Το άρθρο 4 του ("ισχύοντος") Συντάγματος, ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι οι Έλληνες, είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου, ότι έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις και ότι συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους (οι υπογραμμίσεις, δικές μου).
Αυτή είναι η ιδεατή-νομική-θεωρητική πραγματικότητα, διότι στην πράξη, βλέπουμε ότι οι Νόμοι, δεν είναι και τόσο ίσοι, απέναντι στους Έλληνες, πράγμα για το οποίο και οι τρεις εξουσίες σφυρίζουν αδιάφορα, αφού έτσι βολεύονται.
Στην πρόσφατη συζήτηση π.χ για το αφορολόγητο, το οποίο τελικά μειώθηκε ελάχιστα, κανένας δεν μας αιτιολόγησε, γιατί από αυτό εξαιρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες και πόσο νόμιμο και συνταγματικό, είναι αυτό !
Η αιτία είναι, φαντάζομαι, η καραμέλα της φοροδιαφυγής, το μόνιμο δηλαδή άλλοθι των τρωκτικών, το οποίο ωστόσο, ούτε αποδεικνύεται, ούτε στηρίζεται στην πραγματικότητα.
Ειδικά σήμερα, όπου ΌΛΟ το εισόδημα ενός ελεύθερου επαγγελματία, πηγαίνει σε φόρους και εισφορές, ενοίκια κλπ, για να τρώνε κάποιοι, από τα έτοιμα (αυτό, μετά από έξι χρόνια, το ανακάλυψαν και τα κανάλια και άρχισαν σχετικά ρεπορτάζ, εγκατέλειψαν τους συνταξιούχους και άλλα τρωκτικά, που κλαίγονταν ότι δεν έχουν λεφτά, ...έξω από σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα).
Μιλάμε για σύγχρονους δούλους, που δουλεύουν για άλλους και μάλιστα, επειδή προβλέπεται ότι δεν μπορείς να διακόψεις και ...να ελευθερωθείς, αν χρωστάς έστω και ένα ευρώ, αποδεικνύεται, όπως τότε, ότι η ελευθερία είναι εξαγοράσιμη.
Με άλλοθι την φοροδιαφυγή, περάσαμε σε κτηνώδη και εγκληματική υπέρ-φορολόγηση και μάλιστα επί εκείνων, που δεν υπήρξαν συνδαιτημόνες του Πάγκαλου : έτσι, π.χ, είτε δουλέψεις, είτε όχι, είτε εισπράξεις, είτε όχι, οφείλεις να δώσεις στο Κράτος 650 ευρώ το χρόνο (τέλος επιτηδεύματος), απλά και μόνον, για ...να διατηρήσεις τον τίτλο του ελεύθερου επαγγελματία !
Μάλιστα, αν έπρεπε να υπάρξει εξαίρεση, για αφορολόγητο, αυτή θα ήταν συνταγματική μόνον ΥΠΈΡ των επαγγελματιών, αφού εμείς έχουμε και επαγγελματικά έξοδα (ενοίκια κλπ), τα οποία δεν έχουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί.
Τώρα, ένας που απλά κάθεται και εισπράττει ενοίκια και φορολογείται με τους μισούς συντελεστές, από ό,τι φορολογείται η εργασία, έχει τη δυνατότητα να εκχωρήσει ανείσπρακτα ενοίκια στο Κράτος, στην εφορία και το ερώτημα είναι, γιατί να μην μπορεί και ένας επαγγελματίας να εκχωρήσει στο Κράτος, τα φέσια κακοπληρωτών-λαμογίων πελατών ή άλλες απαιτήσεις, που μπορεί να έχει (όπως και κατά κανόνα, εναντίον του ίδιου του Κράτους, που πληρώνει, ...όποτε το θυμάται, χωρίς συνέπειες) !
