Μόλις, με το καλό, ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο, την Κυριακή, θα ανοίξει ο δρόμος, αφενός για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης (έστω και με αρκετή καθυστέρηση) και τη λήψη της δόσης και αφετέρου, θα αρχίσει σοβαρά και επίσημα, η συζήτηση, για την όποια ελάφρυνση του χρέους, για πρώτη φορά !
Ο τίτλος, θα μπορούσε να είναι και "τα πάντα ρει", διότι δεν έχει αλλάξει μόνον ο συριζα (προς το καλύτερο), αλλά και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, ορισμένοι (βάζω και τον εαυτό μου, μέσα), που έβγαζαν σπυράκια και μόνον στο άκουσμα "συριζανελ", αρχίζουν να τους καλοβλέπουν, ενώ όσοι τους υποστήριζαν με θέρμη, τώρα, τους γυρνάνε την πλάτη.
Πραγματικά, αν δει κανείς τις αναρτήσεις μου, από τα τέλη του 2014 έως το καλοκαίρι του 2015, έβριζα (και δικαίως) αυτή την σχεδόν αφύσικη συμμαχία, ενώ τώρα, έχω σχεδόν φτάσει σε σημείο, να σκέφτομαι, ότι θα μπορούσα ακόμα και να τους ψηφίσω...
Βέβαια, μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό, πλέον, οπότε είναι λογικό, μαζί με την αλλαγή των κυβερνώντων, να αλλάζουν και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, ο συριζα από την άκρα (και ακραία) Αριστερά, της μόνιμης αυταπάτης, έρχεται ολοένα, πιο κοντά, στο Κέντρο, της Λογικής !
Οπωσδήποτε, δεν ξεχνάμε, τι έγινε πέρσι το καλοκαίρι, πόσο σκοτεινή ήταν η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης, το πρώτο οκτάμηνο, πόσο κοντά φτάσαμε σε μια εθνική τραγωδία και καταστροφή, πόσα ...χρόνια ζωής χάσαμε, μέχρι να σβήσουν οι αυταπάτες τους, αλλά, καλώς ή κακώς, η ζωή προχωράει, όλα αλλάζουν και στην κάλπη, μετράει το παρόν και το μέλλον και όχι το όποιο παρελθόν.
Η αισιοδοξία όμως, είναι ακόμα περιορισμένη και συγκρατημένη, διότι οι καλύτερες ημέρες, θα έρθουν, υπό προϋποθέσεις και εφόσον διαλυθούν και οι τελευταίες αυταπάτες.
Κοντά στα θετικά, όπως ότι αυτή η κυβέρνηση, προχωράει πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά, από τους προηγούμενους, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως οι μαζικές αποκρατικοποιήσεις και η μείωση του Κράτους, εν γένει και το ότι προσπαθεί να ρίξει τα βάρη, στους έχοντες και κατέχοντες, μετά ...από έξι χρόνια Μνημονίων, που έπεσαν στις πλάτες των αδυνάμων, υπάρχουν και ορισμένα "αλλά".
Η μεγαλύτερη αυταπάτη όλων, όσοι κυβέρνησαν μέχρι τώρα, στα έξι αυτά χρόνια, είναι πως οι αυξήσεις των φόρων κλπ, έχουν μικρότερο πολιτικό κόστος, από τη μείωση των κρατικών δαπανών-σπαταλών, ενώ ισχύει το ακριβώς αντίστροφο (όπως έχουμε πει τόσες και τόσες φορές, ο πολίτης σε μισεί, όχι όταν δεν του δίνεις ή του δίνεις λιγότερα, αλλά όταν του ζητάς, όταν του παίρνεις) και ο συριζα, δυστυχώς, συνεχίζει αυτή τη λανθασμένη συνταγή και επιζήμια, τόσο για την χώρα, όσο και για τον ίδιο.
Η μόνη Αλήθεια είναι, πως υπάρχουν τεράστια περιθώρια περικοπών, στις κρατικές δαπάνες, μισθολογικής και μη μισθολογικής φύσεως, παρότι κάποιοι λένε το αντίθετο και μόνον έτσι, θα μειωθεί η υπερφορολόγηση, που στεγνώνει την αγορά, από χρήμα και θα μπούμε, σε αναπτυξιακή τροχιά !
Η σημερινή κυβέρνηση, επιδεικνύει τη μεγαλύτερη προσήλωση, πλέον, στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις (και παράλληλα, δίνει μεγαλύτερο βάρος, στο σκέλος ΑΝΑΠΤΥΞΗ) και αυτό είναι κάτι, που μοιραία, θα αναγνωριστεί και θα επιβραβευτεί, από τους εταίρους, με πολλούς τρόπους, αρκεί να συνεχίσει έτσι, να κλείσει τα αυτιά, στις "σειρήνες" του παλαιοκομματισμού και να έχει ως γνώμονα, μόνον το καλό της χώρας.
Το μεγάλο στοίχημα, είναι να κλείσουν, έστω και τώρα, οι τρύπες του βαρελιού, δηλαδή του προϋπολογισμού, που όσο νερό (δηλαδή χρήμα) και να ρίξεις μέσα, πάει χαμένο και οι οποίες, μετά από ένα τραγικά μεγάλο χρονικό διάστημα (έξι χρόνια), είτε παραμένουν μισάνοιχτες, είτε κλείνουν με μεγάλη καθυστέρηση, είτε παραμένουν ορθάνοιχτες, γιατί έτσι βολεύονται κάποιες μειοψηφίες, που ζουν σε βάρος του συνόλου !
