βιωσιμότητα και θνησιγένεια

     Η "καραμέλα" περί βιωσιμότητας ή μη του ελληνικού χρέους, πιπιλίζεται εδώ και πολλά χρόνια, από το ξεκίνημα της χρεοκοπίας, όταν η τελευταία ανάγκασε τον Πάγκαλο και την παρέα του, να διακόψουν το φαγοπότι και να ζητήσουν τον συνολικό λογαριασμό.
  Πάνω σε αυτήν την καραμέλα, χτίστηκαν ολόκληρες πολιτικές καριέρες, ορισμένοι έγιναν βουλευτές και υπουργοί (βλ. μπαρουφάκης και όχι μόνον), αλλά η συζήτηση επανέρχεται κάθε τόσο.
   Και επανέρχεται διότι, οι αριστερούληδες, που κοιμούνται και ξυπνούν με αυτή την έννοια, δηλαδή να κηρυχθεί το χρέος μη βιώσιμο, ελπίζουν πως αν συμβεί αυτό, το χρέος θα κουρευτεί, θα χαριστεί κ.ο.κ, κλασικές αριστερές ιδεοληψίες και συνήθειες (τρώμε του σκασμού και μετά ζητάμε σκόντο).
    Ξεχνούν, όλοι αυτοί, ότι υπάρχει και η άλλη, η πιο ..συνηθισμένη οδός, όταν ένα χρέος κρίνεται μη βιώσιμο : να παραδεχτείς και επίσημα, ότι χρεοκόπησες και να μπεις σε άλλες διαδικασίες.
    Δεν θα περίμενε κανείς, κάτι καλύτερο, από πρόβατα-ψηφοφόρους, που ενώ έχουν αριστερές κυβερνήσεις επί 35 χρόνια, πάνε και ψηφίζουν ένα κόμμα, που κατεβαίνει, με το σύνθημα "πρώτη φορά αριστερά" ; (ακόμα και οι ψυχίατροι, σηκώνουν τα χέρια ψηλά εδώ)
    Έτσι, κάθε φορά, που ο Σόιμπλε, ξεκόβει την κουβέντα, περί (δεύτερου) κουρέματος του χρέους, χαλάει τα όνειρα των αριστερούληδων και με μπροστάρη το Λάκη, τον βρίζουν και χαχανίζουν με τα κρύα αστεία του...
    Και για να επανέλθουμε στην ουσία, αφήνοντας το λάκη και τα πρόβατα, που ταΐζει σανό και γουστάρουν : ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΙΩΣΙΜΟ Η' ΘΝΗΣΙΓΕΝΕΣ, ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ.
    Κάτι πρέπει να κάνεις και εσύ, για να ζήσει ή να πεθάνει, ούτε αυτό δεν μπορούν να καταλάβουν οι αριστεροί (όλων των κομμάτων), που θρέφονται από τα έτοιμα και ζουν στη "μακαρία" αδράνειά τους !
     Είναι σαν να στέκονται οι γονείς, πάνω από το νεογέννητο μωρό τους και να αναρωτιούνται : θα ζήσει άραγε ή θα πεθάνει ; Προφανώς, αν δεν το ταΐσουν, θα πεθάνει και αυτό φυσικά δεν θα σημαίνει ότι εξαρχής ήταν "μη βιώσιμο"...
     Ο μόνος τρόπος, για να αποπληρωθεί ένα χρέος, είναι να εισπράττεις περισσότερα από όσα ξοδεύεις και ένα μέρος από το περίσσευμα-πλεόνασμα, να δίνεται, για την απομείωση του χρέους.
      Η Ελλάδα, είναι ίσως η μόνη χώρα, που παραμένει σε καθεστώς Μνημονίων, μετά από πολλά χρόνια, όλες οι άλλες χώρες, βγήκαν, αλλά ΟΥΤΕ ΑΥΤΟ φαίνεται να ιδρώνει το αυτί, όσων μας κυβερνούν, ότι κάτι δεν κάνουν καλά, όπως οι άλλοι, που βγήκαν !
     Το ύψος του χρέους, είναι σίγουρα μεγάλο και θα μπορούσε ίσως να γίνει μία συζήτηση περί διευθέτησης του χρόνου και των όρων αποπληρωμής, αλλά ως εκεί.
      Χθες, ο Γερούν προδόθηκε από τα ανοικτά μικρόφωνα και ουσιαστικά παραδέχτηκε ότι ανοίγει την συζήτηση για το χρέος, ως "τυράκι", για να κάνουν οι δικοί μας, αυτό που πρέπει, ωστόσο αυτό δεν είναι μομφή για τον ίδιο, αλλά για τους δικούς μας κυβερνώντες, που κοσκινίζουν, επειδή δεν θέλουν να ζυμώσουν, όπως οι προηγούμενοι.
      Για να πάρεις κάτι, πρέπει πρώτα να δώσεις, να δείξεις και εσύ καλή θέληση, αυτό είναι το σωστό και το λογικό, ειδικά από τη στιγμή που έχεις αποδειχθεί ψεύτης, αλλοπρόσαλλος και ανακόλουθος, από τη στιγμή, που καθυστερείς συνέχεια τις μεταρρυθμίσεις και βλέπεις τους άλλους, να βγαίνουν από τα Μνημόνια και εσύ να υπογράφεις καινούργια...
     Το πως, θα μπορέσει να γίνει βιώσιμο το χρέος, δηλαδή όχι από μόνο του, αφού τίποτα δε γίνεται από μόνο του, καλύτερα να το γράψω στην επόμενη ανάρτηση, για να μην γίνει κουραστικό.