Συνήθως, λέμε ότι η ισότητα είναι "μόνον στα χαρτιά", ενώ η πραγματικότητα δείχνει, πως ΟΥΤΕ αυτό ισχύει, οι ίδιοι οι Νόμοι, στην Ελλάδα καθιερώνουν και ...νομιμοποιούν την ανισότητα, την αδικία και την αλητεία, πράγμα για το οποίο κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε λέει τίποτα και έτσι η δουλεία ορισμένων, διαιωνίζεται, με τις ανοχές φυσικά και των Δικ(χ)αστών.
Οι κομματικοί πελάτες των βολευτικών γραφείων, οι αφισοκολλητές, οι κηφήνες και γενικά τα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, του ιδρώτα και του αίματος των εργαζόμενων δηλαδή, όχι μόνον πληρώνονται πάντα στην ώρα τους, αλλά θα πάρουν και αυξήσεις ! (στις ήδη αυξημένες, έναντι άλλων, δηλαδή του ιδιωτικού τομέα, αμοιβές)
Στην ώρα τους, πληρώνονται και οι συντάξεις (με δανεικά, όπως πάντα), την ίδια στιγμή, που οι προμηθευτές του Δημοσίου και όχι μόνον, παραμένουν απλήρωτοι, για μήνες ή και χρόνια και όσοι εργαζόμενοι απέμειναν στον ιδιωτικό τομέα, επίσης είναι απλήρωτοι ή παίρνουν έναντι και με καθυστέρηση, σε μεγάλο ποσοστό.
Τέλος, ενώ το Σύνταγμα, όπως είδαμε στην αρχή, μιλάει για "χωρίς διακρίσεις", υπάρχουν (ακόμα !) πολλές αδικαιολόγητες και προκλητικές φοροαπαλλαγές και άλλες σκανδαλώδεις περιπτώσεις εύνοιας, που δεν έχουν νόμιμο έρεισμα, με πρώτους και χειρότερους τους βουλευτές.
Εν κατακλείδι, συμπεραίνουμε, ότι η αδικία και η παρανομία στην Ελλάδα, είναι θεσμοθετημένες ...με Νόμο(υς), έχουν γίνει καθεστώς, όπως και το να διαχωρίζονται οι πολίτες, σε μόνιμα ευνοημένους και μόνιμα αδικημένους !
Αν δεν αλλάξουν οι άδικοι Νόμοι, αν δεν καταργηθούν όσες διατάξεις είναι αντισυνταγματικές, αν δεν εφαρμοστούν οι γενικές κατευθύνσεις του Συντάγματος, όπως πρέπει και όπως είναι, η απάντηση στο ερώτημα "πότε θα βγούμε από την κρίση", θα είναι μονίμως "ποτέ".
Αυτή είναι η ιδεατή-νομική-θεωρητική πραγματικότητα, διότι στην πράξη, βλέπουμε ότι οι Νόμοι, δεν είναι και τόσο ίσοι, απέναντι στους Έλληνες, πράγμα για το οποίο και οι τρεις εξουσίες σφυρίζουν αδιάφορα, αφού έτσι βολεύονται.
Στην πρόσφατη συζήτηση π.χ για το αφορολόγητο, το οποίο τελικά μειώθηκε ελάχιστα, κανένας δεν μας αιτιολόγησε, γιατί από αυτό εξαιρούνται οι ελεύθεροι επαγγελματίες και πόσο νόμιμο και συνταγματικό, είναι αυτό !
Η αιτία είναι, φαντάζομαι, η καραμέλα της φοροδιαφυγής, το μόνιμο δηλαδή άλλοθι των τρωκτικών, το οποίο ωστόσο, ούτε αποδεικνύεται, ούτε στηρίζεται στην πραγματικότητα.