Ο τίτλος, θα μπορούσε να είναι και "τα πάντα ρει", διότι δεν έχει αλλάξει μόνον ο συριζα (προς το καλύτερο), αλλά και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, ορισμένοι (βάζω και τον εαυτό μου, μέσα), που έβγαζαν σπυράκια και μόνον στο άκουσμα "συριζανελ", αρχίζουν να τους καλοβλέπουν, ενώ όσοι τους υποστήριζαν με θέρμη, τώρα, τους γυρνάνε την πλάτη.
Πραγματικά, αν δει κανείς τις αναρτήσεις μου, από τα τέλη του 2014 έως το καλοκαίρι του 2015, έβριζα (και δικαίως) αυτή την σχεδόν αφύσικη συμμαχία, ενώ τώρα, έχω σχεδόν φτάσει σε σημείο, να σκέφτομαι, ότι θα μπορούσα ακόμα και να τους ψηφίσω...
Βέβαια, μιλάμε για κάτι εντελώς διαφορετικό, πλέον, οπότε είναι λογικό, μαζί με την αλλαγή των κυβερνώντων, να αλλάζουν και οι προτιμήσεις του εκλογικού σώματος, ο συριζα από την άκρα (και ακραία) Αριστερά, της μόνιμης αυταπάτης, έρχεται ολοένα, πιο κοντά, στο Κέντρο, της Λογικής !
Οπωσδήποτε, δεν ξεχνάμε, τι έγινε πέρσι το καλοκαίρι, πόσο σκοτεινή ήταν η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης, το πρώτο οκτάμηνο, πόσο κοντά φτάσαμε σε μια εθνική τραγωδία και καταστροφή, πόσα ...χρόνια ζωής χάσαμε, μέχρι να σβήσουν οι αυταπάτες τους, αλλά, καλώς ή κακώς, η ζωή προχωράει, όλα αλλάζουν και στην κάλπη, μετράει το παρόν και το μέλλον και όχι το όποιο παρελθόν.
Η αισιοδοξία όμως, είναι ακόμα περιορισμένη και συγκρατημένη, διότι οι καλύτερες ημέρες, θα έρθουν, υπό προϋποθέσεις και εφόσον διαλυθούν και οι τελευταίες αυταπάτες.
Κοντά στα θετικά, όπως ότι αυτή η κυβέρνηση, προχωράει πιο γρήγορα και πιο αποφασιστικά, από τους προηγούμενους, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, όπως οι μαζικές αποκρατικοποιήσεις και η μείωση του Κράτους, εν γένει και το ότι προσπαθεί να ρίξει τα βάρη, στους έχοντες και κατέχοντες, μετά ...από έξι χρόνια Μνημονίων, που έπεσαν στις πλάτες των αδυνάμων, υπάρχουν και ορισμένα "αλλά".
Η μεγαλύτερη αυταπάτη όλων, όσοι κυβέρνησαν μέχρι τώρα, στα έξι αυτά χρόνια, είναι πως οι αυξήσεις των φόρων κλπ, έχουν μικρότερο πολιτικό κόστος, από τη μείωση των κρατικών δαπανών-σπαταλών, ενώ ισχύει το ακριβώς αντίστροφο (όπως έχουμε πει τόσες και τόσες φορές, ο πολίτης σε μισεί, όχι όταν δεν του δίνεις ή του δίνεις λιγότερα, αλλά όταν του ζητάς, όταν του παίρνεις) και ο συριζα, δυστυχώς, συνεχίζει αυτή τη λανθασμένη συνταγή και επιζήμια, τόσο για την χώρα, όσο και για τον ίδιο.
Η μόνη Αλήθεια είναι, πως υπάρχουν τεράστια περιθώρια περικοπών, στις κρατικές δαπάνες, μισθολογικής και μη μισθολογικής φύσεως, παρότι κάποιοι λένε το αντίθετο και μόνον έτσι, θα μειωθεί η υπερφορολόγηση, που στεγνώνει την αγορά, από χρήμα και θα μπούμε, σε αναπτυξιακή τροχιά !
Η σημερινή κυβέρνηση, επιδεικνύει τη μεγαλύτερη προσήλωση, πλέον, στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις (και παράλληλα, δίνει μεγαλύτερο βάρος, στο σκέλος ΑΝΑΠΤΥΞΗ) και αυτό είναι κάτι, που μοιραία, θα αναγνωριστεί και θα επιβραβευτεί, από τους εταίρους, με πολλούς τρόπους, αρκεί να συνεχίσει έτσι, να κλείσει τα αυτιά, στις "σειρήνες" του παλαιοκομματισμού και να έχει ως γνώμονα, μόνον το καλό της χώρας.
Το μεγάλο στοίχημα, είναι να κλείσουν, έστω και τώρα, οι τρύπες του βαρελιού, δηλαδή του προϋπολογισμού, που όσο νερό (δηλαδή χρήμα) και να ρίξεις μέσα, πάει χαμένο και οι οποίες, μετά από ένα τραγικά μεγάλο χρονικό διάστημα (έξι χρόνια), είτε παραμένουν μισάνοιχτες, είτε κλείνουν με μεγάλη καθυστέρηση, είτε παραμένουν ορθάνοιχτες, γιατί έτσι βολεύονται κάποιες μειοψηφίες, που ζουν σε βάρος του συνόλου !
Ο πανικός του παλαιοκομματικού κατεστημένου, οφείλεται, πλέον, στο ότι η παρούσα κυβέρνηση, μπαίνει στα δικά τους χωράφια, σε νέα εδάφη, πάει να αντλήσει νερό, από τα δικά τους πηγάδια, όμως αυτό οφείλεται αποκλειστικά, στη δική τους αδράνεια, αν αφήσεις το σπίτι σου ξεκλείδωτο και λείψεις για πολύ καιρό, μοιραία, θα βρεις μέσα κάποιον άλλον, στο τέλος...
ΑπάντησηΔιαγραφή