ένα βήμα εμπρός και ενάμισι, πίσω ;

    Την περασμένη Παρασκευή, έγινε αυτό, που είχε πει ο Πρωθυπουργός, σχετικά πρόσφατα (το "copyright", βέβαια, ανήκει σε άλλον), ότι "τα σκυλιά ουρλιάζουν, αλλά το καραβάνι, προχωρά", την ώρα, που υπογραφόταν η σημαντική, αναπτυξιακή, σύμβαση για τον ΟΛΠ, ορισμένοι, παλαιοπασόκοι-εραστές της σοβιετίας, γαύγιζαν απ' έξω (μάλλον χλιαρά, σε σχέση με το παρελθόν, όπου οι συνδικαλισταράδες, ήταν "κράτος εν κράτει").
  Η ιδιαιτερότητα της κυβέρνησης συριζα, είναι ότι ορισμένα "σκυλιά", που προσπαθούν να τρομάξουν το καραβάνι, που προχωρά, προς τον προορισμό του, ανήκουν στην ίδια ή στο κόμμα (δεν είναι μόνον ο Δρίτσας, που αντέδρασε, για τον ΟΛΠ, είναι ο κομμουνιστής Κατρούγκαλος και αρκετοί άλλοι) !
  Είναι σίγουρα θετικό, ότι ο νέος, μεταλλαγμένος-βελτιωμένος συριζα, μετά τον Σεπτέμβρη, συνεχίζει τις αποκρατικοποιήσεις (είναι άλλωστε μέρος των υποχρεώσεων και του δικού του Μνημονίου) και ότι ο νέος Πρόεδρος του ταιπεδ, κινείται, πολύ πιο γρήγορα, από τους προκατόχους του (του αξίζουν εύσημα, αλλά πρέπει να παραμείνει προσγειωμένος και να συνεχίσει έτσι και καλύτερα).
  Ουσιαστικά, είναι σαν να θερίζει, εκεί που έσπειραν άλλοι (η κυβέρνηση Σαμαρά) και υποψιάζομαι ότι αυτός είναι και ο λόγος, που γαυγίζει για εκλογές ο Κούλης : φοβάται, μήπως η πολιτική συριζα, με τις αποκρατικοποιήσεις κλπ, αρχίσει να αποδίδει καρπούς και αντί να χάσει σε δημοφιλία, να κερδίσει και μάλιστα ψηφοφόρους, που κάποτε ανήκαν στην ΝΔ...
   Η συνέχιση των αποκρατικοποιήσεων είναι μονόδρομος, είναι καλύτερα ο μοναδικός δρόμος εξόδου από την κρίση, μαζί με άλλα αναπτυξιακά πρότζεκτς, όπως το Ελληνικό κλπ, μόνον με επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και μικρότερο Κράτος, μπορεί να γίνει η έξοδος από τα Μνημόνια και τις χρεοκοπίες.
   Μιλώντας, για μικρότερο Δημόσιο, λοιπόν, υπάρχουν κάποιες ενστάσεις και δεν αναφέρομαι τόσο στους διορισμούς "ημετέρων" από τον συριζα, σε θέσεις "συμβούλων" και μετακλητών (εδώ το ζήτημα είναι περισσότερο ηθικό, επειδή υποσχόταν ότι δεν θα κάνει ό,τι και οι προηγούμενοι).
   Τα προηγούμενα 30 χρόνια, με τα συνεχόμενα ρουσφέτια, βολέματος αφισοκολλητών κλπ, το Δημόσιο μεγάλωσε τόσο, που έγινε ένα αδηφάγο τέρας, με άγνωστες ακόμα και σε αυτούς, που το δημιούργησαν, διαστάσεις, η κατάσταση ήταν και μάλλον εξακολουθεί να είναι εκτός ελέγχου, με την εκάστοτε κυβέρνηση, να μην γνωρίζει σχεδόν, ποιους και γιατί, πληρώνει, κάθε μήνα !
    Έτσι, αντί μπαίνει μία τάξη, σε αυτό το μπάχαλο και να υπάρχει ένα συμμάζεμα (τόσο σε μέγεθος, όσο και σε αμοιβές), που θα οδηγούσε και σε φορολογικές ελαφρύνσεις και ένα σωρό άλλες θετικές εξελίξεις, παρατηρείται μία συνέχιση της αδιέξοδης πολιτικής των προηγούμενων.
    Αναφέρομαι κυρίως, στα περιβόητα προγράμματα "κοινωφελούς εργασίας" και τα σχετικά, που οδηγούν σε νέες στρατιές τρωκτικών, τα οποία, με τη λήξη των συμβάσεων, αντί να πηγαίνουν στο σπίτι τους, πάνε και στήνουν αντίσκηνα, έξω από τα Υπουργεία και ζητάνε μονιμοποίηση...
    Τα προγράμματα αυτά, όχι μόνον δεν αποτελούν λύση, στο Νο1 πρόβλημα της χώρας, που είναι η ανεργία, αλλά μάλλον καταλήγουν και εις βάρος της Οικονομίας !
    Θα ήταν σίγουρα προτιμότερο, τα χρήματα αυτά, να δίνονταν ως επιδότηση σε ιδιωτικές επιχειρήσεις, για την πρόσληψη ανέργων και την απόκτηση (πραγματικής, εδώ είναι και η ουσιαστική διαφορά) εργασιακής εμπειρίας ή και απευθείας για ιδιωτικές επενδύσεις και νέες μόνιμες θέσεις εργασίας.
    Γιατί καλές είναι οι κινήσεις, όπως με τον ΟΛΠ και οι φιέστες με τους Κινέζους, όμως πρέπει να βλέπουμε και τι γίνεται παραπέρα, την ευρύτερη εικόνα, διότι ένα χελιδόνι, δεν φέρνει την Άνοιξη και αν κάνεις ένα βήμα μπροστά και ενάμισι πίσω, δεν θα φτάσεις ποτέ, στον προορισμό σου...