Ειδικά σήμερα, όπου ΌΛΟ το εισόδημα ενός ελεύθερου επαγγελματία, πηγαίνει σε φόρους και εισφορές, ενοίκια κλπ, για να τρώνε κάποιοι, από τα έτοιμα (αυτό, μετά από έξι χρόνια, το ανακάλυψαν και τα κανάλια και άρχισαν σχετικά ρεπορτάζ, εγκατέλειψαν τους συνταξιούχους και άλλα τρωκτικά, που κλαίγονταν ότι δεν έχουν λεφτά, ...έξω από σούπερ μάρκετ και εμπορικά κέντρα).
Μιλάμε για σύγχρονους δούλους, που δουλεύουν για άλλους και μάλιστα, επειδή προβλέπεται ότι δεν μπορείς να διακόψεις και ...να ελευθερωθείς, αν χρωστάς έστω και ένα ευρώ, αποδεικνύεται, όπως τότε, ότι η ελευθερία είναι εξαγοράσιμη.
Με άλλοθι την φοροδιαφυγή, περάσαμε σε κτηνώδη και εγκληματική υπέρ-φορολόγηση και μάλιστα επί εκείνων, που δεν υπήρξαν συνδαιτημόνες του Πάγκαλου : έτσι, π.χ, είτε δουλέψεις, είτε όχι, είτε εισπράξεις, είτε όχι, οφείλεις να δώσεις στο Κράτος 650 ευρώ το χρόνο (τέλος επιτηδεύματος), απλά και μόνον, για ...να διατηρήσεις τον τίτλο του ελεύθερου επαγγελματία !
Μάλιστα, αν έπρεπε να υπάρξει εξαίρεση, για αφορολόγητο, αυτή θα ήταν συνταγματική μόνον ΥΠΈΡ των επαγγελματιών, αφού εμείς έχουμε και επαγγελματικά έξοδα (ενοίκια κλπ), τα οποία δεν έχουν οι συνταξιούχοι και οι μισθωτοί.
Τώρα, ένας που απλά κάθεται και εισπράττει ενοίκια και φορολογείται με τους μισούς συντελεστές, από ό,τι φορολογείται η εργασία, έχει τη δυνατότητα να εκχωρήσει ανείσπρακτα ενοίκια στο Κράτος, στην εφορία και το ερώτημα είναι, γιατί να μην μπορεί και ένας επαγγελματίας να εκχωρήσει στο Κράτος, τα φέσια κακοπληρωτών-λαμογίων πελατών ή άλλες απαιτήσεις, που μπορεί να έχει (όπως και κατά κανόνα, εναντίον του ίδιου του Κράτους, που πληρώνει, ...όποτε το θυμάται, χωρίς συνέπειες) !
Συνήθως, λέμε ότι η ισότητα είναι "μόνον στα χαρτιά", ενώ η πραγματικότητα δείχνει, πως ΟΥΤΕ αυτό ισχύει, οι ίδιοι οι Νόμοι, στην Ελλάδα καθιερώνουν και ...νομιμοποιούν την ανισότητα, την αδικία και την αλητεία, πράγμα για το οποίο κανείς δεν αντιδρά, κανείς δε λέει τίποτα και έτσι η δουλεία ορισμένων, διαιωνίζεται, με τις ανοχές φυσικά και των Δικ(χ)αστών.
Οι κομματικοί πελάτες των βολευτικών γραφείων, οι αφισοκολλητές, οι κηφήνες και γενικά τα τρωκτικά του δημόσιου χρήματος, του ιδρώτα και του αίματος των εργαζόμενων δηλαδή, όχι μόνον πληρώνονται πάντα στην ώρα τους, αλλά θα πάρουν και αυξήσεις ! (στις ήδη αυξημένες, έναντι άλλων, δηλαδή του ιδιωτικού τομέα, αμοιβές)
Στην ώρα τους, πληρώνονται και οι συντάξεις (με δανεικά, όπως πάντα), την ίδια στιγμή, που οι προμηθευτές του Δημοσίου και όχι μόνον, παραμένουν απλήρωτοι, για μήνες ή και χρόνια και όσοι εργαζόμενοι απέμειναν στον ιδιωτικό τομέα, επίσης είναι απλήρωτοι ή παίρνουν έναντι και με καθυστέρηση, σε μεγάλο ποσοστό.
