σχετικά με το Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης

     Το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, είναι διάταξη ή απόφαση, δικαστικής Αρχής, κράτους μέλους της Ε.Ε, που εκδίδεται με σκοπό την σύλληψη και την προσαγωγή προσώπου, το οποίο βρίσκεται  στο έδαφος, άλλου κράτους μέλους της Ε.Ε.
  Η σύλληψη, δυνάμει του εν λόγω εντάλματος, μπορεί να γίνει, όχι μόνον, εφόσον εκκρεμεί καταδικαστική απόφαση, εις βάρος εκείνου, που συλλαμβάνεται, όπως ίσως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά και όταν ακόμα, έχει ασκηθεί ή πρόκειται να ασκηθεί ποινική δίωξη, για πράξη, που ήδη του αποδίδεται.
 Απαγορεύεται απολύτως, η εκτέλεση του εντάλματος, όταν υπάρχει κίνδυνος να επιβληθεί η ποινή του θανάτου ή να υποβληθεί ο καθ' ού, σε βασανιστήρια ή άλλη απάνθρωπη ή εξευτελιστική ποινή ή μεταχείριση.
  Το ένταλμα, πρέπει να περιέχει, συγκεκριμένα, κατ' ελάχιστον, τυπικά στοιχεία, μπορεί να αφορά, περισσότερα από ένα, εγκλήματα και πρέπει να είναι μεταφρασμένο, στην γλώσσα της χώρας, όπου πρόκειται να εκτελεστεί.
   Αρμόδια δικαστική Αρχή έκδοσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, στην Ελλάδα, έχει οριστεί, ο, κατά τόπο αρμόδιος, Εισαγγελέας Εφετών.
   Για να εκδοθεί, θα πρέπει η καταδίκη να αφορά, ποινή διάρκειας, τουλάχιστον 4 μηνών ή να αφορά αδίκημα (σε περίπτωση απλής δίωξης), το οποίο τιμωρείται, στο μέγιστο, με ποινή τουλάχιστον 12 μηνών (άρα καταλαμβάνει πολλά αδικήματα-πλημμελήματα και όχι μόνον τα πιο σοβαρά-κακουργήματα) !
   Για τα εντάλματα, που έρχονται στην χώρα μας, προς εκτέλεση, από άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε, αρμόδιος είναι και πάλι ο Εισαγγελέας Εφετών, του τόπου κατοικίας του εκζητούμενου ή των Αθηνών, αν η κατοικία του είναι άγνωστη.
    Όταν ο συλληφθείς, συναινεί στην προσαγωγή του, στο κράτος έκδοσης του εντάλματος, η εκτέλεση γίνεται με επιμέλεια του Προέδρου Εφετών, ενώ, αν δεν συναινεί, αποφασίζει το Συμβούλιο Εφετών, όπου διαμένει ή συλλαμβάνεται το εκζητούμενος.
    Κανονικά, προκειμένου να εκτελεστεί το ένταλμα, ελέγχεται αν η πράξη, για την οποία ζητείται, αποτελεί έγκλημα ΚΑΙ σύμφωνα με τους ελληνικούς ποινικούς Νόμους, ωστόσο υπάρχει σωρεία (σοβαρών) εγκλημάτων, για τα οποία, δεν απαιτείται καν, αυτός ο έλεγχος.
    Ο Νόμος και εδώ ίσως εντοπίζεται και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον,  προβλέπει σειρά περιπτώσεων, όπου η εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης, απαγορεύεται, όπως π.χ αν η πράξη τελέστηκε, εν μέρει ή εξ ολοκλήρου, εντός της ελληνικής επικράτειας, ενώ υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπου οι ελληνικές δικαστικές Αρχές, δύνανται, έχουν δηλαδή διακριτική ευχέρεια, να μην εκτελέσουν το ένταλμα.
     Σε κάθε περίπτωση, ο συλλαμβανόμενος μπορεί να αμφισβητήσει ότι το ένταλμα αφορά τον ίδιο (την ταυτότητά του, δηλαδή), ενώ έχει δικαίωμα ακρόασης και φυσικά να παρίσταται με δικηγόρο, αλλά και διερμηνέα, όταν απαιτείται.
     Οι σχετικές υποθέσεις, πρέπει να ξεκαθαρίζουν σχετικά γρήγορα και ο συλληφθείς να μην στερείται υπέρμετρα την ελευθερία του (υπάρχει και η δυνατότητα να αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, έως ότου αποφασίσουν οι δικαστικές Αρχές).
      Τέλος, εφόσον η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών, είναι εναντίον του εκζητουμένου, μπορεί ο τελευταίος να ασκήσει έφεση, ενώπιον του Αρείου Πάγου (που δικάζει και πάλι ως Συμβούλιο).