Οι πίτες του ...συμβολαιογράφου !

   Πριν κανένα μήνα, παρατήρησα ότι έχει ανοίξει ένα νέο κατάστημα στη γειτονιά του γραφείου, που πουλάει κυρίως πίτες (ταψιού), αλλά δεν είχα πάει ποτέ, ενώ το σκεφτόμουν, ώσπου τις προάλλες, εμφανίστηκε ένας κύριος στην πόρτα, ο οποίος δήλωσε ιδιοκτήτης της επιχείρησης και παράλληλα ..συμβολαιογράφος (θέλοντας να διαφημίσει το μαγαζί) !
  Η κατάρρευση της αγοράς των ακινήτων, για τους γνωστούς λόγους, που δεν χρειάζεται να επαναλάβω, τον ώθησε να "ψαχτεί" αλλιώς και θέλησε να ανοίξει αυτό το μαγαζί, με "ατού" τα αγνά υλικά και τον παραδοσιακό τρόπο παρασκευής κάθε πίτας...
  Η αλήθεια είναι πως οι πίτες του, είναι πολύ νόστιμες, όσες δοκίμασα έως τώρα, οι τιμές μοιάζουν λίγο τσιμπημένες (μέσο όρο 2,5 ευρώ το κομμάτι) και δεν ξέρω ποια θα είναι η πορεία του, ωστόσο η περίπτωση αυτή, είναι διδακτική !
  Αφενός, δείχνει ότι μέσα στην Κρίση, πρέπει ο καθένας να προσπαθεί να βρίσκει διεξόδους και ευκαιρίες, που πάντα υπάρχουν και αφετέρου, ότι ακόμα και σε θεωρητικά κορεσμένες αγορές, όπως αυτή της εστίασης, όπου ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος, μπορεί κανείς να κάνει τη διαφορά, να αποκτήσει ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, να προσεγγίσει δηλαδή την αγορά, με το δικό του, ξεχωριστό, τρόπο, ώστε να κερδίσει πελάτες.
  Αντί να κλαίει κανείς τη μοίρα του και να καταριέται την ελληνική πραγματικότητα, στον τομέα του, μπορεί να βρει (ή να δημιουργήσει) επιχειρηματικές ευκαιρίες, σε κλάδους με περιθώρια ανάπτυξης (δεν είμαι ειδικός, αλλά ένα μόνον παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι τα πλυντήρια αυτοκινήτων και γενικά τομείς, όπου πάντα υπάρχει ζήτηση).
   Ακόμα και αν υπάρχουν πολλές ομοειδείς επιχειρήσεις, μπορείς να κάνεις τη διαφορά, όχι μόνον στις τιμές, αλλά στη γενικότερη εμπειρία, που προσφέρεις στον πελάτη (για να μείνω, στο παράδειγμα ενός πλυντηρίου αυτοκινήτων, η εμπειρία μου, έως τώρα, είναι τραυματική, με την έννοια ότι ουσιαστικά προκαλούν -άθελά τους- φθορές στο όχημα, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά, με τις βούρτσες κλπ, ενώ για να ξεχωρίσεις, θα μπορούσες να συμπληρώνεις το νερό, για τα τζάμια ή αέρα στα λάστιχα, γενικά να κάνεις αυτό το παραπάνω, για το οποίο θα σε προτιμήσει ο άλλος) !
   Φυσικά, δεν είναι όλοι γεννημένοι, για επιχειρηματίες, ούτε θα έρθει η ανάπτυξη στη χώρα (μόνο) με μικρές ατομικές επιχειρήσεις, σε τοπικό επίπεδο, παρά μόνον με μεγάλες επενδύσεις και κυρίως με εξαγωγικό χαρακτήρα.
   Στον τομέα αυτόν, η χώρα μας, με την έννοια των θεσμών, της γραφειοκρατίας και των κυβερνήσεων, είναι ακόμα πολύ πίσω, όπως φαίνεται, σε ορισμένα παραδείγματα, όπως :
-Η επανεκκίνηση της παραγωγής, του θρυλικού αυτοκινήτου PONY, που πέρασε από 40 (γραφειοκρατικά) κύματα !
-Η εκδίωξη ουσιαστικά μίας από τις πλέον επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, που ήθελε να κάνει γυρίσματα, σε ελληνικό έδαφος, γεγονός, που θα συνιστούσε τεράστια τουριστική προβολή και
-Η απροθυμία των αρμοδίων, να κατασκευαστεί επιτέλους, στην Ελλάδα, πίστα για αγώνες F1 (είτε στη Δραπετσώνα, είτε ακόμα καλύτερα, στην Πάτρα, για να μην προβάλλεται μόνο η Αθήνα), που θα έχει επίσης πολλαπλά οικονομικά και τουριστικά οφέλη.
    Είναι τραγικό, ένα κράτος, που βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση και θέλει να αυξήσει τα έσοδά του, να κλωτσάει κυριολεκτικά ευκαιρίες, για ουσιαστική ανάπτυξη, όταν μάλιστα το ίδιο, δεν χρειάζεται να κάνει σχεδόν τίποτα (παρά να δώσει ίσως κάποιες άδειες) !