Τέλος, ενώ το Σύνταγμα, όπως είδαμε στην αρχή, μιλάει για "χωρίς διακρίσεις", υπάρχουν (ακόμα !) πολλές αδικαιολόγητες και προκλητικές φοροαπαλλαγές και άλλες σκανδαλώδεις περιπτώσεις εύνοιας, που δεν έχουν νόμιμο έρεισμα, με πρώτους και χειρότερους τους βουλευτές.
Εν κατακλείδι, συμπεραίνουμε, ότι η αδικία και η παρανομία στην Ελλάδα, είναι θεσμοθετημένες ...με Νόμο(υς), έχουν γίνει καθεστώς, όπως και το να διαχωρίζονται οι πολίτες, σε μόνιμα ευνοημένους και μόνιμα αδικημένους !
Αν δεν αλλάξουν οι άδικοι Νόμοι, αν δεν καταργηθούν όσες διατάξεις είναι αντισυνταγματικές, αν δεν εφαρμοστούν οι γενικές κατευθύνσεις του Συντάγματος, όπως πρέπει και όπως είναι, η απάντηση στο ερώτημα "πότε θα βγούμε από την κρίση", θα είναι μονίμως "ποτέ".
Τελευταία, έχουν κάνει την εμφάνισή τους, "γραφεία" (ας τα ονομάσουμε) που αναλαμβάνουν ατομικές ή ομαδικές, δικαστικές προσφυγές, ενάντια σε παράνομα χαράτσια, άδικες και αντισυνταγματικές διατάξεις και γενικά, διεκδικήσεις για ποσά, που είτε δεν πρέπει να πληρωθούν, είτε εισπράττονται παράνομα, από το Κράτος (εν ευρεία έννοια) ! Είναι μια ελάχιστη μορφή αντίδρασης της χειμαζόμενης, επί πολλά χρόνια, κοινωνίας, που στην συντριπτική της πλειοψηφία, δέχεται και πληρώνει αδιαμαρτύρητα, ό,τι της ζητάνε, αυτοί, που υπερχρέωσαν και χρεοκόπησαν την χώρα... Ένα παράδειγμα, είναι οι ασφαλιστικές εισφορές, σε Ταμεία Υγείας, τις οποίες δεν μπόρεσε να καταβάλει κάποιος, λόγω αδυναμίας και έμεινε ανασφάλιστος (θέλοντας και μη) και τις οποίες ζητάνε τα Ταμεία, ...αναδρομικά και με προσαυξήσεις ! Για ποιο λόγο, να πληρώσεις ασφάλιστρα ενός κινδύνου (υγεία, εν προκειμένω), ο οποίος αναφέρεται στο παρελθόν και δεν επήλθε ; Είναι πολλά τα παράλογα, σε αυτή την χώρα και δεν νομίζω ότι οι Δικαστές, έχουν την διάθεση και τη δυνατότητα να τα εξαλείψουν, εφόσον βέβαια φτάσουν ανάλογες υποθέσεις, σε αυτούς (οι περισσότεροι δεν τολμούν, λόγω κόστους, εξ ού και η εμφάνιση πιο οργανωμένων μορφών αντίδρασης). Το πρόβλημα, μπορεί να λυθεί, μόνον νομοθετικά, όπως δηλαδή και δημιουργήθηκε : να συσταθούν ομάδες εργασίας και να σκανάρουν μία προς μία, κάθε νομοθετική διάταξη, που είναι άδικη, αντισυνταγματική, παράλογη κλπ (πρόκειται φυσικά για τιτάνιο και εξαιρετικά δύσκολο έργο, λόγω ακριβώς της πολυνομίας, που επικρατεί, στην χώρα μας)
ΑπάντησηΔιαγραφή