχαμε και μία θετική απόφαση, από ένα "ταπεινό" Πλημ/κείο, το οποίο αθώωσε τον πρώην εκδότη της εφημερίδας "Απογευματινή", για το αδίκημα της μη καταβολής αποδοχών των εργαζομένων, αφού δέχθηκε ότι, το επίμαχο διάστημα, η εφημερίδα ουσιαστικά ήταν κλειστή και κανείς δεν εργαζόταν ουσιαστικά...
Μπορεί ο εργαζόμενος, αν δεν έχει και τυπικά απολυθεί, να έχει απαίτηση μισθού, άσχετα αν απασχολείται ή όχι, ωστόσο η ποινική ευθύνη, είναι ...άλλο ανέκδοτο, θα πρέπει να αποδεικνύεται δόλος, ότι έχεις ή βγάζεις και δε δίνεις, πράγμα, που δεν μπορεί να ισχύει, όταν η επιχείρηση ΔΕΝ λειτουργεί !
Αυτή η απόφαση μάλιστα, μαζί με ορισμένες περιφερειακών δικαστηρίων, θα μπορούσε να γίνει αφορμή, ώστε να καταργηθούν ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ, όλες οι απαράδεκτες ποινικές διατάξεις, που ποινικοποιούν τα χρέη, κυρίως προς το Δημόσιο, αλλά και προς ιδιώτες, όπως η εν λόγω περίπτωση...
Μέχρι τώρα, οι δικαστές μας, αυτή είναι η αλήθεια, δίκαζαν μηχανικά, σχεδόν μπακάλικα, τις σχετικές υποθέσεις και τους καταδίκαζαν ΟΛΟΥΣ, χωρίς να εξετάζουν την ύπαρξη ΔΟΛΟΥ, αν δηλαδή είχαν και δεν έδιναν ή απλά αδυνατούσαν !
Από εδώ και πέρα, θα πρέπει ο μηνυτής, είτε είναι το κράτος (ασφαλιστικό ταμείο κλπ), είτε ιδιώτης, να ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ, ότι ο οφειλέτης έχει ρευστό ή έστω (άμεσα και εύκολα, όχι ..το σπίτι του) ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία και δεν πληρώνει, από δυστροπία, ειδάλλως ο κατηγορούμενος, να αθωώνεται, λόγω απλής και ...ανθρώπινης αδυναμίας.
Στα θετικά, ίσως πρέπει να συμπεριλάβουμε και τα πιο γρήγορα αντανακλαστικά, που απέκτησαν εσχάτως οι Εισαγγελικές Αρχές και επεμβαίνουν αυτεπάγγελτα, κάθε φορά, που δημοσιεύεται είδηση, που μπορεί να περιέχει διάπραξη ποινικού αδικήματος !
ΑπάντησηΔιαγραφή