Πένα ή καλάσνικοφ ;

   Ποιο από τα δύο κάνει μεγαλύτερη ζημιά ; Η απάντηση είναι εύκολη : ο λόγος, γραπτός ή προφορικός, μπορεί να "σκοτώσει" κυριολεκτικά και μεταφορικά, πολύ περισσότερους, τα αποτελέσματά του, θετικά ή αρνητικά, είναι πολύ ευρύτερα, από ένα όπλο, όπως το καλάσνικοφ !
  Τα θύματα ενός όπλου, είναι περίπου όσα και οι σφαίρες του, περιορισμένα, τα γραπτά όμως μένουν και κυρίως απευθύνονται σε μάζες ανθρώπων, είναι "όπλα" μαζικής εμβέλειας, τα οποία ωστόσο μπορεί να κάνουν και καλό, όχι μόνο κακό...
  Αν π.χ το Κοράνι (αν, επαναλαμβάνω, για να μην γίνω στόχος ..τζιχαντιστών, εξάλλου δεν το έχω διαβάσει) προτρέπει τους "πιστούς" σε πράξεις ωμής βίας, τότε είναι προφανώς πολύ πιο επικίνδυνο, από τα πραγματικά όπλα των φανατικών και αντίστοιχα, το Ευαγγέλιο του Χριστού, Ιερό κείμενο που κηρύσσει την Αγάπη, ακόμα και προς τους εχθρούς, είναι ένα "όπλο του Καλού" !
  Τα όσα έγιναν στη Γαλλία, απασχολούν την κοινή γνώμη παντού, ωστόσο οι αντιδράσεις, υπήρξαν, ως συνήθως, στην εποχή των αντισόσιαλ μίντια, αψυχολόγητες και βιαστικές και ωθούν πολύ κόσμο, να ταυτιστεί με τον Λεπέν, που είπε ότι "δεν είμαι, ούτε αισθάνομαι σαρλί"...
   Η μαζική ταύτιση τόσων πολλών, με κάτι, που μέχρι χθες δεν γνώριζαν και το πιθανότερο, ούτε τώρα γνωρίζουν, οδηγεί πολλούς, από αντίδραση και όχι μόνον, να λένε το αντίθετο, που είναι και το πιο λογικό, αφού δεν μπορεί να ταυτίζεσαι με κάτι άγνωστο !
   Προφανώς, οι νεκροί πάντα προκαλούν τη συμπάθειά μας, ενώ και η έκφραση "είμαι σαρλί" προφανώς, δεν αναφέρεται στο συγκεκριμένο έντυπο, αλλά γενικά, στην ελευθερία του Τύπου.
    Το ζήτημα αυτό είναι μεγάλο, έχει απασχολήσει πολύ κόσμο (ακόμα και ως θέμα έκθεσης ιδεών), αλλά είναι εξίσου απλή και η βασική ιδέα : όπως ΚΑΘΕ ελευθερία, έτσι και η ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, έχει κάποια ΟΡΙΑ, δε γίνεται αλλιώς !
    Η ελεύθερη έκφραση γνώμης, η διαφωνία κλπ είναι μεγάλες κατακτήσεις του πολιτισμού και κατοχυρώνονται και συνταγματικά, ωστόσο από μία σειρά άλλων Νόμων, γίνεται προφανές, ότι υπάρχουν όρια : έτσι π.χ δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης οι διατάξεις περί συκοφαντικής δυσφήμησης (δια του Τύπου και όχι μόνον), ούτε οι διατάξεις, που τιμωρούν τη βλασφημία και την προσβολή της επικρατούσας θρησκείας.
     Η γλώσσα, ως γνωστόν, κόκκαλα δεν έχει, αλλά τσακίζει κόκκαλα, μπορεί να εξοντώσει κάποιον, με τον πιο άσχημο τρόπο, όποιος διαθέτει ένα μέσο έκφρασης (γραπτό ή προφορικό), έχει σημαντική εξουσία, αλλά και σημαντική ΕΥΘΥΝΗ, στο πως το χρησιμοποιεί, ανάλογα και πόσο μεγάλο είναι το κοινό του !
     Ο φόνος είναι καταδικαστέος, σε κάθε περίπτωση, εκτός από την περίπτωση, που σκοτώνεις, για να σώσεις τη ζωή σου, που απειλείται (νόμιμη άμυνα), ωστόσο το "σαρλί", δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι χρησιμοποίησε λάθος την εξουσία του, την πένα του, έθιξε τη θρησκευτική συνείδηση πολλών, προκάλεσε, δέχτηκε απειλές και προειδοποιήσεις, αλλά συνέχισε και ήταν θέμα χρόνου, να βρεθούν 2-3 "τρελοί", για να εκφράσουν τη βουβή οργή εκατομμυρίων μουσουλμάνων.
      Μην ξεχνάμε ότι εκτός, από τη νόμιμη κρατική τρομοκρατία, ήτοι την επιβολή, της κρατικής θέλησης, με την απειλή κυρώσεων, υπάρχει και η τρομοκρατία των ΜΜΕ : γιατί είμαι υποχρεωμένος π.χ να ακούω όλη την ημέρα ανούσια κουτσομπολιά, τι είπε ή τι έκανε η Μενεγάκη ή ο Λιάγκας ; Δεν είναι αυτό μία μορφή τρομοκρατίας, όταν κάποιοι άλλοι αποφασίζουν τι θα βλέπεις και θα ακούς, στα κανάλια ;
       Η απάντηση, φυσικά, σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι "αν δεν σου αρέσει, άλλαξε κανάλι ή μην τα βλέπεις, όμως μακάρι να ήταν τόσο απλό το θέμα...
       Δεν είναι μόνο η άθλια ποιότητα των προγραμμάτων, του περιεχομένου, των προσώπων ακόμα (δεν μιλάω απαραίτητα για τις φάτσες, για να μην θεωρηθώ φασίστας), που προβάλλονται, είναι και άλλα, που τρομοκρατούν, όπως η βάναυση κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας κλπ, που, αντικειμενικά, συνιστούν μία βίαιη επέμβαση στην αισθητική και όχι μόνον του αναγνώστη ή ακροατή !
       Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τους φονιάδες και τους τρομοκράτες των καλάσνικοφ, αλλά μην ξεχνάμε ποτέ τον Κανόνα, ότι η βία γεννιέται από τη βία, ως αντίδραση-απάντηση, ότι υπάρχουν πολλές μορφές τρομοκρατίας και όλες οι ελευθερίες, έχουν κάποια όρια, η υπέρβαση των οποίων, μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά.