Η πρόσφατη ιστορία, με τον εκδότη και τους δύο δημοσιογράφους, που φέρονται να εκβίαζαν, για να παίρνουν διαφημίσεις, από δημόσιους-κρατικούς φορείς, αποτελεί, προφανώς, σταγόνα στον ωκεανό, της διαπλοκής, της διαφθοράς, της κακοδιαχείρισης και της κρατικής σπατάλης.
Δεν είναι μία εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας, σε ένα σοβιετικού τύπου καθεστώς, που εγκαθιδρύθηκε το 1981, στη χώρα μας, σε ένα καθεστώς "ημετέρων" που νέμονται την εξουσία και κατά συνέπεια το κρατικό χρήμα, που δανείζονται, είτε από το εσωτερικό (με τους φόρους κλπ), είτε από το εξωτερικό.
Άλλωστε, επρόκειτο, για κάτι, που συνέβαινε επί πολλά χρόνια και αν δεν "στράβωνε" η δουλειά, για κάποιους λόγους, πιθανόν να μην έφτανε ποτέ στα Δικαστήρια, με κατηγορίες, που απειλούνται ακόμα και με ισόβια (τη μία μέρα, όλα καλά και την επόμενη με χειροπέδες, ενδεικτικό και αυτό της "Μπανανίας", όπου ζούμε).
Δεν εξετάζω νομικά την υπόθεση, είναι πιθανόν, στη Δίκη, ακόμα και να αθωωθούν όλοι, από πολιτική και κοινωνική σκοπιά και μόνον, αν το δεις, είναι τραγικό : κρατικά μονοπώλια, να δίνουν χιλιάδες ευρώ, για να ..διαφημιστούν (τι ανάγκη έχουν, αλήθεια, από τη στιγμή, που δεν υπάρχει ανταγωνιστής ;), σε μέσα, με ελάχιστους αναγνώστες και ελάχιστη επιρροή !
Πόσοι ακόμα, σαν αυτούς, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, εκδότες κλπ, υπάρχουν άραγε ; Σε μία σοβιετικού τύπου "δημοκρατία", το μόνον, που χρειάζεσαι, είναι οι κατάλληλες γνωριμίες, για να παίρνεις δουλειές και χρήμα (από το κορόιδο, τον φορολογούμενο), πουλώντας αέρα κοπανιστό.
Στην ίδια μοίρα όμως, είναι και όσοι διορίζονται με μέσον, σε κρατικές αργομισθίες, όχι απλά σε χτυπητές περιπτώσεις, όπως ο πρώην σερβιτόρος, που έγινε, λόγω παλιάς φιλίας, σύμβουλος του Τσίπρα, αλλά ακόμα και αν έχουν τα τυπικά προσόντα, διότι και πάλι δημιουργείται κόστος, δαπάνη, για το Κράτος, για εκείνον, που εργάζεται πραγματικά, προκειμένου να πληρώνονται τα πάσης φύσεως τρωκτικά, του δημόσιου χρήματος.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις, παρότι γίνονται με νομιμοφανή τρόπο, ουσιαστικά, δεν είναι παρά μερικές ακόμα ιστορίες κατάχρησης δημόσιου χρήματος, το οποίο μοιράζουν, κατά το δοκούν, οι εκάστοτε κυβερνώντες, στους "ημετέρους", αλλά εκεί καμιά Αστυνομία και κανένας Δικαστής, δεν επεμβαίνει...
Με την συμμετοχή όμως, στην Ε.Ο.Κ και ήδη Ε.Ε, δημιουργήθηκε, φοβάμαι και μία άλλη, σημαντική, κατηγορία, παρασίτων και τρωκτικών, αυτοί δηλαδή που ροκανίζουν τα κοινοτικά και όχι τα εθνικά κονδύλια, τα χρήματα, δηλαδή που δίνει η Ε.Ε, με την μορφή επιδοτήσεων.
Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία, ακόμα, μαθαίνω, ότι ουσιαστικά, έχει δημιουργηθεί και στον χώρο αυτό, ένα "κράτος εν κράτει", ένα, ας πούμε, κύκλωμα, που νέμεται και μοιράζει, κατά το δοκούν, το κοινοτικό χρήμα.
Από αξιόπιστη πηγή, έφτασε στα αυτιά μου, η περίπτωση Βορειοελλαδίτη επιχειρηματία, ο οποίος έκανε νέα επένδυση, αφού είχε υπαχθεί σε πρόγραμμα επιδότησης και όταν την ολοκλήρωσε, με ίδια κεφάλαια, πήγε να πάρει την επιδότηση και του είπαν, ότι δε γίνεται, γιατί "είχε ζητήσει ο ίδιος ακύρωση", είχε πει δηλαδή, ότι δεν θέλει τα χρήματα ! (πράγμα ψευδές, φυσικά)
Πέρα από τις τραγελαφικές και παράνομες αυτές καταστάσεις, που μάλλον δεν είναι και εδώ η εξαίρεση και για τις οποίες δεν κάνει κανένας τίποτα, υπάρχουν και εδώ ένα σωρό εταιρίες, υπάλληλοι κλπ, που ζουν αποκλειστικά, από κοινοτικούς πόρους και το θέμα είναι, αν προσφέρουν κάτι, αν έχουν αντικείμενο και αν η όποια εργασία τους, έχει κάποιο αποτέλεσμα και όφελος, για την κοινωνία ή μιλάμε και εδώ, για παράσιτα, όχι εθνικού, αλλά κοινοτικού χρήματος.
Δεν είναι μία εξαίρεση, αλλά μάλλον ο κανόνας, σε ένα σοβιετικού τύπου καθεστώς, που εγκαθιδρύθηκε το 1981, στη χώρα μας, σε ένα καθεστώς "ημετέρων" που νέμονται την εξουσία και κατά συνέπεια το κρατικό χρήμα, που δανείζονται, είτε από το εσωτερικό (με τους φόρους κλπ), είτε από το εξωτερικό.
Άλλωστε, επρόκειτο, για κάτι, που συνέβαινε επί πολλά χρόνια και αν δεν "στράβωνε" η δουλειά, για κάποιους λόγους, πιθανόν να μην έφτανε ποτέ στα Δικαστήρια, με κατηγορίες, που απειλούνται ακόμα και με ισόβια (τη μία μέρα, όλα καλά και την επόμενη με χειροπέδες, ενδεικτικό και αυτό της "Μπανανίας", όπου ζούμε).
Δεν εξετάζω νομικά την υπόθεση, είναι πιθανόν, στη Δίκη, ακόμα και να αθωωθούν όλοι, από πολιτική και κοινωνική σκοπιά και μόνον, αν το δεις, είναι τραγικό : κρατικά μονοπώλια, να δίνουν χιλιάδες ευρώ, για να ..διαφημιστούν (τι ανάγκη έχουν, αλήθεια, από τη στιγμή, που δεν υπάρχει ανταγωνιστής ;), σε μέσα, με ελάχιστους αναγνώστες και ελάχιστη επιρροή !
Πόσοι ακόμα, σαν αυτούς, κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες, εκδότες κλπ, υπάρχουν άραγε ; Σε μία σοβιετικού τύπου "δημοκρατία", το μόνον, που χρειάζεσαι, είναι οι κατάλληλες γνωριμίες, για να παίρνεις δουλειές και χρήμα (από το κορόιδο, τον φορολογούμενο), πουλώντας αέρα κοπανιστό.
Στην ίδια μοίρα όμως, είναι και όσοι διορίζονται με μέσον, σε κρατικές αργομισθίες, όχι απλά σε χτυπητές περιπτώσεις, όπως ο πρώην σερβιτόρος, που έγινε, λόγω παλιάς φιλίας, σύμβουλος του Τσίπρα, αλλά ακόμα και αν έχουν τα τυπικά προσόντα, διότι και πάλι δημιουργείται κόστος, δαπάνη, για το Κράτος, για εκείνον, που εργάζεται πραγματικά, προκειμένου να πληρώνονται τα πάσης φύσεως τρωκτικά, του δημόσιου χρήματος.
Όλες αυτές οι περιπτώσεις, παρότι γίνονται με νομιμοφανή τρόπο, ουσιαστικά, δεν είναι παρά μερικές ακόμα ιστορίες κατάχρησης δημόσιου χρήματος, το οποίο μοιράζουν, κατά το δοκούν, οι εκάστοτε κυβερνώντες, στους "ημετέρους", αλλά εκεί καμιά Αστυνομία και κανένας Δικαστής, δεν επεμβαίνει...
Με την συμμετοχή όμως, στην Ε.Ο.Κ και ήδη Ε.Ε, δημιουργήθηκε, φοβάμαι και μία άλλη, σημαντική, κατηγορία, παρασίτων και τρωκτικών, αυτοί δηλαδή που ροκανίζουν τα κοινοτικά και όχι τα εθνικά κονδύλια, τα χρήματα, δηλαδή που δίνει η Ε.Ε, με την μορφή επιδοτήσεων.
Χωρίς να έχω προσωπική εμπειρία, ακόμα, μαθαίνω, ότι ουσιαστικά, έχει δημιουργηθεί και στον χώρο αυτό, ένα "κράτος εν κράτει", ένα, ας πούμε, κύκλωμα, που νέμεται και μοιράζει, κατά το δοκούν, το κοινοτικό χρήμα.
Από αξιόπιστη πηγή, έφτασε στα αυτιά μου, η περίπτωση Βορειοελλαδίτη επιχειρηματία, ο οποίος έκανε νέα επένδυση, αφού είχε υπαχθεί σε πρόγραμμα επιδότησης και όταν την ολοκλήρωσε, με ίδια κεφάλαια, πήγε να πάρει την επιδότηση και του είπαν, ότι δε γίνεται, γιατί "είχε ζητήσει ο ίδιος ακύρωση", είχε πει δηλαδή, ότι δεν θέλει τα χρήματα ! (πράγμα ψευδές, φυσικά)
Πέρα από τις τραγελαφικές και παράνομες αυτές καταστάσεις, που μάλλον δεν είναι και εδώ η εξαίρεση και για τις οποίες δεν κάνει κανένας τίποτα, υπάρχουν και εδώ ένα σωρό εταιρίες, υπάλληλοι κλπ, που ζουν αποκλειστικά, από κοινοτικούς πόρους και το θέμα είναι, αν προσφέρουν κάτι, αν έχουν αντικείμενο και αν η όποια εργασία τους, έχει κάποιο αποτέλεσμα και όφελος, για την κοινωνία ή μιλάμε και εδώ, για παράσιτα, όχι εθνικού, αλλά κοινοτικού χρήματος.
Στο "Βήμα" της περασμένης Κυριακής, αναφέρεται, ότι στην κρατική και χρεοκοπημένη Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, ένα από τα πολλά κάστρα βολέματος ημετέρων, ο μέσος μισθός, ανέρχεται σε 42.000 ευρώ, ετησίως, σήμερα, μετά από έξι χρόνια Μνημονίων, περικοπών κλπ ! Η λεπτομέρεια, επίσης, είναι ότι εργάζονται, ουσιαστικά, επί τρεις μήνες, το χρόνο...Η λύση εδώ, αλλά και γενικά, είναι μόνον η ιδιωτικοποίηση, αν δεν μειωθεί το Κράτος, στα απολύτως απαραίτητα (στρατός, αστυνομία, δικαστήρια, παιδεία, υγεία), δεν υπάρχει σωτηρία !
ΑπάντησηΔιαγραφή